คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่7:จูบ และ จูบ
ตอนที่7:จูบ และ จูบ
O_O “คีย์ ....คีย์ เลิกเรียนแล้วเว้ย”
อนยูตะโกนเรียกผมเสียงดัง -3-
“ทำไมต้องเรียกเสียงดังด้วยล่ะเนี่ย”
“ก็ฉันเรียกนายเท่าไหร่นายก็ไม่ฟัง เหม่ออะไรอยู่ได้”
ก็จริงของอนยูครับ ผมมัวแต่เหม่อเรื่องที่ผมโดนตบหน้า ใครคือคนที่ไอ้หัวเห็ดคนนั้นพูดถึงกันนะ ฮึ่ม น่าสงสัยจริงๆ
“ปะ จะกลับไม่กลับไอ้บ๋อยเจ้าอารมณ์”
O_O “อะ...เอ่อ..กลับสิฟะ”
อนยูสตาร์ทมอไซด์คันเก่ารอผมนานเป็นชาติ(เว่อร์ไปนิดนึง ><)
“เหม่อๆนะเนี่ยวันนี้”
อนยูพูดกับผมขณะที่เจ้าตัวขับมอไซด์อยู่(ขับเร็วมากกกก)
“ว่าไงนะ”
“ฉันบอกว่า วันนี้นายเหม่อ”
“อ้าวหรอ ไม่นี่....”
“เออแล้วไป”
เพียงไม่กี่นาทีมอเตอร์ไซด์ก็จอดที่หน้าบ้านผม
“เชิญครับคุณชายคิมคีย์”
“ครับผม^^”
“เอ้า....เพื่อนอุตส่ามาส่งไม่คิดจะชวนเข้าไปในบ้านหน่อยเหรอ”
“ชิส์ -3- งั้นก็ถอดรองเท้าเข้ามา”
ผมเปิดบ้านเข้าไปคุณยายก็ไม่อยู่ซะแล้ว สงสัยไปเล่นไพ่นกกระจอกแถวนี้ชัวร์ -3- เฮ้อ!
“บ้านนายนี่ก็น่ารักดีนะ”
“อยากได้บ้านหลังนี้ก็มาเป็นสามีฉันสิ”
“เฮ้ย...พูดจริงหรอ”
อนยูทำเสียงตกใจ
-3- ผมพูดอะไรออกไปเนี่ย พลาดจริงๆ
“ช่างมันเหอะฉันล้อเล่น”
“แหม ไอ้เราก็นึกว่าพูดจริง”
“อ่ะ....ดูพอแล้วใช่มะ งั้นกลับบ้านไปๆ”
ผมผลักอนยูไปทางประตูค่อยๆ แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
ก็อนยูดึงแขนผมเข้ามา หน้าของผมและอนยูอยู่ห่างกันแค่2เซนติเมตร >< อ๊าก ระยะเผาขน
ผมและอนยู เราต่างหลับตา ด้วยอารมณ์พาไป.....เราทั้งสองกำลังจะจูบกัน
แต่แล้ว.....
‘ปึ้ง’
เสียงเปิดประตูเสียงดังของบอดี้การ์ดตัวโตดังขึ้น
ผมและอนยูเราต่างทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
อนยูอ่านป้ายที่หน้าอกของบอดี้การ์ด มันเขียนว่า MH คอปเปอเรชั่น
อนยูมองบอดี้การ์ดคนนี้ด้วยสายตาไม่ผูกมิตร
ผมเดินออกห่างจากอนยูมานิดหน่อย
“อนยู ฉันต้องไปทำงานพิเศษนะ นายกลับบ้านไปก่อนเถอะ ^^”
“อืม...ให้ฉันไปส่งไหม”
“ไม่เป็นไร....คือมีคนมารับแล้วนี่ไง”
ผมชี้ไปที่ตัวบอดี้การ์ดคนที่ยืนอยู่ อย่างหวาดระแวง
ผมปิดบ้าน ส่วนอนยูก็ขับมอไซด์หนีออกไป สีหน้าของอนยูมีกังวลอย่างเห็นได้ชัด
“วันนี้มารับเร็วจังนะครับ ^^”
ผมพูดกับการ์ดที่ขับรถ แต่กลับไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ผมเรียก -3- ชิส์
ในที่สุดก็มาถึง ณ ราชวังที่ใหญ่โตมโหฬารของคุณชายมินโฮ
มินโฮออกมาต้อนรับผมถึงด้านหน้า พร้อมส่งยิ้มมาแต่ไกล
“วันนี้ไปติวที่สวนดอกไม้กันเถอะครับ”
“ที่ไหนก็ได้จ้า”
มินโฮเดินนำทางผมไปถึงที่ที่มินโฮมานั่งอ่านหนังสืออยู่เป็นประจำ นั่นคือสวนดอกไม้ที่ใหญ่โตกลางเมืองที่วุ่นวายแห่งนี้
“ที่นี่สวยจังเลยอะ”
^^ เหมือนในนิยายเลย ไม่เคยเห็นมาก่อน
“เชิญตามสบายเลยนะครับ”
“แล้ววันนี้น้องจะให้พี่สอนอะไรให้ครับเนี่ย”
“สอนวรรณกรรมน่ะครับ”
“วรรณกรรมหรอ..อ่า.....เอามาดูซิ”
การเรียนการสอนเป็นไปได้ด้วยดี เหมือนพี่ติวน้อง มินโฮตั้งใจที่ผมสอนเป็นอย่างมาก
“พระเอกเรื่องนี้โหดร้ายจังเลยนะครับ กักขังนางเอกด้วย”
มินโฮพูดเรื่องวรรณกรรมกับผม
“อืมนั่นสิ.....สงสาร โสรยานะ ต้องมาเป็นจำเลยอยู่ที่เกาะ”
“ถ้าพี่คีย์เป็นโสรยาจะทำยังไงครับเนี่ย ^^”
“พี่คงฆ่าตัวตายอะน้องเอ๋ย”
“ผมจะทำทุกวิถีทางเพื่อหลุดพ้นมาให้ได้”
“ไม่รู้สิ ไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน”
“พี่คีย์ครับ”
“อะไร ^^”
‘ม๊วฟฟฟฟฟ’
มินโฮจับหน้าผมและประกบปากผม >< แว๊ก ไอ้เด็กคนนี้มันทำอะไรอีกแล้วเนี่ย
อ๊าก ผมรีบดึงตัวออกมา น้ำลายอุ่นๆของมินโฮยังอยู่บนลิ้นผมอยู่เลย >< หยี๋ เด็กคนนี้มันเป็นอะไรเนี่ย
“อาส์........นี่นาย....นาย.....เอ่อ”
“แฮ่กๆ......ว่าไงครับพี่”
มินโฮตอบรับผมพร้อมเอามือขึ้นมาเช็ดปาก
“ทำไมนายต้องทำยังงี้ด้วย”
“ขอโทษนะครับพี่......คือผม....เป็นคนที่ควบคุมตัวเองไม่ได้”
“ว่าไงนะ”
“ผมควบคุมตัวเองไม่ค่อยอยู่”
“อย่าบอกนะ...เอ่อ.....ว่านายชอบพี่”
ผมกลั้นใจถาม สุดฤทธิ์
มินโฮไม่ตอบอะไรผมเข้าได้แต่ก้มหน้า
“เฮ้อ.....หมดเวลาแล้วพี่ขอตัวก่อนนะครับ”
“เดี๋ยวครับ”
มินโฮคว้ามือของผมเอาไว้
“ขอโทษด้วยนะครับ...”
“เอ่อ....มะ..มะไม่เป็นไร”
เอ่ยปากขอโทษผมขนาดนี้ก็ไม่รู้จะพูดอะไรแล้วครับ ให้อภัยเด็กมันไปก็แล้วกัน แต่ครั้งหน้าห้ามีเรื่องอะไรแบบนี้อีกเด็กขาด -.-+
ผมเดินหันหลังให้มินโฮ และ ไปถึงที่จอดรถ ให้คุณคนขับรถไปส่งผมตามที่ทำงานเหมือนเมื่อวาน
ทางด้านมินโฮ ที่นั่งจิบชาอ่านหนังสือวรรณกรรม
เขายิ้มอย่างมีเลศนัย และมองไปทางคีย์ที่ก้าวขึ้นรถไป
“หึหึ”
สักพัก บอดี้การ์ดที่มินโฮสนิทที่สุดก็วิ่งเข้ามากระซิบกระซาบมินโฮ
“คุณหนูครับ คือมีเรื่อง.....ฉอดๆๆๆแว้ดๆๆๆซุบซิบๆๆ”
พอบอดี้การ์ดพูดเสร็จมินโฮเริ่มมีสีหน้าที่ไม่พอใจอะไรสักอย่าง
“สั่งคนไปจัดการมัน”
“รับทราบครับคุณหนู”
-------------------
ช่วยกันเม้นเยอะๆนะครับ ถ้าเม้นถึง 115 เม้นเมื่อไร
ไรเตอร์จะมาอัพตอนที่ 8 ทันทีครับ ช่วยกันเม้นเยอะๆนะ
ความคิดเห็น