ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ป่วย
ตอนที่ 2 ป่วย
เช้านี้ เจ้าชายดูสดใสเป็นพิเศษ ทรงฉลองพระองค์ด้วยเสื้อผ้าสีสันสดใส และดูอารมณ์ดี
ทรงรับสั่งทหารรับใช้ให้จัดสำรับอาหารบริเวณระเบียงของตำหนักเพื่อชมบรรยากาศยามเช้าในหน้าหนาวของกรุงล้านนา
ทหารรับใช้: เจ้าชายขอรับ พระกระยาหารมาแล้วขอรับ
เจ้าชาย: อืม ขอบใจมาก ..... แล้วองครักษ์ของข้าล่ะ ตื่นรึยัง
ทหารรับใช้: เอ่อ .. หม่อมฉันไม่ทราบเหมือนกันขอรับ เดี๋ยวกระผมไปตามให้ขอรับ
เวลาผ่านไปครูเดียว ทหารรับใช้ก็กลับมาแล้วทูลเจ้าชายว่า
ทหารรับใช้: เจ้าชายขอรับ องครักษ์ของพระองค์ป่วยหนัก นอนซมอยู่ในห้องนอน
หม่อมฉันไปจับหน้าผากดู ร้อนยังกับไฟเลยขอรับ
เจ้าชาย: พวกเจ้าไปตามหมอหลวงมาด่วน แล้วให้ไปที่ห้องขององครักษ์โดยทันที
ทหารรับใช้: แล้ว นั่น .. นั่นพระองค์กำลังจะไปไหนขอรับ
เจ้าชาย: เราจะไปรออยู่ที่ห้ององครักษ์ และจะไปดูอาการขององครักษ์ด้วย
ทหารรับใช้: อย่ารบกวนเลยกระหม่อม พระองค์ทรงเสวยพระกระยาหารให้อิ่มก่อนเถิด เดี๋ยวทางนี้ พวกหม่อมฉันจะดูแลเองขอรับ
เจ้าชาย: องครักษ์ของข้าป่วยหนัก จะให้ข้าเสวยอาหารได้อย่างไร ไป!! ไปตามหมอหลวงได้แล้ว
ทหารรับใช้: ขอรับเจ้าชาย!!
เจ้าชายรีบรุดไปยังห้องนอนขององครักษ์ที่อยู่ติดกับห้องบรรทมของเจ้าชาย
เมื่อไปถึง พระองค์จึงนั่งลงใกล้ ๆ องครักษ์ แล้วเอาพระหัตถ์จับหน้าผากขององครักษ์เบา ๆ
เจ้าชาย: องครักษ์ ! องครักษ์ ! เจ้าไหวมั้ย?
ไร้เสียงตอบจากองครักษ์ ดูเหมือนเขาจะป่วยหนักจริง ๆ
ทหารรับใช้: เจ้าชายขอรับ หมอหลวงมาถึงแล้วขอรับ
เจ้าชาย: พาหมอหลวงเข้ามาเร็ว
ทหารรับใช้: ขอรับ!
เมื่อหมอหลวงมาถึง จึงรีบเข้าไปดูอาการขององครักษ์ทันที
เจ้าชาย: ว่าไง ท่านหมอหลวง?
หมอหลวง: ท่านองครักษ์ป่วยเป็นโรคไข้ป่า สงสัยเมื่อวานองครักษ์เดินทางลัดป่ามาจากเมืองลำพูนเพื่อมาถวายการรับใช้ท่าน
แล้วบังเอิญไปได้เชื้อโรคในป่า อาการก็เลยกำเริบ คาดว่าน่าจะป่วยตั้งแต่เมื่อคืนแล้วขอรับ
เจ้าชาย: แล้วท่านหมอหลวงจะรักษาอย่างไร?
หมอหลวง: เดี๋ยวหม่อมฉันจัดยาชุดใหญ่ไว้ให้ ไม่เกิน 2 วัน รับรองว่าท่านองครักษ์จะหายเป็นปลิดทิ้งแน่ ๆ ขอรับ
เจ้าชาย: เฮ้อ! ค่อยยังชั่วหน่อย นึกว่าจะเป็นอะไรหนัก ๆ เสียแล้ว
ทหารรับใช้: เจ้าชายยังเสวยพระกระยาหารไม่เสร็จ ปล่อยให้ตรงนี้เป็นหน้าที่ของพวกหม่อมฉันเถิดขอรับ
เจ้าชาย: อืม ถ้าอย่างนั้นเราก็ฝากองครักษ์ด้วยแล้วกันนะ
ทหารรับใช้: หม่อมฉันจะดูแลท่านองครักษ์อย่างดีเลยขอรับ
เช้านี้ เจ้าชายดูสดใสเป็นพิเศษ ทรงฉลองพระองค์ด้วยเสื้อผ้าสีสันสดใส และดูอารมณ์ดี
ทรงรับสั่งทหารรับใช้ให้จัดสำรับอาหารบริเวณระเบียงของตำหนักเพื่อชมบรรยากาศยามเช้าในหน้าหนาวของกรุงล้านนา
ทหารรับใช้: เจ้าชายขอรับ พระกระยาหารมาแล้วขอรับ
เจ้าชาย: อืม ขอบใจมาก ..... แล้วองครักษ์ของข้าล่ะ ตื่นรึยัง
ทหารรับใช้: เอ่อ .. หม่อมฉันไม่ทราบเหมือนกันขอรับ เดี๋ยวกระผมไปตามให้ขอรับ
เวลาผ่านไปครูเดียว ทหารรับใช้ก็กลับมาแล้วทูลเจ้าชายว่า
ทหารรับใช้: เจ้าชายขอรับ องครักษ์ของพระองค์ป่วยหนัก นอนซมอยู่ในห้องนอน
หม่อมฉันไปจับหน้าผากดู ร้อนยังกับไฟเลยขอรับ
เจ้าชาย: พวกเจ้าไปตามหมอหลวงมาด่วน แล้วให้ไปที่ห้องขององครักษ์โดยทันที
ทหารรับใช้: แล้ว นั่น .. นั่นพระองค์กำลังจะไปไหนขอรับ
เจ้าชาย: เราจะไปรออยู่ที่ห้ององครักษ์ และจะไปดูอาการขององครักษ์ด้วย
ทหารรับใช้: อย่ารบกวนเลยกระหม่อม พระองค์ทรงเสวยพระกระยาหารให้อิ่มก่อนเถิด เดี๋ยวทางนี้ พวกหม่อมฉันจะดูแลเองขอรับ
เจ้าชาย: องครักษ์ของข้าป่วยหนัก จะให้ข้าเสวยอาหารได้อย่างไร ไป!! ไปตามหมอหลวงได้แล้ว
ทหารรับใช้: ขอรับเจ้าชาย!!
เจ้าชายรีบรุดไปยังห้องนอนขององครักษ์ที่อยู่ติดกับห้องบรรทมของเจ้าชาย
เมื่อไปถึง พระองค์จึงนั่งลงใกล้ ๆ องครักษ์ แล้วเอาพระหัตถ์จับหน้าผากขององครักษ์เบา ๆ
เจ้าชาย: องครักษ์ ! องครักษ์ ! เจ้าไหวมั้ย?
ไร้เสียงตอบจากองครักษ์ ดูเหมือนเขาจะป่วยหนักจริง ๆ
ทหารรับใช้: เจ้าชายขอรับ หมอหลวงมาถึงแล้วขอรับ
เจ้าชาย: พาหมอหลวงเข้ามาเร็ว
ทหารรับใช้: ขอรับ!
เมื่อหมอหลวงมาถึง จึงรีบเข้าไปดูอาการขององครักษ์ทันที
เจ้าชาย: ว่าไง ท่านหมอหลวง?
หมอหลวง: ท่านองครักษ์ป่วยเป็นโรคไข้ป่า สงสัยเมื่อวานองครักษ์เดินทางลัดป่ามาจากเมืองลำพูนเพื่อมาถวายการรับใช้ท่าน
แล้วบังเอิญไปได้เชื้อโรคในป่า อาการก็เลยกำเริบ คาดว่าน่าจะป่วยตั้งแต่เมื่อคืนแล้วขอรับ
เจ้าชาย: แล้วท่านหมอหลวงจะรักษาอย่างไร?
หมอหลวง: เดี๋ยวหม่อมฉันจัดยาชุดใหญ่ไว้ให้ ไม่เกิน 2 วัน รับรองว่าท่านองครักษ์จะหายเป็นปลิดทิ้งแน่ ๆ ขอรับ
เจ้าชาย: เฮ้อ! ค่อยยังชั่วหน่อย นึกว่าจะเป็นอะไรหนัก ๆ เสียแล้ว
ทหารรับใช้: เจ้าชายยังเสวยพระกระยาหารไม่เสร็จ ปล่อยให้ตรงนี้เป็นหน้าที่ของพวกหม่อมฉันเถิดขอรับ
เจ้าชาย: อืม ถ้าอย่างนั้นเราก็ฝากองครักษ์ด้วยแล้วกันนะ
ทหารรับใช้: หม่อมฉันจะดูแลท่านองครักษ์อย่างดีเลยขอรับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น