คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : Not telling you #16
“โอเคครับ เรื่องจูบเราหายกัน แต่เรื่องที่น้องยอลยั่วพี่ พี่ขอเอาคืน” พี่คริสเอ่ยพร้อมส่งสายตาเจ้าเล่ห์ ผมที่งวยงงอยู่นั้นตอนนี้โดนพี่คริสผลักให้ไปนอนราบบนเตียง แล้วตามขึ้นคร่อมผม
‘ให้ตายเหอะ นี่ผมยั่วสำเร็จใช่มั้ย? แถมได้ผลดีเกินไปด้วย’
“พี่คริสครับ น้องยอลยั่วตรงไหน” ผมมองอีกคนตาแป๋ว ผมแค่จูบเองน่ะไม่คิดว่าจะเลยเถิดจนพี่คริสกับผมอยู่ในสภาพล่อแหลม
“ทุกตรง” ว่าแล้วพี่คริสก็ก้มลงซุกไซร้ซอกคอผม ผมรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่รดต้นคอ ความรู้สึกเสียววาบ ลิ้นร้อนลากผ่านตามคอ แล้วค่อยๆดูดเม้มหนักๆจนผมรู้สึกเจ็บนิดๆ ผมเองก็ทำได้แค่หลับตาแน่นไม่ขัดขืนอะไร ทำไมผมใจง่ายจังว่ะ
‘ถึงเราจะอ่อยเขา แต่เราห้ามง่ายเป็นอันขาด’ คำสอนของพี่อี้ชิงดังก้องในโสตปรสารท ใช่สิ ถึงผมจะรักพี่คริสแต่ผมรู้ว่าพี่คริสอะไร ขืนโดนฟันแล้วทิ้งจะทำไง แล้วถ้าผมท้องก่อนวัยอีก(เฮ้ย!! เดี๋ยวสิผมเป็นผู้ชายผมไร้มดลูก)
“พี่...คริส..พ..พอเถอะครับ” ผมร้องห้ามเสียงสั่น
“ทำไมล่ะครับ ไม่ชอบเหรอ?” พี่คริสมองตาผม ผมล่ะเกลียดตาคู่นี้จริงๆ มันชอบทำให้ผมใจอ่อน
“มันไม่ดีครับ.....อีกอย่าง....”
“อีกอย่างอะไรครับ”
“พี่คริสมีพี่เอมมี่อยู่แล้ว” ผมเอ่ยเสียงนิ่งพูดเองเจ็บเอง สัด กูพูดทำไม T^T ส่วนพี่คริสพอได้ฟังคำตอบก็นิ่งไปเลย คงรักพี่เอมมี่มากสิน่ะ
“น้องยอลครับพี่......”
‘ก็อกๆ ก็อก’ พี่คริสยังไม่ทันพูดอะไร เสียงประตูห้องของผมก็ดังขึ้นมาพอดี พวกเราสองคนก็รีบลุกขึ้นมาจัดการตัวเองให้เรียบร้อย
“แม่ครับ ประตูไม่ได้ล็อคเข้ามาได้เลย” ผมตะโกนออกไป แม่ผมก็เข้ามาในห้องพร้อมน้ำและขนม
“แม่เอามาให้กินรองท้องก่อนทานข้าวเย็น คริสเองก็มาทานด้วยกันแล้วนอนนี่ซ่ะเลยนะลูก” แม่ผมพูดทั้งรอยยิ้ม เดี๋ยวก่อนทานข้าวเย็นด้วยกันยังพอเข้าใจแต่นอนค้างนี่สิ
“แม่ทำไมต้องให้พี่คริสนอนค้างที่นี่ด้วยล่ะ”
“ชานยอลจ๊ะ เปิดม่านแล้วใช้สายตาสาดส่องดูนะลูก” แม่ทิ้งท้ายแล้วเดินจากห้องไป ผมก็เปิดม่านสาดส่องตามที่แม่บอก โอ้โห!!!!! พายุฝนชัดๆ
“พี่คงกลับไม่ได้แล้วล่ะ” พี่คริสกระซิบข้างหู หน้าผมขึ้นสีทันที
“จะว่าไปเมื่อกี้...พี่คริสจะบอกอะไรผมเหรอครับ” ผมหันไปถาม จมูกของผมโดนแก้มพี่คริสเต็มๆ หน้าเราสองคนตอนนี้ใกล้กันมาก
“ช่างมันเถอะครับ” พี่คริสยิ้มออกมา
“บอกมานะครับ” ผมพูดออกมาเสียงนิ่ง
“มันไม่ถึงเวลา”
“แต่เมื่อกี้พี่คริสจะพูดออกมาแล้วนะครับ”
“พี่ถึงบอกว่าช่างเถอะไง แล้วอีกอย่างถึงเวลาพี่จะบอกเราเป็นคนแรก” พี่คริสส่งยิ้มละมุนมาให้
“ครับ ก็ได้” ผมทำท่าจะลุกขึ้นยืนแต่ก็โดนแขนแกร่งโอบเอวเอาไว้ทำให้ผมลงไปนั่งบนตักเหมือนจับวาง
“จะไปไหนครับ”
“จะลงไปช่วยแม่ทำกับข้าวครับ” ผมก้มหน้างุดด้วยความอาย
“แล้วขาหายเจ็บแล้วหรือไง”
เชรี่ย!!! เกือบลืมไป
“ก็ดีขึ้นแล้วครับ” ผมแถไป แล้วแกล้งเดินกระเผกออกไป ในหัวก็คิดทำไมพี่คริสแม่งดูหื่นผิดปกติว่ะ ทุกทีพี่คริสสุภาพบุรุษ
‘โครมมมมมม!!!!’ ผมกลิ้งตกลงบันไดลงไปเพราะผมมัวแต่เดินเหม่อ เหอะ ตกบันไดจนได้ อูยยย เจ็บๆๆ เจ็บชิบอ๋าย คราวนี้ข้อเท้าได้แพลงจริงๆแน่ แถมอาจจะแพลงทั้งร่าง (?)
“น้องยอล!!!!” พี่คริสที่ออกจากห้องมาก็รีบวิ่งลงบันไดมาช้อนตัวผมอุ้มไปที่โซฟา ผมเองก็ได้เพียงสงสารพี่คริสในใจที่ต้องมาอุ้มคนตัวหนักอย่างผมถึงสองรอบ ถือว่าเป็นการวอร์มร่างกายก่อนแข็งแล้วกันนะครับ
“ตายแล้ววว” แม่ผมที่เดินออกมาจากครัวร้องขึ้นเมื่อเห็นสภาพอันบอบช้ำของลูกชายสุดหล่อ
“ยังไม่ตายครับแม่” ผมบอกไป
“แต่สภาพมันใช่มากลูก”
“แม่อ่ะ~ ผมเจ็บอยู่น่ะ” ผมกระฟัดกระเฟียด แม่ชอบแกล้ง
“เอ่อ...คุณน้าครับช่วยหยิบยาให้หน่อยได้มั้ยครับ” พี่คริสหันไปบอกแม่ของผม
“อุ๊ย ลืม เดี๋ยวแม่ไปหยิบให้” แม่ผมเดินหยิบยามาให้
“ปวดตรงไหนบ้างครับ” พี่คริสถามผม
“ข้อเท้าครับ แล้วก็ที่ไหล่” ผมบอกพร้อมเบะปาก มันเจ็บจริงๆให้ดิ้นตาย
จากนั้นแม่ของผมก็เอายามาให้ พร้อมน้ำแข็ง พี่คริสก็คอยนั่งประคบข้อเท้าให้ผม ทายาให้ผม นี่สิพี่คริสตัวจริงต้องสุภาพบุรุษไม่ใช่คนหื่นๆ ส่วนแม่ของผมก็เข้าไปทำกับข้าวต่อในครัว โดยมีพี่คริสตามไปเป็นลูกมือทิ้งให้ผมนอนจมโซฟาดูทีวีไป
“น้องยอลไปทานข้าวครับ” พี่คริสมาตามผม
“ครับ” ผมพยายามดันตัวเองให้ลุกขึ้นมาอย่างยากลำบาก จนพี่คริสคงทนดูคนหน้าตาดีอย่างผมไม่ไหวเลยเข้ามาพยุง
“มาพี่ช่วย” พี่คริสเข้ามาโอบเอวผม เราสองคนใกล้ชิดกันมากจนผมได้กลิ่นน้ำหอมของพี่คริสที่ผสมกับกลิ่นเหงื่อจางๆมันทำให้ผมหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา
“ชานยอล ลูกเป็นอะไร ทำไมหน้าแดง ไม่สบายหรือเปล่า?” แม่ของผมที่กำลังจัดโต๊ะถามผม โธ่แม่จะถามทำไมเนี่ย ผมเขินนนนนนนน
“คงจะร้อนมั้งครับ” ผมตอบปัดๆไป
“ร้อน อากาศร้อนเนี่ยน่ะ มีพายุขนาดนี้ เราบอกอากาศร้อน แม่ว่าเราคงไม่สบายจริงๆ”
“แม่อ่า~” ผมง้องแง้งใส่แม่อีกรอบแต่ได้รับเสียงหัวเราะจากแม่และพี่คริสแทน ทุกคนรุมผมอ่ะ ฮึ โมโห ผมเลยนั่งลงกวาดอาหารเข้าปาก
“ผัดผักอร่อยจัง” ผมตักผัดผักเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย
“คริสเขาเป็นคนทำหน่ะ” แม่บอก
“พี่คริสทำกับข้าวเป็นด้วย?”
“ครับ ชอบมั้ย?” พี่คริสยิ้มให้
“ชอบมากๆครับ” ที่พูดเนี่ยไม่ใช่ผัดผักแต่เป็นพี่คริส ผมคงพูดได้แค่ในใจ
“งั้นก็ทานเยอะๆน่ะ”
ไม่นานพวกเราก็ทานข้าวกันจนเสร็จพี่คริสก็ทำหน้าที่เขยของบ้าน(?)ช่วยแม่ของผมเก็บจานแถมล้างจานให้อีก แฟมิลี่แมนชัดๆ จากนั้นพี่คริสก็อุ้มขึ้นไปที่ห้องนอน
“น้องยอลจะอาบน้ำก่อนมั้ย?”
“ก็ดีครับ” ผมพยุงตัวเดินไปที่ห้องน้ำ มือแกร่งของพี่คริสก็มาคว้าหมับเข้าที่เอว
“พี่อาบน้ำให้” พี่คริสจ้องผม มุมปากยกยิ้มเล็กน้อย แม่ม คริสหล่อไป
“อ....เอิ่ม..ไม่เป็นไรครับ ยอลอาบเองได้” ผมตอบปัดไป
“ครับ งั้นพี่อาบด้วยล่ะกันพี่กลัวว่าน้องยอลจะลื่นล้มในห้องน้ำ”
ผมไม่ทันได้ปฏิเสธพี่คริสก็ดันตัวผมเข้าไปในห้องน้ำ
...............................................................................................
ไม่เจอกันนาน คิดถึงทุกคน พอดีไรท์ไม่ว่างเลยคับ
ขอโทษด้วยน่ะคับ
ตอนนี้แต่งไม่ดี(ที่จริงก็ไม่ดีทุกตอน) เพราะห่างหายไป สนิมกินสมองหมดแล้ว ต้องเคาะกันอย่างหนัก
เอาเป็นว่าสาวกคริสยอล เรามาฟินกันต่อน่ะครับ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านมาเม้นกันน่ะครับ
:) Shalunla
ความคิดเห็น