ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เฟรมหายไป!!
"เฟรมงั้นเราไปก่อนนะเดินเข้าหมู่บ้านดีดีล่ะ" << สต๊อบสมายด์
"จ้าๆ ไม่ต้องห่วง:)" << เฟรม
Fram say!
ทำไมทางมืดจังว้า น่ากลัวเหมือนกันแห๊ะไม่น่าเล่นตัวเลยน่าจะให้พวกนั้นขับรถมาส่ง
"ไปไหนจ๊ะสาวน้อย" << จิ๊กโก๋ประจำหมู่บ้าน
อย่าไปสนใจรีบเดินต่อไป จ้ำๆเข้า รีบเดินไปถึงบ้านให้เร็วที่สุด ว้าย!
"นี่อย่ามาจับแขนฉันนะปล่อยเดี๋ยวนี้" เจ็บแขนT^T กำแขนฉันแรงมากเลยนะ ปล่อยได้แล้ว
............................
Hut say!
อ๊ะใครโทรมา คุณแม่ของเฟรมนี่นา โทรมาทำไมนะ "ฮัลโหลสวัสดีครับ"
"คือว่า เฟรมอยู่กับฮัทรึเปล่าจ๊ะ เฟรมยังไม่ถึงบ้านเลยน่ะ แม่เป็นห่วงจังเลย" << แม่ของเฟรม
"เฟรมเค้าขอแยกออกไปกะสต๊อบสมายด์ได้ครึ่งชั่วโมงแล้วนะครับลองเช็คกับสต๊อบดูนะครับ"
"แม่เช็คแล้วทุกคนเลย เฟรมจะเป็นไรรึเปล่า ฮือๆ ToT" <<แม่ของเฟรม
"เดี๋ยวผมลองไปตามหาให้นะครับเดี๋ยวผมจะติดต่อกลับไป"
ยัยนีออนหายไปไหนนะ ต้องไปตามซะแล้ว
ผมขับรถเข้ามาในหมู่บ้านเฟรม แล้วผมก็ต้องหยุดรถเพราะเจออะไรบางอย่าง เห้ย นี่มัน
สร้อยที่เฟรมใส่มางานวันนี้นิ มาตกอยู่ตรงนี้ได้ไง แล้วผมก็ตัดสินใจหาที่จอดแล้วลงจาก
รถมาเดินตามหา เฟรมเคยบอกว่า มีตึกแถวที่ไม่ค่อยมีคนอยู่ อยู่ท้ายซอย ลองไปดู
หน่อยดีกว่า
"ช่วยด้วยยยย" เสียงเฟรมนี่นา แล้วผมก็วิ่งตามเสียงไปสุดชีวิต เพื่อที่หวังว่าผมจะเจอ
เจ้าของเสียงที่ผมตามหา
Frame say!
"ช่วยด้วยT[]T" จะมีใครได้ยินเสียงฉันบ้างไหม ช่วยฉันด้วย
พ่อจ๋าแม่จ๋า "ร้องไปก็ไม่มีใครมาช่วยหรอกสาวน้อย"
"แล้วนี่พวกแกจับฉันมาทำไม"
"ก็เธอสวยดี อยากได้มาเป็น....." ทำหน้าไม่น่าไว้ใจแบบนี้ ไม่เอาๆ "อย่าเข้ามาใกล้ฉัน
อย่าๆๆๆๆT[]T" อย่ายื่นหน้าปลาดุกๆ ของนายมาใกล้ฉันได้ไหม ไม่มีใครมาช่วยฉันเลย
จริงๆหรอ ทำไมชะตาชีวิตฉันถึงโหดร้ายแบบนี้
"จะทำอะไรน่ะ" << ฮัท
ฮัทท เขามาได้ไง ดีแล้วๆ ฮือๆ เหมือนเจ้าชีวิตจริงๆมาช่วยทันเวลา
ตึง ตึง โครม คราม!! << เสียงปะทะกันระหว่างฮัทและจิ๊กโก๋หัวงู และแล้วฮัทก็ชนะฉันจน
ได้
"เฟรม ไม่เป็นไรใช่ไหม"
ฉันกอดฮัทไว้แน่นและร้องไห้โฮไม่อยากจะปล่อยไปไหน ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากไม่
ได้เขามาช่วย ความรู้สึกกลัวเมื่อกี๊ กลับกลายเป็นความรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกฉัน
อยากจะกอดเขาไว้นานๆ ฉันไม่อยากร้องไห้ต่อหน้าผู้ชายคนนี้ แต่... ฉันหยุดน้ำตาของ
ฉันไว้ไม่ได้จริงๆ
End.
"เฟรมเป็นยังไงบ้างลูก ฮือๆTT" <<แม่ของเฟรม
"หนูไม่เป็นไรแล้วค่ะแม่ ฮัทไปช่วยไว้ทัน" << เฟรม
"ขอบคุณมากนะจ๊ะฮัทถ้าไม่ได้หนู เฟรมคงแย่แน่ๆ" <<แม่ของเฟรม
"ไม่เป็นไรครับ" << ฮัท
"เฟรมๆ นี่เธอเป็นอะไรรึเปล่าฉันเป็นห่วงเธอมากเลยนะ" สต๊อบ
"เฟรมทำให้เค้าร้องไห้ไปหลายรอบเลยนะ ไม่เป็นไรก็ดีแล้วล่ะ" สมายด์
"ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะ"
~คืนนั้น~
Frame say!
ฮัทนี่ดูๆไปก็หล่อดีนะ น่ารักดีด้วย ความรู้สึกตอนนั้นที่ฮัทไปช่วยฉันไว้ มันรู้สึกยังไงก็ไม่รู้
บอกไม่ถูก หรือว่่า ฉันจะชอบนาย!!!!!
~ขณะเดียวกัน~
Hut say!
เฟรมนี่ก็สวยนะ ขาว สวย หมวย อึ๋ม เอ้ยไม่ใช่ ขาวสวยก็พอ เวลาเไปใกล้ๆใจจะเต้น ตุบๆ
ทุกที หรือว่า ฉันจะชอบเธอ!!!!!
writer: แน่ะๆ เริ่มสนุกแล้วใช่ไหม อย่าเพิ่งเบื่อฟิคเรื่องนี่นะ ยังมีไรให้อ่านอีกเยอะ
คอมเม้นต์บ้างนะจ๊ะ จะได้ไปปรับปรุงได้่
ก่อนจาก มีภาพมาฝากด้วย
บ๊าย บาย เจอกันตอนต่อไป
"จ้าๆ ไม่ต้องห่วง:)" << เฟรม
Fram say!
ทำไมทางมืดจังว้า น่ากลัวเหมือนกันแห๊ะไม่น่าเล่นตัวเลยน่าจะให้พวกนั้นขับรถมาส่ง
"ไปไหนจ๊ะสาวน้อย" << จิ๊กโก๋ประจำหมู่บ้าน
อย่าไปสนใจรีบเดินต่อไป จ้ำๆเข้า รีบเดินไปถึงบ้านให้เร็วที่สุด ว้าย!
"นี่อย่ามาจับแขนฉันนะปล่อยเดี๋ยวนี้" เจ็บแขนT^T กำแขนฉันแรงมากเลยนะ ปล่อยได้แล้ว
............................
Hut say!
อ๊ะใครโทรมา คุณแม่ของเฟรมนี่นา โทรมาทำไมนะ "ฮัลโหลสวัสดีครับ"
"คือว่า เฟรมอยู่กับฮัทรึเปล่าจ๊ะ เฟรมยังไม่ถึงบ้านเลยน่ะ แม่เป็นห่วงจังเลย" << แม่ของเฟรม
"เฟรมเค้าขอแยกออกไปกะสต๊อบสมายด์ได้ครึ่งชั่วโมงแล้วนะครับลองเช็คกับสต๊อบดูนะครับ"
"แม่เช็คแล้วทุกคนเลย เฟรมจะเป็นไรรึเปล่า ฮือๆ ToT" <<แม่ของเฟรม
"เดี๋ยวผมลองไปตามหาให้นะครับเดี๋ยวผมจะติดต่อกลับไป"
ยัยนีออนหายไปไหนนะ ต้องไปตามซะแล้ว
ผมขับรถเข้ามาในหมู่บ้านเฟรม แล้วผมก็ต้องหยุดรถเพราะเจออะไรบางอย่าง เห้ย นี่มัน
สร้อยที่เฟรมใส่มางานวันนี้นิ มาตกอยู่ตรงนี้ได้ไง แล้วผมก็ตัดสินใจหาที่จอดแล้วลงจาก
รถมาเดินตามหา เฟรมเคยบอกว่า มีตึกแถวที่ไม่ค่อยมีคนอยู่ อยู่ท้ายซอย ลองไปดู
หน่อยดีกว่า
"ช่วยด้วยยยย" เสียงเฟรมนี่นา แล้วผมก็วิ่งตามเสียงไปสุดชีวิต เพื่อที่หวังว่าผมจะเจอ
เจ้าของเสียงที่ผมตามหา
Frame say!
"ช่วยด้วยT[]T" จะมีใครได้ยินเสียงฉันบ้างไหม ช่วยฉันด้วย
พ่อจ๋าแม่จ๋า "ร้องไปก็ไม่มีใครมาช่วยหรอกสาวน้อย"
"แล้วนี่พวกแกจับฉันมาทำไม"
"ก็เธอสวยดี อยากได้มาเป็น....." ทำหน้าไม่น่าไว้ใจแบบนี้ ไม่เอาๆ "อย่าเข้ามาใกล้ฉัน
อย่าๆๆๆๆT[]T" อย่ายื่นหน้าปลาดุกๆ ของนายมาใกล้ฉันได้ไหม ไม่มีใครมาช่วยฉันเลย
จริงๆหรอ ทำไมชะตาชีวิตฉันถึงโหดร้ายแบบนี้
"จะทำอะไรน่ะ" << ฮัท
ฮัทท เขามาได้ไง ดีแล้วๆ ฮือๆ เหมือนเจ้าชีวิตจริงๆมาช่วยทันเวลา
ตึง ตึง โครม คราม!! << เสียงปะทะกันระหว่างฮัทและจิ๊กโก๋หัวงู และแล้วฮัทก็ชนะฉันจน
ได้
"เฟรม ไม่เป็นไรใช่ไหม"
ฉันกอดฮัทไว้แน่นและร้องไห้โฮไม่อยากจะปล่อยไปไหน ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากไม่
ได้เขามาช่วย ความรู้สึกกลัวเมื่อกี๊ กลับกลายเป็นความรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกฉัน
อยากจะกอดเขาไว้นานๆ ฉันไม่อยากร้องไห้ต่อหน้าผู้ชายคนนี้ แต่... ฉันหยุดน้ำตาของ
ฉันไว้ไม่ได้จริงๆ
End.
"เฟรมเป็นยังไงบ้างลูก ฮือๆTT" <<แม่ของเฟรม
"หนูไม่เป็นไรแล้วค่ะแม่ ฮัทไปช่วยไว้ทัน" << เฟรม
"ขอบคุณมากนะจ๊ะฮัทถ้าไม่ได้หนู เฟรมคงแย่แน่ๆ" <<แม่ของเฟรม
"ไม่เป็นไรครับ" << ฮัท
"เฟรมๆ นี่เธอเป็นอะไรรึเปล่าฉันเป็นห่วงเธอมากเลยนะ" สต๊อบ
"เฟรมทำให้เค้าร้องไห้ไปหลายรอบเลยนะ ไม่เป็นไรก็ดีแล้วล่ะ" สมายด์
"ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะ"
~คืนนั้น~
Frame say!
ฮัทนี่ดูๆไปก็หล่อดีนะ น่ารักดีด้วย ความรู้สึกตอนนั้นที่ฮัทไปช่วยฉันไว้ มันรู้สึกยังไงก็ไม่รู้
บอกไม่ถูก หรือว่่า ฉันจะชอบนาย!!!!!
~ขณะเดียวกัน~
Hut say!
เฟรมนี่ก็สวยนะ ขาว สวย หมวย อึ๋ม เอ้ยไม่ใช่ ขาวสวยก็พอ เวลาเไปใกล้ๆใจจะเต้น ตุบๆ
ทุกที หรือว่า ฉันจะชอบเธอ!!!!!
writer: แน่ะๆ เริ่มสนุกแล้วใช่ไหม อย่าเพิ่งเบื่อฟิคเรื่องนี่นะ ยังมีไรให้อ่านอีกเยอะ
คอมเม้นต์บ้างนะจ๊ะ จะได้ไปปรับปรุงได้่
ก่อนจาก มีภาพมาฝากด้วย
บ๊าย บาย เจอกันตอนต่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น