ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (FicSHINee)Love or Money? รักครั้งนี้อาจต้องใช้เงิน

    ลำดับตอนที่ #12 : บทที่12:สวนสนุกสุดแสนอันตราย

    • อัปเดตล่าสุด 7 ก.ย. 52


    บทที่12:สวนสนุกสุดแสนอันตราย

     

     

    กอดเอวฉันแน่นๆสิ

     

    O O อนยูตะโกนบอกผม เหวออีตาแน่ ทะลึ่ง จะให้ผมแตะเนื้อต้องตัวเค้าหรอเนี่ย -.-+

     

    เอ้า กอดเอวฉันสิ

     

    เออๆ

     

    น้ำเสียงของผมแสดงออกถึงความในไม่พอใจ แต่ความจริงในใจ(กร๊าส เขิลจัง เนื้อแน่นดีจัง เอวก็เล็ก ><)

     

    ผมกอดเอวอนยู และ เอาตัวซบลงไปที่หลัง >< เขิลจัง อนยูบ้า!

     

    เฮ้ยๆ...ใครบอกให้นายซบหลังฉัน ฉันบอกให้กอดเอวเฉยๆ ฉันจะซิ่ง

     

    ไอ้บ้า!”

     

    ผมโบกมือตบหัวอนยูไป ผั๊วะนึง

     

    ฮ่าฮ่า

     

    แน่ะ โดนตบหัวแล้วยังหัวเราะอีก

     

    จะซิ่งแล้วนะ

     

    อนยูเริ่มทำสมาธิ เขาบิดคันเร่งด้วยความแรง โดยไม่สนสักนิดว่าจะมีรถมาชนเขา หรือล้อรถอาจจะหลุดออกจากรถเขา

     

    >< แว๊ก.....ทำไมมันบิดแรงขนาดนี้ โอ้ย.....จะเป็นลม ค่อยๆสิ

     

    โอย.........วินเวียนหน้ามืดตาลายคล้ายจะเป็นลม...อยากอ้วกอะ

     

    ถึงแล้วครับที่รัก

     

    จะบ้าหรอใครที่รักนาย

     

    เออลงมาเหอะน่า

     

    อนยูดึงหมวกกันน็อกผมออกด้วยความรุนแรง อ๊าก จะมาดึงทำไมแรงขนาดนี้ อ๊าก.....หัวจะหลุดแล้ว

     

    อึง อ้อยๆ อิ ไอ้อ้า....

     

    ว่าไงนะ

     

    ป๊อก

     

    เสียงหมวกกันน็อกหลุดออกจากหัวโตๆของผม

     

    ดึงค่อยๆสิไอ้บ้า แฮ่กๆ....

     

    ปะ เข้าไป

     

    ผมมองไปด้านหน้า OO ตาผมเบิกกว้างขึ้นทันที

     

    ว้าว......สวนสนุก สวยจัง ด้านหน้าเป็นภาพมิกกี้เม้าส์ที่ผมชอบ ว้าวๆๆๆ ชอบจัง

     

    ตาโตเป็นไข่ห่านเลยนะบ๋อย

     

    ฉันไม่ได้มาที่นี่หลายปีมากๆแล้วนะ

     

    ป่ะ ฉันเลี้ยง

     

    จะพาฉันไปเล่นอะไรอ่ะ

     

    เออ ไปเหอะน่า

     

    ไม่อยากไปที่ๆมันน่าหวาดเสียวเลยอ่ะ ....ถ้าเจอเรื่องน่าตื่นเต้นทีไรผมจะอ้วกแตกทันที T^T หวังว่าคงไม่พาผมไปรถไฟเหาะหรอกนะ

     

    เมื่อเดินเข้าไป ผมก็พบกับขบวนพาเหรดของตัวการ์ตูนที่เป็นฮีโร่ในวัยเด็กของผม >< น่ารักจังเลย

     

    ไปเล่นเรือบั๊มพ์กันเถอะ

     

    ไม่อ่ะกลัวน้ำ

     

    นายนี่มันหมาบ้าชัดๆคิมคีย์

     

    ไม่ไป T^T”

     

    ไปเหอะน่า

     

    อนยูออกแรงลากตัวผมสุดฤทธิ์จนในที่สุดผมก็ต้องยอมจำนนฟ้าดิน T^T ไปจนได้

     

    หลวมตัวนานั่งในเรือบั๊มพ์จนได้ -.- เฮ้อ.....ดูท่าอนยูจะลั้ลลามาก แต่ผมสิ กังวลไปหมด

     

    นายจะขับมั้ยคิมคีย์

     

    ไม่อ่ะ ฉันขับไม่เป็น

     

    ผมรีบส่ายหัวยกใหญา ก็แหม อีแค่จักรยานผมก็ยังเดี้ยงๆนิดๆ ผมก็กล้าขับเรือบั๊มพ์มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วครับ

     

    จับพวงมาลัยสิฉันจะสอน

     

    เรือกลมๆค่อยๆเคลื่อนออกไปตามกระแสน้ำ เด็กๆและหนุ่มสาวๆในบริเวณนั้นต่างๆเฮฮาคึกคัก แต่ผมเคร่งเครียดและค่อนข้างกังวล

     

    ผมเอื้อมมือไปจับพวงมาลัย .....มันบังคับไปทางไหนเนี่ย

     

    ผมจับพวงมาลัยไม่ถูกเลย

     

    >< อ๊าก.......ทำไมเรือมันหมุนติ้วๆเงี้ยอ่ะ โอย...ตาลาย  _

     

    หยุดพวงมาลัยไว้สิ

     

    อนยูตะโกนมาใส่ผม

     

    มันหยุดไม่ได้ ><”

     

    เฮ้อ....

     

    อนยูค่อยๆขยับมานั่งซ้อนข้างหลังผม จากทีแรกที่นั่งอยู่ด้านซ้ายมือผม ผมรู้สึกกับไออุ่นและความน่าไว้วางใจจากตัวของอนยู หน้าอกของเค้ากระทบหลังผม ที่ๆผมนั่งอยู่ในหว่างขาของอนยู

     

    อนยูเอื้อมแขนเข้ามาซ้อนแขนผม แล้วมาบังคับพวงมาลัยแทนผม

     

    อนยู ขับเรือบั๊มพ์ด้วยความเมามัน สีหน้าเขาดูจริงจังมาก

     

    ผมได้แต่มองหน้าของอนยู อนยูหายใจรดใบหูของผมอยู่ ทำไมผมรู้สึกว่าอบอุ่นและปลอดภัยอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนนะ เขามีอะไรอยู่ในตัว ทำไมมันทำให้เรารู้สึกแบบนี้

     

    และสิ่งสำคัญที่ผมรู้สึกคือ.......เอ่อ........คือว่า......เวลาเรือผมตำเรือคนอื่นๆ......เป้าของอนยูมันมากระทบที่บั้นท้ายผมอย่างรุนแรง 3ครั้งต่อ1นาที....เอ่อ....โอ้ว.......ไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้มาก่อน เหอๆ

     

    _

     

    คีย์ นายเป็นอะไรมากรึปล่าวเนี่ย

     

    อนยูถามผมทันทีที่ลงมาจากเรือ

     

    โอย.....อนยู........ผมจะเป็นลม

     

    เฮ้ย.....ทำใจดีๆไว้

     

    อนยูควักยาดมออกมาจากกางเกง แล้วรีบปฐมพยาบาลคิมคีย์ด้วยความเป็นห่วง

     

    เขาพาผมมานั่งที่ม้าหินอ่อนน่ารักๆแห่งนึง .......

     

    3นาทีผ่านไป ^^ หายดีแล้วครับ ไปเล่นต่อเหอะ ของฟรี ผมอยากเล่น ^^

     

    อ้าวดีแล้วหรอ

     

    ไปเล่นกันต่อเถอะ

     

    ป่ะๆงั้นไปกัน

     

    อนยูยื่นมือมาจับแขนคิมคีย์และดึงขึ้น เขาถือโอกาสที่จะจับมือคิมคีย์ต่อไป จนกว่าจะถึงเครื่องเล่นชิ้นต่อไป นี่คงเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดของเขา

     

    สถานที่ต่อไปที่อนยูจะพาคิมคีย์ไป นั่นก็คือ.......บ้านผีสิง -.-

     

    แต่ทั้ง2หารู้ไม่ว่า100เมตรถัดมามีการ์ดของมินโฮ เฝ้ามองพฤติกรรมของทั้งคู่อยู่ห่างๆ

     

    คุณหนูครับ ทั้งคู่กำลังจะพากันเข้าไปบ้านผีสิงครับ

     

    ดีมาก....

     

    มินโฮวางสายของการ์ด ตอนนี้มินโฮสวมชุดดำตัวใหญ่ คล้ายชุดพ่อมด  มินโฮจะใส่ชุดอะไรเขาก็ดูดีและสง่าไปซะทุกชุด ยังกะเจ้าชายยมฑูต

     

    เขารีบสวมหมวกฮู้ดสีดำของเสื้อพ่อมดที่เขาใส่ และหยิบหน้ากากผีจากมือของบอดี้การ์ดข้างกาย

     

    มินโฮเดินเข้าไปด้านหลังของบ้านผีสิง และ เตรียมพร้อมแผนการอะไรสักอย่างของเขา

     

    มินโฮหนุ่มเจ้าเล่ห์คนนี้ เขาจะทำอะไรนะ......

     

    ขณะเดียวกัน อนยู และ คิมคีย์ ก็กำลังซื้อบัตรพร้อมที่จะย่างก้าวเข้าไปที่บ้านผีสิง บ้านผีสิงนี้จะมีอะไรแอบแฝงอยู่ด้านใน.......


    ---------------------
    ช่วยกันเม้นเยอะๆนะครับ จะได้เพิ่มตอนใหม่ๆเร็วๆ
    ถ้าเม้นถึง 218 เม้นเมื่อไหร่ สัญญาครับ ว่าจะมาอัพตอนที่13ทันที

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×