คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Not telling you #02
“เมื่อสุริยนย่ำสนธยา หมู่นกกาก็บินมาสู่รัง ให้มาคิดถึงท้องทุ่งนาเสียจัง ป่านฉะนี้คงคอยหวัง เมื่อไหร่จะกลับบ้านนา” เซฮุนแหกปากร้องเพลงที่เข้ากับบรรยากาศยามเย็นมาก เราสองคนกำลังยืนอยู่ที่ประตูโรงเรียนเพื่อมารอพี่คริส
“ไอ้เซฮุน กูไม่ไปไม่ได้เหรอว่ะ” ผมรู้สึกไม่มั่นใจขึ้นมาดื้อๆ
“ไป มึงต้องไป มึงไม่อยากได้พี่คริสเป็นแฟนหรือไง”
“แต่กูยังไม่มั่นใจตัวเองเลยนะโว้ย ว่ากูชอบพี่เขาจริงๆหรือเปล่า กูกับพี่เขาเพิ่งเจอกันมันปุบปับว่ะมึง”
“มึงเชื่อกูมึงชอบพี่เขา เพราะฉะนั้นมึงต้องไป” เซฮุนยังคงยืนยัน
“แต่ว่า…” ผมอ้ำอึ้งหาข้ออ้าง
“อย่ามาต่งมาแต่เหมือนนางเอกขี้เกรงใจตามละครหลังข่าว จำคำกูไว้ มึง ชอบ…”
“ชอบอะไรครับ” เซฮุนไม่ทันพูดจบก็มีเสียงของคนที่นัดผมไว้แทรกขึ้นมา ครับ พี่คริสนั่นเอง
“อ่อ ผมจะบอกว่าไอ้เอ๋อชอบกินชาไข่มุกครับ” เซฮุนแถตอบไป เดี๋ยวสิ ชาไข่มุกเนี่ยของชอบมึงต่างหากไอ้เซฮุน!!!!!!
“งั้นพี่พาเราไปกินชาไข่มุกนะครับน้องชานยอล” พี่คริสยิ้มละมุนมาให้ผม เขินชิบให้ตายเหอะนี่มันคนใช่ป่ะ ขนาดผมสายตาสั้นมองเห็นเบลอๆ ความหล่อของพี่คริสยังทะลุจอเลนติน่าเลยครับ
“น้องชานยอลเป็นอะไรหรือเปล่าครับ ตั้งแต่พี่มาเรายังไม่พูดเลยนะ” พี่คริสเอ่ยถามผม
“เอ่อ คือ ผมแค่ไม่ชินอ่ะครับ” ผมก้มหน้างุดไม่กล้ามองหน้า ถึงจะมองผมก็มองเห็นชัด 555
“เราเนี่ยขี้อายด้วยเหรอ” พูดอย่างนี้พี่หาว่าผมหน้าด้านเหรอ =_=
“ผมว่าอย่าเสียเวลาเลย พี่คริสกับเพื่อนผมไปหาอะไรกินกันได้แล้ว” เซฮุนเอ่ย
“นั่นสิ เราไปกันดีกว่า” พี่คริสเอ่ย
“มึงไม่ไปเหรอว่ะ” ผมถามเซฮุน
“ไม่อ่ะ มึงไปเหอะ” อ้าวสัด ไอ้เซฮุนมึงจะทิ้งเพื่อนมึงไว้แบบนี้ไม่ได้น่ะ
“พี่คริสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส”
ยังไม่ทันที่ผมและพี่คริสจะได้ขยับตัว ก้าวเท้าไปไหน เสียงแปดหลอดของใครไม่รู้เรียกพี่คริสมาแต่ไกล
“ลู่หาน มีธุระอะไรกับพี่ครับ” พี่คริสถามคนตัวเล็ก
“พี่คริสจะไปไหนฮะ”
“อ๋อ พี่จะไปเลี้ยงชาไข่มุกขอโทษน้องชานยอลหนะ”
“ให้ลู่หานไปด้วยนะฮะ” ลู่หานเดินมาแทรกตัวระหว่างตัวผมกับพี่คริส
“จะไปยุ่งอะไรกับเขามานี่” เซฮุนลากลู่หานออกมา
“ไอ้แปะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ” ลู่หานสะบัดแขนจากมือปลาหมึกของเซฮุน
“ไม่ปล่อยมานี่เลย” เซฮุนลากลู่หานออกไป ลู่หานเองก็ดิ้นแต่สู้แรงเพื่อนผมไม่ไหวแน่ๆ เพื่อนผมมันถึก
“พี่คริสเวลาเดินกับไอ้เอ๋อจับมือมันด้วยนะครับ ไอ้เอ๋อมันสายตาสั้น!!!!!!” แทนที่มันจะไปแล้วไปลับ มันยังเสือกที่ระเบิดตู้มใหญ่ ไอ้เชรี่ยยย ฮุน มึงไม่คิดว่ากรที่เพื่อนมึงโดนจับมือจะสูญเสียความบริสุทธิ์ไป10%
[Sehun Part]
“ปล่อยได้แล้ว ไอ้แปะ” คนตัวเล็กที่ผมลากมาโวยวายตลอดทาง ให้ตายเหอะผมหล่อเหมือนมักเน่ศิลปินวง EXO แล้วนี่อะไรเรียกผมแปะ
“หยุดโวยวายได้แล้วเจ๊ หนวกหู”
“ไม่หยุดตราบใดที่นายยังไม่ปล่อยฉัน” ลู่หานไม่ยอม
“งั้นเชิญโวยวาย แหกปากได้เลย เพราะฉันไม่ปล่อยไปง่ายๆ ฉันจะคิดบัญชีที่นายทำน้องชายฉันเจ็บ” ผมพูดพร้อมนึกถึงเรื่องเมื่อเช้า ยิ่งคิดยิ่งแค้น กร๊าซซซซซซซ~ พ่นไฟ
“คิดบัญชีอะไรยังไงของนาย” แม่นางลู่หานยังคงทำไขสือ
“มาปลอบโยนน้องชายฉันไง” ผมยิ้มกริ่ม คนตรงหน้าก้มหน้ามองน้องชายของผม ผมสังเกตเห็นลู่หานแอบกลืนน้ำลายด้วย ฮึ ไม่อยากจะเอ่ย ของผมมันใหญ่มาก
“อยากให้ฉันช่วยปลอบใช่มั้ย?” อยู่ๆลู่หานก็พูดด้วยน้ำเสียงหวานหยดย้อยเหมือนน้ำผึ้งเดือนห้า
“ใช่” ผมตอบสั้นๆ
“งั้นจัดไป” ‘ปึก’ น้องชายผมโดนเท้าเล็กๆซัดเข้าเต็มๆ เล่นเอาผมนอนลงไปจุกกับพื้น
“เสียใจด้วยฉันปลอบใครไม่เป็น” ลู่หานเอ่ยก่อนที่จะเดินจากไป
ฮือออออออ ฮือออ น้องชายผมจะพิการซ้ำซ้อนมั้ย? วันนี้โดนไปสองรอบแล้ว
…………………………………………..........................................
ตลอดทางผมโดนพี่คริสจูงมือ เขินครับเกิดมาไม่เคยมีผู้ชายคนไหนมาจับมือนอกจากเซฮุน จะว่าไปเซฮุนกำลังทำอะไรอยู่นะ ช่างเหอะ ผมไม่อยากนึกถึงมัน บังอาจทิ้งเพื่อนไว้กับผู้ชายอื่น
“น้องชานยอล เราเข้าไปกินร้านนี้ดีกว่าเนอะ” พี่คริสมาหยุดอยู่ที่ร้านชาไข่มุกแห่งหนึ่ง
“ครับ” ผมตอบ พี่คริสจูงมือผมเข้าไปในร้าน แม้ผมจะมองไม่ชัดแต่พอจะรู้ว่าคนในร้านกำลังมองพวกเราสองคน ซึ่งมันก็ไม่แปลกคิดดูสิครับมีอย่างที่ไหนผู้ชายตัวโตๆสองคนเดินจูงมือกันมากินชาไข่มุก มันมุ้งมิ้งไปแล้ว
“น้องชานยอลสั่งได้ตามสบายเลยนะครับ” ทันทีที่นั่งลงพี่คริสก็เอาใจผม ปลื้มแฮะ
“งั้นเอาโกโก้แล้วกันครับ”
“อืม เอาโกโก้ 1 ชานม 1 แล้วเค้กชอคโกแลต 2 ครับ” พี่คริสหันไปสั่งเมนูกับพนักงาน
“น้องชานยอลครับพูดบ้างก็ได้ไม่ต้องกลัวพี่หรอก” พี่คริสบอกผม ไม่ให้เงียบได้ไงผมเสียความเป็นตัวตนเพราะพี่นะครับ
“ผมรู้สึกแปลกๆอ่ะครับ คือคนอื่นเขาเรียกผมไอ้เอ๋อขนาดไอ้เซฮุนยังเรียกเลย พี่เป็นคนแรกเลยที่เรียกชื่อผม”
“ถ้าชานยอลไม่ชิน พี่ไม่เรียกชานยอลว่าชานยอลก็ได้ พี่ขอเรียกว่าน้องยอลแล้วกัน”
“อืม ก็ได้ครับ เอ๊ะ น้องยอลเหรอครับ” ผมทำตาปริบๆ
“ครับพี่ว่าน่ารักดี”
“ผมเป็นผู้ชายนะครับ ต้องหล่อสิ”
“ครับ หล่อก็หล่อ ฮ่า ฮ่า ฮ่า” พี่คริสหัวเราะขึ้นมา นี่จริงใจกับผมป่ะเนี่ย
สักพักของที่สั่งก็ถูกเสิร์ฟความสนใจของผมพุ่งเป้าไปที่ของกินทันที ผมกินแบบไม่สนภาพลักษณ์ที่แสนดูดีของตัวเองแม้แต่น้อย
“น้องยอลครับ”
“หืม?” ผมละจากของกิน ก็เห็นว่าพี่คริสจ้องผมอยู่ ทำไมอ่ะ เกิดอะไรขึ้น ระหว่างที่ผมเอ๋อแดกอยู่นั้นพี่คริสก็ยื่นมือมาแล้วใช้นิ้วเกลี่ยที่มุมปากผมเบา เสร็จแล้วก็เลียนิ้วเล็กน้อย จากที่ผมเอ๋อ มึนอยู่แล้วก็เอ๋อ มึนเข้าไปอีก
“พอดีมันเลอะปากเรา พี่เลยเช็ดออกให้พอจะเช็ดทิ้งก็รู้สึกเสีย”พี่คริสไขข้อข้องใจให้กับผมด้วยท่าทางสบายใจ เฉยๆ เหมือนมันเป็นเรื่องปกติ
ตลอดเวลาที่เรานั่งอยู่ในร้านเราสองคนก็พูดคุยกันเรื่องโน่นนี่นั่น ไปเรื่อยๆ จนเริ่มจะสนิทพอสมควร จนในที่สุดท้องฟ้าก็เปลี่ยนสีผมกับพี่คริสจึงออกจากร้าน พี่คริสมาส่งผมที่บ้าน
“พี่ไปก่อนนะครับน้องยอล” พี่คริสโบกมือลาให้ผม
“ครับกลับบ้านดีๆนะครับ” ผมเองก็โบกมือลาให้พี่คริสเช่นกัน อ่อลืมบอกไป ผมเพิ่งจะรู้บ้านผมกับพี่คริสห่างถัดไปแค่สองซอย
“ชานยอลกลับมาแล้วเหรอลูก เซฮุนมาหาลูกตอนนี้อยู่ในห้องนอนลูกจ๊ะ” แม่ผมเอ่ย
“อ่อครับ” ผมเดินพุ่งไปที่ห้องเจอไอ้เซฮุนนอนสบายใจเฉิบบนเตียงผม
“มีอะไรไอ้เซฮุน”
“กูอยากรู้ว่ามึงกับพี่เขาเป็นยังไงบ้าง” เซฮุนเปิดประเด็นถาม
“ก็คุยกันเฉยๆ” ผมตอบกลับไป
“ไม่มีอย่างอื่นบ้างเหรอว่ะ กอด จูบ ฉุด ปล้ำ อะไรแบบนี้”
บ้าเหรอมึงเจอกันแค่วันเดียว”
“ถ้าหลายวันก็มีสิทธิเป็นอย่างที่กูพูด” เซฮุนยังคงกวนตีน
“ส้นตีนกูเหอะ” ผมยกเท้าเตรียมถีบมันให้ตกจากเตียง
“อย่าเพิ่งทำกู ว่าแต่มึงตีสนิทกับพี่เขายัง”
“กูคิดว่าแล้วนะ รู้สึกว่าจสนิทขึ้น” ผมพูดไปตามความจริง
“งั้นก็ดี เดี๋ยวกูจะคิดแผนต่อไป” เซฮุนยิ้มกริ่ม
“เดี๋ยวก่อน ยังมีแผนต่อไปอีกเหรอว่ะ กูไม่มั่นใจว่ะ”
“มึงไม่มั่นใจอะไรของมึงอีก” เซฮุนเยเสียงขุ้น
“มึงคิดดู กูเป็นผู้ชาย ตัวสูง เสียงแม่งห้าวสัดๆแถมใครๆก็ว่ากูเอ๋ออีก มึงคิดว่าพี่คริสจะชอบกูเหรอว่ะ” ผมพูดสิ่งที่ผมกังวลออกมา
“มึงไม่ต้องกลัวกูจะช่วยมึงเอง กูจะแปลงโฉมน้องเอ๋ออย่างมึงให้เด่นโดดเด้ง เป็นแฟนกับพี่คริสให้ได้” เซฮุนเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง มันทำให้ผมซึ้งใจเอามากๆ
“ไม่คิดเลยว่ามึงจะทำเพื่อกูขนาดนี้” ผมจับเซฮุนมากอด
“มึงเพื่อนกู เพื่อนต้องช่วยเพื่อน กูช่วยโดยไม่หวังผลตอบแทนขอแค่มึงมีความสุขก็พอ”
............................................................................................................
เซฮุนไม่หวังผลตอบแทน จริงดิ5555555
ตอนนี้มุ้งมิ้งไปไหมครับ น้องยอลกับพี่คริสเริ่มสนิทกันแล้ว
ตอนนี้พี่คริสน้องยอลยังไม่เด่น รับประกันตอนหน้ามาเต็มแน่นอน
ส่วนตอนนี้ไรต์ขอไปซื้อยาแก้อักเสบให้เซฮุนไว้รักษน้องชายก่อนนะครับ
สุดท้าย
ขอบคุณที่เข้ามาเม้นมาอ่านกันนะครับ
ความคิดเห็น