ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : +/ ONE /+ < STIGMA > 100% 🖤
ꕥ¸.•*´❣`*•.¸ꕥ¸.•*´❣`*•.¸ꕥ¸.•*´❣`*•.¸ꕥ
ชีวิตเเสนสุข แสนวิเศษ แสนเศร้า แสนดี
มีปะปนกันไปเหมือนกับชีวิตธรรมดาๆอย่างคนอื่น
แต่ยกเว้น...
ฉัน
{ 00:02 }
"โอ๊ยยยย!!!"
"อีกนิดนะแม่ อีกนิดเดียว"
"ฮึก.....โอ๊ยยยยย!!!!!"
"กรี๊ดดดดด!!!!"
"อุแว้...อุแว้!!!!"
ชีวิตใหม่ถือกำเนิดขึ้นถือเป็นเรื่องเเสนวิเศษของผู้เป็นพ่อเป็นเเม่ แต่ใครจะรู้ว่าวินาทีเเสนสุขนั้นอยู่ได้เพียงไม่กี่วินาที
ผู้เป็นมารดาสิ้นใจลงทันทีหลังจากที่ให้กำเนิดชีวิตใหม่...ชีวิตใหม่แก่คุณ
ถึงอีกชีวิตจะจากไปอีกชีวิตจะต้องจากลา ผู้เป็นพ่อก็ไม่เคืองใจเพราะต่อให้จะเสียใจกลับการจากไปมากแค่ไหน ก็ไม่ได้ช่วยให้คนที่รักกลับมา
"พ่อสัญญาว่าจะดูเเลเราให้ดีที่สุด"
"พ่อจะไม่ยอมเสียเราไปอีกคนนะ โซวอน"
❞◈●•↠ꕥ↞•●◈❝
ชีวิตของฉันไม่เหมือนคนทั่วไป ชีวิตที่เกิดมาต้องเป็นที่รังเกียจของทุกๆคน
แต่ยกเว้น พ่อกับแทฮยอง
พ่อเเละแทฮยองคือคนที่ปกป้องฉันตลอดมา ทั้งคนสองคนคอยดูแลช่วยเหลือเลี้ยงดูห่วงใยฉันอย่างไม่ขาดสาย....มีเพียงพวกเขาจริงๆ
แปลกใจใช่ไม..ทำไมถึงมีแต่คนรังเกียจ?
นั้นก็เพราะชีวิตฉันที่เกิดมาถูกตีตราให้กลายเป็นตัวประหลาดของสังคม
มันน่าละอายนะ...ทุกคนต่างรังเกียจต่างอยากให้ฉันตายไป
"เมื่อไรมึงจะไปตายสักที โซวอนอยู่ไปก็เป็น'เสนี-ด'หมู่บ้าน"
"ตัวกาลกิณี!!!"
"เศษสวะ!!!"
มันคือเสียงกรนด่าของชาวบ้านที่คอยด่าทอใส่ฉันทุกวัน ตั้งแต่เล็กจนโตเสียงเหล่านี้ไม่เคยจางหายไปเลย
มันยังคอยวนเวียนให้ฉันได้ยินอยู่ทุกๆวัน
"เหอะ...ทั้งชาติทั้งปีก็ได้แค่ให้คนอื่นปกป้อง ไม่ละอายตัวเองบ้างหรือไง...ทุเรศ!"
"อะ...อ้าว...อิป้า นั่นปากเหรอน่ะ...เดี๋ยวๆ"
"เเท!!! อย่า...ช่างเขาเถอะ"
คุณรีบห้ามแทฮยองไว้ทันที
ถึงปากบอกไม่เป็นไร แต่ในใจก็เจ็บไม่ใช่น้อย
...แต่จะให้ทำไง...ฉันเลือกเกิดไม่ได้ ผิดเองที่เกิดใน'คืนเดือนดับ'
คืนที่ตรงกับวันที่ให้กำเนิดปีศาจ
หมู่บ้านฉันยึดถือเรื่องปีศาจเป็นอย่างมาก พวกเขาเชื่อว่าคืนเดือนดับคือวันกำเนิดปีศาจ เรื่องนี้คือสิ่งชาวบ้านกลัว พวกเขาเชื่อว่าใครก็ตามที่เกิดตรงในวันคืนเดือนดับ
คนๆนั้นคือตัวประหลาด,ตัวอัปโชค,สิ่งเลวร้ายต่างๆที่นำหายนะมาสู่
โชคชะตาตีตราให้ฉันเป็นคนผิด จะเข้าข้างตัวเองไปไม
ถ้าจะบอกว่าฉันไม่อยากไป ฉันไม่อยากจากครอบครัวฉันไป
คนเราเลือกเกิดได้เหรอ...เลือกได้เหรอ...
ไม่
คำตอบคือ...ไม่
ไม่มีวัน...ไม่มีทาง...ไม่มีทางที่จะเป็นคนปกติในสายตาคนอื่น...ไม่มีวันพ้นจากคำว่า
'นางตัวกาลกิณี'
{20:46}
บ้านไม้กระท่อมในกลางป่าที่มีฉันพ่อและก็แทฮยองที่อาศัยอยู่พวกชาวบ้านรังเกียจพวกเราจนต้องปลีกตัวออกจากหมู่บ้าน บ้านไม้สภาพเก่าๆที่รอวันพังลงมาแต่นั่นฉันไม่มองว่าเป็นปัญหาสิ่งเดียวที่เป็นปัญหาคือ ตัวฉัน มากกว่า
"พ่อ!!!!"
คุณและแทฮยองร้องผสานเป็นเสียงเดียวกันทันทีหลังจากเห็นสภาพอันดูไม่ได้ของชายแก่ ร่างชายวัยกลางคนสะบักสะบอมตัวเปื้อนฝุ่นเต็มไปหมดใบหน้าเต็มไปด้วยแผลบวมช้ำและยังมีรอยแผลถลอกอีกมากมาย
มันมีทุกครั้งที่มองหน้าพ่อ...มันเห็นจนชินตา
"ว่าไงลูก...แค่กๆ"
"พ่อโดนซ้อมอีกแล้วใช่ไม"
"เปล่าๆ...พ่อแต่สะดุดหกล้มนิดหน่อยน่ะ"
ผู้เป็นพ่อตอบกลับด้วยรอยยิ้มพร้อมกับทำท่าเชิงเขาไม่เป็นอะไร แต่ใจลูกสาวรู้ดีว่าพ่อโกหก
พ่อกับแทฮยองพร่ำบอกฉันอยู่ตลอดว่ามันไม่ใช่ความผิดของฉันท่านบอกฉันไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ ทุกอย่างคือความเข้าใจผิดความตายไม่ควรจะตกมาที่ฉันเพราะมันไม่เกี่ยวกับฉัน
แต่มันจะไม่ใช่ฉันได้ไง...ตลอด20ปีที่ฉันต้องทนมองดูคนที่รักเจ็บปวดแบบนี้เพราะฉัน ถ้าพ่อไม่โดนแทฮยองก็จะโดนแทน
...มันจะไม่ใช่ความผิดฉันจริงๆหรอกเหรอ?
{13:51}
ตุบ!!!
ผัวะ!!!
"โอ๊ย!!!"
"แท!!!ขอเถอะ หยุดเถอะนะ...อย่าทำเขา "
ชายหนุ่มร่างกำยำ2-3คนกำลังรุมกระทืบเเทฮยองอยู่ เสียงห้ามปรามของคุณไม่มีใครฟังทั้งนั้น
"มึงฟังไว้...รีบๆส่งอินี่ไปนรกซะก่อนที่หมู่บ้านจะเดือดร้อน อีกไม่กี่เดือนคืนเดือนดับก็จะมาถึงแล้ว"
"อย่าให้คนอื่นต้องมาเดือดร้อน ต้องมาตายเพราะอินี่"
ชายหนุ่มเหยียบอกแทฮยองไว้เเน่นพร้อมกับชี้นิ้วสั่งใส่คุณเเละแทฮยอง เพื่อเป็นการเตือนให้เข้าใจในสิ่งที่ต้องการสื่อ
สื่อว่าพวกเขาต้องการให้ฉัน ตาย
มันโหดร้ายมันเลวร้าย แต่ฉันทำอะไรไม่ได้ช่วยเขาสักนิดก็ไม่ได้
"ไป....กลับเว้ย!"
ไม่นานคนก่อปัญหาก็ปลีกตัวกลับ ร่างบางจึงรีบพุ่งเข้าไปช่วยพยุงแทฮยองทันที
"แท...แทเจ็บตรงไหนไม...ไหนขอฉันดูหน่อย"
มือเล็กลนลานจนทำอะไรแทบไม่ถูก เหตุการณ์ทั้งหมดมันเกินกว่าที่คุณจะรับไหวจริงๆ
มือบางก็ค่อยๆประคองร่างสูงใหญ่ยันตัวขึ้น หน้าแทฮยองมีแต่รอยถลอกเต็มไปหมด ใบหน้าคมต้องทนรับความเจ็บแทนคุณอีกนานแค่ไหน เมื่อไรจะหลุดพ้นจากโชคชะตาบ้าๆนี้เสียที
"ไม่เป็นไร...เจ็บนิดเดียวเอง"
"ทำไม...ทำไมต้องยอมเจ็บตัวแทนฉันด้วย...ทั้งนายทั้งพ่อทำไม ไม่ปล่อยให้ฉันตายๆไปซะ"
"โซวอน...ฟังนะฉันเจ็บแค่นี้ไม่เป็นไร...แต่ถ้าเธอเจ็บ....ฉันกับพ่อเจ็บมากกว่านะ"
"ฮึก..ฮือ...แท"
{ 16:34 }
"นายหิวน้ำมั้ย..เดี๋ยวฉันจะไปตักให้"
"เดี๋ยวฉันไปเอง...โอ้ย!!!"
ร่างสูงของแทฮยองพยายามจะลุกไปแทนคุณเเต่ความเจ็บจากการโดนรุมเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่เเล้วก็เเล่นเข้าเล่นงาน จนเจ้าตัวต้องกลับไปนั่งทรุดอีกครั้ง
"นายไม่ไหวหรอก..เดี๋ยวฉันไปตักให้นะ"
"...งั้น...ฝากด้วยนะ"
ฉันยิ้มบางให้ก่อนจะปลีกตัวทิ้งเเทฮยองออกมา
ฉันเดินมาไม่ห่างจากแทฮยองมากนักก็เจอสายธารน้ำใสไหลผ่านอยู่ตรงหน้า ตัวฉันค่อยนั่งย่อลงกรองเก็บน้ำใสสะอาดจากธรรมชาติไปให้เขา
ธรรมชาติมันสวยงามแต่บางที่มันก็โหดร้าย เหมือนๆกับที่ชีวิตถูกสรรค์สร้างมาให้ต้องเจอกับอุปสรรค ฉันเฝ้าคิดมาตลอดว่าทำไมพ่อกับแทฮยองไม่ปล่อยให้ฉันตายๆไปซะ
ฉันตายไปเรื่องทุกอย่างก็จบ
เเต่ยิ่งฉันเฝ้าถามเรื่องนี้กับพ่อมากเท่าไรพ่อยิ่งเงียบยิ่งปิดเรื่องนี้ราวกับมีความลับ...เพราะอะไรล่ะ
ฉันนั่งเหม่อมัวเเต่คิดจนน้ำใสจากสายธารบรรจุเต็มถุงจนล้น ฉันจึงสลัดความคิดก่อนหน้าออกจากหัวก่อนจะก้มมองดูถุงบรรจุน้ำของตัวเองอีกครั้ง
แต่สิ่งที่เห็นทำให้ฉันรู้สึกตัวเเข็งทื่อสองตาเบิกกว้างขึ้นทำตัวไม่ถูก
เมื่อมีมือใครสักคนผุดจากใต้น้ำจับมือของฉันไว้ มือสีดำเล็บยาวจับเกาะมือฉันไว้เเน่นพร้อมกับเริ่มมีเงาสีดำๆค่อยๆโผล่ขึ้นเหนือน้ำ สีน้ำเริ่มกลายเป็นสีแดงคล้ายๆสีเลือดข้นที่นองเต็มน้ำ
ฉันกลัวไปหมดร่างกายมันไม่ขยับสายตาได้เเต่จ้องมองสิ่งที่โผล่ขึ้นเหนือน้ำ มันค่อยๆสูงขึ้นจนตรงระดับเดียวกับหน้าคุณสิ่งตรงหน้าคือสิ่งที่ทำให้คุณถึงกับผวา
เพราะสิ่งตรงหน้าคือใบหน้าของหญิงสาวที่มีแต่รอยแผลเหวอะหวะเต็มไปหมดสภาพเนื้อกายเน่าเปื่อยยุ่ย หรือจะให้พูดว่าเนื้อเธอมันเน่าอืดจนเนื้อเเทบไม่เกาะกับกระดูกแล้ว
ใบหน้าที่ไม่มีดวงตา มันเป็นเพียงหลุมเบ้าที่มีเเต่น้ำเลือดน้ำหนองไหลออกมา
สิ่งตรงหน้ายื่นรอยยิ้มฉีกให้กับคุณเธอค่อยๆเอียงคอมองหน้าพร้อมกับรอยยิ้มเเสยะกว้าง เธอเริ่มอ้าปากกว้างขึ้นเรื่อยๆจนกรามเธอมันฉีกกว้างจนคางหย่อนถึงอก เผยให้เห็นแผลเน่าสยองด้านในโพลงปากของเธอ
"ไปอยู่...ไปอยู่กับเขา...ไปอยู่กับเขา"
เธอพูดซ้ำเรื่อยๆพร้อมกับหัวเราะซ้ำๆ
"ฮะฮ่าๆๆ ไปกัน...ไปด้วยกัน ไปด้วยกัน"
"!!!!"
"ไปด้วยกัน!!! ไปตายด้วยกัน!!!"
เธอเริ่มแผดเสียงดังมากขึ้นกว่าเดิมพร้อมกับเล็บมือยาวที่จิกเข้าไปในเนื้อเเขนฉัน ใบหน้าเธอเริ่มเข้าใกล้หน้าคุณเรื่อยๆจนทุกคำที่เธอพ่นออกมีแต่น้ำเลือดน้ำหนองกระเด็นออกมา
...มันน่าขยะเเขยงสุดๆ
"ตาย!!!ตาย!!!โซวอน!!!!"
"โซวอน!!!!"
"เฮือก!!!!"
"โซวอน..เป็นอะไรรึป่าว"
"ท...แท!!!"
เสียงแทเรียกสติให้คุณคืนกลับมาใบหน้าหวานเหงื่อแตกเป็นผุดใหญ่ราวกับสะดุ้งตื่นจากฝันร้าย
ผู้หญิงคนนั้น....
คุณตั้งสติอยู่สักพักก่อนจะรีบหันหน้ามองหาร่างหญิงที่โผล่มาจากเหนือน้ำ
...เเต่ไม่มี...ไม่มีเธอ
"มองอะไรเหรอโซ? พี่เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ตอบมัวเเต่เหม่ออยู่นั้นแหละ"
"..."
...แทไม่เห็นเหรอ..แทไม่เห็นผู้หญิงน่ากลัวๆที่โผล่มาจากใต้น้ำเหรอ
...มันคืออะไร....มันเกิดอะไรขึ้น???
❞◈●•↠ꕥ↞•●◈❝
[ 100% ]
꧁❅•·∙❈◦○◉•·∙◦●•↠ꕥ↞•●◦∙·•◉○◦❈∙·•❅꧂
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น