คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Before...Disappear 00 Re-Write 100%
สวัสดีครับทุกคนผม"พาย"ครับ ผมมีคนที่ผมแอบรักเขาเป็นเพื่อนของผมเองเขาชื่อว่าพีชครับ ผมจะเล่าให้ฟังนะครับเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของผมกับพีช
ย้อนไปตอนเด็กๆ ผมกับพีชเราสองคนเป็นเพื่อนกัน เรา2คนสนิทกันมาก ไปไหนไปกัน ที่ไหนมีพีชก็ต้องมีผม ที่ไหนมีผมก็ต้องมีพีช แถวบ้านเรียกว่าคู่หูตัวแสบ แสบยังไงนะเหรอ
....อนุบาล
"พีชเอาอะไรไปโรยที่เก้าอี้ครูแคทอ่ะ"ผมถามพีชที่กำลังโรยอะไรบางอย่างอยู่
"หมามุ่ย" พีชตอบ
"ทำ ทำไมหยุดเลยน่ะ" ผมเอ่ยห้าม
"ไม่ต้องมาห้ามเลยน่ะพาย เมื่อวานครูแคทดุพายแถมเข้าข้างไอ้บอมลูก ผ.อ. พีชจะแก้แค้นแทนพาย"
"ทีให้หยุดพายกลัวพีชจะโดนหมามุ่ยแล้วทีสำคัญพายมีอะไรเด็ดกว่านั้น" ผมเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
"อะไรเด็ด"
"คอยดูล่ะกัน"
"เอ้า!!! เด็กๆ นั่งประจำที่ได้แล้ว หมดเวลาพักเที่ยงแล้ว" ครูแคทคนสวยแผดเสียงแหลม ให้นักเรียนนั่งประจำที่ ผมก็จูงมือพีชไปนั่ง พลางกระซิบให้พีชรอดูทีเด็ดของผม
"ว้าย~ คัน โอ๊ย!!! คัน คัน" ครูแคทโวยวายทันทีที่นั่งลงบนเก้าอี้หมามุ่ยของพีชสำแดงออกมาแล้ว
"คิก คิก" พีชแอบหัวเราะชอบใจ ผมรีบเอามือไปปิดปากเพราะกลัวว่า ครูแคทจะสงสัย
"คัน โอ๊ย!!!! ...จริงสิยาหม่อง ยาหม่องในลิ้นชัก" ครูก็เกา(ก้น)ไปร้องโอดโอยไป พอเปิดลิ้นชักปุ๊บ
"กรี๊ด~~~ คางคก กรี๊ดดด~~" เสียงโหยหวยของครูแคททำเอาขี้หูเต้นระบำ เด็กในห้องพร้อมใจกันอุดหู เหตุการณ์สงบลงอีกทีก็เกือบชั่วโมง ครูแคทถูกนำส่งโรงพยาบาลเพราะเป็นลมจากคางคกน้อยและอาการคันจากหมามุ่ย
หลังเลิกเรียน
"วันนี้พีชสนุกมากเลย" พีชยิ้มร่า
"ดีใจด้วย" ผมเอ่ย
"เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับพวกเรา2คน" พีชเอ่ยอย่างภาคภูมิใจ
"อืม"
"อ่อ ว่าแต่ถ้าพีชไม่เอาหมามุ่ยไปโรยที่เก้าอี้ครูแคท แล้วครูแคทจะเจอคางคกในลิ้นชักยังไงอ่ะ"
"อ๋อ พายเอาหมามุ่ยโรยที่แปรงลบกระดานไว้แล้ว"
"โห พายเก่งอ่ะ"
"พายซะอย่าง อ่อ วันนี้พายจะเลี้ยงไอติมพีชน่ะที่อุตสาห์แก้แค้นให้พาย"
"เย้~ พายเลี้ยงไอติมพีช พีชจะกินเยอะๆเลย"
"โห!!! อย่างนี้พายจนแน่"
"ก็อยากเลี้ยงเอง"
จากนั้นพวกเรา2คนก็กอดคอกันไปซื้อไอติมฉลองการแกล้งครู
"พี่พายเห็นพี่เงียบๆอย่างนี้โคตรร้ายอ่ะ"ซันที่นั่งฟังผม เอ่ยออกมอย่างอึ้งๆ
"แน่นอน เชือดนิ่ม"
"ว่าแต่พี่ย้อนไปตั้งแต่แนุบาลเยอะไปป่ะ?"
"จะเล่ามีไรมั้ย ถ้าไม่อยากฟังพี่ก็ไม่เล่า"
"อ่ะเล่าๆ เล่าต่อเลย ซันจะไม่ขัดแล้ว"
งั้นกลับมาเล่าต่อนะครับ
พอประถมเราสองันสนิทกันมากขึ้น อยู่ห้องเดียวกัน นั่งด้วยกันตลอด กินด้วยกัน นอนด้วยกัน (อย่าคิดเยอะ)
'พลั่ก' อยู่ก็มีมือของใครไม่รู้มาผลักผม จนเสียหลักล้มไปกับพื้น
"ไอ้พาย คิดว่าเป็นหัวหน้าห้องแล้วหยิ่งเหรอว่ะ" ไอ้บอม แอนด์ เดอะ แก๊งค์ ยืนเก๊กทำหน้าลิว หาเรื่องผมอยู่
"ฉันไม่ได้หยิ่ง อย่ามาหาเรื่องดีกว่า" อยู่ดีๆก็มีคนมาหาเรื่องเกิดมาเพอร์เฟกต์ก็งี้ มีแต่คนอิจฉา
"ไม่ต้องมาพูดดีเลย ฉันหมั่นไส้แกมานานแล้ว...เฮ้ยพวกเราลุย!!!!"
แต่ไม่ทันที่ไอ้บอมจะเข้าต่อยผมก็มีฝ่าตีนลอยเตะมันเสียก่อน
"ถ้าแกทำพาย กินตีนฉันไปก่อน" พีชเจ้าของฝ่าเท้าเอ่ย
"ไอ้พีช ฮึ!! แฟมาก็ดีจะได้สะสางไปทีเดียว"
จากนั้นก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงมาก พวกเรา ก็ต่อย เตะ กันอย่างเมามัน จนมีคนมาห้ามถึงจะหยุด ผลก็คือโดนเชิญผู้ปกครองและใบหน้าหล่อ2คนฟกช้ำ แต่ดีตรงที่ว่ายังคงความหล่อไว้
"เฮ้อ เย็นนี้พีชโดนดุชุดใหญ่แน่เลยพาน" พีชเอ่ย สีหน้าเศร้าผิดกับตอนที่ไล่เตะชาวบ้านและ ตอนนี้เรา2คนกำลังเดินทางกลับบ้านครับ
"ไม่ต้องห่วงพายจะยืนข้างๆพีช ไม่ไปไหน"
"จริงน่ะ พาย สัญญากับพีชน่ะ" พีชเอ่ยพร้อมยื่นนิ้วก้อยมาที่ผม
"อืม พาย สัญญา" ผมพูดพร้อมเกี่ยวก้อยสัญญา
เราสองคนเดินจนมาถึงบ้านพวกคุณแม่ยืนดักรออยู่ที่หน้าบ้าน
"พาย/พีช" พวกคุณแม่เรียกเรา2คนพร้อมกัน
"พาย แม่ได้รับโทรศัพท์จากโรงเรียนลูกก่อเรื่อง" แม่ผมเปิดประเด็น
"คุณแม่ครับ พายไม่ได้ก่อ พวกไอ้บอมต่างหากที่เริ่มก่อน...โอ๊ย!!! แม่อย่าหยิกผม" พีชที่พูดแก้ตัวแทนผมโดนคุณแม่ของตัวเองหยิกแขน
"ไม่ต้องแก้ตัวแทนเลยตัวแสบ แล้วไม่ต้องร้องโอดโอยด้วย แหมตอนมีเรื่องทำไมไม่ร้องโอดโอย" คุณแม่ของพีชจัดมา1ชุด
"โธ่ แม่ครับ" พีชกอดแขนท่าทางออดอ้อนคุณแม่
"คุณแม่อย่าว่าพีชเลยครับ ผมผิดเอง พีชแค่เข้ามาช่วยผม" ผมบอกแม่ของพีช
"พอเลยทั้ง2คน รักกันจริงเลยน่ะ" แม่ผมเอ่ย
"ก็เรารักกันหนิครับ ผมไม่ยอมให้พายโดนเตะหรอก" พายเอ่ย
"ใช่พวกเรารักกันมาก และถ้ามีใครทำอะไรพีช ผมก็ไม่ยอม" ผมเอ่ย
พวกคุณแม่ก็ได้แต่ส่ายหน้าพลางอมยิ้มกับความรักของพวกเรา
.................................................................................................
ใครที่อ่านเรื่อง I Need A Yaio จะคุ้ยเคยกับตอนนี้ กับคู่ของ พาย-พีช
ไรท์ขอรีไรต์
ฝากติดตาม Disappear ด้วยน่ะ จุ๊บๆๆ
:) Shalunla
ความคิดเห็น