คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : My Brother l Chapter 5
•5•
“หนูแบคจ๊ะ อยากกินอะไรรึเปล่า” หญิงวัยกลางคนผมขึ้นขนาดขับรถอยู่บนท่องถนน หลังจากไปรับลูกชายเพื่อนสนิทมาจากโรงเรียน
“ไม่เป็นไรครับ ผมกินขนมที่โรงเรียนมาแล้วยังอิ่มอยู่เลย แฮ่ๆ” แบคฮยอนพูดพลางตบท้องเล็กน้อย พร้อมกับยิ้มตาหยี่
“อ่อ ดีเลย งั้นไปสนามบินกับน้าก่อนนะ”
“ครับ?”
“ไปรับพ่อชานยอลน่ะ”
“คุณลุงกลับมาแล้วเหรอครับ”
“จ๊ะ ตอนแรกน้าก็จะให้ชานยอลมารับนั้นแหละ แต่รายนั้นโทรมาบอกว่าต้องรับน้องถึงดึก น้ากลัวว่าเราจะรอนานเลยมารับ หนูแบคไม่เป็นไรใช่มั้ย”
“ครับ ? อ่อ ไม่เป็นไรครับ สบายมาก ผมยังไงก็ได้ครับ”
“แล้วนี่ชานยอลกลับบ้านยังไงเนี้ย” รุ่นพี่ฮโยมินคนสวยพูดขึ้น ขนาดที่กำลังเดินคุยกันขนาดออกมาจากตึกคณะ หลังจากที่จับพี่รหัสเมื่อตอนเช้า ผลก็ออกมาว่าผมได้พี่รหัสเป็นพี่ฮโยมินดาวคณะสุดสวย
“ผมเอารถมาครับ แล้วพี่อ่ะ”
“พี่เหรอ เอารถมาเหมือนกัน”
“อ่อ ผมก็นึกว่ามีคนคนมารับซะอีก”
“คนมารับ? ถ้าหมายถึงแฟนน่ะ พี่ยังไม่มีหรอก” พี่ฮโยมินหลุดขำนิดหน่อยก่อน จะหยิบสมาร์ทโฟนเครื่องหรูจากกระเป๋า เพราะเมื่อกี้มีเสียงไลน์เข้า
“สวยๆ อย่างพี่เนี้ยนะ”
“อืม เพิ่งโดนบอกเลิกอ่ะ บอกขนาดนี้แล้วอยากจีบก็ได้นะ” เอาอีกแล้วพี่ฮโยมินคนสวยไม่พูดเปล่า แต่กลับยังคิ้วให้ผมด้วย
“บอกขนาดนี้แล้ว ผมขอเอาไปคิดก่อนนะครับ” ได้สิ ในเมื่อพี่เขาออกตัวแรงขนาดนี้ ปาร์ค ชานยอลขอเล่นด้วยหน่อยเป็นไง ดาวคณะซะด้วย
“ค่อยๆคิดนะ พี่ไม่รีบ ไปล่ะ” พี่ฮโยมินพูดพลางอมยิ้ม ก่อนจะโบกมือแล้วเดินไปที่รถที่จอดอยู่ที่มุมตึก ส่วนผมก็เดินกลับไปที่รถที่จอดอยู่อีกฝั่งหนึ่ง เมื่อมาถึงรถก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเพื่อนทั้งสามที่ยืนเรียงรายกันอยู่หน้ารถ ในท่าเดียวกันคือกำลังสไลด์โทรศัพท์กันอย่างสนุก คือทำไมพวกมึงไม่กลับบ้านนนนนน
“พวกมึง....มีอะไรป่ะว่ะ” ผมถามขึ้นก่อนที่ทั้งสามจะเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกัน
“แม่มึงโทรชวนพวกกูไปกินข้าวที่บ้านอ่ะ” ลู่หานตอบขึ้นมา ก่อนที่ไอ้สองคนข้างจะพยักหน้าเสริม
“พวกมึงเลยจะไปกะกู”
“เออดิ ก็รอมึงมาเปิดรถเนี้ย” > เซฮุน
“อ่อ งั้นกูขอเชิญพวกมึงขึ้นรถเลยครับ” พูดพร้อมกับหยิบกุญแจขึ้นมากดเปิดรถ
“เออมึงกูเห็นพี่ในคณะเขาพูดกันว่าพี่ฮโยมินชอบมึงอ่ะ” เซฮุนพูดขึ้นหลังจากที่ปล่อยให้บรรยากาศในรถเงียบเป็นเวลานาน ได้ยินดังนั้นจึงเบรกรถทันที ไม่ใช่เพราะอะไรหรอกพึ่งเห็นสัญญาไฟว่ามันขึ้นเป็นสีแดง จึงรีบเบรกเลยทำให้จงอินที่นั้งข้างคนขับถึงกับหัวทิ่ม
“เชี้ย ! ไอ้ยอลอะไรของมึงเนี้ย” จงอินพูดพลางลูบหัวปอยๆ
“โทษว่ะ กูพึ่งเห็นไฟแดง เออ แล้วไงว่ะ” ผมพูดขึ้นขณะที่กำลังจะออกด้วยรถเมื่อเห็นสัญญาณไฟเขียว
“แล้วไง ? นี่มึงไม่คิดจะตกใจเลยเหรอว่ะ” > ลู่หาน
“กูรู้แล้ว พี่เขาเล่นออกตัวแรงขนาดนั้น”
“หวังว่ามึงคงจะไม่เล่นด้วยหรอกนะ” > จงอิน
“เรื่องนี้กูยังบอกไม่ได้หรอกเพื่อน” ผมพูดก่อนจะยิ้มมุมปากแล้วหันไปตบบ่าเพื่อนข้างๆ
“หนูแบค เอากับข้าวตรงนี้ไปวางบนโต๊ะเลยก็ได้จ๊ะ เดียวชานยอลก็คงมาแล้วแหละ” ปาร์ค ชินเฮบอกหลานชายที่วันนี้มาช่วยเป็นลูกมือ เพื่อต้อนรับแขกที่ชวนมาคือเพื่อนๆของลูกชายตัวดี ขณะที่ตัวเองกำลังถือกระทะเพื่อทำเมนูสุดท้ายในวันนี้
“ครับ” แบคฮยอนเอากับข้าวยกใส่ถาดและก็เดินออกไปที่โต๊ะกิน ก่อนจะพบ ปาร์ค ยูชอน ผู้เป็นพ่อของชานยอลนั่งอยู่ก่อนแล้ว
“อ้าว แบคฮยอนกับข้าวเสร็จแล้วเหรอปาร์ค ยูชอน ที่นั่งอยู่หัวโต๊ะพูดกับหลานชายที่กำลังยักจานอาหารออกจากถาดทีละมาวางบนโต๊ะ
“ใกล้แล้วล่ะครับ” เด็กชายตัวเล็กพูดพลางยิ้มให้ผู้มีศักดิ์เป็นลุงของด้วยเอง
“อ่องั้นเหรอ ว่าแต่ลูกชายตัวดีของลุงนี้กลับช้าจังนะ”
“นั้นสินะครับ แฮ่ๆ” พูดขึ้นก่อนจะยิ้ม ตอนนี้แบคฮยอนไม่รู้จะทำตัวยังไงกับคุณลุงดี
“จัดอาหารเสร็จมานั่งตรงนี้สิ”
“ค..ครับ” เดินมานั่งตามที่คุณลุงบอก นั่งคุยกับคุณลุงสักพักระหว่างรอจนกว่าคุณน้าจะทำกับข้าวที่เหลือเสร็จ ตอนแรกที่เจอคุณลุงก็เกร็งอยู่ไม่น้อยเพราะนับครั้งได้ที่แบคฮยอนจะได้เจอผู้เป็นพ่อของปาร์ค ชานยอลเพราะคุณลุงต้องไปทำงานต่างประเทศอยู่บ่อยๆ แต่พอได้พูดคุยก็รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นเพราะคุณลุงเป็นกันเองมาก มันทำให้อาการเกร็งเมื่อชั่วโมงก่อนตอนไปรับที่สนามบินค่อยๆหายไป
คุยกันไปเพลินๆ ก็ได้ยินเสียงรถจากหน้าบ้านดังขึ้น คาดว่าชานยอลคงมาถึงแล้ว ร่างเล็กไม่รอช้ารีบลุกขึ้น และไม่ลืมที่จะโค้งเป็นเชิงขออนุญาต และวิ่งเสนอหน้า(?) ไปหน้าบ้านทันที ก่อนจะเห็นปาร์ค ชานยอลและเพื่อนทั้งสามคนเดินเข้ามาในบ้าน
“อ้าว แบคฮยอนหวัดดี” ลู่หานที่เดินเข้าบ้านมาเป็นคนแรกทักทายน้องชายเพื่อนสนิทที่พึ่งวิ่งออกจากหลังบ้าน
“พี่ลู่หาน หวัดดี” ร่างเล็กโค้งให้เพื่อนสนิทพี่ชายเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มให้ผู้มาใหม่อีกสามคน
“พี่เซฮุน พี่จงอิน หวัดดีครับ” เด็กตัวเล็กพูดทันทีเมื่อให้เซฮุนและจงอิน เซฮุนยิ้มก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย
“หวัดดีนะแบคฮยอน” ส่วนจงอินยิ้มก่อนจะเข้ามาขยี้หัวเด็กตัวเล็ก แบคฮยอนยิ้มตาหยี้ พลางมองไปข้างหลังเมื่อเห็นปาร์ค ชานยอลยืนกอดอกอยู่
“ชานยอลหวัดดี” เจ้าของชื่อพยักหน้าส่งๆก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน ร่างเล็กเบ๊ะปากเล็กน้อยก่อนจะชวนพี่ๆทั้งสามเข้าข้างใน
“อาหารคงเสร็จแล้วไปกันเถอะครับ ^^” พูดเสร็จก็เดินนำเข้าทั้งสามคนเข้าไปในห้องครัวทันที
รับประทานอาหารมื้อเยนเป็นอันเสร็จสิ้น ถึงระหว่างทานข้าวจะยังทะเลาะกับชานยอลอยู่บ้างแต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดีเพราะมีคุณน้าที่ค่อยช่วยผมอยู่ตลอดจนปาร์ค ชานยอล อาจจะดูหมั้นไส้ไปบ้างแต่ก็คงทำอะไรไม่ได้มากนอกจากค่อยเตะเท้าผมอยู่ใต้โต๊ะ ชานยอลก็เป็นแบบนี้ตลอดสู้ตรงๆไม่ได้ก็ต้องทำทางอ้อม
ตอนนี้ก็เป็นเวลาประมาณทุ่มกว่าแล้ว บยอน แบคฮยอนคนนี้ยังทำการบ้านไม่เสร็จเลย นั่งอยู่บนพื้นห้องนั่งเล่นพลางเปิดเพลงฟังไปด้วย เห็นคุณน้ากับคุณลุงบอกว่าจะไปซื้อของที่ซุปเปอร์ ได้ยินเสียงดังมาจากห้องชานยอลอยู่พักๆ สงสัยเล่นเกมส์กันอยู่มั่ง ผมวางปากกาก่อนจะยกแขนขึ้นจนสุดเพื่อยึดกล้ามเนื้อเล็กน้อย ก่อนจะได้ยินเสียงเปิดประตูจากด้านบน ก็พบกับผู้มาใหม่ที่กำลังเดินลงบันได
“อ้าว พี่ลู่หาน”
“พี่ขอนั่งด้วยนะ” เมื่อผมได้ยินดังนั้นเลยขยับของที่วางอยู่บนพื้นเล็กน้อยเพื่อให้พี่ลู่หานนั่ง
“พี่ลู่หานไม่เล่นเกมแล้วเหรอครับ”
“ขี้เกลียดน่ะ ว่าแต่เราเถอะเปิดเทอมวันแรกมีการบ้านแล้วเหรอ”
“ครับ ครูบอกว่าผมอยูห้อง A ต้องเรียนให้เร็วกว่าเพื่อนห้องอื่นหน่อย”
“งั้นเหรอๆ งั้นพี่ไม่กวนแล้วดีกว่าทำการบ้านไปเถอะ” พี่ลู่หานพูดพลางหยิบสมาร์ทโฟนออกมาจากกระเป๋าแล้วเปิดแอพพลิเคชั้น เฟสบุ๊คทันที ส่วนตัวก็นั่งทำการบ้านต่อไปนั้นแหละครับอย่างที่บอกห้อง A เป็นห้องคิง การเรียนการสอนเลยโหดนิดนึง โหดที่ว่าให้โจทย์ฟิสิกส์มาทำทั้งๆที่พึ่งเปิดเทอมได้วันเดียว แต่ไม่แค่ห้องผมหรอกเพราะทั้งห้อง B C ที่เป็นสายวิทย์-คณิตก็เรียนแบบนี้เหมือนกัน เว้นตั้งแต่ห้อง D เป็นต้นไปที่เป็นสายศิลป์การเรียนเลยออกจะสบายๆนิดนึง
โอ๊ย เครียดครับนั่งทำตั่งแต่หกโมงจนปานนี้ผมยังทำโจทย์ข้อสามไม่ได้เลย กะจะไลน์ไปถามคยองซู แต่ก็นึกได้ว่าพึ่งถามข้อแรกไปถ้าถามอีกคงรบกวนแย่ อ้อ จริงสิ หลังจากคุยกันไปคุยกันมาเมื่อเช้าผม คยองซู จงแดเลยเป็นเพื่อนกันไปโดยปริยาย คยองซูนี่เป็นคนน่ารักและเก่งไปซะทุกอย่างจนผมอิจฉาเลยล่ะ แต่เพราะไม่ค่อยพูดเลยจะดูดุๆในสายตาคนอื่น ส่วนจงแดในเรื่องการเข้าหาคนอื่นนี่ทำได้ดีเลยที่เดียว จงแดเป็นพูดเก่งเลยสนิทกับคนอื่นได้ง่าย
“ไอ้ลู่ ! กลับบ้านกัน” หลุดออกจากภวังค์ฟิสิกส์ก่อนจะหันตามเสียงที่ดังเหมือนกี้
“โอ๊ยย ไอ้เชี้ยฮุน เสียงดังทำเหี้ยไรว่ะไม่เห็นเหรอน้องทำการบ้านอยู่” พี่ลู่หานไม่พูดเปล่าแต่กลับเอามือเรียวนั้นโบกเข้าหัวพี่เซฮุนเต็มๆ
“เอ้าเหรอ...พี่ขอโทษนะแบคฮยอน...ไอ้ลู่ กลับบ้านกัน”
“แล้วไอ้จงอินอ่ะ”
“เดียวมันตามลงมา เดียวให้ไอ้ยอลไปส่งหน้าปากซอย” พูดไม่นานสองคนที่พึ่งพูดถึงก็เดินลงมา ชานยอลเดินไปหยิบกุญแจหลังจากไล่เพื่อนทั้งสามไปขึ้นรถเรียบร้อย
หลังจากไปส่งคุณเพื่อนทั้งสามที่หน้าปากซอยเรียบร้อย ก่อนเข้าบ้านเลยแวะเซเว่นหาขนมกินก่อนนอนสักหน่อย เมื่อกี้แม่โทรมาบอกว่าเจอเพื่อนพ่อสมัยเรียนเลยอยู่คุย อาจจะกลับดึกหน่อย เดินในเซเว่นประมาณ สิบกว่านาที ไม่รู้จะซื้ออะไรอีกดี ก่อนจะเหลือบไปเห็นตู้แช่เครื่องดื่ม ที่มีเครื่องดื่มมากมายเรียงอยู่ กวาดสายตาไปเรื่อยๆก่อนจะเห็น นมที่วางเรียงอยู่มากมาย พลางนึกถึงไอ้เด็กเตี้ยที่ทำการบ้านอยู่บ้าน...
จอดรถเรียบร้อยก่อนจะเปิดประตูพลางหิ้วถุงเซเว่นที่พึ่งซื้อมาเมื่อกี้ ก่อนจะหยิบกุญแจบ้านจากกระเป๋ากางเกงออกมา บ้านมันเงียบแปลกๆ หรือหรือไอ้เตี้ยมันทำการบ้านเสร็จแล้วขึ้นไปหลับบนห้องแล้วว่ะ เดินเลี้ยวเข้าไปในห้องครัวเพื่อเก็บของบางส่วนเข้าตู้เย็น ก่อนจะเดินออกมาเพื่อไปห้องนั่งเล่น ก่อนจะเห็นเด็กเตี้ยที่หลับคสมุดฟิสิกส์ไปแล้ว เดินเข้ามาใกล้พลางลองสะกิดดูเผื่อจะตื่น แต่ดูเหมือนจะเปล่าประโยค ไอ้ตัวเล็กปัดมือผมก่อนจะปัดสมุดหนังสือไปให้พ้นทาง ผมนั่งมองพลางคิดว่าจะเอายังไงดี ขืนให้นอนแบบนี้คงไม่ดีแน่ แต่จะให้อุ้มไปมันก็ไม่ใช่เรื่อง ปาร์ค ชานยอลไม่มีวันทำแบบนั้นแน่
“เฮ้ย ! เตี้ยตื่น” สะกิดแล้วไม่ตื่นก็ต้องเขย่าแล้วครับ ไม่รู้ว่าไอ้เด็กนี่มันหลับหรือตายกันแน่ เขย่าขนาดนี่ยังไม่ตื่นอีก
“งืออ..อือ...แม่ครับ แผ่นดินไหวเหรอ” แผ่นดินไหวอะไรของมึงเนี้ยครับคุณบยอน นี่ละเมอขนาดนี่เลยเหรอ ไม่ไหวๆ แม่ครับช่วยผมด้วย หมดความคิดแล้ว แต่จะให้นอนแบบนี้มีหวังเป็นไข้เลือดออกแน่ คิดอะไรอยู่สักพักก่อนจะเดินขึ้นไปข้างบน และลงมาพร้อมกลับผ้าห่ม ก่อนจะเอามาห่มให้ร่างเล็กที่ตอนนี้เปลี่ยนจากฟุบหน้าลงกับโต๊ะมานอนอยู่บนพื้นแล้ว
“อือออ...ชานยอล ฝันดีนะ” สะดุ้งเล็กน้อยทันทีที่แบคฮยอนละเมอเอามือผมมาจับพร้อมกับเอาหน้าถูๆ ก่อนจะชะงักเมื่อได้ยินประโยคเมื่อกี้
“อืม ฝันดีนะ ไอ้เตี้ย” หลังจากร่างเล็กผละมือออกเลยเอามือข้างนั้นมาลูบหัวเด็กขี้เซาเล็กน้อย
TBC --------------------
ความคิดเห็น