คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ในความฝันหรือมันเป็นความจริง
ที่นี่มันที่ไหนกัน ว๊ายๆอยู่ดีดีก็ตกน้ำมันอะไรกันเนี่ย
"ช่วยด้วยๆๆ...ใครก็ได้ช่วยฉันทีฉันว่ายน้ำไมเป็น"
"แค่กๆช่วย...ด้วย"
แล้วจู่ๆก็มีเสียงเหมือนคนโดดน้ำมาดังตูมแต่จะป็นใครก็ชั่งมาช่วยฉันก่อนเถอะจะเป็นพระคุณอย่างสูง
"ช่วยด้วยฉันอยู่ตรงนี้"
และเขาคนนั้นก็ลากฉันขึ้มาจากน้ำฉันพยายามมองหน้าเขาแตหนังตาฉันก็เริ่มปิดลงแนเลยไม่ทันเห็นหน้าเขาคนนั้นเลย
"ลูกตาล..ลูกตาล"
ไม่มีสัญาณจากเลขหมายที่ท่านเรียกกรุณาตดตอใหม่อีกครั้งคะ(_ _)ZZZZ
"นางสาว กังสดาร รัตนหริกุญวิโรสาร"
เอ๊ะ!เสียงนี้มันคุ้นๆนะ ฉันพยายามลืมตาขึ้นเพื่อดูว่าใครเป็นคนเรียกชื่อ
"อาจารย์ รานี"
"เธอยังจำชื่อครูได้อีกเหรอ"
"เธอคิดว่าเธอรวยแล้วจะทำอะไรก็ได้อย่างงั้นเหรอ เธอ----------ฉอดๆๆๆๆๆ"
"อาจารย์คะ หนู...หนูผิดไปแล้วยกโทษให้หนูนะคะอาจารย์รานีสุดสวย"
เจ๊แกตัวแทบลอยเวลามีใครมาชมว่าสวยเนี่ยสงสัยที่บ้านจะไม่มีใครชม
"เอาละฉันจะไม่เอาเรื่องนี้ไปบอกผู้ปกครองเธอ"
"แต่คาบนี้เธอต้องไป..."
"ไปไหนเหรอคะ"
"ไปตะโกนบอกทุกคนในโรงเรียนว่าเธอจะไม่นอนหลับเล้วละเมออีก"
"มิฉะนั้นเธอก็ต้องเรียกผู้ปกครองมาพบครูเธอเลือกเอาแล้วกัน"
ถึงเวลากลับบ้าน 4.30 น....
"ฉันอยากจะเอาหน้ามุดดินจังเลย"
"เธอบ่นอะไรของเธอนะ"
"เธอไม่เป็นอย่างแนเธอไม่รู้หรอกแก้วใส"
แก้วใสเป็นเพื่อนฉันมาตั้งแต่อนุบาล พ่อแม่เราสองคนเป็นพี่น้องกัน
"ช่วยไม่ได้เธออยากนอนหลับคาบเจ๊รานีเองทำใม"
"แต่ก็เอาเถอะยังไงเธอก็อายแล้วนี่ ช่างมันเถอะ"
นี่ยัยแพรวาเพื่อนของฉันอีกคนนึง เธอเป็นคนพูดตรงไปตรงมา บางที่ก็พูดตรงเกินไปจนทำให้คนอื่น เสียใจก็เยอะ แล้วนี่ก็เป็นอีกหนึ่งสาเหตุที่ทำให้ไม่มีผู้ชายคนไหนคบกับเธอเกินสองเดือนเลยซักที
"นี่เธอเคยเห็นหน้าผู้ชายคนนั้นของเธอรึเปล่า"
"ก็เกือบนะ แต่ว่าฉันตื่นซะก่อน แต่ยังไงแน่ๆก็คิดว่าเขาคงต้องหล่อแน่ๆเลย"
"ฝันเฟื่อง"
"ฉันไม่ได้คิดกับเขาแบบนั้นซะหน่อย เพราะแนมีเจ้าชายในใจฉันแล้ว"
"ใคร/ใครกันค่ะ"
แก้วใสกับแพรว่าทำหน้าตกใจอย่างกับมนุษย์ต่างดาวบุกโลกแหนะ
"อืม...ไม่บอกปล่อยให้งง"
แล้วฉันก็รีบวิ่งขึ้นรถไป
ถึงบ้าน...ฉันก็เห็นปะป๊ายืนคอยอยู่ ฉันก็เลยรีบวิ่งไปหา
"ป๊ามีไรค่ะถึงได้..."
ฉันยังไม่ทันพูดจบปะป๊าก็พูดแทรกขึ้นมาว่า
"ป๊าจะส่งหนูไปเรียนที่ประเทศจีน ไปอยู่กับโกเล้งเพราะว่าป๊าต้องไปดูงานที่แอฟฟริกาสามปี"
"แล้วแก้วใสเขารู้รึยังค่ะ"
"ป๊าคิดว่าเขาคงรู้แล้วแหละ"
คืนนั้นฉันนอนไมหลับทั้งคืนเพราะตื่นเต้นที่จะได้ไป(หาเจ้าชายในใจฉัน)ที่ประเทศจีน
วันสอบวันสุดท้าย...
"เย้ในที่สุดก็สอบเสร็จแล้ว"
"นี่ดีใจเกินไปรึเปล่าเราจะจากกันอยู่แล้วนะ"
แล้วยัยแพรวาก็ทำหน้าเศร้าเพราะเธอต้องไปเรียนต่อม.ปลายที่อเมริกา
"เอาน่ายังไงเธอก็เมลล์หรือไม่ก็โทรมาก็ได้นี่"
พอเราล่ำลากันเสร็จแล้วเราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
-------------------- อ่านต่อตอนหน้า --------------------
ความคิดเห็น