ลำดับตอนที่ #7
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เดิมพันที่ต้องเลือก
ธารายืนแน่นิ่ หัวใเ้นแราแรันมหาศาลที่ายปริศนาแผ่ออมา เพลิมารบริสุทธิ์ลอยอยู่รหน้า เปลวไฟสีฟ้าแว่ไวไปมาเหมือนำลัรอให้เาัสินใว่าะทำอย่าไร่อไป
“เ้าไม่มีเวลามานั มนุษย์” เสียอายปริศนาหนัแน่นและเ็มไป้วยอำนา “ยื่นมันมาให้้า และ้าะ่วยเ้าลบล้าำสาปอัรพรรินีปีศาโยทันที”
ธาราบิอย่าหนั หาเายอมส่เพลิมารให้ายปริศนา มันอาเป็นทาลัที่ทำให้เาสามารถ่วยหลานเฟิหวไ้โยไม่้อเสี่ย แ่ระบบเือนเาว่ามีโอาสสูที่อีฝ่ายะหัหลั!
[ิ๊! วิเราะห์้อมูล... มีโอาสหลอลว 75%]
‘สูนานี้เียว?’ธาราลืนน้ำลายลอ วาอเาวามอไปรอบๆ ทาเลืออเามีเพียสออย่า—
หนึ่: เื่อใายปริศนาและมอบเพลิมารให้เา สอ: ปิเสธและหาทาใ้เพลิมาร้วยัวเอ
ะที่เาลัเล เามืบาอย่าเริ่มยับรอบัวอายปริศนา เปลวไฟรอบถ้ำพลันสั่นไหว วามรู้สึอันรายเริ่มแผ่่าน
“้าไม่อบนที่ลัเล” ายปริศนาเอ่ยเสียเย็นา “เ้ามีเวลาัสินใไม่เินสิบลมหายใ ่อนที่้าะใ้ำลัแทนำพู”
ธาราเบิาว้า 'หมอนี่ะใ้ำลับัับเอาสินะ!'
ธารารู้ีว่าไม่มีทาเลืออื่นแล้ว เาไม่สามารถเื่อใายปริศนาไ้ สิ่เียวที่เาทำไ้ือ ่อสู้!
[ิ๊! ภาริุเิน: เอานะายปริศนา หรือหลบหนีไปพร้อมับเพลิมารบริสุทธิ์]
[ราวัล: ปลล็อทัษะ ‘ารวบุมเพลิมารั้น้น’]
‘นี่มันบ้าัๆ! ันไม่มีพลัพอะสู้ับเา!’ ธาราัฟันแน่น แ่เา็ไม่มีทาเลืออื่นแล้ว
ายปริศนายมือึ้น ลื่นพลัสีำไหลเวียนรอบัวเา เามื่อัวเป็นอาวุธบาอย่าทีู่เหมือนหอธาุมื มริบและเปล่พลัมระ
“หาเ้าไม่ยอมให้้าีๆ ็เรียมัวายเสียเถอะ”
ธาราัสินใเสี่ยทุอย่า เาเอื้อมมือไปแะเพลิมารบริสุทธิ์ วามร้อนแผ่่านผ่านผิวอเาทันที แ่น่าแปล—แทนที่มันะเผาไหม้เา ระบบลับแ้เือนใหม่
[ิ๊! รวพบว่าผู้ใ้สามารถึมับพลัเพลิมาร]
[้อารเปิใ้านทัษะ ‘ารวบุมเพลิมารั้น้น’ หรือไม่?]
ธาราไม่มีเวลาิ เาะโนในใ 'เปิใ้านเี๋ยวนี้!'
ทันในั้น เพลิมารบริสุทธิ์แทรึมเ้าสู่ร่าอเา ธารารู้สึไ้ถึพลัที่พวยพุ่ราวับลมหายใอมัร เปลวไฟสีฟ้าห่อหุ้มร่าายอเา รอยแผลาาร่อสู้่อนหน้าหายไปอย่ารวเร็ว
ายปริศนาเบิาว้า “เป็นไปไม่ไ้! เ้า—”
่อนที่อีฝ่ายะทันไ้อบสนอ ธารายมือึ้น เปลวเพลิพุ่ออามืออเาเป็นเส้นรพุ่เ้าใส่ายปริศนาโยร!
ูมมมม!!
เสียระเบิึ้อสะท้อนทั่วถ้ำ เาำระเ็นถอยหลัไปหลาย้าว แ่ยัยืนหยัไ้อยู่
[ิ๊! ทัษะ ‘ารวบุมเพลิมารั้น้น’ ถูใ้านสำเร็]
ธาราหอบหายใหนั เาไม่เยรู้สึมีพลัเ่นนี้มา่อน เพลิมารไม่ไ้เป็นเพียอาวุธ แ่มันหลอมรวมเป็นส่วนหนึ่อเาไปแล้ว
ายปริศนามอเา้วยสายาประหลาใ ่อนะหัวเราะออมาเบาๆ “เ้า่าน่าสนใ... แ่้าะไม่ยอมให้เ้าไ้มันไป่ายๆ”
่อนที่ธาราะอบสนอไ้ เามืำนวนมาพลันแผ่่านออาร่าอายปริศนา บิเบี้ยวลายเป็นรูปร่าออสูรเานามหึมา
ธาราัฟันแน่น 'นี่มันเรื่อบ้าอะไรัน!'
าร่อสู้รั้ให่ำลัะเริ่ม้นึ้น...
ผู้สนับสนุนสูงสุด
ผู้สนับสนุนคนล่าสุด
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น