ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Cupid...สื่อรักร้ายกับนายซาตาน

    ลำดับตอนที่ #4 : ..ทำไมต้องเปงช้านด้วย

    • อัปเดตล่าสุด 13 ก.ย. 49


    "ฮัดชิ้ว..."ฉันจามออกมาอย่างเเรงจนสะดุงตื้น
    "ใครด่าว่ะ..."หลังจากบ่นด้วยความงัวเงียฉันก็เดินลงมาจากเตียงที่นุ่มนิ่ม แล้วเข้าไปอาบน้ำ
    ...ปัง!!!...
      เสียงปิดประตูดังอย่างเเรงเลยนิ...ทำให้ฉันหายใจ...อุ้ย...ใจหายคะ ฉันรีบเเต่งตัวเเล้วออกจากห้อง

    น้ำช้าๆ  ช้าๆ  ช้าๆและก็ช้าๆ(จะช้าไปถึงไหนเนี้ย)ก็มันกลัวนิ
    "ไอ้บาสอยู่ไหนว่ะ..."
    "เสียงไอ้ปิงนิ...อยู่นี่!!!"ฉันตะโกนออกไป
    "อยู่นี่เหรอ..."   เอะทำไมเสียงไอ้บอลลูนดูเข้มๆฟ่ะ
    "เฮ้ย...ทำไรอะ..."ไอ้บอลลูนกับไอ้กวางล๊อกเเขนฉันไว้ ฉันพยายามดิ้นก็ดิ้นไม่หลุด ก็อะนะ ผู้หญิงที่

    เเสนบอบบางอย่างฉันจะไปสู้พวกเค้าได้งั้ย
    "เเกเป็นคนคิดงานนี้ใช่มั้ย..."ไอ้ปิงถาม
    "อะไร...อะ...หน้าเเกไปโดนอะไรอ่ะ..."ฉันถามเพราะหน้ามันเป็นรอยคล้ายมือ..."
    "โดนจูบมั้ง...ถามได้"
    "ใช่..."ไอ้ปองสมทบ
    "เเล้วทำไมเเกถึงดดนตบ..."
    "เพราะงานเเกนั้นเเหละ..."
    "ใช่..."ไอ้ปองสมทบ
    "แล้วฉันไปเกี่ยวไรด้วยล่ะ"
    "เกี่ยวสิเเกต้องชดใช้..."
    "ใช่"ไอ้ปองสมทบ
    "ชดใช้ไร..."ฉันรีบปัดป้อง
    "ชดใช่ไรเหรอ..." เพี๊ยะ...ไอ้ปิงตบหัวฉันอ่ะ
    "อู๊ย..."ไอ้บอลลูนร้อง
    "ร้องมั้ย...ฉันเจ็บไม่ใช่แก...(*o*)"ฉันด่ามัน
    "เหรอ(^v^)..."มันยิ้มเย้ย ไอ้เพื่อนเลว
    "จะชดใช้มั้ย..."ไอ้ปิงย้ำ
    "อะไรฉันไม่เกี่ยว..."ฉันไม่ยอมหรอก
    "ไม่เกี่ยวเหรอ..."เพี๊ยะ มันตบหัวฉันอีกเเล้ว
    "อู๊ย..."คราวนี้ไอ้กวางร้อง
    "ตบไมว่ะ...เจ็บนะ..."ฉันเริ่มโกรธเเล้วน่ะ  ฉันไม่ยอยง่ายๆหรอกบอกเเล้วฉันไม่กลัวใคร
    "เจ็บเหรอ..."ไอ้ปิงมันชูมือจะตบอีก ฉันไม่กลัวอยู่เเล้ว
    "โอเค...ยอมเเล้ว..."เห็นฉันไม่ยอมใครง่ายๆหรอก เเต่ยอมเลยต่างหาก ก็มันเจ็บอะ
    "ดีมาก...งั้ยลองยื่นขอเสนอมาซิ..."ไอ้กวางว่า
    "ฉันเหลือเงินอยู่ประมาณ800 ที่เหลือจากซื้อข้าว...งั้นฉันพาไปสวนสัตว์เอาป่ะ"
    "ความคิด...เเต่ที่ดีกว่านี้มีมั้ย...."ไอ้บอลลูนแกไม่ให้ความร่วมมือเลยนะ
    "โอ๊ย..เอางี้เเล้วกันตอนนี้เราก็อยุาที่พีพีใช่มั้ย งั้นฉันให้พวกเเกทำอะไรก็ได้กับ800บาทนี้ 4คนโอ

    เค" เศร้าจัง
    "ดีเราไปเที่ยวกันดีกว่า..." เเล้วพวกมันก็ปล่อยฉัน เฮ้อ เอาชีวิตดีกว่า 
    ...ณ  ชายหาดบนเกาะพีพี...
       เมื่อพวกมัน4คน ไม่รวทฉันกินข้าวกันอิ่มแล้วมันก็มาเดินเล่นกัน
    "ฉันหิวอะ..."ฉันบ่นเพราะฉันคนเดียวที่ยังไม่ได้กินอะไรเลย
    "เเกหิวก็เเล้วเเต่เเกดิไม่เกี่ยวกับพวกเรา..."สงสัยไอ้ปิงมันคงอยากจะโดนตบรอบสอง
    "อุ๊ย..ไปเล่นโต้คลื้นดีกว่าว่ะ  คนสอนหล่อ..."ไอ้กวางว่า  ลืมไปมันเห็นหล่อๆไม่ได้เลือดมันสูบฉีดดี

    ยิ่งกว่าใช้น้ำมันหล่อลื่นอีก
           เเล้วพวกก็ไปเล่นกันทิ้งให้ฉันนั่งหิ้วอยู่คนเดียวที่บนหาด
    "ไอ้พวกบ้า..."ฉันด่าเเล้วเดินมานั่งใต้ต้นไม้  ฉันพยายามใช้พลังงานให้น้อยที่สุดเพราะว่าโครตหิว

    เลยเเต่ ม่ายมีเงิน คิดเเล้วเศร้ายิ่งกว่าหาเเฟนไม่ได้อีก...หรือหาเเฟนไม่ได้มันเศร้ากว่าว่ะ
       ...ข้างหน้าของฉันมีผู้คนมากมาย  เเต่ละคนฉันไม่รู้จัก  เเต่ละคนก็แต่ความคิด  บางครั้งฉันก็

    อยากจะอ่านความคิดของพวกเค้าออกเหมือนกัน ฉันรู้สึกอิจฉาผืนทรายจังเลยที่ยังมีน้ำทะเลค่อยอยู่

    ใกล้ๆ อิจฉาที่พระอาทิตย์ยังมัท้องฟ้า อิจฉาที่ภูเขายังมีต้นไม้ อิจฉาที่พระจันทร์ยังมีดวงดาว อิจฉาที่

    พวกเค้ามีกันเเละกัน เเต่ตอนนี้ฉันไม่มีใคร อะไรคือความรักฉันยังไม่รู้เลย  ในตอนที่ฉันกำลังเม้ออยู่

    นั้นเอง
    "นี่เธอ...!!!"
    "หา...อะไรนะ"ฉันออกจากความคิดฉันทันที เรียกเราปะ
    "เธอนั้นเเหละ...."มีหนุ่มคนนึงตะโกนอยู่ในทะเล ซึ่งไม่ไกลกับฉันซักเท่าไร
    "...ฉันเหรอ..."ฉันมองซ้ายมอขวา
    "ก็เธอนั้นเเหละยัยทึ้ม..."คำคุ้นๆ เสียงก็คุ้นๆ เเล้วเค้าก็เดินขึ้นจากทะเลมาบนหาด อ้ะ...หน้าก็คุ้นๆ
    "ไอปากสุนัข..."ฉันยืนขึ้น  ที่เเท้ก็ไอ้ปากสุนัขนั้นเอง
    "เธอเนี้ยยังทึ้มเหมือนเมื่อคืนเลยน่ะ...."เค้าเดินมา
    "นะ..."
    "เธอมากับฉันก่อนฉันขาดคู่เล่นเจทสกีอยู่  "พอฉันจะกลับเค้าก็สวนทันที
    "ไม่ฉันไม่เอาหรอก" ฉันไม่อยากเล่น
    "กลัวเหรอ..." แล้วเค้าก็ยิ้มเย้ย
    "เชอะ ฉันเหรอกลัวเเค่ไม่อยากเล่น..."ใช่...ฉันไม่กลัวหรอก..กลัวมากต่างหากล่ะ
    "ไอ้ธัน!!!!เร็ว ..."เสียงชายคนหนึ่งตะโกนมาจากทะเล
    "งั้นมา..."เข้าลากเเขนฉันไป
    "ม่ายอาว  ไม่เอา  ปล่อยนะ..."ฉันไม่สามารถท้านเเรงนั้นได้มาก ฉันเลยเอามืออีกข้างยึดกับต้นไม้
    "เธอนี่  ดื้อจริง..."แล้วเค้าปล่อยมือฉัน  โล่อก 
    "เฮ้ย...ปล่อยฉันลงนะ..."ใช่ เค้าปล่อยมือฉันก็จริงเเต่เค้าดันมาเเบกฉันขึ้นบ่าเเทน  ฉันดึนสุดชีพ

    เเต่ตัวเค้าใหญ่มาก 
    "ทำไมต้องเป็นฉันด้วย...ปล่อยดิ..."...ตุบ...ตับ..ตุบ..ตับ  ดิ้นก็เเล้วตีก็เเล้วเค้ายังไม่ปล่อย จนมาถึงที่

    เจทสกี เค้าปล่อยฉันลงในน้ำ
    "โอ้ย...เธอเนี่ยหนักน่ะ..."เค้าจับไหล่เเล้วบีบ
    "อะไรอ่ะ..."ฉันมองไปรอบๆอย่างหวั่นๆ ฉันไม่รู้จักใครสักคนเลย ฉันไม่ชอบเลยอย่างนี้  คงกำลัง

    จัดการเเข่งขันเจทสกี 
    "โอ้...วันนี้ยอมให้ผู้หญิงซ้อนท้ายเเข่งเเล้วเหรอ..."ชายคนหนึ่งเดินมาหาเค้าพร้อมกับผู้หญิงที่เกาะเเขนเค้ามาเหมือนปลิงทะเล
    "เเน่นอน ฉันเห็นนายลงเเข่ง ฉันเลยไม่พลาดหรอกคราวนี้  ครั้งที่เเล้วไม่มีสาวเลยลงไม่ได้ ครั้งนี้ฉัน

    จะทำให้นายรู้สึก  เตรียมใจไว้  เกรย์..."เค้าว่าทำทำเป็นโอบไหล่ฉัน
    "ว้าย ธันให้ฉันไปแทนยัยเด็กนั้นน่ะ  ธัน"ผู้หญิงหลายคนเรียกร้อง เเต่ทำไมต้องเป็นฉันด้วยเนี้ย

    เเละฉันก็ไม่ใช่เด็กเเล้วนะจะบอกให้ ฉันอายุ18เเล้วย้ะ 
    "ขึ้น  ..."เค้าว่าเจทสกีเเล้วก็บอกให้ฉันขึ้นไปซ้อนท้าย
    "มะ..ไม่อ่ะ..."ฉันปฏิเสธ
    "จะขึ้นดีๆหรือต้อง...."
    "ก็ได้..."ฉันรีบขึ้นทันที ก็ไอ้บ้ามันดันส่งสายตาที่น่ากลัวมาให้...หายใจ..อุ๊ย...ใจหายหมด(มุขนี้เล่น

    เเล้ว)
      บรื้นๆๆๆๆๆๆ    เสียงเร่งเครื่อง 
          มีลงเเข่งทั้งหมด10คัน   ฉันชักกลัวก็กอดเอวเค้าไว้เเน่   คันเราอยู่ใกล้กับคันที่ชื่อเกรย์เมื่อกี้ พวก

    เค้าทั้งสองจ้องหน้ากัน อย่างกินเลือดกินเนื้อ
        ปี๊ด....................................   

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×