28.34 รบกวนมารักกัน [TD,yuri]

      

เอ้าชน!!

          “34 กันแล้วเราต้องฉลอง อย่าไปกลัวกับคำว่า คานเว่ย!” ยุพินดาคนเป็นเจ้าภาพวันเกิด ยิ้มและหัวเราะจนดวงตาเล็กหยี ด้วยเพราะเมามายไปตามฤทธิ์แอลกอฮอล์สีอำพัน ในขณะที่บรรยากาศในร้านอาหารโอเพ่นแอร์เปิดดังกระหึ่มไปทั่วบริเวณ

                “ไหวปะวะยุ้ย ฉันว่าแกเมามากแล้วนะเว่ย กลับเหอะ” โสภิตรา เพื่อนสาวคนสนิทรุ่นเดียวของกลุ่มเอ่ยขึ้นอย่างเป็นห่วงในขณะที่หลายคนยังคงติดลม โยกย้ายศีรษะไปตามจังหวะเพลงทั้งที่ยังนั่งอยู่ที่บาร์เก้าอี้

                “ค่ำคืนนี้ยังอีกยาวววววววววววไกล อย่าไปกลัวสิว้า โสดๆ อย่างเราซะอย่าง” บีน่าสาวลูกครึ่งออสเตรเลียไทย แต่งตัวเปรี้ยวโฉบด้วยเสื้อเกาะอกเพียงตัวหนึ่งกับกางเกงยีนเอ่ยขึ้น พร้อมกับหัวเราะอย่างชอบใจในการเลี้ยงฉลองวันเกิดของยุพินดาในวันนี้

                “หมดแก้ว!!!”

            “เฮ!!”

บรรยากาศร้านชายยาที่มุมหนึ่งของใจกลางเมือง มีผู้คนสัญจรเข้ามาในร้าน มีทั้งหนุ่มสาวที่เป็นนักกีฬาดูแลรักษาหุ่น มาซื้อเวย์โปรตีนและอาหารเสริมมวลกล้ามเนื้อ และบางส่วนที่แวะมาซื้อยาแก้ไข้ รักษาโรคตามอาการ...

“Smile Drug สวัสดีค่า หาอะไรสอบถามได้นะคะ” เสียงใสๆ ของบีรพัชร สาวร่างสูงโปร่งแต่งตัวห้าวด้วยเสื้อคาดิแกนสีน้ำเงินเข้ม คลุมทับกับเสื้อสีขาว ผิวขาวนวลเปล่งปลั่งด้วยเลือดฝาดอย่างคนสุขภาพดี ดวงหน้าหวานขึ้นโครงชัด เป็นที่สะดุดตากับคนที่เข้ามาติดต่อขอซื้อยาและอาหารเสริมจำต้องยิ้มตามกับดวงหน้าที่น่ามอง

แล้วเหตุการณ์วุ่นๆ ก็เกิดขึ้น เมื่อมีสาวๆหอบร่างที่เกือบจะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่ของยุพินดาเข้ามาในร้าน ก่อนที่เสียงหนึ่งที่ร้องโวยวายจะติดต่อกับสาวเท่ที่อยู่ที่เคาน์เตอร์โดยไว

“เภสัชคะ ขอพวกยาหอม ยาดมให้หน่อยดีกว่าค่ะ เหมือนเพื่อนฉันมันจะอ้วกแล้วอ่ะคุณ!” น้ำเสียงตื่นตกใจรีบบอกไปตามท้องเรื่องอาการ ให้คนที่ฟังเรื่องราวรีบหันไปมองหญิงสาวที่อยู่ในชุดสายเดี่ยวสีน้ำเงินกับกางเกงขาสั้นกุดเอวสูงสีดำ ยามนี้ตาปรือใกล้จะหลับอย่างไรอย่างนั้น แต่เมื่อพินิจใบหน้าคมหวานแล้วก็ทำให้บีรพัชรถึงกับสะดุดตา

                พร้อมกับหนึ่งความคิดที่แวบขึ้นมาในหัว...

                ...สวยจัง...

อ้วก!!!

ยังไม่ทันได้จัดการเตรียมหยูกยาแก้คนที่แฮงค์หนัก เจ้าของร้านอย่างบีรพัชรก็ต้องมีงานเพิ่มขึ้นอย่างไม่ต้องขอ เมื่อทุกอย่างที่เป็นทั้งกลิ่นแอลกอฮอล์และอาหาร ดันพุ่งออกมาออกปากคนเมาสาดกระจายเต็มพื้น ท่ามกลางสีหน้าแววตาที่ผงะของเพื่อนฝูงที่หอบร่างไร้สภาพของเพื่อนเข้ามาในร้าน...

                ในขณะที่บีรพัชรถึงกับอ้าปากเหวอ มองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างไม่เชื่อสายตา...