ห ว า น ใ จ เ ดื อ น
๔
"ยูค! ไอ้ยูค! ทางนี้ๆ"
แบมแบมกระโดดโบกมือไปมาเรียกเพื่อนตัวสูงมีนามว่ายูคยอมให้ได้เห็นร่างๆเล็กของตัวเองที่ถูกฝูงชนบังจนมิด
วันนี้ผมจะให้มันพาไปกินชาบูน่ะครับ อะไรก็ไม่รู้มาดลใจให้ผมรู้สึกหิวขึ้นมา จะชวนไอ้ลู่มันก็บอกว่ายังไม่เลิกเรียน แบคมันก็บอกว่าต้องไปตามหาอะไรชานๆนี่แหละ ทีนี้ก็เหลือแค่เพื่อนคนเดียวของโผ้ม! ซึ่งมันบอกว่ามันว่าง! ผมก็เลยถ่อมาหามึงถึงคณะวิศวะ
คิดดูสิ ว่าผมลงทุนขนาดไหน
"ทำไมมาเร็วจังวะ"
"ก็กูหิวไง พูดมากจริงรีบไปเถอะกูหิวแล้ว"
"เดี๋ยวดิเตี้ย"
เป็นอะไรกับความสูงกูนักหนาห้ะ!!
"อะไรอีก มึงไม่สงสารเพื่อนรึไง? หิวจนกระเพาะกูบิดเบี้ยวไปหมดแล้วเนี่ย"
"รอรุ่นพี่กูแป้บดิ พอดีกูยืมของพี่เขามาต้องรอคืนก่อน"
ไอ้ยูคมันยกหนังสืออะไรก็ไม่รู้ขึ้นมาให้ผมดู
"ฝากไม่ได้หยอ*0*"
"จิ๊ อย่ามาอ้อนตีนแถวนี้" มือใหญ่ๆของยูคยอมเลื่อนไปขยี้หัวของเพื่อนตัวเล็กอย่างนึกหมั่นไส้ "เห้ย! เฮียมาร์คทางนี้โว้ย!"
....?
มาร์ค? ใช่..มาร์ค ต้วนปีสามป้ะ?
"อ้าวไอ้เตี้ย นี่มึงรู้จักน้องรหัสกูด้วยหรอ"
ห้ะ?
ไอ้ยูคเป็นน้องรหัสมันแล้วทำไมผมไม่รู้จั๊กกกกกกก ตอบสิๆ อยู่ใกล้แค่นี้แต่ผมดันไม่รู้จัก สงสัยแก้มผมมันจะบังทางอย่างที่พอลลี่มันบอกจริงๆแฮะ -3-
"เนี่ยเพื่อนผมครับเฮีย ..อ่ะ ผมคืน"
"อ้อ" มาร์คยื่นมือออกไปรับหนังสือจากยูคยอม "แล้วนี่..พวกมึงจะไปไหนกัน"
"แบมแบมมันอยากกินชาบูว่ะเฮีย ผมก็เลยจะพามันไป"
"แบมแบม? ..หึ" อะไร!? หัวเราะทำไมมิทราบ? ตลกชื่อผมหรอ นี่พี่ เคยได้ยินป้ะคนหล่อมักชื่อมุ้งมิ้งเว้ย ไม่เหมือนพี่หรอก ชื่อโคตรโหล "กูไปด้วยดิ ไม่มีเรียนต่อแล้วด้วย"
"ห้ะ!? ไม่ได้ๆ ไม่ให้ไป"
"แบม! พี่รหัสกูป้ะ ..ไปได้ดิเฮีย"
"งั้นไปรถกูแล้วกัน :)"
"ฮึ่ยยยย!( -3-)"
ไม่มีสัมมาคารวะแบบพอลลี่บอกจริงๆด้วย ไอ้โย่งนี่ก็อีกคน! รมณ์เสียว่ะ แล้วนั่นหันมายิ้มร้ายใส่อีก คิดว่าหล่อมากรึไงกันเนี่ย!
. . . . . .
จะบอกมันยังไงดี เอ่อ พี่ครับผมขอสัมภาษณ์หน่อยงี้อ่อ ไม่ๆมันทางการเกินไปหรือเอาแบบ เห้ยมึง! กูขอเสือกชีวิตของมึงหน่อยได้ป่ะวะ! นี่ก็ถ่อยเกินไป ผมรู้จักคำว่ากลางๆ พอดีๆมั้ยวะเนี่ย
ร่างเล็กๆของแบคฮยอนยืนทะเลาะกับตัวเองอยู่หน้าคณะแพทยศาสตร์ ยืนอยู่อย่างนี้ที่เดิมหลายนาทีแล้วด้วย คนที่เดินผ่านไปผ่านมาจะหาว่าเขาเป็นบ้าอยู่แล้ว จะไม่ให้เห็นว่าบ้าได้ไง มีที่ไหนยืนพูดคนเดียวตอนกลางวันแดดร้อนๆแบบนี้ล่ะ
"น้องแบคฮยอน?" ไร ใครเรียกผมวะ ...เพื่อนไอ้หมอ(บ้า)นี่เอง "อ่า จริงๆด้วย มาทำที่นี่ครับ"
มาหาเพื่อนมึงอ่ะ(ได้แต่คิดในใจเท่านั้นแหละครับ กระซิกๆ)
"ผมมาหาไอ้ชา- ...พี่ชานยอลน่ะครับ"
"อ๋ออออ" แล้วก็หันหน้าไปทำหน้าล้อๆใส่เพื่อนอีกคนที่เดินมาด้วยกัน "พี่ลืมไปว่าเราเป็นแฟนบอยไอ้ชานมัน แต่ตอนนี้มันไม่ได้อยู่ที่ตึกหรอกนะ เวลาว่างๆมันชอบไปอยู่ที่สวนหลังตึกเรียนนู่น วันหลังถ้าหามันไม่เจอก็ลองไปที่นั่นดูแล้วกัน"
"ครับๆ ขอบคุณมากครับพี่^0^"
ข้อมูลสำคัญแบบนี้ต้องเก็บใส่หัวสมองไว้อย่างดี!
ขาสั้นๆ(?)ของแบคฮยนเดินไปยังสวนหลังตึกเรียน ภาพที่เขาเห็นก็คือชายร่างสูงคนนึงกำลังนั่งอ่านหนังสืออะไรซักอย่างอยู่ หูทั้งสองข้างก็มีหูฟังเสียบเอาไว้
ถามจริงๆนะ คือ...อ่านหนังสือรู้เรื่องหรอ ฟังไปด้วยอ่านไปด้วยเนี่ย ถ้ารู้เรื่องนี่สามารถทำไอสไตน์เขวได้เลยนะ -___-
"หวัดดีพี่"
"..." ชานยอลเงยหน้าขึ้นมามองแว๊บนึง แล้วก็ก้มหน้าลงไปใหม่ เหอะ! ทำไมหยิ่งงี้วะ
"ผมชื่อแบคฮยอนนะ นิเทศปีสอง อดีตเดือนนิเทศปีที่แล้ว คือ.."
"มีอะไรก็รีบๆพูดมา"
"คือ..มึง เอ้ย! พี่พอจะเจียดเวลาของพี่มาช่วยงานของผมหน่อยได้ป้ะ"
"..." คิ้วหนาเลิกขึ้นพลางสงสัย มือทั้งสองถอดหูฟังออกจากหู
"อาจารย์ในรายวิชาของผมเขาให้มาสัมภาษณ์ชีวิตนักศึกษาแพทย์แบบพี่ เอ่อ..รายงานต้องเสร็จภายในหนึ่งเดือน ผมก็เลยจะมาถามพี่ว่า พี่พอจะ-"
"ไม่ทำ"
อ้าว!? ทำไมไม่คิดวะ คิดดินี่เล่นไม่คิดเลยอ่ะ แล้วนี่คิดว่าผมอยากทำมากเลยหรอครับคุณหมอ!? คือมันจำเป็นไง ถ้าเลือกได้ผมก็ไม่อยากทำมันหรอกนะ
"เห้ยพี่ ผมได้เอฟเลยนะถ้าไม่ทำอ่ะ ช่วยหน่อยเถอะ"
"..." ร่างสูงไม่ตอบ เพราะเขาเอาแต่ยกกระเป๋าขึ้นมาเก็บของที่วางอยู่บนโต๊ะลงไป
"ผมรู้น่าว่าพี่อยากช่วย แต่แค่งานพี่มันเยอะเฉยๆเลย- เห้ย! พี่จะไปใหนอ่ะ!?"
ไม่ทันที่แบคฮยอนจะพูดจบร่างสูงๆของชานยอลก็เดินออกไปก่อน
ด้ายยยยย! พูดดีๆด้วยไม่ชอบใช่ป้ะ ไม่รู้จักพี่แบคคนช่างตื๊อซะแล้ว! เตรียมตัวรับมือได้เลยปาร์ค ชาน ยอล!!
. . . . . .
"มาคณะบริหารทำไมวะลู่"
"...นั่นคำที่กูเมื่อเช้า กูจดลิขสิทธิ์แล้ว จ่ายตังมาซะดีๆ"
ยองแจแยกเขี้ยวใส่เพื่อนรัก ไอ้ลู่มันแปลกมากเลยครับ เรียนเมื่อกี้เหมือนมันไม่มีสมาธิเลยเอาแต่เพ้อว่าฮุนนี่ๆอย่างเดียว พอเรียนเสร็จมันก็ลากผมมาที่คณะบริหารทันที มันจะมาที่นี่ทำไมผมก็ยังไม่รู้เลย
"เอาดีๆ ที่มึงรีบมาเนี่ยมึงมาหาใคร?"
"น้องฮุนนี่"
"น้องเซฮุน?"
"เออ -_- ...เห้ยๆ น้องเขานั่งอยู่ตรงนั้นอ่ะ! ทำไมกูโชคดีอย่างนี้วะ"
อะไรกัน เพิ่งเจอน้องเขาเมื่อเช้าไม่ใช่หรอ? ทำไมมึงติ่งน้องเขาเร็วงี้วะ
"ไปเหอะมึงๆ ไปทักน้องฮุนนี่กัน"
"ไปทักทำไมวะ"
"มึงนี่เข้าใจอะไรยากจริงๆ ..ก็กูจะไปเต๊าะน้อง ฮุนนี่ต้องมาเป็นเมียกูเว้ย"
"ห้ะ?" เมื่อกี้เหมือนผมได้ยินอะไรเมียๆนะ "เป็นเมียมึง? หน้าอย่างนั้นอ่ะนะ"
"เออดิ หน้าแบบนั้นแหละพี่ลู่ชอบ หยักดั้ยๆๆ"
อื้อหือออออ หน้าตามันนี่แป้นแล้นมากครับท่านผู้อ่าน
"เอ่อ..ลู่ กูก็นึกว่าที่มึงจะไปเต๊าะน้องเขาก็เพราะอยากได้เป็นผัวซะอีก"
"ผัวพ่องดิ กูดิผัวน้องมัน ..ไปๆมัวแต่พูดมากอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวน้องเขาก็ไปก่อนพอดี ถ้าน้องเขาไปก่อนกูจะเอาแตงกวาไปไว้ในห้องมึง!"
"ไอ้เหี้ยลู่!!!"
. . . . . .
"ทำไมกินน้อยจังวะ ไหนมึงบอกว่าหิวไง ไม่อร่อยหรอ?"
"อร่อย แต่มีมารมาผจญ" ว่าแล้วก็หันไปมองร่างสูงที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
หมดกันอาหารอันโอชะของผม ตั้งแต่ไอ้พี่เถื่อนของพอลลี่มาด้วยผมก็ไม่อยากกินอะไรเลย จะกินได้ไงล่ะก็มันเอาแต่มองผมอ่ะ จะคีบเนื้อเข้าปากก็มอง เวลาเคี้ยวก็มอง พอผมมองกลับก็ยิ้มมุมปากให้
ถามจริง ..เส้นเอ็นที่ปากมันกระตุกหรอ?
"เห้ยแค่นี้กินไม่ได้ หรือมึง...เขินเฮียมาร์ค?"
"เขินก็เหี้ยละ! ..แล้วพี่จะยิ้มทำไมห้ะ!?"
"ขี้โวยวายว่ะเตี้ย" แหม ไม่ใช่เพราะมึงหรอมาร์คต้วน? "กินๆเข้าไปเถอะ"
"ไม่กินแม่งละ"
"กินเถอะ"
"พี่จะอะไรนักหนา วุ่นวายจริง"
"ก็เวลามึงกินมันเพลินดี ...กูชอบ"
"..."
"ทำไม?"
"อ..เออๆ กินก็กิน"
แบมแบมหยิบตะเกียบขึ้นมาถือไว้แล้วเลื่อนมือหวังจะไปคีบเนื้อหมูก็ถูกตะเกียบอีกคู่ของมาร์คปัดออก
อะไรของมันวะเนี่ย? เมื่อกี้ยังบอกให้ผมกินอยู่เลยอ่ะ
ปากอวบอิ่มเริ่มเบะ มาร์คเห็นจึงอดที่จะขำไม่ได้เขาคีบเนื้อเนื้อหมูจากกระทะให้แล้วเอาไปวางไว้ในจานของแบมแบม
"??"
"กินดิ หรือมึงจะให้กูป้อน?"
ง่ำ!
ทันทีที่มาร์คพูดจบแบมแบมก็ยัดเนื้อหมูเข้าปากทันที ยูคยอมที่ลอบสังเกตการณ์ตั้งแต่ต้น เห็เพื่อนตัวเล็กของตัวเองหูแดงๆแต่เขาก็ไม่รู้ว่าแบมแบมนั้นโกรธหรือเขินกินแน่
เรื่องนี้มันต้องมีซัมติงอะไรแน่ๆ ลูกเทพฟันธง!!
#หวานใจเดือน
เอาแล้ววววว พี่ปาร์คหาเรื่องใส่ตัวชัดๆ
พี่ลู่แกจะรุกน้องฮุนนี่แล้วค่ะท่านผู้อ่านนนนน เป็นกำลังใจให้พี่เขาด้วยนะคะ5555
ไรท์ว่าแบมแบมเขินค่ะ เพราะว่าคุณลูเทพเขาฟันธงแล้ว5555 //ME กัดหมอน
[แก้คำผิดแล้วจ้า]
พี่เถื่อนชอบเตี้ยป่ะเนี่ย วอแวเชียว
แบคคืออะไรทะเลาะกับตัวเอง น่ารักไปอีก
แบมเขินก็บอกก
ปล. ท่าน ผู้อ่าน ไม่ใช่ท่าผู้อ่าน คิดว่าไรท์น่าจะพิมพ์ตก