คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
บนลานโต๊ะหินใหญ่ใจกลางมหาวิทยาลัย ในเมืองหลวงกรุงเทพ มีต้นไม้ปกคลุมหนาใหญ่ เขียวขจีไปโดยรอบสร้างความร่มรื่น เย็นสบาย ให้เหล่านิสิตที่เพิ่งจบการศึกษาต่างมานั่งจับกลุ่มคุยกัน ท่ามกลางลมโกรกพัดปะทะยอดไม้มาเอื่อยๆ
“เรียนจบแล้ว จะไปไหนกันวะ” เสียงของเทพไทย ชายหนุ่มคมเข้มหน้าตาหล่อเหลาเอ่ยทักขึ้น ก่อนจะนั่งลงบริเวณที่นั่งโต๊ะม้าหินตัวหนึ่งที่มีเพื่อนสนิทนั่งอยู่ก่อนแล้วอีกสองคน
เทพไทย เป็นหนุ่มมากฝีมือด้านจิตรกรรมคนหนึ่ง แต่ติดตรงที่ว่าศรัทธาเรื่องเร้นลับมากเสียจนมีเหล่าเพื่อนพ้องต่างพากันตั้งฉายาว่า “ไอ้หมอ” เพราะดูจะฝักใฝ่เรียนรู้ในเรื่องที่หลายคนคิดว่ามันออกจะงมงามไปเสียหน่อย...
“ข้าจะกลับบ้าน เบื่อกรุงเทพเต็มทน มีแต่เรื่องวุ่นวายไม่จบสิ้น” รุชา สาวเท่หน้าคมหวานสไตล์เกาหลี กล่าวพลางลอบถอนใจ เมื่อเพิ่งผ่านประสบการณ์ชวนเวียนหัว จากการใช้ชีวิต 4 ปีในมหาวิทยาลัย ภายใต้คณะจิตรกรรม ที่รุชามักพบกับบรรดาสาวๆ มากหน้าหลายตาเข้ามารู้จัก แต่ทั้งหมดล้วนแต่ไม่เคยให้ความจริงใจกับเธอเลยสักคน
“เหรอ นึกว่าจะอยู่หางานที่กรุงเทพเสียอีก” กวินรัตน์ สาวเท่มาดทอมบอยอีกคนกล่าวขึ้น
“ที่จริงกะว่าจะอย่างนั้นล่ะไอ้วิน แต่ช่วงนี้ข้าเหนื่อยๆ เลยอยากจะหลบพัก ต่างจังหวัดซะหน่อย สักสองสามเดือนก็ดี” รุชาบอกไปตามความประสงค์ แม้ปากจะบอกว่าเหนื่อย หากแต่ใบหน้ายังคงยิ้มได้ตามแบบฉบับ เป็นเอกลักษณ์
และเพราะรอยยิ้มด้วยกระมัง ที่แม้จะทำหน้าเรียบเฉย แต่ถึงอย่างไรแล้วริมฝีปากที่ดูเหมือนซ่อนอมยิ้มอยู่เล็กๆ ก็สามารถชักนำสาวๆ เข้ามาพัวพันอย่างมากมาย
“ข้าบอกแล้วว่าที่เอ็งเป็นอยู่น่ะไอ้รุช มันเป็นเพราะเบอร์โทรศัพท์ของเอ็ง เลขมันบ่งบอกว่าไปข้องเกี่ยวกับสาวๆ จึงหารักที่จริงใจยาก” เทพไทยเอ่ยขึ้น สร้างความระอาให้กับกวินรัตน์ ให้หันไปมอง
แม้เทพไทยจะอยู่ในชุดนักศึกษาแต่กลับมีสร้อยคอพระกว่า 5 องค์ประดับระย้อยระย้า ผมที่น่าจะตัดสั้นให้ดูเท่ๆ เหมือนผู้ชายทั่วๆ ไป กลับปล่อยยาว ขมวดเป็นก้อนขยุกขยุยไม่ต่างไปจากก้อนขี้หมา พ่วงแถมด้วยปิ่นปักผม ดูแล้วคล้ายกับพวกสำนักพราหมณ์หรือพวกหมอดูเข้าไปทุกวัน
“อีกแล้ว นี่แม่งไม่จบนะไอ้หมอ ข้าว่าเอ็งประหลาดเกินคนแล้วล่ะ ตั้งแต่ลงเรียนเอกจิตรกรรมแล้วไปลงพวกปรัชญาวิชาเสริมจิตวิทยาอะไรของเอ็งมา นับวันจะคุยกับข้าไม่รู้เรื่องแล้วนะ” กวินรัตน์ชี้หน้าเตือนอย่างฉุนๆ ขณะที่รุชาหัวเราะแล้วส่ายหัวกับความไม่เข้าท่าของเทพไทยเบาๆ
“มันคือเรื่องจริงนะ ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ ของแบบนี้มันมีอำนาจทางจิต มีพลังงานบางอย่างที่ดึงดูดมา”
“เออๆ พอๆๆ ยิ่งพูดยิ่งเลอะว่ะไอ้หมอ” รุชายกมือห้ามปราม พลางหัวเราะเบาๆ ก่อนเปิดประเป้าเป้ขึ้นมาแล้วหยิบซิมเบอร์โทรศัพท์ขึ้นมา
“อ่ะ ข้าเปลี่ยนเบอร์โทรตามที่เอ็งบอกละ ไอ้เทพ” รุชาหยิบซิมการ์ดโทรศัพท์ยี่ห้อหนึ่งมาวางบนโต๊ะ สร้างความตกใจให้กับกวินรัตน์ไปด้วยอีกคน
“นี่ไอ้รุช อย่าบอกนะว่าเอ็งเชื่อมันอ่ะ”
“ไม่เป็นไรมั้ง...ถือซะว่า ถ้าโชคดีก็เหมือนเราจับรางวัลได้ไง” รุชาหันไปบอกกกวินรัตน์ด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะหันมาถามความเห็นจากเทพไทย
“เป็นไง ไอ้หมอ ไหนลองวิเคราะห์เบอร์นี้ให้ข้าหน่อยสิ”
เพียงเท่านั้น เทพไทยในมาดหมอหยั่งรู้ในศาสตร์เร้นลับ ก็จับเบอร์โทรศัพท์ของรุชามาขึ้นมาดู ก่อนที่จะทำให้ชายหนุ่มถึงกับขมวดคิ้วหน้าย่น
“เบอร์นี้จะทำให้เอ็ง กินน้ำใต้ศอก”
“เฮ้ย!” ทั้งรุชาและกวินรัตน์ร้องขึ้นมาพร้อมกันอย่างตกใจ
“เห็นมั้ย ข้าบอกแล้วว่าอย่าให้มันดู ทักห่าอะไรแต่ละอย่าง ได้เรื่อง” กวินรัตน์หลุดคำหยาบคายอย่างไม่สบอารมณ์ในขณะที่รุชานิ่งงัน
“ไอ้หมอ พูดให้มันดีๆ เบอร์เนี้ย ข้าไปดูในอินเตอร์เน็ตมา กว่าจะซื้อมาได้หมดไปเกือบพันนะ”
“ข้าพูดอย่างนั้นจริงๆ ไอ้รุช เบอร์กลุ่มนี้ มีเลขสองเยอะเกินไป แถมมีกลุ่มชุด 23 และ 32 อีกต่างหาก ตามสถิติ จะกลายเป็นชู้คนอื่นเขา โดนทั้งขึ้นทั้งล่องเลยล่ะ ข้าว่าเบอร์เดิมของเอ็ง เจอรักแต่ไม่จริงใจยังจะดีซะกว่า”
“เบอร์นั้น ข้าทิ้งมันไปแล้วล่ะ” รุชากล่าวพลางถอนใจเซ็ง ก่อนจะเท้าคางเบื่อจัด เพราะคิดไปว่าเทพไทยจะทักอะไรที่มันฟังดูดีกว่านี้เสียอีก
“ถ้าอย่างนั้นเอ็งก็ต้องเปลี่ยนเบอร์”
“โอ๊ย ข้าไม่เปลี่ยนแล้ว” รุชาโบกมือปฏิเสธ “งานข้ายังไม่ได้ทำ แล้วจะให้มาเสียเงินกับเบอร์โทรอีกน่ะเหรอ ข้าจะใช้เบอร์นี้ล่ะ”
“อย่างนั้นก็ตามใจเอ็ง แล้วอย่ามาหาว่าข้าไม่เตือนแล้วกันนะไอ้รุช” เทพไทยบอกเสียงขรึมเข้มอย่างจริงจัง ให้รุชาลอบถอนใจก่อนจะหยิบเบอร์โทรศัพท์ใหม่ขึ้นมามองแล้วขมวดคิ้วย่น...
“เอ็งจะยังไงวะ เปลี่ยนอย่างที่มันว่าป่ะ...” กวินรัตน์เริ่มมีอาการหวาดแทนเพื่อน หันมากระซิบกระซาบกับรุชา เมื่อเห็นสีหน้าของเทพไทยจริงจังมากจนขำไม่ออก
“ไม่รู้ว่ะ...แต่ข้าซื้อมันมาแล้วนะ” รุชากดหัวคิ้วมองหมายเลขโทรศัพท์ที่ยังไม่ทันแกะซองพลาสติกออก สีหน้าเครียดขึง สลับกับมองใบหน้าของเทพไทยที่กำลังพยักหน้าอยู่น้อยๆ
“เอ็งอย่ามาทำให้ข้ากลัวหน่อยเลย ข้าไม่อยากเปลี่ยน” ท้ายที่สุดรุชาก็บอกเสียงแข็งกร้าว เพื่อตอกย้ำหัวใจให้หนักแน่น นั่นทำให้กวินรัตน์เริ่มยิ้มออก
“เห็นมั้ย ไอ้รุชมันบอกไม่เปลี่ยนโว้ย จะดีจะร้ายอยู่ที่คนซีวะ ไม่ใช่ที่เบอร์หรอก” กวินรัตน์เริ่มออกแรงหนุนก่อนจะยื่นมือไปตบแปะกับรุชา
หากแต่นั่นกลับทำให้เทพไทยตีหน้าขรึมเข้มลงไปอีก
“ตามใจ...ข้าถือว่า เตือนเอ็งแล้วนะรุช”
ความคิดเห็น