[ EXO] Not telling you...ไม่กล้าบอกเธอว่ารัก ::. (KrisYeol)

ลำดับตอนที่ #4 : Not telling you #03

“ไอ้เซฮุน มึงจะพากูไปไหน ทางไปโรงเรียนมันอยู่ทางนี้น่ะเว้ย!!!!” เช้าวันใหม่กับการไปโรงเรียนของผมและเซฮุน ที่วันนี้ท่าทางฝนจะตกเพราะไอ้คุณชายเซฮุนลากผมออกจากบ้านแต่เช้า ที่สำคัญมันไม่ได้ลากผมไปโรงเรียน มึงจะพากูไปขายใช่มั้ยไอ้เซฮุน!!!!!

“ตามกูมาเหอะ อย่าเพิ่งด่ากูในใจล่ะมึง” เซฮุนพูดกับผมอย่างแสนรู้ เอ๊ะเหมือนใช้คำผิด

สักพักเซฮุนก็พาผมมาหยุดอยู่ที่ร้านขายแว่น อ่อ จะพาผมมาตัดแว่นอันใหม่ก็ไม่บอก ผมจะได้ไม่เปลืองสมองคิดคำด่าเซฮุน

“สวัสดีค่ะ” พนักงานสาวสวยแต่งหน้าทักทายหน้าตายิ้มแย้ม

“สวัสดีครับ คือ ผมมา…”

“มาซื้อคอนเทคเลนส์” ผมไม่ทันพูดจบเซฮุนก็พูดขัดขึ้นมา

“ไอ้บ้าฮุน กูบอกแล้วไงกูไม่ใส่ กูจะใส่แว่น” ผมว่ามัน

“มึงอยากเอ๋อเหรอสัด ถ้าอยากให้พี่คริสก็ทำตามที่กูสั่ง ไปวัดสายตาได้แล้ว” เซฮุนเอ่ยแถมไล่ให้ผมไปเผชิญชะตากรรรมคนเดียว ในที่สุดผมก็โดนจับให้ยัดคอนเทคเลนส์ใส่ในลูกตา ใจร้ายที่สุด

“เป็นไงบ้างมึง” เซฮุนถามทันทีที่ส้นตีนพ้นออกจากร้าน

“ก็แปลกๆยังไม่ชิน แถมตอนใส่ตอนเอาออกก็วุ่นวายชิบ” ผมบ่นไป เพราะการใส่คอนเทคเลนส์ต้องดูแลระมัดระวังโน่นนี่นั่นเยอะแยะตาแป๊ะ

“เสร็จไปแล้วหนึ่งภารกิจ” เซฮุนพึมพำ

“อะไรหนึ่งภารกิจ” ผมถาม

“เหอะ อย่ารู้เลยมึงเชื่อกูแล้วมึงจะได้ผัว” เซฮุนเอ่ยแล้วจับข้อมือผมลากตามมันไปอีก

เขามีแต่ “เชื่อแล้วจะได้ดี” “เชื่อแล้วจะได้ผัว” มันมีที่ไหน

“พากูมาที่นี่ทำไม” ผมเงยหน้ามองขึ้นไปดูป้ายร้านตัดผมที่มีชื่อเสียงของเมือง

“พามาตัดขนมั้งสัด โง่จริงมึง กูก็พามาตัดผมไงไปๆเข้าร้าน”

เราสองคนเดินเข้าร้านไปในร้านยังไม่มีลูกค้าเพราะเรามากันเช้ามาก กลายเป็นว่าผมมาประเดิมร้านให้เขาใช่มั้ย?

“ตัดทรงไหนน้อง”

“ทรงที่เข้ากับหน้าไอ้เอ๋อนี่” เซฮุนเอ่ย แล้วจับผมให้ไปนั่งบนเก้าอี้ ช่างตัดผมก็เริ่มบรรเลง เฉือน เสย ตัด ฉับ ผมอย่างเมามัน ส่วนผมได้แต่หลับตา ฮืออออออ ผมสวยๆยาวๆของเค้า T^T

“เสร็จแล้ว” สิ้นเสียงเจ้าของร้านผมลืมตาอย่างช้าๆ แต่ยังคงก้มหน้างุดไม่เงยขึ้นมองกระจก

“ก้มทำไมไอ้เอ๋อ ดูกระจกเดะ” เซฮุนที่นั่งรออยู่บอกผมที่นั่งก้มหน้าก้มตาด้วยน้ำเสียงดุ ผมเลยจำยอมทำตามมันแต่โดยดี พอผมดูกระจกปุ๊บ แม่เจ้า ใครว่ะหน้าตาดีสุดๆ

“เอ้า ไอ้คุณปาร์ค ชานยอลครับ พอผมให้ดูกระจกก็ดูซ่ะ รีบไปโรงเรียนเถอะครับ เดี๋ยวเด็กเรียนอย่างท่านจะเสียเวลา”

“อย่ามาประชดกู สัด” ผมว่าเซฮุนไม่จริงจัง เราสองคนจ่ายเงินเสร็จก็ออกจากร้านพุ่งหลาวไปโรงเรียนทันที ระหว่างทางเซฮุนก็เอ่ยกับผม

“: เฮ้ย!!! ไอ้เอ๋อ มึงเปลี่ยนลุคแล้วแจ่มว่ะ พี่คริสมึงชอบแน่ๆ” อยู่ๆเซฮุนก็ชมผมแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย

“เหรอว่ะ” ผมได้เพียงแค่ยิ้มเขินๆ นานๆทีที่ไอ้เซฮุนมันจะชมผม

“เออ แล้วตอนเย็นเนี่ยมึงว่างใช่มั้ย?”

“อืม”

“งั้นก็ไปซื้อเสื้อผ้ากับกู”

“ทำไมกูต้องซื้อเสื้อผ้ากูเต็มตู้”

“เสื้อแมลงสาบแทะจนเป็นรูนั่นนะเหรอ โทษนะกูให้แม่มึงเอาไปเผาแล้ว” เซฮุนยิ้มหวานให้ ผมไม่ดีใจเลยสักนิด เอาเสื้อคอลเลคชั่นแมลงสาบเค้าคืนมา

“มึงนี่มัน”

“ถ้าจะด่ากูละก็เชิญด่าได้ตามสบายเพราะกูจะไม่ยืนให้มึงด่า ไปล่ะ” กว่าผมจะประมวลคำพูด เซฮุนก็วิ่งเข้าโรงเรียนไปแล้ว สัด ปล่อยให้ผมอยู่คนเดียว โอ๊ย!!!! รู้สึกไม่มั่นใจซะงั้น เอาล่ะว่ะเป็นไงเป็นกัน ผมสูดออกซิเจนผ่านโพรงจมูกไหลผ่านหลอดลมเข้าสู่ปอดเสร็จก็เดินจ้ำเข้าไปในโรงเรียน ผมสัมผัสได้ถึงพลังงานสายตาจำนวนมากที่มองผมอยู่ ผมดูแปลกมากใช่มั้ย? มันตลกมากใช่ป่ะ? ปาร์ค ชานยอล อยากจิคราย

“พลั่ก” ผมเดินชนกับใครก็ไม่รู้ ซวยแต่เช้าเลย

“ขอโทษครับ” ผมเอ่ยขอโทษตามมารยาทสมบัติผู้ดี

“ไม่เป็นไรครับ” ผมมองห้าคู่กรณี บร๊ะเจ้า!!! ใครก็ไม่รู้

“อ้าวยูจินมายืนทำอะไตรงนี้ รีบไปซ้อมวิ่งได้แล้ว” เสียงทุ้มของใครบางคนเอ่ยขึ้นมา

“ครับๆ” คนที่ผมวิ่งชนเอ่ยกับคนนั้น

“พี่คริส” ผมเรียกชื่ออย่างแผ่วเบา แต่คงจะดังพอที่จะทำให้พี่คริสได้ยินแล้วหันมามองผม

“น้องยอล” พี่คริสเรียกด้วย พี่เขาจำผมได้ด้วย อ้ากกกกกก ผมที่มัวแต่ดีใจก็ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าพี่คริสก็ได้ทำการย้ายร่างมาอยู่ใกล้ๆผมแล้ว ผมกับพี่คริสยืนจ้องหน้าของกันและกัน โดยไม่พูดอะไรออกมา พอมองใกล้ๆทำให้ผมคิดเลยว่าผู้ชายคนนี้แม่ง ไม่ได้หล่อร้อยเมตรเลยจริงๆ

“น้องยอลน่ารักขึ้นนะครับ”

“ผมก็ดูดีแบบนี้ทุกวันอยู่แล้ว” .//////. เขินร้อยเท่า อยากระเบิดตัวเองเป็นบ้า พี่คริสชมว่าน่ารัก ไอ้ชานยอลคืนนี้มึงคงหลับฝันดี

“แล้วนี่เราไปตัดผมมาเหรอ” พี่คริสไม่ถามเปล่า มือเนี่ยก็มาลูบหัวผมเบาๆ อื้อหือ ผมจะโดนแฟนคลับพี่คริสถล่มมั้ยเนี่ย?

“ครับ เพิ่งไปตัดมา” ผมพยักหน้าตอบไปด้วย

“แล้วแว่นเนี่ยไม่ใส่เหรอ”

“อืม แว่นมันไปเกิดแล้วครับ ไอ้เซฮุนเลยใส่คอนเทคเลนส์แทน”

“อ่อ”

“พี่คริสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส” เสียงเรียกสุดหล่อของผมแว่วดังมาแต่ไกล ไม่ใช่ใครหรอกครับลู่หานนางฟ้าของโรงเรียน

“ว่าไงลู่หาน” พี่คริสเอ่ยกับคนตัวเล็กที่เพิ่งมาใหม่

“คือว่าเย็นนี้ลู่หานจะชวนไปเที่ยว” ลู่หานกอดแขนพี่คริสออดอ้อนใหญ่เหมือนลูกแมว ถ้าผมทำคงเหมือนลูกควายเผือก

“เอ๊ะ นายคนเมื่อวานนี่ เพื่อนนายไม่ได้อยู่แถวนี้ใช่มั้ย?” ลู่หานหันมาถามผม พร้อมหันซ้ายหันขวา คงจะหมายถึงเซฮุนสิน่ะ

“ไม่อ่ะ” ผมตอบกลับไป ดูท่าทางลู่หานโล่งใจแบบสุดๆ จากนั้นคุณเธอก็หันไปคุยกับพี่คริสต่อ ทั้งสองคนคุยกันอย่างสนิทสนมจนผมรู้สึกตัวเองเริ่มเป็นอากาศ

“เอ่อ ผมขอตัวไปเรียนก่อนะครับ” ผมบอกกับพี่คริส โดยไม่ยืนรอหรือสนใจว่าพี่คริสจะพูดอะไร ผมเดินไปที่ห้องเรียน

“นั่นมัน พี่ที่เอ๋อๆที่เป็นเพื่อนกับพี่เซฮุนอ่ะแก”

“พี่ชานยอลป่ะแก เมื่อวานฉันเห็นที่โรงอาหารน่ารักเป็นบ้า”

 “ฉันว่าเราไปเป็นแฟนคลับพี่เขาเหอะ”

เอ่อ สาวๆครับที่พวกคุณซุบซิบเนี่ยมันเข้ารูหูผมแบบเต็มๆเลยนะครับ ที่จริงไม่ต้องซุบซิบก็ได้มาคุย มาชมผมกันตรงๆต่อหน้าได้เลย ผมจะได้ขอบคุณรัวๆ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ผมเลยหันไปยิ้มกับสาวๆกลุ่มนั้น

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดพี่ชานยอลน่ารักอ่ะ” เสียงกรี๊ดของพวกเธอทำเอาขี้หูผมเต้นระบำ ผมก็เดินต่อไปเรื่อยๆจนมาถึงห้องเรียน

“……………………….” ความเงียบคือสิ่งเดียวที่สัมผัสได้ พอผมมาทำไมเงียบกันอ่ะ

“เงียบกันทำไม” ผมถามเพื่อนนักเรียนในห้อง

“แม่งพอไอ้เอ๋อถอดแว่นดูดีฉิบหาย” เสียงของเพื่อนคนหนึ่งทำลายความเงียบ จากนั้นเพื่อนคนอื่นๆก็เออออห่อหมกกัน บางคนก็วิ่งมารุมล้อมผม มาจับมาหมุน กูไม่ใช่สัตว์ประหลาดหายากนะเว้ย!!!!

“เฮ้ย!! พวกมึงพอเลยเพื่อนกูช้ำหมด” เซฮุนเอ่ย เพื่อนๆเลยกลับไปนั่งที่เดิมรวมทั้งผมด้วย

“เป็นไงมึง เห็นมั้ย?ฝีมือกูเด็ดใช่ป่ะ”เซฮุนกระซิบถามผม

“เออ เด็ดมากทำกูแทบโดนรุมทึ้ง” แทบตายเลยตอนโดนรุมเนี่ย

“เอาน่า ว่าแต่พี่คริสเห็นมึงยัง”

“อือ เห็นแล้ว” ผมตอบ

“พี่เขาว่าไง”

“บอกว่าน่ารัก”

“อ้าว แล้วทำไมมึงทำหน้าอย่างนั้น” เซฮุนถามผมที่ดูหน้าจ๋อยๆ

“เปล่า” ผมตอบกลับไปสไตล์นางเอก

ก็ผมดันคิดถึงเรื่องเมื่อเช้านะสิ ไม่ให้ผมหน้าจ๋อยได้ไง ถึงพี่คริสจะชมว่าผมน่ารักก็จริง แต่พี่คริสเขาจะสนใจผมเหรอก็พี่คริสมีลู่หานแสนน่ารักอยู่ใกล้ๆแถมท่าทางสนิทสนมขนาดนั้น ถ้าให้เลือกพี่คริสก็คงจะเลือกคนน่ารักมากกว่าคนแบบผม เฮ้อ เศร้าอ่ะ T^T














.................................................................

หลังจากนี้เป็นช่วงใกล้สอบ ไรต์คงจไม่ค่อยได้มาอัพเท่าไหร่
อาจจะอัพช้าหน่อยนะครับ
แต่จะพยายามเคลียร์ตัวเองให้ว่างนะครับ

สุดท้ายขอบคุณที่มาอ่านมาเม้นนะครับ












:)  Shalunla