ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    นายผัดไท กะ ยัยนกแก้ว

    ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1: part 1 [ เรื่องเศร้า ]

    • อัปเดตล่าสุด 18 เม.ย. 49






    ตอนที่ 1: part 1 [ เรื่องเศร้า ]



              'คอยเตือนตัวเองว่าเรานั้นต่างกัน

              ไม่ต้องไปฝันให้มันต้องเหนื่อยใจ

              ก็รู้อยู่แล้วเรื่องจริงเป็นเช่นไร

              เขาและเราไม่ควรจะคู่กัน

              ต้องห้ามตัวต้องห้ามใจ

              ยิ่งปล่อยเอาไว้ยิ่งเสียใจเท่านั้น'



              เสียงเพลงแว่วมาจากวิทยุลอยมากระทบโสตประสาทของใครบางคน แต่นั่นทำให้น้ำใส ๆ ไหลออกมาจากดวงตาของผู้หญิงคนหนึ่ง วันนี้เป็นวันที่ห้าแล้วที่ฉันพยายามจะลืมเขาคนนั้นให้ได้  คนที่เขามีเจ้าของ  คนที่ฉันแอบรักเขาข้างเดียว วันนั้นเป็นวันที่โหดร้ายสำหรับฉัน 'รักครั้งแรก' ที่แตกสลายไป แต่ครั้งนี้คงจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะร้องไห้ให้เขา 'ครั้งสุดท้าย' จริง ๆ 

              รินรดาพร่ำบอกตัวเองในในว่าเธอต้องลืมเขาให้ได้ วันนี้เป็นวันศุกร์เป็นอีกวันที่ฉันต้องไปเผชิญหน้ากับความจริง ฉันอยากให้เหตุการณ์ที่ผ่าน ๆ มาเป็นความฝันเหลือเกิน เพราะสี่ห้าวันที่ผ่านมาฉันไปมหาลัยเพียงเพื่อบอกกับทุกคนว่า

    'ฉันไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้เอง'

              ก้าวแรกที่เดินออกจากบ้านที่แสนอบอุ่นไปสู่โลกกว้างภายนอก  ร่างฉันปะทะกับลมหนาวของเดือนพฤศจิกายน  ที่จริงอากาศมันไม่น่าจะหนาวขนาดนี้ถ้าจิตใจของฉันไม่บอบช้ำ  ฉันกระชับเสื้อกันหนาวให้แน่นยิ่งขึ้น เพราะมันอาจจะทำให้ร่างกายของฉันอุ่นขึ้นมาบ้าง แต่ก็ไม่เลยร่างกายฉันยังรู้สึกหนาวเหมือนเดิมและความรู้สึกของฉันตอนนี้มันหนาวถึงขั้วหัวใจ

              ก่อนเข้าไปในมหาลัยภาพที่ฉันเห็นก็คือ เขาคนนั้นรอเธออยู่ที่หน้าประตูทางเข้า สักครู่คนที่เขารอก็มาถึง ก็คือเธอคนนั้นพวกเขาคุยกันกระหนุงกระหนิง ทั้ง ๆ ที่เมื่อก่อนไม่มีวี่แววมาก่อนว่าทั้งสองคนจะมาเป็นแฟนกันได้เลย ที่ผ่านมาทั้งสองคนยังไม่เคยคุยกันด้วยซ้ำ แต่ทำไมเหตุการณ์ต้องเป็นแบบนี้เพียงแค่ฉันยังไม่ได้ 'สารภาพรัก' กับเขาอย่างนั้นหรือ ที่ทำให้ฉันต้องเจอกับเหตุการณ์ที่เจ็บปวด แต่ฉันคงทำได้แค่เพียงอวยพรขอให้เขาทั้งสองคนมีความสุข เธอคนนั้นเป็นคนที่น่ารัก เรียบร้อย พูดน้อย ขี้อายตามสไตล์ของเธอ ส่วนเขาก็เป็นคนที่สุภาพ อ่อนโยนเป็นสุภาพบุรุษ เขาช่างไม่เหมาะสม ไม่คู่ควรกับฉันเลย ช่างน่าสมเพชตัวเองที่ต้องมาอยู่ในสภาพแบบนี้ แต่ช่างเถอะ..ยังไงเขาคนนั้นก็ไม่เกี่ยวกับฉันอีกแล้ว...





    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×