คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : My Brother l Chapter 7 [ร้อยเปอร์เซ็น]
•7•
“นี่สรุปหนูแบคพูดกับแกยังเนี้ย” คุณแม่คนสวยที่พึ่งเก็บผ้าเสร็จเดินเข้ามานบ้านพร้อมกับตะกร้าผ้าขนาดไม่ใหญ่มาก ก่อนจะเอ่ยถามลูกชายที่นั่งดูทีวีอยู่บนโซฟาอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลย
ร่างสูงที่อยู่บนซาคิดสักพักก่อนจะหันหน้าไปหาผู้เป็นแม่ที่ยืนรอคำถามอยู่ก่อนจะส่ายหน้ารัวๆเป็นคำตอบ พอได้คำตอบอย่างนั้นปาร์ค ชินเฮถึงกับถอดหายใจออกมาอย่างหน่ายๆ
“แล้วนี่ไปทำอะไรให้หนูแบคโกรธเขาถึงไม่พูดกับแกสักคำ” ชินเฮวางตะกร้าผ้าไว้บนโซฟาอีกตัวก่อนจะนั่งลงกับโซฟาตัวเดียวกับลูกชาย
“ผม? ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยเหอะ” พูดพลางแค่นหัวเราะ จนตอนนี้มันก็ยังไม่พูดกับผมสักคำ นี่ก็งงอยู่ ว่ามันเป็นอะไรของมันนักหนา
“อ้าว หนูแบค” ปาร์ค ชินเฮทักขึ้นเมื่อเด็นหนุ่มร่างเล็กกำลังเดินลงมาจากบันไดพร้อมเป้ใบโตที่สะพานอยู่บนหลัง
“ครับ?” ไอ้เตี้ยสำเลืองมองผมเล็กน้อยก่อนจะหันหน้ากลับไป
“จะไปไหนจ๊ะ?”
“อ่อ ผมจะไปทำรายงานบ้านเพื่อนน่ะครับ”
“อ่อ งั้นเหรอ”
“ถ้าน้าชินเฮไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวนะครับ” พูดก่อนจะโค้งให้ผู้ใหญ่ด้วยความเคารพก่อนจะเดินไปที่ประตู ก่อนที่ร่างเล็กจะหยุดชะงักเพราะมีคนเรียกเข้า
“เดียว!!”
“…….??”
“เดียวไปส่ง รอสิบนาที” เจ้าของเสียงเรียกพูดก่อนจะวิ่งขึ้นไปข้างบน ร่างเล็กได้แต่ขมวดคิ้วด้วยความสงสัยก่อนจะหันไปมองหน้าน้าชินเฮที่งงไม่แพ้กัน
“ไปบ้านเพื่อนอย่างเดียวเหรอ” ร่างสูงถามขึ้นในขนาดสายตายังจับจ้องอยู่ที่ทางข้างหน้า
“อืม วันจันทร์มีสอบย่อยอ่ะ เค้าคงไม่มีกะจิตกะใจไปเที่ยวไหนหรอก”
“เดียวกูมีธุระ ถ้าเสร็จจะมารับ...”
“ไม่ต้องมารับเค้าหรอก ถ้ามันเป็นเพราะหน้าที่ เค้ากลับเองได้” ร่างเล็กไม่รอให้ร่างสูงที่ขับรถเสร็จพูดจบ ก็พูดตัดบทขึ้นมาก่อนซะงั้น
“ไม่มีหน้าที่ ไม่มีใครสั่งกูทั้งนั้นแหละ เย็นนี้แม่จะไม่อยู่เราต้องหาข้าวกินกันเอง แล้วกูก็ทำกับข้าวไม่เป็น แล้ววันนี้กูอยากกินเนื้อย่างมึงต้องไปกินกับกู”
“เดียวนะ ชานยอลกินยาลืมเขย่าขวดป่ะเนี้ย วันนี้พูดเยอะแปลกๆ”
“ก็.....” ร่างเล็กสำเลืองมองก่อนจะอมยิ้มเบาๆ
“ถ้าชานยอลพูดขนาดนี้ ถ้าเค้าไม่ไปด้วย ชานยอลคงจะหน้าแตกน่าดูเลยอ่ะ”
“…….”
“ถ้าวันนี้ชานยอลเลี้ยง เค้าไปก็ได้”
“เข้ามาก่อนสิ” คยองซูผู้เป็นบ้านกล่าวขึ้นเมื่อเห็นผมยืนรออยู่หน้าประตูบ้าน หลังจากชานยอลจอดรถให้ลงปุ๊ปก็ขับรถไปทันที โดยที่ทิ้งท้ายประโยคให้ผมต้องยิ้มด้วย
“ห้าโมงจะมารับห้ามหนีไปไหนนะโว้ย”
“เป็นไร ยิ้มอยู่คนเดียว” เพราะเสียงของคยองซูทำให้ผมหลุดออกจากความคิดทันที
“เปล่าๆ แล้วจงแดยังไม่มาเหรอ” ผมยิ้มเจื่อนพร้อมกับส่ายหน้า ก่อนจะถามถึงอีกคนที่นัดไว้
“รายนั้นต้องไปกวดวิชาก่อนน่ะ คงมาบ่ายๆมั่ง”
“อ่อ”พวกเราเดินมาถึงห้องนั่งเล่นแล้ว บ้านของคยองซูถึงจะดูเรียบๆแต่ก็หรูมากเลยล่ะ ผมวางกระเป๋าพลางมองดูรอบๆ
“นั่งก่อนสิ วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้านหรอกทำตัวตามสบาย” คยองซูพูดก่อนจะเดินไปที่ชั้นหนังสือที่อยู่ไม่ไกลจากนี้มากนัก
“แล้วพวกเราจะทำอะไรกันก่อนอ่ะ”
“เดียวพวกเราก็หาข้อมูลไปพลางๆก่อน ถ้าจงแดมาแล้วเราค่อยลงมือทำ แล้วเย็นเราค่อยมาติวสอบย่อยวันจันทร์” คยองซูเดินมาพร้อมโน๊ตบุ๊คและหนังสืออีกสองสามเล่ม
“ว่าแต่ใครมาส่งเหรอเมื่อกี้เห็นแปปๆอ่ะ” คยองซูพูดขึ้นระหว่างรอโน๊ตบุ๊คเปิด
“พี่ชายอ่ะ”
“ที่นายเคยเล่าให้ฟังอ่ะนะ”
“อ่าฮ๊ะ”
“ถึงว่าตั้งแต่มาเนี้ยยิ้มไม่หยุดเลย”
40%
“ขอบใจนะเป็นเพื่อนอ่ะ”
“แค่นี้เองจิบๆ”
“แล้วไหนว่าจะพาน้องแบคมาด้วยไง”
“มันติดทำรายงานอ่ะ”
“อ่อ หิวข้าวอ่ะไปกินข้าวกัน” ฮโยมินพูดก่อนจะเดินนำหน้าไปขึ้นรถ
.
.
“แล้วนี่น้องคุยด้วยยังอ่ะ” รุ่นพี่คนสาวที่กำลังวุ่นอยู่กับการทานรูปอาหารตรงหน้า อ่อลืมบอกไป เห็นพี่ฮโยมินหุ่นดีๆอย่างนี้เนี้ยนะ ตัวจริงกินเก่งเป็นบ้า เห็นทีแรกผมนี่ถึงกับอึ่งเลย
“คุยแล้ว วันนี้ชวนมันไปกินข้าวด้วย จะไปด้วยกันป่ะล่ะ”
“ไม่อ่ะ วันนี้มีนัดแล้ว” พี่ฮโยมินส่ายหน้าพลางยิ้ม แล้วก็ตักสปาเก็ตตี้เข้าปากอย่างอารมณ์
“อ่ออออ” ผมพยักพลางเบ๊ะปากใส่รุ่นพี่สาวสวยอย่างหมั้นใส้
“อะไรย่ะ?”
“ป่าววว กินไปเถอะ” ผมพูดก่อนจะตักอาหารเข้าปาก
“เอ่อ ไม่ต้องไปส่งแล้วนะ”
“why?”
“เดียวจะมีคนมารับอ่ะ” เธอพูดพลางอมยิ้มแล้วตักข้าวเข้าบอก
“แฟนมารับก็บอก แล้วจะเขินอะไรขนาดนั้นครับ หืมมม” ผมพูดพลางส่ายหน้าให้กับอาการคนมีความรักตรงหน้า
“คนไม่มีแฟนไม่เข้าหรอกย่ะ”
“คยองซูข้อมูลตรงนี้พอได้มั้ย” ตอนนี้เราสองคนกำลังวุ่นกับการหาข้อมูลรายงานโดยคยองซูบอกให้แบคฮยอนเป็นฝ่ายหาข้อมูลในหนังสือและคยองซูก็จะเป็นฝ่ายพิมพ์เอง ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายโมงครึ่งเมื่อกี้จงแดโทรมาบอกว่าออกจากกวดวิชาอีกไม่นานคงมาถึง
“อ่าได้ๆ”
กริ้งงงงงง!!!
เด็กชายตัวเล็กทั้งสองหันไปสนใจกับเสียงกริ้งหน้าบ้านเราทั้งสองหันหน้ามองกันโดยไม่ได้นัดหมาย
“สงสัยจงแดจะมาแล้วอ่ะ เดียวฉันออกไปเปิดประตูก่อนนะ นายสรุปเนื้อหาไปก่อนก็ได้” คยองซูพูดก่อนจะเดินออกไป แบคฮยอนสรุปเนื้อหาตามที่คยองซูบอก ได้ยินเสียงแว้บๆ แต่มันดูไม่เหมือนเสียงจงแดยังไงไม่รู้สิ เสียงมันทุ้มๆใหญ่ๆ เป็นเสียงที่คุ้นเคย เดียวนะเสียงนี้มัน.....
“นั้นไงแบคฮยอนอยู่ตรงนั้นน่ะครับ พี่ชานยอล” คยองซูพูดพลางเดินนำบุคคลผู้มาใหม่เข้ามาในห้องนั่งเล่น
“พี่ชานยอลนั่งก่อนก็ได้ครับ เดียวผมไปเอาน้ำมาให้”
“ขอบใจนะคยองซู” ชานยอลยิ้มให้คยองซูก่อนที่คยองซูจะเดินเข้าไปในห้องครัว
“ไหนว่าจะมาห้าโมงไง” คนตัวเล็กวางปากกาก่อนจะหันไปพูดกับคนที่นั่งอยู่ในโซฟาเดียวข้างๆ
“ก็ธุระมันเสร็จก่อน มาก่อนไมได้ไง” แบคฮยอนหันหน้าไปมองชานยอลก่อนจะยักไหล่เบ๊ะปากแล้วหันไปทำการบ้านต่อ
“เฮ้!!” ทั้งสองหันไปหาผู้มาใหม่ที่อยู่หน้าประตู
“คยองซูล่ะ” คิม จงแด วางกระเป๋าลงพลางมองไปรอบๆพารู้ว่ามีคนหนึ่งหายไป
“อยู่ในครัวอ่ะ”
“อ่อ งั้นฉันไปหาคยองซูก่อนนะ” เขาพูดก่อนจะเดินเข้าไปตามคยองซูในครัว
“ไม่ต้องมาทำหน้างี้เลย ไม่กวนหรอกหน่า” ชานยอลพูดทันทีที่เห็นคนตัวเล็กเท้าค้างมองหน้าอยู่
“ก็ไม่ได้ว่าอะไรสักคำ” ไหวไหล่ก่อนที่จะหันหน้ากลับไปสนใจกองหนังสือข้างหน้า
“ไอ้ชานยอลโทรมาชวนกินข้าวเย็นนี้อ่ะไปป่ะ” เซฮุนเอ่ยถามคนทึ่งเปิดประตูห้องเข้าพร้อมถุงที่มีทั้งอาหารสำหรับและขนมที่ล้นถุงจนเขาเห็น
“หือ? กินข้าวเย็นนี้? เอาดิ” ลู่หานเข้าไปเก็บของในตู้เย็นก่อนจะเดินมานั่งข้างๆ ก่อนจะพิงไหล่อีกคน
“เป็นไรเนี้ย? ปวดหัว?” เซฮุนถามพลางมองร่างบางที่ส่ายหัวก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา
“แม่โทรมาอีกแล้วอ่ะ”
“เรื่องอะไรอีกล่ะ?”
“มึงก็รู้ว่าเรื่องเดิมๆ” ลู่หานพูดก่อนจะถอนหายใจอย่างหนักแล้วพิงไหล่คนข้างๆอีกรอบ
“แล้วมึงจะทำไง”
“มึงก็รู้คำตอบอยู่แล้ว”
เรื่องที่แม่เขาโทรมาคงไม่พ้นเรื่องให้เขากลับบ้านที่จีน ใช่ พ่อกับแม่เขาต้องการให้เขากลับบ้านเรียนที่จีน เพื่อเหตุผลหลายๆอย่าง หลังจากที่จบมัธยมปลายพ่อกับแม่เขาอยากให้เขากลับไปเรียนที่จีน หลายปีแล้วที่เขาไม่ได้กลับบ้านหลังจากสองปีก่อนบอก พ่อกับแม่ไปว่า “เขาคบกับเซฮุนอยู่” เรื่องนั้นแม่เข้าใจเขาดี แต่คนที่ไม่เข้าใจคือพ่อ หลังจากที่บอกพ่อแม่ไปเขาก็ไม่ได้กลับมาจีนอีกเลย
“เห้ย ไม่เครียดดิ” เซฮุนมองหน้าอีกคนที่ทำหน้าเหมือนแบกปัญหาบนโลกนี้ไว้คนเดียว
“เครียดห่าไร กูไม่ได้เครียด”
“ไม่เครียดก็ยิ้มให้ดูก่อน ยิ้มแบบนี้” เซฮุนยิ้มตาหยีออกมา ก่อนที่ลู่หานจะยิ้มตามออกมา
“งั้นฉันกลับก่อนนะ” แบคฮยอนโบกมือลาเพื่อนสองคนที่เดินมาส่งหน้าประตู
“ไว้เจอกัน” แบคฮยอนพยักหน้าก่อนจะขึ้นรถไป
“กูโทรชวนไอ้สามตัวนั้นมาด้วยนะ” ขับรถออกมาได้ครึ่งทางแล้ว เป้าหมายที่เราจะไปคือร้านเนื้อย่างแถวฮงแด
“อ่อ ดีเลยไปเยอะจะคงสนุกดี” คนตัวเล็กหันมาพร้อมยิ้มตาหยี ทำให้คนที่ขับรถอยู่ต้องหันมามอง ทำไมใจเต้นงี้ว่ะ
“แล้วสอบปลายภาคเมื่อไหร่” บรรยากาศในรถเงียบได้ไม่ถึงสองนาที ก่อนที่ชานยอลจะเป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อน
“สิ้นเดือนอ่ะ”
“แม่บอกว่าปิดเทอมจะกลับบูชอนเหรอ”
“อ่อใช่ๆ คงจะกลับมาอีกทีก็เปิดเทอมหน้าเลย ชานยอลคงสบายใจได้ไม่มีคนกวนจนถึงเปิดเทอม แฮ่ๆ”
“กูว่าปิดเทอมจะหาที่เที่ยวไปบูชอนน่าจะดี ว่าแต่บ้านมึงพักฟรีใช่ป่ะ”
TBC --------------------
TALKME
กลับมาแว้วววว
คิดถึงกันมั้ย เฮ้!
ตอนหน้าหนูแบค
จะกลับบูชอนแล้ว
ว่าแต่ชานยอลจะ
ไปกับน้องด้วยมั้ยน้า
ติดตามกันน้าา
ความคิดเห็น