++อลิส สาวน้อยย้อนวัย++

ลำดับตอนที่ #4 : ร้านอาหาร

 
ฉันเพิ่งวางโทรสัพจากแม่ ฉันโทรไปบอกว่าวันนี้จะไม่กลับบ้าน แต่ก็ถือเป็นโชคดีของฉันที่ พ่อกับแม่ฉันต้องไปดูงานที่ยุโรป กว่าจะกลับก็อีกตั้งเดือนนึง ถึงตอนนั้นฉันคงกลับไปเป็นเหมือนเดิมแล้ว ฉันหวังว่าอ่ะนะ  ตอนนี้ก็มีแต่หมอนี่เท่านั้นที่จะช่วยฉันได้ ฉันจะพึ่งนายได้ไหมเนี่ยตาบ้าเอ้ยยย

 
ฉันเพิ่งวางโทรสัพจากแม่ ฉันโทรไปบอกว่าวันนี้จะไม่กลับบ้าน แต่ก็ถือเป็นโชคดีของฉันที่ พ่อกับแม่ฉันต้องไปดูงานที่ยุโรป กว่าจะกลับก็อีกตั้งเดือนนึง ถึงตอนนั้นฉันคงกลับไปเป็นเหมือนเดิมแล้ว ฉันหวังว่าอ่ะนะ  ตอนนี้ก็มีแต่หมอนี่เท่านั้นที่จะช่วยฉันได้ ฉันจะพึ่งนายได้ไหมเนี่ยตาบ้าเอ้ยยย

        ***

ในร้านอาหาร

"จะรับอะไรดีครับ" บริกรหนุ่มเดินมาถามขณะนายนั่นกำลังง่วนอยู่กับเมนูอาหาร

"เอ่อ เอานี่แล้วกันครับ" นายนั่นชี้ไปที่รูปอาหารในเมนู "แล้วเธอจะกินไร" นายนั่นหันมาถามฉัน

"ม่ายยู้ ม่ายยยกิน" อันที่จิงฉันหน่ะหิวจะแย่อยู่แล้ว แต่ทั้งกระเป๋าตัง ทั้งเป้ ของทุกอย่างฉันดันลืมไว้ในล๊อคเกอร์ที่
แลป เพราะความรีบกลัวว่าใครจะมาเจอเข้า แล้วยังชุดนี่ที่นายนั่นออกตังให้อีก ฉันไม่อยากเป็นหนี้อีตานี่อีกแล้ว

"เฮ้ เมื่อกี้พี่ยังได้ยินเสียงท้องเธอร้องอยู่เลยไม่ได้นะ หิวก้อบอกสิ ไม่ต้องเขินหรอกน้า" นายนั่นทำหน้ายียวน แล้วยังมาเรียกตัวเองว่าพี่ เชอะ " งั้นอีกที่เอาข้าวผัดมันกุ้ง ใส่ไข่ดาวด้วยนะครับ แล้วก็น้ำเปล่าสอง" ฉันหับขวับไปมองหน้านาย อึ้งจิงๆ นายนั่นสั่งของโปรดของฉัน

แล้วนายนั่นก็หันมายักคิ้วให้ฉันทีนึง แหวะ….ไอ้บ้า

        อ๊า อาหารมาแล้ว น่ากินที่สุดเล้ยยย ดูสินายนั่นก็ท่าจะหิวเหมือนกันละน่า ตั้งหน้าตั้งตากินอยางเดียวเลย งั้น…ฉันกินละน้า

เฮ้…ตัวไม่ถึงงะ เอาวะนั่งคุกเข่ากินก้อได้ โอ้ย ทำไมช้อนใหญ่ขนาดนี้เนี่ย ฉันคิดในใจ หนักชะมัด อ่ะ อ๊ามมม ฉันกำลังเอาช้อนเข้าปาก แต่แล้ว…แผละ เสียงข้าวในช้อนหกลงพื้น

"เฮ้ย ยัยบ๊องทำอะไรเนี่ย เลอะเทอะหมดเลย"ว่าแล้วนายนั่นก็เอาทิชชู่มาปัดเศษข้าวที่กินอยู่บนตัวฉัน

"ก้อนายดูซี่ ช้อนทั้งหย่ายทั้งหนักขนาดนี้"ฉันขึ้นเสียง "ฉ้านถือไม่ถนัดนี่นา" ฉันเสียงอ่อยลงแล้วพูดพลางก้มหน้า "ตัวก้อไม่ถึงโต๊ะ"

ผมมองดูเด็กหน้าหงอยๆที่นั่งอยู่ข้างๆ "นั่นสินะ ฉันลืมนึกไป ฮะๆ" ผมคิดอยู่พักนึง "งั้นมานั่งนี่มะ ….แปะๆ" ผมพูดพลางตบขาข้างขวาของผม

ดูทำหน้าเข้า ยัยนั่นขมวดคิ้วมองหน้าผมอย่าลังเล "เร็วซี่"ผมเร่ง แต่ยัยนั่นทำอืดอาด อิดออดชะมัด ผมเลยยกตัวยัยนั่นขึ้นมานั่งขาผมข้างนึง "เง๊ยยยยย"ยัยนั่นร้อง แต่แล้วก็นั่งก้มหน้าทำแก้มป่องอย่างสงบเสงี่ยม เห็นแล้วมันน่าหยิกจิงๆ

ผมเห็นยัยนั่นกินข้าวแล้วก็อดขำไม่ได้ เก้ๆกังๆข้าวในช้อนจะหล่นแล่ไม่หล่นแล่ มันทำให้ผมต้องนั่งลุ้นข้าวทุกคำที่ยัยนั่นตักเข้าปาก

"นี่เธอๆดูนั่นสิ" หญิงสาวคนนึงพูดขึ้นเบาๆ ขณะที่เพื่อนทั้งสองกำลังตักข้าวเข้าปาก อายุเธอไม่น่าจะเกิน 22ปี ผมสีน้ำตาลหยิกดูก็น่าจะรู้ว่าเธอไปย้อมและดัดมา แต่งหน้ามาอย่างดี ทำให้เธอดูโด่ดเด่นกว่าเพื่อนอีกสองคนที่นั่งอยู่ตรงข้าม

"อะไรหรอ มิลค์" แอนหญิงสาวหน้าตาเรียบร้อยถามขึ้น

"นั่นไง ผู้ชายโต๊ะนั้นหน่ะ ที่มากับเด็ก หล่อเป็นบ้าเลยอะ" มิลค์กระซิบ พร้อมแอบชี้ไปที่โต๊ะที่อยู่ใกล้ๆให้เพื่อนๆดู

"ก็หล่อนะ แต่นั่นหน่ะลูกเค้ารึป่าวก็ไม่รุ้ ยัยมิลค์" แนนนี่ สาวเปรี้ยวหันไปดู แล้วหันกลับมาพูดกับเพื่อน

"ไม่นะ ไม่ใช่หรอก" มิลค์รีบปฎิเสธเสียงแข็ง "เมื่อกี้ฉันได้ยินคนหล่อคนนั้นเค้าเรียกตัวเองว่าพี่อยู่เลย"

"จ้าๆ อุ้ย! เทอดูนั้นสิ อิอิ น่ารักเนอะ" แอนพูดหลังจากได้เห็นภาพที่ ปอกำลังเช็ดข้าวที่เลอะอยู่บนมุมปากของเด็กหญิงตัวน้อยอย่างทุลักทุเล เพราะเด็กหญิงหันหน้าไปมา ไม่ยอมหยุดนิ่ง

"เห็นไหมละน่ารักจะตาย" มิลค์ยิ้มที่มุมปากอย่างเขินอาย

"อยู่นิ่งๆซักทีได้ไหม"เสียงชายหนุ่มโต๊ะใกล้ๆดังมาถึงโต๊ะของสามสาว "เห็นไหมเลอะเทอะไปหมดแล้ว"ชายหนุ่มทำเสียงดุ

ทำให้สามสาวนั่งมองโต๊ะนั้นเป็นตาเดียว

เสียงดุทำให้เด็กน้อยนั่งเฉยๆได้ แต่สักพักก็เอื้อมมือจะหยิบแก้วน้ำ "จะกินน้ำหรอ"ชายหนุ่มถาม พร้อมหยิบแก้วน้ำมาจ่อที่ปากให้

"ฉ้านถือเองได้นะ" เด็กน้อยพูดแล้วหันไปมองหน้าชายหนุ่ม

"งั้นถือสองมือ"ชายหนุมพูขึ้นอยางรำคาญ

ภาพที่สามสาวเห็นมันทำให้ทั้งสามคนประทับใจชายหนุ่มโต๊ะใกล้ๆเป็นอย่างมาก

"นี่ฉันเห็นก่อนนะ"มิลค์พูดขึ้นมายังกับว่า ชายคนนั้นเป็นของเธอ