ห้ามเข้า1

ลำดับตอนที่ #1 : ลำดับตอนที่ 1

            พิธีเปิดงานของการสมัครคัดเลือกองครักษ์เป็นไปอย่างโอ่อ่าในปราสาทงดงามวิจิตรซึ่งตั้งอยู่ใจกลางของวารีอัสโดยมี สเตอร์เคนเบิร์ก อาลค่อก ชายผู้เป็นหนึ่งในสภาสูงของวารีอัสและร่วมลงนามให้มีการจัดตั้งคัดเลือกองค์รักษ์ของกาเบล เอรอสเกิดขึ้น เป็นผู้เริ่มกล่าวรายละเอียดต่างๆบนเวทีกลมในห้องโถงที่ปูด้วยพรมสีแดงพร้อมด้วยรูปวาดประวัติศาสตร์ที่เป็นเรื่องราวความเป็นมาของกรรซ์เบียติดตามผนัง

            และก็เป็นอย่างเคยของทุกๆปีที่ไม่มีใครได้เห็นแม้แต่เงาของ กาเบล เอรอส ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียมากที่สุดในงานนี้ ทว่าแค่รูปปั้นรูปชายร่างยักษ์ที่ถูกสร้างขึ้นมาด้วยช่างฝีมือชั้นหนึ่งที่ตั้งอยู่ตรงกลางห้องโถงก็แสดงความเกรงขามให้ใครต่อใครได้มากพอแล้ว

            “หึ หึ บอกไว้ก่อนว่าฉันร่วมเข้ารับการคัดเลือกนี้เป็นครั้งที่สามแล้ว บอกได้เลยว่าปีนี้เสร็จฉันแน่ๆ”

            “น่าเสียดายสำหรับนายนะ เพราะฉันมีหนังสือคู่มือหายากสำหรับการคัดเลือกนี้มาด้วย ยังไงฉันก็ต้องชนะ!”

เสียงโอ้อวดตัวเองเต็มประดาของชายกล้ามใหญ่สองคนที่มีใบหน้าคมเข้ม ผิวขาวเหลืองและเส้นผมสีทองที่เป็นเอกลักษณ์แสดงให้เห็นว่าบรรพบุรุษของพวกเขาอาจจะมีเชื้อสายของเมืองตอนใต้ของกรรซ์เบียที่ไหนสักที่หนึ่งซึ่งทั้งคู่เหมือนจะไม่ค่อยสนใจฟังสิ่งที่ สเตอร์เคนเบิร์ก อาลค่อก พูดในยามนี้เท่าไหร่นัก

งานนี้บุคคลที่ลงสมัครในชื่อดาโนวาล ยอร์คเซล คงจะต้องขอบใจไอ้กล้ามบ้าพลังทั้งสอง เพราะเรื่องหัวข้อสนทนาทั้งคู่ช่วยคลายความเบื่อหน่ายที่แทบจะทำให้ต้องหลับทั้งยืนในขณะนี้ได้ ซึ่งเขาต้องพยายามแทบตายไม่ให้เสียงหัวเราะหลุดออกไปเข้าหูของใครสักคน แน่นอนว่าเขาไม่อยากมีเรื่องกับพวกกล้ามโตแต่ไร้สมองหรอกนะ

ไม่เข้าใจเลยว่าพวกนี้จะประชันความงี่เง่าที่ทดสอบไม่ผ่านของตัวเองไปถึงไหน...  และหัวข้อสนทนาที่เหมือนจะทำให้เจ้าของแว่นกรอบเหลี่ยมเริ่มหูผึ่งขึ้นมาบ้างก็ถูกหยิบยกขึ้น

“งานนี้พวกตัวเต็งเหมือนจะมากันหมดเลยนะ”

“พูดเป็นเล่น!? คงไม่มีพวกโรคจิตอย่างว่ามากันหรอกนะ”

“ถ้าพูดถึงคนที่โดดเด่นมากที่สุดเมื่อปีที่แล้ว คงเป็น นักเวทมนตร์เพลิง เวลล่า ซาคเวย์ ตามข่าวลือเห็นว่า เขาสามารถใช้เวทเพลิงได้มากถึงระดับ 3 เชียวนะ” เจ้าตัวว่าพลางเหลียวซ้ายแลขวาคล้ายกับมองหาบุคคลที่ถูกกล่าวถึงอยู่

คู่สนทนาส่ายหน้า ออกความเห็นค้าน “ไม่ใช่ว่าฉันไม่รู้จักหมอนั่นหรอกนะ แต่ตามความเห็นของฉัน พ่อมดด้านมืด ที่สวมใส่ผ้าคลุมสีดำที่ลงสมัครเมื่อปีที่แล้ว น่ากลัวกว่าเป็นไหนๆ”

“ใช่ๆ ฉันก็รู้จักเหมือนกัน ที่ปีที่แล้วมีคนไม่ผ่านการคัดเลือกเพราะหมดสติเขาลือกันว่า เป็นเพราะไอ้หมอนี่สาปแช่ง ทุกครั้งที่มีเสียงพึมพำประหลาดๆดังมาจากในผ้าคลุมนั่น จะมีคนล้มไปเรื่อยๆ”

หัวข้อสนทนาประหลาดๆดังขึ้นโดยมีชายหนุ่มผิวขาวเหลืองเป็นคนเริ่มเรื่อง ซึ่งคนที่แอบฟังก็ชักหมดอารมณ์เพราะหัวข้อสนทนาพิลึกๆนี้มีแต่เรื่องที่ทั้งไร้สาระและไร้ค่าสำหรับเขา นัยน์ตาใต้แว่นกรอบเหลี่ยมต้องเริ่มมองรอบตัวเมื่อตอนนี้มีหลายคนเริ่มขยับตัวเดินขึ้นไปข้างหน้า อาจเป็นเพราะตอนนี้ สเตอร์เคนเบิร์ก อาลค่อก กล่าวกติกาหรือรายละเอียดอะไรนั่นเสร็จแล้ว และในช่วงนี้เป็นการแจกหมายเลขให้กับผู้เข้าสมัคร แน่นอนว่าเรื่องแบบนี้ใครที่ได้คิวแรกๆย่อมมีสิทธิ์มากกว่าคิวหลังๆอยู่แล้ว

ทว่าคนผมยุ่งเพียงเดินผละออกมาจากกลุ่มคนที่พากันเดินขึ้นไปรับบัตรคิวข้างหน้า และเดินย้อนกลับหลังมาอยู่ตรงประตูทางออกทันใด ก่อนที่เขาจะอดสะดุ้งไม่ได้เมื่อมีคนไม่รู้จักไม่คุ้นหน้าคุ้นตาทักขึ้นข้างตัว

“นายก็ไม่ได้หวังจะเป็นองค์รักษ์เหมือนกันเหรอ?”