ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 : ซุกซ่อนใจ
มือแ็แรปริศนาเินเ้ามาโอบอสาวเปรี้ยวา้านหลั พลันึร่าเ้ามาอระับับัวเอับแผ่นอเปลือย ทำให้สาวสวยที่ื่ออรีถึับียิ้มว้าเมื่อสัมผัสถึลำัวอุ่นๆอายหนุ่มที่ส่ผ่านมายััวเธอ
อานนท์ ายหนุ่มหุ่นบึบึน ผิวาวสะอาหม ใบหน้าเลี้ยเลาวนหลใหล ยามนี้เาใส่เพียาเาสั้นสบายๆ เพียัวเียว เผยให้เห็นล้ามเนื้อแมนๆูมีเสน่ห์น่าหลใหล อานนท์เป็นนูแลัวเอีเพราะหนุ่มนนี้เป็นายโมเลที่รับทั้านถ่ายแบบ รวมถึถ่ายภาพสยิวถึ่าประเทศ เพราะรูปร่าที่มี Six pack เ่นัระาใบรราายไม่ริ หิแท้ รวมถึสาวที่ื่ออรีที่อยู่รหน้าเา้วย...
อนนี้อรีำลัหลใหลรูปายอเาทีู่าวสะอาหม ล้ามแนหัวไหล่ึ้นเป็นมัๆ อีทั้รูปหน้าที่แม้ะออี๋ๆแ่แลูสะอาเลี้ยเลาน่าเ้าใล้ลอเวลา ึ่็ไ้ใอรีไปเ็มๆ
“ที่รั๋า าแฟให้ผมนานั นผมอยาะินุแทนแล้วน้า” เาพูพลาทำปายื่นลมาบเบาๆ ที่ใบหูอเธอหวัะให้สยิวเล่น เมื่อเห็นสาวที่อยู่ในอ้อมอมือไม่ว่า็ยิ่ไ้ใให่
“โอ๊ย นนท์อย่าเล่นแบนี้สิะ มันเสียวนะ” อรีพยายามทำอหๆ ยืๆ พยายามหลบหนีพร้อมเสียหัวเราะเป็นสุอนทัู้่
อานนท์ยอมปล่อยมือ เมื่อเห็นว่าหิสาวที่เาโอบอหันมาเผิหน้า ยามนี้เธอใสุ่ลุมผ้าแพรสีออ่อนูพลิ้วไสว บาเสียนเห็นุั้นในลูไม้สีำสอิ้นสุท้าย ทรวทรทีู่มีน้ำมีนวลเินเหุ ทำให้วามเป็นายเ็มร้อยอย่าอานนท์หายใหอบแร แววาเิายเป็นประายมันวาว
“าแฟ่ะ นึยัไมาทาน่อนนอนล่ะนี่” อรียื่นแ้วาแฟให้ับายหนุ่มพลาเอียอยิ้มอย่าเียสา ทั้ที่ในใ่อนวามร้ายาึ่อยาะมอบัวมอบใให้ายหนุ่มอย่าเ็มอ
อานนท์ระื่มรวเียวหมเหมือนาแฟมันไม่ร้อนไปเสียอย่านั้น เายมือึ้นป้ายปาแล้วึหิสาวเ้ามาอประิัวอีรั้ มือหยาบหนาอเารีบระุสายเสื้อลุมที่ผูทีสะเอวไว้หลวมๆออรีนหลุไปอบนพื้น
อานนท์ระื่มรวเียวหมเหมือนาแฟมันไม่ร้อนไปเสียอย่านั้น เายมือึ้นป้ายปาแล้วึหิสาวเ้ามาอประิัวอีรั้ มือหยาบหนาอเารีบระุสายเสื้อลุมที่ผูทีสะเอวไว้หลวมๆออรีนหลุไปอบนพื้น
“ว้าย” อรีแสร้ร้อออมาเสียั พลารีบปปิร่าายให้มาที่สุเท่าที่ะทำไ้ แ่็ทำให้อานนท์ที่มีวามปรารถนาอยู่ในใเสียนอัแน่น พยายามยื้อมือเรียวอเธออออย่าเอานะ
“ผมอยาไุ้ มอูุทั้ืน หาไม่ใหุ้นอน ะว่าอะไรผมมั้ย” สายามริบ้อมายัใบหน้านวลออรีอย่าริั ายแววัว่าวามปรารถนาพุ่เินีที่ะอลั้นไหว และเหมือนับสาวเปรี้ยวมั่นใเินร้อยพร้อมอยู่แล้วที่ะสนออบ ร่าอวบอิ่มระหยิ่มยิ้มให้เล็น้อยอย่าเิวน ่อนะสอมือทั้สอ้ารั้้นอายหนุ่มให้โน้มลมาใล้ นใบหน้าเาแทบะิับเนินออิ่ม ท่าทายั่วยวนอเธอปลุอารม์เสือป่าอย่าอานนท์ให้ปั่นป่วนระเิระเิ
“ล้าอ มีหรือะที่ไม่ล้าให้ อรรัุอยู่แล้ว...” รอยยิ้มยั่วยวนินาที่ส่มาให้ายหนุ่มอย่ามามั่น ทั้ยัแสร้ยับร่าอันอวบอิ่ม เ้ามาเบียิับายหนุ่มปลุ่อมอารม์พิศวาสึ้นมาทันที...
สภาพอสาวร่าโปร่ แ่ัวเสื้อเิ้หลุลุ่ยนอนเหยียายยาวบนโฟาอย่าไร้สิ ้าายมีวเบียร์้าสามววาเรียัน วเหล้าอีหนึ่วให่มีปริมาลลไปเือบ่อนว เายื่มเพียวๆ ไม่รู้ี่แ้ว นพวแ้มทั้สอแ่ำัึ้น
มา เนื่อาลุ้มอลุ้มใเินะทนที่โทรหาแฟนสาวไม่ิ เธอบอเาว่าะลับสอทุ่มแ่เวลานี้ปาไปเที่ยืนว่าแล้ว เ้าัว
เปรี้ยว่านนั้นปิเรื่อหนีไปเสียนี่ นเป็นแฟนนั่อยู่รนี้ ะให้ทนไ้อย่าไรไหว...
“โว้ย!” เสียหุหิประเภทที่อารม์โทสะาผึ ัลั่นบ้านพร้อมับเสียโทรศัพท์มือถือระแทลพื้นแระายเป็นเสี่ยๆ ามแรว้าอศุภานัน
“พี่นัน ไม่เอาน่า เมาแล้วนะะ” อินทุภารีบเ้ามาึแ้วแมเปน ออามือเรียวยาวอสาวาม หลัามอูสภาพอเาที่มีเหื่อแท่วมัว ผมเผ้ายุ่เหยิไม่เป็นทร ลุที่เป็นผู้หิเอร์ๆวนมอลับย่ำแย่ว่าเิมหลายเท่าัว
“หายไปไหนวะ ทิ้ให้รอ แล้ว็าไป เอื้อ!” ศุภานันพูพร่ำเพ้อ้วยอาารเมาหนัทำให้อินทุภารู้สึสะท้อนใับภาพที่เห็นเป็นอย่ายิ่
...พี่สาวเธอนี่็เหลือเิน...ทำอะไรเอาแ่ในเอเป็นให่นไม่ิถึว่าใระเป็นอย่าไร...
“พี่นัน เื่ออินนะะ พี่อรอาานยุ่เียว็ลับ เ้าไปนอนในห้อนะะ” สาวหน้าหวานพยายามพยุัวนร่าสูให้เ้าไปในห้อนอนอย่าทุลัทุเล โยที่ศุภานันยับ่นึมำถึอรีไปลอทา
“ฮึบ!” อินทุภาทำท่าปาเหื่อ หลัายับัวให้ศุภานันนอนท่าสบายที่สุบนเียนอน เธอทอมอร่าสู้วยวามสสารับใ ที่้อมาเห็นศุภานันในสภาพย่ำแย่ถึเพียนี้ แ่้วยวามรัที่หล่อนมีให้ศุภานันที่ไม่มีวันเสื่อมลายทำให้สาวน้อยหน้าหวานเ็มใที่ะูแลเา แม้ว่านเอะไม่มีสิทธิ์รอบรอหัวใเาเลย็าม
“พี่นัน เี๋ยวอินะเ็ัวให้นะะ” อินทุภาพูพลาบิผ้านหนูผืนเล็ุบน้ำเย็นๆมาเ็ามใบหน้ามเ้มอสาวร่าโปร่อย่าทนุถนอม
“อร หายไปไหนมา นันรอลับบ้านนะรู้มั้ย”
“อร หายไปไหนมา นันรอลับบ้านนะรู้มั้ย”
เสียแหบแห้เปล่ออมาาลำออศุภานัน ะที่หลับานอนไม่รู้เรื่อ หาแ่มือเรียวยาวลับุมมือเล็ออินทุภาที่ำลัเ็ใบหน้าเาไว้เพราะหลิว่าเป็นแฟนสาว
“ปล่อย่ะพี่นัน นี่อินนะะ” อินทุภามวิ้วยุ่ เม้มริมฝีปาแน่น พยายามวบุมวาม้อารอหัวในเออย่ายิ่ยว
“โอ๊ะ...” สาวน้อยะลึันไปั่วะ เมื่อร่าอนที่แ็แรว่า รั้ร่าหล่อนลไปอแนบินหัวใออินทุภาเ้นระส่ำ ยิ่พยายามันัวออห่ามาเท่าไหร่ ลับถูแรรั้าศุภานันให้แนบิมาเท่านั้น นไ้ลิ่นอายลมหายใอันและัน นเมาไม่ไ้สิเ่นศุภานันยัพร่ำบอรัหล่อนเพราะิว่าเป็นอรีไปอย่านเพ้อ
“พี่นันะ ปล่อยอิน! นี่อินไม่ใ่พี่อรนะะ” สาวหน้าหวานพยายามืนใสุแร ทั้ทุบทั้ันปัป้อนเออย่าเ็มที่
แ่ศุภานันลับพลิัวึ้นมาอทับอินทุภาเสียแล้ว
“นันรัอรนเียวนะ อย่าทำแบบนี้ับนันไ้ไหม เป็นอนันนะ”
เสียึมำอนร่าสูไม่พูเปล่า แ่ลับโน้มัวลระมูบามออาวอนหน้าหวานนใเ้นรึโรม เาุไ้ไปามใบหน้าและพวแ้ม้วยลมหายใหอบแร้ำแล้ว้ำเล่า นนที่ไม่เยถูแะเนื้อ้อัวอย่าอินทุภาถึับใอ่อนยวบ้วยวามสยิว วามรู้สึปรารถนาที่ะอนถูีุ่นึ้นมานยาเินว่าะ้านทาน...
ปลายลิ้นที่ร้อนระอุอนไเ้าไปในริมฝีปาบาอสาวหน้าหวานอย่านมัวเมา แ่ลับทำให้
เสียึมำอนร่าสูไม่พูเปล่า แ่ลับโน้มัวลระมูบามออาวอนหน้าหวานนใเ้นรึโรม เาุไ้ไปามใบหน้าและพวแ้ม้วยลมหายใหอบแร้ำแล้ว้ำเล่า นนที่ไม่เยถูแะเนื้อ้อัวอย่าอินทุภาถึับใอ่อนยวบ้วยวามสยิว วามรู้สึปรารถนาที่ะอนถูีุ่นึ้นมานยาเินว่าะ้านทาน...
ปลายลิ้นที่ร้อนระอุอนไเ้าไปในริมฝีปาบาอสาวหน้าหวานอย่านมัวเมา แ่ลับทำให้
อินทุภาอบรับ้วยวามพิศวาสปานะาใอยู่ในที เสียอื้ออึแทรัวึ้นมาในแ้วหูเหมือนนสับสน นแทบอยาะหยุเวลาทุอย่าไว้ ลมหายใหอบอหล่อนถูปลปล่อยออมาาริมฝีปาที่แ่ำ หลัที่เาถอนูบ
ารระทำอศุภานันเาิมอบให้อรี ถูระบายออเป็นพิษรัให้ับผู้เป็นน้อสาว ทุอย่าะถูปลออาพันธนาารโยพลัน ร่าายาวโพลนหมอสาวหน้าหวานถูปลุเร้า้วยแรพิศวาสอสาวามรั้แรในีวิ ประอบับหล่อนยินยอมให้เาหมทั้ัวทั้ใ แม้หัวใะเป็นสุับารหลอนเอว่าหล่อนให้เา้วยรั
แ่หยาน้ำาใสๆออินทุภา็ไหลหลั่ลบนหมอนให้ับที่นปลุไฟพิศสวาทอย่าห้ามไม่อยู่
...เาไม่มีวันรับรู้ว่าหิสาวที่ออยู่ หาเป็นอรีไม่ หาแ่เป็นอินทุภา นที่เามอว่าเธอเป็นน้อสาวมาโยลอ...
อนโออานนท์ เสียราเสียวสวาทปานะาใึ้นมาถึีสุ ถูเปล่ออมาาปาออรี พร้อมับเม็เหื่อที่ผุึ้นามใบหน้าสวย ะที่ายหนุ่มที่โถมทับอยู่้านบนยัลัลอบสูลิ่นายาสาวผิวาวใสไร้อาภร์ปิายอย่าหื่นระหายและไม่มีท่าทีว่าะเหนื่อยหน่าย
ารระทำอศุภานันเาิมอบให้อรี ถูระบายออเป็นพิษรัให้ับผู้เป็นน้อสาว ทุอย่าะถูปลออาพันธนาารโยพลัน ร่าายาวโพลนหมอสาวหน้าหวานถูปลุเร้า้วยแรพิศวาสอสาวามรั้แรในีวิ ประอบับหล่อนยินยอมให้เาหมทั้ัวทั้ใ แม้หัวใะเป็นสุับารหลอนเอว่าหล่อนให้เา้วยรั
แ่หยาน้ำาใสๆออินทุภา็ไหลหลั่ลบนหมอนให้ับที่นปลุไฟพิศสวาทอย่าห้ามไม่อยู่
...เาไม่มีวันรับรู้ว่าหิสาวที่ออยู่ หาเป็นอรีไม่ หาแ่เป็นอินทุภา นที่เามอว่าเธอเป็นน้อสาวมาโยลอ...
อนโออานนท์ เสียราเสียวสวาทปานะาใึ้นมาถึีสุ ถูเปล่ออมาาปาออรี พร้อมับเม็เหื่อที่ผุึ้นามใบหน้าสวย ะที่ายหนุ่มที่โถมทับอยู่้านบนยัลัลอบสูลิ่นายาสาวผิวาวใสไร้อาภร์ปิายอย่าหื่นระหายและไม่มีท่าทีว่าะเหนื่อยหน่าย
....ร่าายอวบอิ่ม ่าูรึหัวใเานไม่อยาะสายาไปไหนเสียนี่...
วามิที่โลแล่นในสมออายหนุ่ม ยัมีวามร้อนแร่อเนื่อ และใร่ปรารถนาที่ะสัมผัสเล้าโลมร่าายอหิสาวใล้าีเือ นร่าายเธอบิพลิ้วรั้ละหลายๆ หน้วยวามวาบหวามใ ผมยาวสลวยสะบัแพเ็มเปลือหมอน เป็นภาพวามาม่อสายาายหนุ่มยิ่นั เพราะยิ่เห็นว่าหิสาวทรมานใมาเท่าไหร่ ายหนุ่มยิ่ระหยิ่มภูมิใในฝีไม้ลายมืออเามายิ่ึ้นเป็นเท่าัว...
ริมฝีบาบาเียบอายหนุ่มยัวัหยอยอออิ่มอเธออย่าไม่รู้เบื่อ ะที่มืออี้าลับหยอลูบไล้้นา ปลุวามเสียวสยิวให้แผ่่านไปทั่วร่าายเหมือนเทียนลนไฟให้หลอมละลาย
“พอ....พอแล้ว” เธอเอ่ยปาร้อห้ามแล้วหอบิันถี่ๆ นายหนุ่มหัวเราะเบาๆ อย่าอบใแล้วยับายึ้นมาอหิสาวสนิทแน่น อรีบิ้นแนอานนท์อย่าเ็มแร้วยวามหมั่นไส้ นายหนุ่มร้อเสียหล
“ะเล่นให้อรายไป้าเลยรึไะ” สาวเปรี้ยว้อนสายาถามายหนุ่มอย่าเหนื่อยหอบ ะที่มือเรียวาวอเธอยัโอบร่าายเาไว้ราวับลัวว่าะหลุหายไปไหน
“ไ้ะ็ีสิ ะไ้หยุเปรี้ยวๆ แรๆ แล้วเป็นอผมนเียว” อานนท์ระหยิ่มยิ้ม ทำให้สาวเปรี้ยวที่เยมั่นใเินร้อยมาโยลอเิอาารเินนแ้มแปลั่ึ้นมาเสียื้อๆ
“อร็รันนท์นเียวเท่านั้นล่ะ่ะ” อรีสารภาพออมาหมเปลือ
....แหล่ะที่ผ่านมาเธอเล่นๆับใรอื่นมาโยลอ แ่ับายนนี้ ลับทำให้เธอหลหัวปัหัวปำนโหัวไม่ึ้น....
อรียับศีรษะึ้นไปูบริมฝีปาอเาอย่าหนัหน่ว ประหนึ่บอให้รู้ว่าทั้รัทั้หวที่มาว่าใรๆ
นที่โนูบหัวเราะออมาอย่าอารม์ีพลาหันไปถามอรี
อรียับศีรษะึ้นไปูบริมฝีปาอเาอย่าหนัหน่ว ประหนึ่บอให้รู้ว่าทั้รัทั้หวที่มาว่าใรๆ
นที่โนูบหัวเราะออมาอย่าอารม์ีพลาหันไปถามอรี
“ถ้ามีแ่ผมนเียว ทำไมไม่มาอยู่ับผมะทีล่ะ”....
______________________________________________________________
______________________________________________________________
แวะมาอัพแล้ว้าา อ่านให้สนุนะ้าบบ
ฝานิยายน่าิามเรื่ออื่นๆ ้วยนะฮะ
หรือเ้าไป ไลท์เพ ธนรลับรับ ันหน่อยน้าา สำหรับแฟนๆ หน้าใหม่
ฝาอุหนุนิามัน้วยนะ้าบ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น