คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : บทที่9:ป๊ะป๋าของอนยู
บทที่9:ป๊ะป๋าของอนยู
“เรื่องมันมีอยู่ว่า...”
“ว่าไงหรออนยู”
ผมนั่งฟังอย่างใจจดใจจ่อ O_O
“ว่าไงอนยู!”
ผมย้ำเสียงดังอีกที
“อ๋อ...อะ...คือ...”
แต่ในที่สุดก็มีคนมาขัดจังหวะเราซะก่อน
‘ปัง’
เสียงเปิดประตูเสียงดัง ได้ดังขึ้น ปรากฏร่างชายมีอายุคนหนึ่ง ร่างท้วม ที่ดูดีมีฐานะ
“โอ.....อนยู ลูกป๊ะป๋า”
“ป๊ะป๋าครับ!!”
อนยูตะโกนเสียงดัง และท่าทางจะดีใจ
-.-+ นี่คงเป็นพ่อของนาย
“พอป๋ารู้ว่าลูกชายสุดที่รักของป๋าป่วย ป๋าก็รีบบินมาจากอเมริกาเลย”
“ไม่เป็นไรมากหรอกครับป๋า”
“จริงนะไอ้ลูกชาย”
ผมยืนมองอยู่ไกลๆ และคิดในใจว่า 2คนนี้ดี๊ด๊าอะไรกันขนาดนี้เนี่ย
แล้วถ้าผมฟังไม่ผิด ผมหูผึ้งไอ้ตรงที่ว่าบนิกลับมาจากอเมริกา OO ถ้างั้นบ้านอนยูก็รวยมากนะสิ
อ๊ากกกก ทำไมผมไม่รู้มาก่อนนะเนี่ย
“อะแฮ่ม!”
ผมส่งเสียงขึ้น เพื่อให้ทุกคนสนใจมาทางผม ^^ อิอิ
ทั้งป๋าของอนยู และ อนยู มองมาทางผม
เอิ่ม...รู้สึกประหม่าเล็กน้อย
“สวัสดีครับ คุณพ่อของอนยูใช่มั้ยครับ”
ผมโค้งทำความเคารพให้แก่ป๋าของอนยู
ป๋าของอนยูเอียงตัวเข้าไปซุบซิบกับ
“เด็กหนุ่มคนนี้คือใครอะลูกรัก”
อนยูหน้าแดงไม่ค่อยกล้าตอบ อนยูกระซิบป๋าค่อยๆว่า...
“ก็....เอ่อ.....ว่าที่ลูกสะใภ้ของป๋าไงครับ อิอิ”
“โอ้ว....คนนี้น่ะหรอ ตาดีนะลูกป๋าเนี่ย”
“ยังไงก็ฝากหน่อยนะครับป๋า”
“ได้ๆลูก”
ผมได้แต่ยืนงงพ่อลูกนี้ซุบซิบอะไรกันเนี่ย -.-+ เหงื่อผมเริ่มตก
“ฮ้าสวัสดีครับ”
“ครับผม ผมเป็นเพื่อนอนยูนะครับ ฝากตัวด้วยนะครับ”
“ฮ่าฮ่า หวัดดีครับคุณหนู”
“โอ๊ะ >< ไม่ต้องเรียกผมขนาดนั้นก็ได้ครับ เรียกว่าลูก รึ คิมคีย์ จะดีกว่านะครับ”
“แหมลูกพ่อนี่ตาถึงจริงๆ”
ป๋าของอนยูหันไปถามลูกชายของตน
ผมมองสายตา2คนนี้ไม่น่าไว้วางใจชอบกล เป็นอะไรกันนะ -.-+ ปิดบังอะไรผม
“แล้วนี่ใครกล้าทำอะไรลูกป๋าถึงได้สะบักสะบอมขนาดนี้เนี่ย -.-..”
“คนของ MH คอปเปอเรชั่นครับป๋า”
“บ๊ะ มันกล้าทำถึงขนาดนี้เชียวหรอ”
“ไม่ครับป๋า ไม่เกี่ยวผู้บริหาร MH แต่คนบงการคือ ลูกชายคนเดียวของเค้า”
“เอ๊ะ -.-+ มันเป็นรุ่นน้องแกไม่ใช่หรอ”
“น้องปีเดียวเองครับ”
“นั่นแหละ ป๋ายอมไม่ได้นะไอ้ลูกชาย”
“ผมเองก็ไม่ยอมหรอกครับ”
ผมได้แต่ยืนเกาหัวฟัง2คนนี้คุยกัน คุยเรื่องอะไรกันเนี่ย งงไปหมดเลย
ผมมองไปเห็นลูกแอปเปิ้ลวางบนกระเช้า ผมจึงหาอะไรทำไปพลางๆ
“งั้นเดี๋ยวผมปลอกแอปเปิ้ลให้ทั้ง2ทานนะครับ ^^”
“ขอบใจจ้ะหนูคิมคีย์”
ผมนั่งลงปลอกแอปเปิ้ล และ เงี่ยหูฟัง2พ่อลูกนี้คุยกัน
“แล้วทำไมฝั่งทางนั้นถึงมาทำร้ายเราล่ะไอ้ลูกชาย”
“ก็...เอ่อ.....มันบอกว่า......ให้ผมเลิกยุ่งกับ....”
อนยู พยักคิ้วมาทางคิมคีย์ที่กำลังปลอกผลไม้อยู่
“อ๋อ....อย่างนี้นี่เอง เรื่องของวัยรุ่น”
“ครับป๋า”
“ไม่ได้ๆ ป๋าไม่ยอม ยังไงป๋าก็จะให้ไอ้ลูกชายได้สมหวังกับ.....”
พยักคิ้วมาทางคิวคีย์อีกคน
“อิอิ ขอบคุณมากครับป๋า”
“สู้ๆ ไอ้ลูกชาย”
2คนนี้เค้าพูดอะไรกันนะ(ผมนึกในใจ)
ไม่รู้เรื่องเลยอะ ชิส์ ผมไม่เห็นจะอยากรู้เลยนี่นา
ผม ป๋าของอนยู และ อนยู เรานั่งคุยกันในห้องอย่างสนุกสนานจนถึงบ่ายคล้อย
“แปปนะ ป๋า,อนยู ขอฉี่แป๊ปครับ”
ทันทีที่ผมเดินเข้าห้องน้ำ...ป๋า ก็มานั่งจับเข่าคุยกับอนยูทันที
“โอ้ว ไอ้ลูกชายของป๋านี่ตาถึงสุดยอด ^^”
“อิอิ จริงหรอครับป๋า”
“ป๋าอยากได้ลูกสะใภ้แบบนี้แหละไอ้ลูกชาย”
“เค้าน่ารักใช่มั้ยล่ะครับ”
“ใช่ๆ ป๋าหวงสุดชีวิตเลยนะสะใภ้คนเนี้ย”
“เสียแต่ว่าเค้างกไปหน่อยนะสิครับ”
“บ้านเราตังค์เยอะแยะ เค้าใช้ทั้งชาติก็คงไม่หมดหรอกไอ้ลูกชาย”
“อิอิ เค้ายังนึกว่าผมฐานะไม่ค่อยดีนะครับ เพราะผมชอบทำตัวโหลยโท่ย”
เมื่อผมออกมาจากห้องน้ำก็มีชายร่างสูงเปิดประตูห้องพักเข้ามา
ปรากฏร่างชายตัวสูงสวมแว่นดำ เป็นบอดี้การ์ดของนายมินโฮนี่เอง -.-+
“คุณคีย์ครับถึงเวลาแล้วครับ”
“อ้าวมาที่นี่ได้ยังไงเนี่ย”
“ไปกันครับ”
ผมมองไปด้านหลัง ทั้งป๋า และ อนยู ทั้ง2สงสัยตาหาเรื่องใส่บอดี้การ์ดของมินโฮ โอ๊ะ -.-+ เป็นอะไรกันไปเนี่ย
“งั้น...เอ่อ.....ป๋าครับ อนยู ผมต้องไปแล้วนะ”
“จ้ะ^^”
ป๋าของอนยูตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
ผมออกจากห้องไปพร้อมกับบอดี้การ์ดหน้าหล่อแต่โหด
ป๋าและอนยูก็เริ่มปรึกษากันทันที
“อนยู ทำไมหนูคีย์เค้าถึงไปกับพวก MH คอปเปอเรชั่นละลูก”
“ผมให้คนไปสืบดูเค้าบอกว่า คีย์ไปทำงานพิเศษโดยการติวให้มินโฮน่ะครับป๋า”
“บ๊ะ.....นี่มันหยามหน้ากันชัดๆ”
“ผมไม่อยากให้มันอยู่ใกล้คีย์จริงๆนะครับป๋า”
“เอางี้ จ้างคนไประเบิดยางรถมันดีมั้ยลูกชาย”
“เฮ้ย..ไม่ได้ครับป๋า ถ้าคีย์ได้รับอันตรายจะทำยังไง”
“จะทำยังไงดีล่ะลูก คิดๆ”
-------------
เม้นกันเยอะๆนะครับ จะได้อัพตอน10เร็วๆ ถ้าเม้นถึง 152 เม้นเมื่อไร จะมาอัพตอน10ทันทีเลยนะครับ
ความคิดเห็น