คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : บทที่11:เที่ยววันหยุด
บทที่11:เที่ยววันหยุด
“ฉันจะพาไปที่ที่นึง รับรองนายชอบ”
คำนี้มันก้องอยู่ในหูผม ขณะที่กำลังนอนกลิ้งไปกลิ้งมา บนที่นอนสุดแสนจะน่ารักของผม
“อนยู.....”
>< เอ๊ะ แล้วทำไมผมต้องพูดชื่อนี้ออกมาด้วย
ผมมองออกไปหน้าต่าง เห็นดาวตกมากมาย.....สวยจังแฮะ
พรุ่งนี้อนยูจะพาผมไปไหนเนี่ย อย่าบอกนะว่ามันจะพาผมไปเดท >< กร๊าส เขิลครับ
7.00 น. ของวันเสาร์
= = อืม.....หนาวจัง ผมซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม ด้วยอาการหลับสนิท
O_O เฮ้ย...ตัวอะไรดิ้นในผ้าห่ม
“เฮ้ย.....”
ผมรีบลืมตาและส่องเข้าไปในผ้มห่มที่ผมห่มอยู่ ก็เห็นหน้าอนยูยิ้มอยู่ในผ้าห่ม
“แว๊กก..........ไอ้บ้า....................!!”
“อะไรวะ ร้องเสียงดังเป็นบ้า”
แน่ะ ยังมาด่าผมอีก
“ไอ้โรคจิต นายมาทำอะไรในห้องนอนฉัน แล้วมามุดอยู่ในผ้าห่มฉันได้ไง อย่าบอกนะว่าเมื่อวานนายเกิดนึกสนุกอะไรขึ้นมา จับฉันปล้ำ แล้วก็นอนด้วยกันถึงเช้าอยู่ในผ้าห่มเนี่ย TT แล้วทำไมฉันไม่รู้ตัวล่ะเนี่ย ฉันจะแจ้งตำรวจจับนาย ไอ้โรคจิต ไอ้ตัวซวย นี่ฉันเสียความบริสุทธิ์ครั้งแรกให้กับนายหรอเนี่ยไม่อยากจะเชื่อเลยให้ตายสิ!”
อนยูลุกขึ้นมานั่งฟังผมเทศน์อยู่เตียง จนเวลาดำเนินไปหลายพันวินาที
“บ่นเสร็จยังครับ - -.”
“นายมีอะไรจะแก้ตัว”
“นายนี่มันหลงตัวเองจริงๆเลย ใครเค้าอยากจะมีอะไรกับนายเล่า ฉันพึ่งมา ยายนายก็บอกว่าให้มาปลุกนายในห้อง ฉันก็เลยนึกสนุกเข้ามาอยู่ในผ้าห่มนาย ก็เท่านั้นเอง...”
ผมคิดในใจ เอาแล้วสิตู หน้าแตกอีกแล้ว ไม่น่าตีโพยตีพายเลย
ไม่สนล่ะ ยังไงก็เถียงมาครึ่งทางแล้ว จะถอยหลังไม่ได้ เดี๋ยวเสียฟอร์ม
“ไม่จริงอ่ะ ฉันไม่เชื่อนาย” (>< )( ><)(>< )( ><)
“พูดจริง”
“-.-+ อ่ะเอ่อ.....เชื่อก็ได้....”
“ไป ไปอาบน้ำได้แล้ว รึจะให้ฉันอาบน้ำ ^^”
“จะบ้าหรอ! แล้วทำไมฉันต้องอ่าบน้ำด้วยเล่า”
อะไรกันไอ้หมอนี่ อย่ามามองผมด้วยสีหน้าโรคจิตแบบนี้นะ
“ไปเที่ยวกัน” ^^
“ใครบอกว่าฉันจะไปกับนาย”
“เดี๋ยวฉันเลี้ยงทุกอย่างเลย โอเคมะ ^^”
“เย้!!!!.....โอเค”
“…….”
“…..”
ต่างคนต่างเงียบ และ อึ้ง เหอๆ ดูท่าเราจะดีใจออกนอกหน้าไปหน่อย
“เหอๆ...อาบน้ำก่อนนะ รอบแป๊ปนึง”
“^^ ถ้าถูหลังไม่ได้เรียกฉันไปช่วยได้เสมอนะ”
“ไม่โว้ย!”
ผมรีบถือผ้าขนหนูวิ่งเข้าห้องน้ำ จะว่าไป...มาคิดถึงคำที่พูดเมื่อกี๊ เราไม่น่าปฏิเสธเลยให้ตายสิ ถ้าอนยูมาถูหลังให้ก็ดีนะ อิอิ ไม่ได้ๆ คิดอะไรไปเนี่ยเรา
ลัลลา....ลั้ล ลัลลา......ลา......
เสร็จแล้วครับ ^^
ผมใส่ถ้าขนหนูตัวจิ๋วเดินออกมาจากห้อง อนยูก็ยังนั่งที่เตียงนอนผมและจ้องหุ่นผมตั้งแต่ศีรษะถึงปลายเท้า -.- จะดูอะไรนักหนาเนี่ย
“มองทำไม”
“มองไม่ได้หรอ ^^ ขาวดี...ชอบ”
“นายนี่มันโรคจิตชัดๆ ไอ้ตัวซวย”
“แหม ถ้าฉันขอให้นายแกะถ้าขนหนูชิ้นนั้นออกแลกกับเงิน 1ล้านวอน นายจะทำไม๊ล่ะ”
“ทำ....”
“แว๊ก.....ไม่ต้องๆ ฉันล้อเล่น”
อ่ะโด่...นึกว่าจะเอาจริง ตั้ง1ล้าน อิอิ ใครจะพลาด
อนยูคิดในใจ
‘บ๊ะ ไอ้นี่มันยั่วจริงๆ ถอดสิถ้าอยากถอด เดี๋ยวพ่อจะวิ่งไปกอดและปล้ำจนหลาบจำไปหลายวันเลย ฮึฮึ แหม....เป้าก็ตุงใช่ย่อย.....หุ่นก็ผอมดี น่าฟัดจริงๆไอ้หมอเนี้ย’
“เฮ้ย..อนยู...อนยู”
“..........อ่ะ....เหอ....อะไร”
“ฉันเรียกตั้งนานแล้วนะ”
“อ้าวหรอ แหะๆ พอดีคิดอะไรเพลินไปหน่อย”
“เสร็จแล้ว ป่ะ!”
“นายไม่ถามฉันหน่อยเหรอว่าฉันจะพาไปเที่ยวไหน”
“ที่ไหนก็ได้ที่มีอาหารอร่อยๆ แพงๆ ด้วยนะ”
“นายนี่มันงกเป็นบ้า”
“ปล่าวนะ”
บ๊ะ มาด่าผมว่างกได้ไงเนี่ย ไม่ย๊อมมมม เกิดไม่เคยมีใครว่าอย่างนี้เลยนะ(ไม่เคยว่าบางคน)
“ไปสวนสนุกกัน”
“เฮ้ๆ....อย่าบอกนะว่าจะพาฉันไปเดท”
“ไปเที่ยววุ้ย”
“ง่ะ....เที่ยวก็เที่ยว”
ผมหน้าบูดเดินตามหลังนายอนยูไปช้าๆ อะไรฟระ ไอ้หมอนี่ไม่มีอารมณ์ขันเลย หยอดมุกก็ไม่เล่นตอบ
เมื่อเดินถึงหน้าบ้านผมก็เจอภาพที่สลด เมื่อมอไซด์ฮ่างของอนยูจอดอยู่ด้านหน้า
-.-+ อย่าบอกนะว่าไปคันนี้
“เชิญครับบ๋อย”
“ให้ตายสิ ฉันว่าไอ้รถคันนี้มันดับกลางทางแน่ๆ”
“ไม่หรอกน่า...จะขึ้นไม่ขึ้น”
“เออๆ ขึ้นก็ขึ้น”
มอไซด์คันฮ่างของอนยูค่อยๆสตาร์ทตัวออกไปช้าๆ
แต่หารู้ไม่ว่ามีชายหนุ่มตัวสูงสวมแว่นดำแอบมองอยู่ในระยะ 150เมตร
“คุณหนูครับ อนยูพาตัวคุณคิมคีย์ออกไปแล้วครับ”
มินโฮที่นั่งดูหนังสือวรรณกรรมอยู่กลางสวนดอกไม้และได้รับรายงานจากการ์ดของเขา
“ติดตามต่อไป รายงานทุกๆ2นาที”
“ได้ครับคุณหนู”
มินโฮวางสายจากบอดี้การ์ดไป เขาปิดหนังสือวรรณกรรมและวางไว้ที่โต๊ะ
เขาลุกขึ้นจากโต๊ะ ใบหน้ามีเลศนัย แตกต่างจากตอนที่อยู่กับคิมคีย์ที่มีใบหน้าอ่อนโยน
มินโฮสั่งการ์ดที่อยู่บริเวณนั้นเตรียมรถให้เขา ดูท่าว่ามินโฮมีตารางจะไปที่ไหนสักแห่ง
“เตรียมรถให้ฉันด้วย....ฉันจะตามคิมคีย์”
“ได้ครับคุณหนู”
-------------------
ช่วยกันเม้นเยอะๆนะครับ ถ้าเม้นถึง 193 เมื่อไร จะมาอัพตอนที่12ทันทีนะครับ
ช่วยกันหน่อยนะ
ความคิดเห็น