องครักษ์ของผม [อ้นตั้ม]

ลำดับตอนที่ #1 : องครักษ์คนใหม่

กษัตริย์ภาคิน:  กรกฎ พ่อเห็นว่าลูกโตเป็นหนุ่มเต็มตัวแล้ว ควรจะมีองครักษ์พิเศษที่คอยดูแลเจ้า
                  นอกเหนือไปจากพวกสหายที่เป็นลูกขุนนางผู้ใหญ่ จะเรียกใช้ก็ไม่ได้
                  ส่วนคนรับใช้ก็แก่เกินแกงเสียแล้ว ไม่ทันใจวัยรุ่นแบบเจ้า
                  พ่อจึงหาองครักษ์คนใหม่มาให้ เจ้าว่าดีมั้ย?
เจ้าชาย:        ก็ดีเหมือนกันครับท่านพ่อ ผมจะได้เรียกใช้ได้ อีกอย่าง พวกสหายต่างก็ทยอยกันมีลูกเมียเสียแล้ว
                  ลูกก็ยิ่งเหงาเข้าไปอีก  แล้วองครักษ์เขาจะมาเมื่อไหร่ครับท่านพ่อ?
กษัตริย์ภาคิน:  เย็นนี้จะมีคนพาไปเข้าพบเจ้าที่ตำหนักนะ
เจ้าชาย:        ครับท่านพ่อ


เมื่อเวลาผ่านไปถึงเวลาพลบค่ำ เจ้าชายก็รอว่าเมื่อไหร่องครักษ์จะมาเสียที
รอแล้วรออีก จนเจ้าชายเริ่มเกิดอาการหงุดหงิด

เจ้าชาย:      ข้าจะเข้านอนแล้ว ใครอย่ามากวน
ทหารรับใช้:  เจ้าชายขอรับ!!
เจ้าชาย:      ว่าไง?
ทหารรับใช้:  กระหม่อมจะขออนุญาตเบิกตัวองครักษ์ จะได้ไหมขอรับ?
เจ้าชาย:      อ้าว มาแล้วเหรอ  งั้นก็เชิญเข้ามาได้!
ทหารรับใช้:  ขอรับ......

"เบิกตัวองครักษ์!!!!!"

องครักษ์วราวุธ พร้อมด้วยข้าวของสัมภาระมากมาย ค่อย ๆ เดินเข้ามาในพระตำหนักของเจ้าชาย
แล้วเมื่อเข้ามาใกล้จึงคลานเข่ามาหาเจ้าชายอย่างช้า ๆ

เจ้าชาย:  เจ้าเองหรือ ที่จะเป็นองครักษ์ของข้า?!
องครักษ์:  ขอรับเจ้าชาย
เจ้าชาย:  เจ้ายังจะก้มหน้าอยู่ทำไม  เงยหน้าขึ้นมาได้แล้ว
องครักษ์:  ขอรับเจ้าชาย

เมื่อองครักษ์วราวุธได้เงยหน้าขึ้นพร้อมกับสบตากับเจ้าชายแบบกล้า ๆ กลัว ๆ
ทำให้เจ้าชายเกิดความรู้สึกประหลาดกับใบหน้าที่ได้พบเจอนั้น
องครักษ์วัย 19 ปี ผมหยิก ดวงตาเปล่งประกาย ปากในรูปกระจับสีแดงระเรื่อ
ดูรูปร่างผิวพรรณแล้วน่าจะเป็นลูกเจ้าขุนมูลนายด้วยซ้ำไป

เจ้าชาย:  เจ้าเป็นลูกขุนนางรึ?
องครักษ์:  เปล่าขอรับ หม่อมฉันเป็นลูกพ่อครัวแม่ครัว
เจ้าชาย:  แล้วทำไมเจ้าถึงได้มาเป็นองครักษ์ของข้าได้
องครักษ์:  องค์พระบิดาของเจ้าชายได้กล่าวกับหม่อมฉันว่า ครอบครัวหม่อมฉันเป็นทาสรับใช้ที่ซื่อสัตย์
              และหม่อมฉันก็มีความประพฤติที่ดีขอรับ
เจ้าชาย:   อืม ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้ว  วันนี้ เจ้าจัดแจงธุระของเจ้าให้เรียบร้อยเถิด เก็บข้าวของให้เรียบร้อย
             ทหาร!!!
ทหารรับใช้:  ขอรับเจ้าชาย
เจ้าชาย:  พาองครักษ์ไปที่ตำหนักเล็กที่ติดกับห้องของข้า
ทหารรับใช้:  เจ้าชาย! แต่ว่าห้องนั้นมันเป็นห้องสำหรับพระสนมของท่านในอนาคตนะขอรับ
                 ถ้าให้องครักษ์ไปอยู่ ก็จะเป็นการไม่สมควรนักนะขอรับเจ้าชาย
เจ้าชาย:   ก็ตอนนี้ข้ายังไม่มีพระสนม  ก็ให้องครักษ์พักที่นั่นได้ไม่ใช่เหรอ  หรือเจ้าอยากจะขัดคำสั่งข้า
ทหารรับใช้:  ปะ เปล่าขอรับเจ้าชาย  ถ้าอย่างนั้น หม่อมฉันไปจัดเตรียมห้องให้องครักษ์เลยนะขอรับ
เจ้าชาย:  เจ้าไปได้แล้ว
องครักษ์:  ถ้าอย่างนั้นหม่อมฉันขอตัวก่อนนะขอรับ
เจ้าชาย:  เดี๋ยว!!
องครักษ์:  มีอะไรฤาขอรับ?
เจ้าชาย:  เจ้ามีชื่อว่าอะไร?
องครักษ์:  องครักษ์วราวุธขอรับกระหม่อม