++อลิส สาวน้อยย้อนวัย++

ลำดับตอนที่ #7 : ฉ้านเกียดนายที่สุดเลย

++อลิส สาวน้อยย้อนวัย++

ทำไมฉันต้องคิดอะไรเพี้ยนๆแบบนั้นด้วยนะ ไม่งั้นฉันก็ไม่ต้องมาอยู่กับตาโรคจิตนี่หรอก ฤทธิ์ยาจะมีผลถึงเมื่อไหรน้า หรือจะอยู่ยังงี้ตลอดไปจนกว่าจะหาสูตรแก้ได้ นี่ฉันจะเพี้ยนแบบที่นายนั่นด่าจริงๆหรอ โอ้ยยย ม่ายช่ายยยน้า
“พั่บๆๆๆ” ฉันตีน้ำในอ่างอย่างหงุดหงิด มารู้ตัวอีกทีก็เห็นว่า มีน้ำกระจายเต็มไปหมด หว๋ายยยย แย่แล้วนายนั่นจะหักคอฉันไหมเนี่ย

 ฉันออกมาห้องกลางหลังอาบน้ำอย่างสบายอารมณ์ อพาร์ตเม้นท์นายนี่ก้อไม่เลวนะ ของก็วางเป็นระเบียบ สะอาดสะอ้าน เป็นสัดส่วน ห้องก็ใหญ่ดีด้วย ท่าจะแพงน่าดู
“นายนี่รวยนะ” ฉันพูดกับนายนั่นที่กำลังดูช่องsport channelอยู่ อย่างเมามัน
“ห่ะ อะไรนะ” นายนั่นถาม สงสัยจะไม่ได้ยินที่ฉันพูด ช่างมันเหอะ ท่าทางนายนั่นก็ไม่ได้ใส่ใจซักเท่าไหร ดูสิ จ้องทีสีตาเป็นมัน ยังกะดูหนังโป๊ ฉันก็ยังเดินสำรวจไปเรื่อยๆ

“เธอหิวหรอ” นายนั่นตะโกนถามฉัน

“ป่าว ทำมายหรอ”

“เห็นเธอเดินไปแถวๆตู้เย็น”

“ห่ะ” อ่อ ข้างหลังฉันเป็นตู้เย็นนี่เอง “ปะ ป่าวฉ้านแค่เดินดูอารายเล่นๆ”

“อืม อย่าจิ๊กขอแล้วกัน” นายนั่นพูดทั้งๆที่ตายังมองทีวีอยู่
หนอยยย หาว่าฉันขี้ขโมยหรอย่ะ “เน่ พูดห้ายมันดีๆโหน่ยนะ ฉะ ฉ้านเคยจิ๊กของนายตอนหนายม่านซาบ”

“ก็แค่พูดเผื่อๆไว้เท่านั้น” นายนั่นนั่งเกาหัวแครกๆ ตายังคงจ้องทีวีอยู่

“โอ้ยยยยยย เจ็บนะเฟร้ยยยย ทำ X อะไรของเธอ!!!?” นายนั่นลุกขึ้นมาตะคอกใส่หน้าฉัน เพราะฉันวิ่งไปกระชากผมของนายนั่นอย่างแรง
“นายมาหาว่าฉ้านขี้ขโมยทามมายละ” เรื่องไรฉันจะยอม ฉันก้อตวาดใส่นายนั่นมั่งสิ แล้วใช้กำลังอันน้อยนิดที่มีอยู่อยู่ผลักนายนั่น
“เน้ หาเรื่องหรอ” นายนั่นกระชากคอเสื้อฉัน ทำเอาฉันตัวปลิวไปตามแรงกระชาก
แง้ น่ากัวชะมัด “นะ นายแหละหาเรื่องมะ มาว่าฉ้านทะ ทะ ทำมายละ” ฉันพูดไม่ค่อยเป็นภาษา ก็นายนั่นทำหน้าเหี้ยมใส่ ทำเอาฉันตัวสั่นเลยอ้ะ

ตอนนี้ตัวฉันลอยต่องแต่งอยู่ด้วยเงื้อมมือของนายนั่น ฉันกระพริบตาปริบๆ นายนั่นจะต่อยฉันไหมเนี่ย
 
นายนั่นไม่พูดอะไร ได้แต่ทำหน้าเขียวใส่

********************

นี่ผมทำอะไรเนี่ย จะมีเรื่องกับเด็กสี่ขวบงั้นหรอ ผมถามตัวเอง แต่มันก็น่าโมโหชะมัด มาทึ้งผมของผม ดูเด๊ะหลุดเป็นกระจุกเลย หึ กลัวละสิ น้ำตาคลอเชียว ยังจะมาทำอวดเก่งอีก
ผมโยนยัยนั่นลงบนโซฟาดังอั่ก หวังว่าเธอคงไม่เจ็บนะ
“โอ้ยย” ยัยนั่นร้อง “นายมันบ้าที่สุดเลย ฉ้านเกียดนายๆๆๆๆ”
ยัยนั่นหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ แล้วเดินกระทืบเท้า เสียงดัง  ตึง ตึง ตึง ตึง เข้าห้องนอน
“แครก” ยัยนั่นล๊อคห้องอีกตังหาก
นั่นมันห้องนอนผมนะ คืนนี้ผมต้องนอนโซฟาสินะ

ความจริงผมคงทำเกินไป ผมควรจะใจเย็นกว่านี้ ยัยนั่นตัวเล็กนิดเดียวเอง ผมนี่บ้าจริงๆ “โห่เว้ย” ผมรู้สึกโมโหตัวเองชะมัด

“เฮ้อออออออออออออออออออออออออออ” ผมถอนหายใจยาวเหยียด ตอนนี้ความคิดผมสับสนวุ่นวายไปหมด ผมควรจะไปขอโทษยัยนั่นดีไหม แต่มันก็ไม่ใช่ความผิดผมท้งหมดนี่ ผมแค่แหย่ยัยนั่นนิดหน่อยเอง แต่ผมนี่ ผมหลุดเปนกำเลย หัวผมจะแหว่งรึป่าววะ ผมคิดพลางจับหัว ไม่สิ ผมสะบัดหัวไล่ความคิด ผมจะคิดแต่เรื่องของตัวเองไม่ได้ ยัยนั่นจะเปงยังไงน้า จะร้องไห้รึป่าว ยัยนั่นคงจะเกียดผมจริงๆเข้าซะแล้ว