คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ~-*เกือบตาย...
....ปี๊ด.......................
"ว้าก...."บ้าชิบออกตัวเเรงจัง
"นาย ขับช้าๆหน่อยดิ..."ฉันบอกเค้า เเล้วกอดเอวเค้าไว้เเน่น โอ๊ยฉันเปียกหมดเเล้วนะ
"ขับช้าก็เเพ้ดิ...ยัยทึ้ม...."
"คำก็ทึ้ม...2คำก็ทึ้ม...ไม่ทราบว่ามันเกี่ยวไรกับนายด้วยอ่ะ...."ฉันด่าเค้ากลับ
"ระวังนะ...."เค้าบอก
..บรื้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเค้าเร่งความขึ้นอีก เค้าขับซัดโค้ง
"ว้าก..."โค้งที่1
"............"
"จ้าก....."โค้งที่2
"(-_-)"
"อ้าก...."โค้งที่3
"(-_-")"
"กรี๊ด...."โค้งที่4
"(*w*)...เธอจะร้องหาสวรรค์วิมารเหรอ..." สมควรแล้วที่เค้าจะด่าเพราะฉันเเหกปากทุกโค้งที่เค้าซัด
"ก็มันกลัวนิ"
...บรื้นๆๆๆๆๆ.......
การเเข่งขันยังดำเนินต่อไป โอ๊ยฉันจะอ้วกเเล้วน่ะ ตอนนี้เค้านำคนอื่นๆเลย ฉันหันไปดูข้างหลังคนที่ตามมาคือ คนที่ชื่อเกย์ หรือเกรย์นี่เเหละ
"อ่ะ...จะถึงเเล้ว..."ฉันร้องออกมาด้วยความดีใจ เมื่อข้างหน้าคือเส้นชัย ดีใจจังจะถึงเเล้ว
"เธอว่ายน้ำเป็นมั้ย..."เค้าถามเมื่อใกล้ถึงเส้นชัย
"ไหว้น้ำเหรอ...บ้าป่ะอยู่อยู่ให้ไหว้น้ำ"
"ฉันบอกว่าว่ายน้ำ เข้าใจ ว่ายน้ำ..."เค้าย้ำ
"อ้อ..ว่ายน้ำ.."
"นั้นเเหละ...ยัยทึ้ม..."
"อะไรนะ..."เมื่อกี่เค้าด่าฉันหรือเปล่าว่ะ
"พร้อมยัง..."เค้าถามพร้อมไรว่ะ
"อะไร..."เเล้วพอมาถึงกลางๆทะเล ที่เส้นชัยเค้าก็ดับเครื่อง
"ทำไมอ่ะ..."
"โดด...!!!"
...ตูม...
เค้าบอกเเล้วโดดลงน้ำทันที
"ลงมาสิ..."เค้าโผ่ขึ้นมา
"ทำไมอ่ะ..."ฉันงง
"ไม่มีเวลาอธิบายแล้ว เร็ว..."
"โดดเลยเหรอ...." ฉันถามเพื่อความเเน่ใจ...
"เออ.."
"จริงน่ะ"
"ลงมาได้เเล้วยัยทึ้ม..." พระเจ้าสัญญาเลยว่าถ้าเค้ายังเรียกว่ายัยทึ้มอีกฉันจะฆ่าเค้าให้เป็นผีทะเลรอบ2เลย...
...ตูบ...
เเล้วฉันก็กระโดดลงไป
"เราต้องรีบไปให้ถึงฝั่งนั้นเเหละคือเส้นชัย..."เค้าว่า
"หา!!!" พูกตามตรงฉันมองไม่ค่อยเห็นฝังเลยอ่ะ
"ไป..."แล้วเราก็เริ่มออกตัวไป ทำไมไม่ค่อยมีเเรงเลยอ่ะ ตอนนี้ฉันห่างจากเค้าหลายช่วงตัวมาก ข้าวก็ไม่ได้กิน
"อ่ะ..."ฉันร้องขึ้นเมื่อเห็นเกรย์เเละก็ผู้หญิงปลิงทะเลของเคัานำหน้าฉันไป แต่ก็อยู่หลังธันอยู่ดี ฉันรอฉันด้วย เกมส์บ้าไรว่ะ ขี่อย่างเดียวไม่ได้ต้องว่ายน้ำด้วย
"..ไม่ไหวเเล้ว..."นั้นเป็นคำสุดท้ายที่ออกจากปากฉัน แล้วฉันก็เป็นลมในทะเลทันที 'สงสัยเค้าจะถึงฝั่งกันหมดเเล้ว แต่ฉันพยายามเเล้วนะ หายใจไม่ออกนะ หนาวจัง ธัน 'ร่างของฉันเริ่มดึงลงไปสู่พื้นด้านล่างอย่างช้า ฉันกำลังจะตาย เท้าฉันสัมผัสได้ถึงพื้นทรายไต้ทะเลที่มีความลึกกว่า5 เมตร ฉันตะเกียดตะกายไม่ไหวเเล้ว
...ซวบ...
ฉันรู้สึกว่าร่างฉันถูกกระชากขึ้นมา บนผิวน้ำเเต่ฉันก็ยังไม่รู้สึกว่า จนมาถึงฝั่ง
"นี่...ตื้นๆๆๆๆ...."ใครนะ ที่เรียกฉันเสียงคุ้นๆเเหะ ฉันผู้ไมได้ปากฉันไม่ขยับเลย
"ตื้นๆๆๆ"เพี๊ยะ ฉันโดนตบหน้าครั่งหนึ่ง
"ยัยทึม...ฟื้นสิ..."
"เฮือก...เเค่ก...ๆๆๆๆๆ"ฉันฟื้นขึ้นทันที มันรู้สึกเเสบจมูกมาก และฉันก็รู้แล้วว่าคนที่ช่วยฉันคือใคร
"ไอ้ปากสุนัข...ฉันชื่อบาสนะไม่ใช่ยัยทึ้ม"นี้เป็นคำเเรกที่ออกจากปากฉัน
"บ้าชิบ...ตื้นแล้วไม่ขอบคุณยังมาด่าฉันอีก..."เค้าว่าฉัน
"ก็นายนั้นเเหละที่เป็นคนทำ.."ฉันเถียงกลับ ในขณะที่เราเถียงกันอยู่นั้นเอง กรรมการก็ขานชื่อผู้ที่ชนะ
"ผู้ที่ชนะคือ...เกรย์ เจ้าเเห่งชาดหาด ปีที่3...."
"กรี๊ดๆๆๆๆๆ กร๊าดๆๆๆๆ"เสียงดังโวยวายไปหมด
...ปึก...
"บ้าชิบ...แพ้อีกเเล้ว..."เค้าเอามือทุบกับดิน
"เราเเพ้เหรอ..."เค้าไม่ตอบเเต่ก้มหน้าเเทน
"ไร..ธัน ก็นึกว่าเเน่ ..."เกรย์เดินมาตอกย้ำ เค้าไม่พูดอะไร
"เเม่สาวน้อยไม่ได้กินข้าวมา...หรือว่าไม่มีความสามารถจ้ะ..."เกรย์หันมาดูถูกฉัน เออ..ฉันไม่ได้กินข้าวโวย ฉันพยายามจะลุกขึ้นเเล้วด่ากลับเเต่
"ถึงยัยทึ้มนี่จะมีความสามารถหรือไม่ฉันก็เป็นคนเลือกเเกไม่เกี่ยว...."ธันลุกขึ้นคว้าคอเสื้อของเกรย์แล้วทำท่าจะต่อย ฉันไม่รู้ว่าฉันควรปลื้มดีหรือฉันจะโกรธกับคำว่ายัยทึ้มดี
"ก็ไม่ได้ว่าไร...ไปกลับ..."เเล้วการเเข่งขันนั้นก็จบลงเมื่อเกรย์เดินไป ไม่มีใครอยู่บริเวรนั้นนอกจากฉันกับธัน เค้านั่งลงที่เดิม
"ฉันขอโทษ..."ฉันพูดขึ้น
"เธอไม่ได้กินข้าวมาเหรอถึงได้เป็นอย่างนี้..."
"ก็เออน่ะซิ...ไม่จมน้ำตายก็บุญเเล้ว...
"แล้วทำไมกับฉันเธอถึงเถียงเอา เถียงเอาเเต่กับมันทำไมเธอไม่พูดอะไร!!!!"เค้าตะคอกใส่ฉัน
"ไม่รู้ดิ...ทำไมต้องตะคอกใส่ฉันด้วยล่ะ...!!!"ฉันตะคอกกลับ
"มีเเรงตะคอกฉันเเล้วนิ...งั้นฉันไปเเล้ว...เซ็ง..!!!." เเล้วเค้าก็ลุกพรวดไป
"ไอ้บ้า...เป็นผู้ชายไรว่ะ...ฉันเกลียดนาย ไปไกลๆๆ...หวังว่าชาตินี่ฉันคงไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกับนายเเล้วน่ะ!!!!!"ฉันตะโกนด่าจนเค้าเดินหายไป
"บาสไปไหนมา...พวกเราขอโทด นี่ข้าว..."ฉันกลับมาถึงบ้านพักด้วยท่าทางอิดโรย ไอ้ปิงเป็นทักฉันเป็นคนเเรกเเล้วยื่นข้าวให้ฉันกิน ฉันรับเเล้วนั่งลงกินอย่างเอาเป็นเอาตาย
"พวกเรากลับมาก็ไม่เห็นกลัวแก..."ไอ้กวางเดินมานั่งข้างๆเเล้วพูดขึ้น
"กลัวไร..."ฉันถาม
"ฆ่าตัวตาย..."ไอ้ปองพูดขึ้น
"เเค่กๆๆ"ข้าวเกือบออกจากปากฉันไปปะทะกับไอ้บอลลูน
"ฉันไม่คิดสั้นขนาดนั้นหรอก..."ฉันกินเสร็จก็ไปอาบน้ำ แล้วมานอนด้วยความเหนื่อย
"ว่าเเต่เเกไปไหนมาว่ะ..."ไอ้บอลลุนถามขึ้น
"ฉันเกลียดมัน..."พูดจบฉันก็ข่มตาหลับ ทุกคนงงเเต่ก็ไม่ถามต่อ ในหัวฉันตอนนี่ ฉันรู้สึกว่ามีเเต่ธัน ฉันนึกเเล้วโครตเกลียดมันเลยอ่ะ แล้วฉันก็หลับไป
ความคิดเห็น