คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่1:รักครั้งนี้อาจต้องใช้เงิน
บทที่1:รักครั้งนี้อาจต้องใช้เงิน
“บัญชีของคุณคีย์บอม ทั้งหมดตอนนี้เป็น500,000 วอนนะครับ”
ผมเดินออกมาจากธนาคาร ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม เย้!! บัญชีในธนาคารของผมมีตั้ง5แสนวอนแล้ว ...เมื่อไหร่จะถึง20ล้านวอนซักทีน๊ะ >< รอวันนั้นไม่ไหวแล้ว
อ่า......ลืมสวัสดีท่านผู้มีอุปการคุณ
ขณะที่ผมจะก้าวออกจากธนาคารผมก็ได้ยินเสียงพนักงานธนาคารบอกกับผู้ชายที่มาถอนเงินว่า
“คุณคะ ธนาคารเราถอนได้ไม่เกิน 300 ล้านวอนต่อวันนะคะ”
ผมรีบหันหลังกลับไปดูทันที โฮะๆๆ หมอนี่ยังเด็กอยู่เลย คงอายุเท่าๆผม รึไม่ก็ต้องน้อยกว่าผม รวยมากแน่ๆเลยแฮะ น่าอิจฉาว่ะ ลูกเต้าเหล้าใครเนี่ย -.-+ ไม่ได้ล่ะผมต้องหาเงินต่อไป ก็จะทำไงได้ล่ะ ผมเกิดมาในครอบครัวที่ฐานะค่อนข้างย่ำแย่ เรื่องมันเศร้า T^T
เอาเป็นว่าวันหน้าจะมาเล่าละกัน วันนี้ไม่ค่อยมีเวลาแล้วครับ ผมต้องไปทำงานพิเศษเวลา 17.00 น.
ผมปั่นจักรยานมาจนถึงร้านไอติม&นม ที่ไม่ห่างจากบ้านผมเท่าไหร่
‘Malila Café’
เป็นร้านไอติมที่ผมทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟอยู่ครับ เป็นร้านไม่ใหญ่และไม่เล็ก น่ารักๆ และเป็นร้านที่วัยรุ่นสาวๆมานั่งกันเยอะ ผมก็เป็นที่โปรดปรานของลูกค้าอยู่(ระดับนึง-.-+)
ผมรีบเปิดประตูเข้าไปเพื่อที่จะไปรีบจัดโต๊ะ จัดเก้าอี้ช่วยคนอื่นๆ
แฮ่กๆ หนักก็หนักเหนื่อยก็เหนื่อย เงินก็ไม่ค่อยจะมาก แต่ก็คงต้องทำ เพราะเงินของผม เงินคือทุกอย่างของผม ผมก็คือทุกอย่างของเงิน โฮะๆๆ
ผมหัวเราะลั่นอยู่คนเดียวอย่างบ้าคลั่ง จนคนในร้านหันมามองกันหมด
>< อายจัง เค้าจะหาว่าผมบ้ารึปล่าวนะเนี่ย ไม่น่าหรอกนะ เพราะผมก็หัวเราะแบบนี้ทุกวัน -.-+
จะว่าไปวันนี้ผมมึนๆอย่างบอกไม่ถูก สงสัยพักผ่อนน้อย กว่าจะทำงานพิเศษเสร็จก็ปาเข้าไปตี1ทุกวันเลย
ในที่สุดร้านก็ OPEN โอเพ่นแปลว่าเปิดครับ -3- ผมเก่งมั้ย
คนเริ่มหลังไหลเข้ามาในร้านเป็นระยะ ผมก็เข้าไปต้อนรับลูกค้าอย่างต่อเนื่อง(อู้ไม่ได้เลยเจ้านายจะด่า) ผมมาต้อนรับลูกค้าคนนึงที่โต๊ะ 9 ก็เป็นผู้ชายหน้าตาดี2คนมานั่งลง
“ของผมเอาครีมโซดาครับ…..เอ่อ.....อนยูนายล่ะ”
“โอวัลตินร้อน”
“นายนี่มันบ้าจริงๆอนยู ร้อนตับแตกดันสั่งโอวัลตินร้อน”
“ก็ฉันชอบนี่”
ผมยืนรอพร้อมสีหน้ายิ้มแย้ม ในใจของคิมคีย์ผู้นี้ก็คิดในใจว่า ผู้ชายที่ชื่ออนยูนี้ต้องจิตไม่ปรกติแน่ๆ อากาศโคตะระจะร้อน แต่ดั๊นสั่งโอวัลตินร้อน บ้าหรือเมาเนี่ยผู้ชายคนเนี้ย
เอ่อ...รู้สึก วิงเวียนศีรษะ โอ้ย ปวดหัวง่า TT ผมถือถาด ครีมโซดา และ โอวัลตินร้อน จะไปเสิร์ฟที่โต๊ะ หมายเลข9
และเมื่อผมวางถาดลงและจะยกโอวัลตินร้อนให้ผู้ชายคนนั้น มือผมก็ลื่นแบบไม่ได้ตั้งใจ O_O แว๊ก.....
‘เพล้ง’
“อ๊ากกกกกกก”
ผู้ชายที่ชื่ออนยูร้องดังลั่นอันเนื่องมาจากความร้อนของโอวัลตินที่ตนสั่ง
“เหวอ ขอโทษๆๆๆ ผมขอโทษครับ”
“อ๊ากกกก ร้อน”
ก็โอวัลตินร้อนเจ้ากรรมน่ะสิ ดันราดที่เป้ากางเกงของผู้ชายคนนั้นซะได้ TT ผมโดนไล่ออกชัวร์ๆ
คนทั้งร้านหันมามองที่โต๊ะ9 ผมพยายามทำปากจุ๊ๆ ไม่ให้ผู้ชายคนนั้นร้องดัง
“อ๊าก ร้อน”
ผมรีบเอาผ้ากันเปื้อนเช็ดตรงเป้ากางเกงของชายหนุ่มที่ชื่ออนยู
“โอ้ยยยยยย อย่า มันร้อน”
ผมทำอะไรไม่ถูกเลยครับ ผมตระหนกตกใจมาก ผมก็เลยหันไปมองครีมโซดาที่ตั้งอยู่บนถาด แล้วผมก็ล้วงมือเข้าไปในแก้วครีมโซดา แล้วกำน้ำครีมโซดาที่เย็นมากๆมาลูบที่เป้ากางเกงของชายหนุ่มอนยู
“เฮ้ยยยยยยย อ๊ากกกกก”
“ทำไงดีอ่ะ”
ผมมองมาดูทางเพื่อนของชายหนุ่มอนยู
“เอ่อ...เราว่าพามันไปหาหมอเถอะ”
คนทั้งร้านมองไม่ละสายตา ทำให้เจ้าของร้านจอมเขี้ยวไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง T^T โธ่ ผมถูกไล่ออกแน่นอน ฟันธง
ที่โรงพยาบาล ใกล้บ้านใกล้ใจใกล้โลง
หมอเดินออกมาจากห้องตรวจภายใน
“เป็นไงบ้างครับหมอ”
เพื่อนหนุ่มสุดเข้มของชายหนุ่มอนยูวิ่งไปถามหมอ
“เอ่อ...ไม่เห็นเป็นไรเลยครับ คือว่า คุณอนยูเข้าใจว่าน้ำนั่นมันเดือด แต่ความจริงน้ำมันแค่อุ่นๆ เอง เขาคงตกใจมากจนลืมนึกว่าน้ำที่โดนเป้านั้นมันแค่น้ำอุ่นๆ”
“อ้าว O_O”
ผมส่งเสียงเหวอออกมา
TT งี้ผมก็ซวยฟรีสิ ผู้ชายคนนั้นไม่เห็นเป็นอะไรเลย แต่ร้องลั่นยังกะขาขาด
แล้วไม่นานชายหนุ่มอนยูก็เดินออกมาจากห้องตรวจ
“แหะๆว่าไงจงฮยอน ว่าไงเอ่อ....คุณ....บ๋อย”
“นายไม่เป็นไรใช่มั้ย”
เพื่อนของชายหนุ่มถาม
“แหะๆ คือว่าเรานึกว่ามันร้อนอะ ที่จริงมันแค่อุ่นๆ เหอๆ”
“ยังงี้ชั้นก็โดนไล่ออกจากงานฟรีน่ะสิ”
พอผมพูดประโยคนี้เสร็จปุ๊บก็มีสายโทรเข้ามาทันที
‘คิมคีย์หรอ’
‘ครับเจ๊’
‘เจ๊ว่าคีย์ลาออกจากงานไปพักนึงก่อนดีกว่านะ เอาเป็นว่าเงินเดือนเดือนนี้เจ๊ให้เต็มไปเลยแล้วกัน เจ๊โอนเข้าเอทีเอ็มของคีย์แล้วนะลูก’
‘อ่า....เจ๊ครับ คือว่า’
‘ขอบคุณมากนะที่มาช่วยงานที่ร้าน’
แหง่ว........ตัดสายไปแล้ว TT แง้ๆ โฮก.....อะไรกันเนี่ย สรุปว่าผมโดนไล่ออกจากงานใช่มั้ยครับ T^T ทำไม ทำไม ผมไม่ได้ทำอะไรผิด
“อ้าวนายร้องไห้ทำไม”
ชายหนุ่มอนยูถามผม
“เพราะแกคนเดียวไอ้บ้า”
“อ้าวมาด่าฉันทำไม”
“นายทำให้ฉันโดนไล่ออกจากงาน นายรู้ไหม”
“แล้วใครบอกให้นายเซ่อซ่าถือไม่ระมัดระวังล่ะ”
“ต่อยกันมั้ย”
“มาสิ”
ผมตั้งการ์ดพร้อมจะต่อยผู้ชายคนนี้ด้วยความโมโห สรุปใครผิดกันแน่นผมก็ไม่รู้ แต่จะขอต่อยแก้แค้นก่อน
“เฮ้ยๆๆ ทั้ง2คนหยุด”
“นายอย่ามาห้ามฉันจงฮยอน”
“ฉันว่าทั้งคู่ก็ผิดนั่นแหละ เลิกแล้วต่อกันเถอะ”
“…….”
ทั้งคนที่ชื่อจงฮยอน และ อนยู จึงพากันเดินไปประตูทางออกเพราะเค้าบอกว่ามันดึกแล้วควรจะไปนอน
-3- ปล่อยผมยืนอึ้งอยู่คนเดียว...เอ่อ......สรุปว่า......นี่ผมโดนไล่ออกจากงานฟรีใช่มั๊ย
“คุณคะหลีกทางค่ะ”
พยาบาลที่มากับเตียงผู้ป่วยฉุกเฉินวิ่งเฉียดฉิวผมไป......ผู้หญิงบนเตียงเป็นอะไรกันนะ......หอบใหญ่เลย ตาเหลือก สงสัยหอบกำเริบ -.-+ รึว่าหัวใจล้มเหลว -.-+รึว่า..โอ๊ยไม่เดาแล้วกลับดีกว่า แต่น่าแปลกที่มีชายหนุ่มสง่างามยืนมองผู้หญิงที่บาดเจ็บบนเตียงนั้นอย่างพอใจ.....อยู่ไกลๆ (คนบ้ารึปล่าวเนี่ยแต่ดั๊นหล่อ)
-------
ช่วยเม้นกันเยอะๆหน่อยนะครับ คนเม้นเยอะ ไรเตอร์จะได้มีกำลังใจในการแต่งต่อ
ขอสัก 10กว่าๆเม้นนะครับ TT
ความคิดเห็น