ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    นายผัดไท กะ ยัยนกแก้ว

    ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1: part 3 [ หลังเลิกเรียน ]

    • อัปเดตล่าสุด 18 เม.ย. 49




    ตอนที่ 1: part 3 [ หลังเลิกเรียน ]



              ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมเมื่อเช้าผมเห็นหน้าตาของ 'ยัยนกแก้ว' ที่หน้าตาซึม ๆ เดินเข้ามาในคณะแล้วผมบอกตรง ๆ ว่าผมรู้สึกไม่ดีเลย จึงเข้าไปกวนอารมณ์เธอสักเล็กน้อยมันคงทำให้เธอลืมเรื่องร้าย ๆ ไปบ้างก็ยังดี ผมไม่เคยเห็นแก้วซึมเศร้าถึงขนาดนี้เลย ภายในคณะของเราก็มีผู้หญิงเพียงไม่กี่คนแต่แก้วก็เข้ากับทุกคนในคณะได้เป็นอย่างดีไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายก็ตาม แก้วเป็นคนที่สดใสร่าเริง  แต่อีกด้านก็เป็นคนเอาจริงเอาจังกับงานที่ได้รับมอบหมายอย่างเต็มกำลังความสามารถของเธอ

              พอเรียนเสร็จผมก็รีบวิ่งมาที่ห้องที่แก้วเรียนอยู่ ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องวิ่งมาที่ห้องเรียนของเธอ แต่เมื่อมาถึงก็พบว่าเธอกำลังนั่งร้องไห้อยู่คนเดียวภายในห้อง ซึ่งเมื่อก่อนผมเคยคิดว่าคนอย่างแก้วไม่เคยร้องไห้หรอกเพราะเธอไม่เคยจะเอาเรื่องทุกข์ใจในชีวิตมาคิดให้ทุกข์ใจเลย แต่เมื่อเห็นภาพนั้นทำให้ผมต้องลบความคิดเก่า ๆ ออกจากสมองของผมทันที เธอก็เป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้นเอง...

              เธอลุกออกจากเก้าอี้มาแล้ว ผมคิดว่าผมจะทำให้เธอตกใจนิดหน่อยดีกว่า ผมยื่นมือออกไปอย่างรวดเร็วไปฉุดข้อมือเธอเอาไว้ แต่ว่าผมคงออกแรงฉุดเธอแรงเกินไป ร่างของเธอปลิวมาปะทะกับอกกว้างของผมแต่ในชั่ววินาทีก็กลายเป็นว่าเธออยู่ในอ้อมกอดของผมไปซะแล้ว แต่ว่าด้วยแรงเมื่อเหวี่ยงเมื่อครู่ทำให้เราเสียหลักล้มลงไปกองกับพื้นในทันทีโดยที่ร่างกายของผมปะทะพื้นแบบเต็ม ๆ หลังผมคิดว่าเธอไม่เป็นอะไร เพราะตอนนี้ร่างกายของเธอทับอยู่บนตัวของผม... แต่ตัวของเธอช่างบอบบางน่าทนุถนอมเหลือเกิน



              ฉันยังงง ๆ อยู่กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จู่ ๆ ก็มีมือใหญ่มาดึงฉันไว้ แล้วตอนนี้กลายเป็นว่าตัวของฉันอยู่บนตัวของนายชานนท์ แต่เท่านั้นยังไม่พอ ฉันยังอยู่ในอ้อมกอดของเขาอีกด้วย แต่ทำไมฉันต้องหน้าแดงด้วย... เมื่อฉันได้สติแล้วจึงรีบลุกขึ้นยืนโดยฉับพลัน เขาก็เช่นกัน 

              "เอ่อ...ขอโทษ"เขาพูดอย่างอึกอัก

              "ไม่เป็นไร"ทำไมขณะที่ฉันพูดต้องหลบตาเขาด้วยนะ มันไม่ใช่เรื่องที่จะต้องหลบตาเลย

              "ไปกันเถอะ"เขาพูดขึ้น 

              "ไปไหน"ฉันถามด้วยความสงสัย

              "แล้วเธอจะรู้เอง…"





    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×