Art high school ขอโทษ!โรงเรียนนี้มีนักเรียนเป็นคนดัง!!

ลำดับตอนที่ #1 : Art high school ::บทนำ

                                         บทนำ

“...... Seoul art high school ไฮสคูลแห่งนี้สามารถทำให้ฝันของคุณเป็นจริงได้! เพียงแค่มีความสามารถที่ใครๆต่างนับถือเท่านั้น คุณก็สามารถเป็นดาวเด่นแห่งวงการนี้ได้!! รับสมัครแล้ววันนี้! เข้าไปดูรายละเอียดได้ที่ xxxxxx......”

ป้ายประกาศแผ่นหนึ่งที่ติดอยู่บอร์ดของโรงเรียนมัธยมชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงโซล ที่ถูกนักเรียนชั้นมัธยมปลายปีที่6มุงดูกันจนแน่นเอี๊ยด ป้ายประกาศแผ่นนี้เป็นการประกาศให้ทุกคนทราบว่าไฮสคูลแห่งนี้ได้เปิดรอรับการสมัครจากทุกๆคนและรอรับให้ทุกคนมาเป็นส่วนหนึ่งของโรงเรียนนี้ นักเรียนที่มุงดูอยู่ต่างก็บอกว่าอยากเข้าๆ แต่มันจะเป็นไปได้ไหม? เพราะนี่คือโรงเรียนดังระดับประเทศ!เมื่อใครได้มาเข้าโรงเรียนนี้จบไปเกือบจะทุกคนที่ได้เป็นนักร้อง ดารา หมดทุกคนปรารถนาที่จะได้เข้าโรงเรียนนี้ เหมือนๆกับเด็กสาวคนนี้ ‘ปาร์ค จีฮเย’

ตอนนี้ฉันอยู่หน้าบอร์ดประกาศของโรงเรียน คนแน่นมากฉันพอจะรู้แล้วว่าทำไมทุกคนถึงแห่กันมาดูขนาดนี้ เพราะโรงเรียนเป็นโรงเรียนระดับประเทศน่ะสิ! ฉันคิดว่าฉันต้องเข้าไปได้แน่ รอฉันหน่อยนะโรงเรียนดัง!  ฉันเดินออกมาจากบอร์ดประกาศนั้น เพราะมีคนโทร.เข้าเครื่องฉัน คุณพ่อโทรมานี่

“ค่ะคุณพ่อ” ฉันกรอกเสียงลงสายไป

[ลูกอยู่ไหนน่ะ?]

“โรงเรียนค่ะคุณพ่อ”

[รีบกลับนะลูก มันจะค่ำแล้ว]คุณพ่อพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่นสุดๆ

“ค่ะ เดี๋ยวหนูจะรับกลับค่ะ รักพ่อนะคะ] ฉันคิดถึงพ่อมากตั้งแต่ที่พ่อย้ายไปอยู่ที่อเมริกา นี่ก็สองปีแล้วที่พ่อย้ายไป พ่อยุ่งมากจนไม่มีเวลามาหาฉันกับพี่เลย

[พ่อก็รักลูกนะ เอ่อ..ฝากลูกจ่ายค่าทีวีที่พ่อเพิ่งสั่งไปให้จากอเมริกา ด้วยนะลูก พ่อวางล่ะ]

ตู๊ดๆๆๆ

“=[]=!!!”อึ้งรับประทานค่ะ อึ้งจริงๆ พ่อสั่งมาเพื่อให้ลูกได้ดูอย่างสบาย แล้วมันสบายกระเป๋าฉันมั้ยเนี้ย!!!

ตกเย็น

“กลับมาแล้วค่ะ” ฉันเดินเข้าบ้านอย่างคุณหนู เพราะอะไรน่ะหรอ บ้านฉันมันรวยไงล่ะ! เกือบจะติดอันดับด้วยซ้ำ โฮะๆๆอย่าอิจฉาฉันที่ฉันสวย ฉันรวย ฉันเพอร์เฟค เพราะฉันกำลังจะหมดตูดเพราะไอ้ทีวีนั้นแล้ว!!- -**

“คุณหนูคะ เชิญทางนี้ก่อนค่ะ” คนรับใช้บ้านฉันเดินมาดักหน้าฉันตอนที่ฉันกำลังจะเดินขึ้นบันได น่ารำคาญ!!

“มีอะไร”ฉันพูดห้วนๆ

“เชิญที่ห้องรับแขกก่อนเถอะค่ะ” เซ้าซี้! น่ารำคาญ!!!

ฉันเดินไปที่ห้องรับแขกของบ้าน ที่เยื้องออกไปจากบันไดนิดหน่อย ภาพเบื้องหน้าทำให้ฉันหยุดนิ่งไป เธอคนนั้นคือใคร! คนที่คลอเคลียกับพี่ชายฉัน! หน็อย!แม้แต่ในบ้านฉันก็ไม่เว้นนะยะ ฉันเดินดุ่มๆเข้าไปกระชากหนังหัวยัยหน้าด้านนี่

เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!

เสียงมือฉันกระทบกับแก้มยัยหน้าหนานี่แรงพอที่จะทำให้หน้าของยัยนี่แดงเป็นรอยมือได้ แล้วฉันก็โดนกระชากแขนอย่างแรงจากพี่ชายแท้ๆของฉัน คนที่เคยรักฉัน ห่วงใยฉัน แต่ตอนนี้กลับมาคลอเคลียยัยผู้หญิงสำส่อน หน้าหนา ข้างถนนนี่

“ทำอะไรน่ะจีฮเย!!!” เขาตะคอกใส่ฉันงั้นหรอ!!

“ยัยผู้หญิงหน้าไม่อาย! คิดจะจับคนรวยๆไว้เลี้ยงตัวละสิ! หึ!หน้าอย่างเธอเนี้ยมีแค่อาชีพเดียวเท่านั้นแหละ ยัยผู้หญิงขายตัว!!”ฉันไม่สนใจที่พี่ชายฉันพูดแต่กลับหันไปด่ายัยผู้หญิงหน้าด้านนี่แทน

“พอได้แล้วจีฮเย!!”เขาตะคอกใส่ฉันอีกครั้ง

“พี่นั้นแหละพอได้แล้ว!! ให้เกียรติสถานที่บ้าง ที่มันบ้านนะคะ!! ไม่ใช่โรงแรมม่านรูดจะทำอะไรเกรงใจพ่อกับแม่บ้าง!!พี่มีโซฮีอยู่แล้วนี่คะ!! นี่พี่คิดจะนอกใจเธอรึไง!! แล้วไม่ต้องพายัยผู้หญิงขายตัวนี่มาอีกนะคะ!! มันอุจาดลูกกะตา!!!!” ฉันตะคอกกลับใส่บ้าง แล้วสะบัดแขนออกจากการบีบขยี้ของพี่ชายฉัน ก่อนจะเดินกลับขึ้นห้อง ฉันก็ไม่วายจิกตาใส่ยัยผู้หญิงขายตัวนี่! ก่อนจะเดินขึ้นห้องไป

“ทำไมนะ ผู้หญิงที่ดีๆอย่างโซฮีพี่ก็มีพร้อม! ทำไมต้องเอายัยผู้หญิงพวกนี้มาด้วย!!!!!” ฉันตะโกนระบายอารมณ์กับตุ๊กตาหมีที่พี่ฉันซื้อให้ในงานวันเกิดสองปีที่แล้ว

“ก็เพราะคนดีๆที่เธอเลือกให้พี่ เค้าทิ้งพี่ไปแล้วน่ะสิ!!” ฉันหันไปตามเสียงของพี่ชายที่เปิดประตูเข้ามาเมื่อซักครู่

“โซฮี ....ทิ้งพี่ไปแล้ว?” โซฮี คือเพื่อนสนิทฉันที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่มัธยมต้น ฉันเห็นว่าพี่ชายฉันไม่มีแฟนมาให้กระชุ่มกระชวยหัวใจ ฉันเลยติดต่อโซฮีให้ พวกเค้าคบกันมานานเกือบจะสี่ปีแล้ว ก่อนที่จะคบกับพี่ชายฉันเธอสัญญาว่าจะไม่ทิ้งพี่ชายฉัน ทำไมเธอทำอย่างนี้นะโซฮี!!!

“ใช่..”พี่ชายเดินเข้ามากอดฉัน ฉันไม่เคยเห็นพี่ชายฉันเป็นอย่างนี้จริงๆนะ ไม่คิดว่าพี่จะจิตตกได้ถึงขนาดนี้

“พี่คะ ฉันขอโทษที่เลือกคนไม่ดีให้พี่..ฉันขอโทษค่ะ”ฉันสงสารพี่จริงๆเลย พี่ที่เคยร่าเริง พี่ที่เคยอบอุ่นตอนนี้กลับเป็นเหมือนคนไร้วิญญาณ

“ไม่ใช่ความผิดเธอหรอกจีฮเย...”ความรู้สึกเหมือนน้ำอุ่นๆไหลลงมาที่ไหล่ฉัน น้ำตา!น้ำตางั้นเหรอ!! พี่ต้องมาเสียน้ำตาเพราะคนที่ฉันคิดว่าดีที่สุดงั้นเหรอ!!

“ฉันสัญญาว่าฉันจะลากคอยัยนั้นมาคบกับพี่ให้ได้!!”

“ไม่จีฮเย..เธอไม่สามารถทำแบบนั้นได้..”

“ฉันทำได้  พี่เชื่อฉันเถอะ”ฉันกอดพี่แน่นๆอีกครั้งก่อนจะค่อยๆผละออก

“เธอทำไม่ได้จีฮเย หัวใจคนเราบังคับกันไม่ได้ พี่รักเธอแต่เธอไม่รักพี่...ความหมายคือ...จบ”ฉันมองพี่ชายที่เดินเหมือนร่างไร้วิญญาณออกไปจากห้องของฉัน แล้วคราวนี้ฉันจะทำยังไงดีล่ะเนี้ย! ทางที่จะทำให้พี่ชายของฉันกลับมาเป็นคนเดิมได้ก็คือ...ลากคอยัยนั้นให้มาคบกับพี่ฉันเหมือนเดิม!!

ฉันต้องเป็นนางร้ายซะแล้วล่ะ เพราะนี่เป็นทางเดียวที่จะทำให้พี่ชายฉันกลับมาเหมือนเดิม เธอทำตัวของเธอเองนะ โซฮี!