คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เกาะส่วนตัว..@O@100%
"เจอเเล้วอยู่นี้เอง..."ฉันมองเห็นว่าธันกำลังจะขึ้นเรือยอร์ชคงไปร่องเรือเล่น
"ร่องเรือเล่น..."ฉันจดมันใส่สมุดโน๊ตสีเขียวที่ฉันชอบ
"นายไม่รอดเเน่นอน...ฉันจะจดทุกรายละเอียด เเล้วจะเจียดเวลามาเเก้เเค้นนายเเน่...ว่ะ....ฮ่าฮ่าฮ่า"
ฉันไม่รอช้าที่จะตามเค้าไปร่องเรือเล่น ฉันเเอบขึ้นไปบนเรือจนสำเร็จ ฉันพยายามหมอบลงเพื่อไม่ให้
เค้ากับคนขับเรือเห็น ฉันไม่เข้าใจว่า นายนั้นจะย้ายบ้านหรือไปร่องเรือชมวิวเล่น เพราะฉันกำลังนอน
ทับกระเป๋าใบใหญ่ ใบหนึ่งอยู่ อ่ะ ทำมั้ยมันมึนๆหัว ทำมั้ยเรือมันโคลงเคลง ฉันจะอ้วกเเล้ว
"อ้วก ............."ฉันรีบลุกขึ้นเเล้วก็ยื่นหน้าออกไปอ้วกนอกเรือ บ้าจริงลืมไปว่าตัวเองเมาเรือ
"ไม่ไหวเเล้ว ...อ้วก..."ฉันอ้วกจนหมดใส่หมดพุง จากนั้นก็๋สลบไปเลย
ทำไมฉันหายจายไม่ค่อยออกอ่ะ หรือฉันกำลังจะตาย ม่ายอาว ฉันยังไม่อยากตาย
"ดิ้นหาอะไรเธอฉันหนักน่ะอยู่นิ่งๆซิ..."เสียงของชายคนนั้นทำให้ฉันได้สติขึ้นมานิดหน่อย เเละ
เมื่อฉันลืมตาขึ้มมาดู
"เฮ้ย ....ปล่อยฉันน่ะ..."ฉันร้องโวยวายเสียงดังลั่นเเละดิ้นไปมา ที่นี้มันที่ไหนว่ะ
...ตุบ...
"โอ้ย...เจ้บน่ะ" สงสัยเค้ารำคาญเลยโยนฉันลงจากบ่าขอเค้า
"เธอตามฉันมาทำมั้ย..." เค้าถามฉัน ฉันเอามือกุมหัวตัวเองเพราะยังคงรู้สึกมึนอยู่เล็กน้อยถึงปลา
นกลาง รู้สึกว่าอะไรไม่รู้หมุนๆเต็มไปหมด ฉันเริ่มจะอ้วกอีกที
"อย่าเพิ่งนะ"เค้าเอามืออุดปากฉันไว้ ทำให้ฉันต้องกลืนอ้วกลงคออีกครั่งหนึ่ง เเหวะ+++
"เฮ้ย...ทำไรอ่ะ"เค้าไม่พูดเเต่จับฉันพาดบ่าเหมือนเดิม เมื่อกระชับได้ที่เค้าก็ออกเดินไป ถึงเเม้ฉััน
จะพยายามดิ้นเค้าก็ยอมปล่อย เเล้วยิ่งฉันยังไม่ค่อยมีเเรงดิ้นอีกด้วย เค้าเดินมาสักพักก็เดินเข้ามาใน
บ้านหลังหนึ่งใหญ่พอสมควรเเต่ก็เหมือนไม่มีใครอยู่มีหลายปี เค้าวางฉันลงตรงที่ที่น่าจะใช่โซฟามั้ง
เพราะมันนิ่มเเต่ฝุ่นจับจนดูไม่ออกว่ามันคืออะไร
" ที่นี้ที่ไหนอ่ะ..."ฉันถามขึ้น
"นี้เกาะส่วนตัวของพ่อฉันเอง.."
"เกาะส่วนตัว!!!!"
"อืม ทำไม..." โห่รวยซ่ะ
"ฉันอยากกลับ..."
"ไม่ได้..." เค้าพูดพล่างเดินมาหาฉัน
"ทะ ทำไมอะ..."
"ฉันต้องรู้ให้ได้ก่อนว่าเธอตามฉันมาทำมั้ย.." เอาเเล้วมั้ยละ จะตอบว่ามาเพราะมีคนจ้างเหรอ ก็
ตายกันพอดีดิ
"เอออออ...อืม....คือว่า...ฉัน "
"ทำไม ตอบไม่ได้เหรอ....ถ้าไม่ตอบฉันจะ..." โอ้ว พระเจ้า ทำไงดี เค้าจะ จะ จะ ไม่ดีมั้งเพิ่งเจอ
กันไม่กี่วันเองอ่ะ ฉันคิดไปพร้อมกับมองหน้าเค้า
"-_-! เธอกำลังคิดอะไรอะ "
"ปะ...เปล่า นายจะทำอะไร..."
"ฉันก็จะเอาเธอไปปล่อยไว้ ที่ป่าหลังบ้านฉันงั้ย..." เค้าพูดทั้งยังทำหน้าตาจริงจัง
" บ้า ไม่เอา ฉัน "จะบอกว่างั้ยดีอ่ะ...คิดไม่ออก
" 1 " นับบ้าไรอะ จายเสียหมดนะ
" 2 " ว้ากๆๆๆๆ
" ฉัน ฉัน "
" 3 หมดเวลา ..."เค้าลุกขึ้นเเล้วเดินมาอุ้มฉัน
"ปล่อย ว้าก ไม่เอา ฉันกลัวนะ ปล่อยดิ ฉันกลัวความมืดอะ " ฉันทั้งดิ้น ทั้งขอ เเต่เค้าก็ยังคง
เดินไปต่อ
" เฮ้ย !!!!!"
....ตุบ...
เค้าสดุด กระเป่าของเค้า ตอนนี้เค้าทับฉันอยู่ หน้าเราห่างกันเเค่คืบ พระเจ้า ม่ายนะ
...ตุบ...
"อุบ "พระเจ้าทรงโปรดมีกล่องเล็กๆตกลงบนหัวเข้าทำให้ปากเค้าประกบกับปากฉันทันที
2 นาทีผ่านไป ชักจะเคลิ้มเเล้วเเฮะ เฮ้ยไม่ได้
"โทษๆๆ" ฉันผลักเค้าทำให้เค้ารีบลุกขึ้น ขอโทษ ขอโพยฉัน เเล้วหันหลังไป ก่อนหัน ฉันเหมือน
เห็นมะเขือเทศสีเเดงสดเลยอ่ะ ที่จริงก็เสียด้ายนะเนี้ย
"อะ...อืม..." เรากลับไปนั่งที่โซฟากันอีกครั้ง
"ไป..."เค้าชวนฉันเสียงเข้ม เฮ้ย ไป ไปไหนเนี้ย ผู้หญิงกับผู้ชาย2ต่อ2 อยู่ในบ้าน ไปเหรอ
"-_-+เธอทำหน้าอย่านั้นอีกเเล้วนะ...ฉันหมายถึง ช่วยกันจัดบ้านดีกว่า "
" เฮ้อ... จัดทำมั้ยอ่ะ นายก็จัดไปคนเดียวดิ ฉันจะกลับ..."
"ก็เเล้วเเต่เธอ ฉันไม่ว่า ถ้าเธอคิดว่าเรือที่ฉันจ้างมาส่งจะกลับมารับเธอ ทั้งที่พายุจะเข้าก็เชิญ เอาให้ยืม
" เค้าโยนโทรศัพท์มาให้ฉัน ฉันหยิมมันเเล้ววิ่งออกไปดูข้างนอก
" โห้..."ฉันถึงกับอึ้ง เมฆดำ ปลกคลุบไปทั่วฟ้า ก็หลอยทำให้มหาสมุทร ทั้วพรมเเดนมืดมิด บ้าจริง
ฉันเกลียดที่นี้ ฉันเดินกลับเข้ามาในบ้านไหม่ก็เห็นเข้ายืนยิ้มเเบบสะใจอยู่ ไอ้บ้า เมื่อไรฉันจะได้
เเก้เเค้นนายนะ
"^V^ มาช่วยฉันจัดบ้านดีกว่า..."
"เเล้วฉันจะได้กลับเมื่อไรอะ..."
"อีกซักอาทิตย์มั้ง .."
"7 วัน "
"อืม...."
" เฮ้อ ช่วยไม่ได้ งั้นฉันก็ขอโทรหาเพื่อนก่อนก็เเล้วกัน.."
"เชิญ เเล้วก็กรุณามาช่วย ฉันด้วย...อยากตามมาเองช่วยไม่ได้" เค้าพูดเเล้วหันหลังเดินไป ฉันยก
โทรศัพท์ขึ้นจะซัดใส่เค้า เสียหรอกนะที่ไม่ทำอะ ไม่ได้กลัวหรอก เชอะ
..ตู๊ด...........................ตู๊ด.................
"สวัสดีคะ ปองคะ.."
"ปองหรอ ฉันไม่อยู่สัก 7วันนะ ไม่ต้องเป็นห่วง บาย เเล้วจะรีบกลับ..."
"แล้วเเต่ อืม บาย "
ตู๊ดๆๆๆๆๆ
ที่ฉันเลือกโทรหาปองเพราะ มันจะไม่ถามมาก เฮ้อ ฉันเดินเข้าไปหาธัน เค้ากำลังวุ้นอยู่กับกาเก็บ
ของที่อยู่บนพื้น
"เอา "ฉันยืนโทรศัพท์ให้เค้า
"อืม...ปิดซะ จะได้ไม่ขัดจังหวะ " เค้าปิดเครื่องเเล้วโยนไปที่โซฟา ไม่ขัดจังหวะเหรอ
เฮ้ยๆๆๆๆๆๆ
"+0+...."
"อีกเเล้วนะ เธอเนี้ย ไม่ขัดการทำงานเฟ้ย..."
"เฮ้อ..."
" ไปจักการกันเลย..." เเล้วพวกเราก็จัดบ้านกัน บ้าจริงต้องมาอยู่ที่เกาะกับนายนี่ 2ต่อ2
ตั้ง7วัน ฉันจะรอดมั้ยเนี้ย เอะ หรือว่าเค้าจะมั้ยเนี้ยมากกว่า...บ้าน่าเค้าเขินนะ...
-_- -_- -_- -_- -_- -_- -_- -_- -_- -_- -_- -_- -_- -_- -_- -_- -_- -_-
ความคิดเห็น