[GOT7,EXO] หวานใจเดือน2 l MarkBam ChanBaek HunHan
ตอนที่ 41 : หวานใจเดือน2 : V (100%)
ห ว า น ใ จ เ ดื อ น 2
V
"แบมมมมม มาช่วยชิมแกงจืดให้หน่อยสิจ๊ะ"
"อืออออออ"
"แบมมมม ตื่นนนนน"
"โอยแบคคคค อย่าเขย่าตัวเด้"
"แบมก็ตื่นสิ!"
ฮึ่มมมมมม หมดกันเช้าวันหยุดอันแสนสงบของผม แบมแบมถีบผ้านวมผืนใหญ่ออกจากตัว ลุกขึ้นนั่งมองหน้าตัวการที่ทำให้เช้าแสนสุขพังไม่เป็นท่าเขม็ง
"ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นใส่แบคเลยนะ"
"ก็แบคกวนแบมอ่ะ! รู้ไหมว่าคนจะนอนนนนน"
"แบมไปชิมแกงจืดให้แบคก่อนซี่ ค่อยกลับมานอนก็ได้ นะๆ"
"แค่แกงจืดอย่างเดียวหรอ"
"มีไก่ทอดด้วยจ้ะ"
"งั้นก็ควรปลุกด้วยไก่ทอดนะ ไม่ใช่แกงจืด"
พูดจบแบมแบมก็ลุกออกจากเตียง แต่ก้ไม่ลืมที่จะหยิบเอาแว่นตาขึ้นมาใส่ แล้วตรงดิ่งไปยังห้องครัวที่มีอาหารที่สุดแสนจะโปรดปรานอยู่ในนั้น
โอ้โหหหห เข้ามาแล้วโคตรหอมอ่ะ ทั้งห้องอบอวลไปด้วยกลิ่นของแกงจืดที่น่าจะไม่จืดไปตามชื่อ อยากกินแล้วๆๆ
"อันนี้ใช่ไหมที่จะให้ชิมอ่ะ"
"ใช่จ้ะ"
ซู๊ดดดดดดดดดดดด
"อื้มมมมม มันมาชิตะมากเลยแบค แต่ถ้าใส่น้ำปลาเพิ่มไปอีกนิดมันจะดีมากๆเลย"
"โอเค ขอบคุณมากเลยนะจ๊ะ แบมกลับไปนอนต่อได้แล้วล่ะ"
"อ้าว แล้วไก่ทอดล่ะ"
"ไก่ทอดไม่ต้องชิมนี่ แค่ทอดลงไปเอง ไม่มีส่วนผสมมาก"
"อ้าวววววว แบบนี้ก็ได้หรอวะแบค"
"ได้สิ"
"ก็มีตั้งเยอะ แบ่งให้หน่อยไม่ได้หรอ"
"ไม่ได้จ้ะ ทั้งหมดนี้ของพี่ชานยอลหมดเลย"
แบคฮยอนตอบเสียงใส ทำเอาแบมแบมที่ยืนกัดริมฝีปากมองไก่ทอดที่จัดวางอยู่ในกล่องข้าวตาเป็นมัน พี่ชานยอลนี่ใครวะ? ต้องสำคัญขาดไหนอ่ะ ทำไมผมถึงถูกไอ้แบคมันมองข้ามแบบเนนนนน้
ไลน์!
"หือ?"
เสียงแจ้งเตือนจากโปรแกรมแชทสีเขียวยอดฮิต เจ้าของเครื่องสะดุ้งเฮือก ก่อนจะเดินตามหาเสียง พบว่าโทรศัพท์มือถือตัวดี นอนแอ้งแม้งอยู่บนโชฟาโดดเดี่ยวเดียวดาย(?)
ใครมันไลน์มาตอนเจ็ดโมงเช้าแบบนี้วะ ไม่ได้รู้เวล่ำเวลาเอาซะเลย อย่าให้รู้นะว่าเป็นใคร พ่อจะด่าให้ลืมชื่อเลยคอยดู
MT : ดี
อะไรดี? แล้วไอ้เอ็มทีนี่ใครวะ มันมีไลน์ผมได้ไง เฮ้ย! โรคจิตป่ะเนี่ย!
แบมแบมจ้องมองโทรศัพท์อย่างหวาดๆ แต่ยังไม่ได้กดเข้าไปอ่าน เฮ้ยๆ ไอ้โรคจิตมันส่งมาอีกแล้ว!
MT : นี่มึงยังไม่ตื่นหรอวะติ๋ม
ย..อย่าบอกนะว่า... เหี้ยแล้วววววววว
MT : ติ๋ม เฮลโลววววว
MT : ขี้เซาเกินไปแล้วนะมึงน่ะ
MT : ติ๋มๆๆๆๆ มึงเป็นเบ๊กูนะ กูสั่งให้มึงตื่นเดี๋ยวนี้!
MT : ติ๋มโว้ยยยยยยยยยยยยย
MT : ส่งสติ๊กเกอร์ถึงคุณ
อ่า ผมรู้แล้วล่ะว่าไอ้โรคจิตมันเป็นใคร
มันคือเจ้ากรรมนายเวรผมเองครับ -_-
นิ้วเรียวจิ้มเข้าไปในโปรแกรมไลน์ กำลังจะพิมพ์ตอบกลับไป อีกคนก็ส่งข้อความขึ้นมาดักทางเอาไว้ทันทีที่ขึ้นว่า อ่าน
MT : มึงตื่นแล้วหรอ
ครับ : BB.
MT : วันนี้มาหากูที่คณะหน่อยดิ
พี่มันบ้าป่ะ นี่ไม่คิดว่าผมจะมีเรียนหน่อยหรือไง เออ ถึงวันนี้ผมจะไม่มีเรียนจริงๆแต่ก็ไม่อยากออกไปไหนอ่ะ จะนอนนนนนนน รู้ไหมว่าจะนอนโว้ยยยยยยย
ผมมีเรียนอ่ะดิพี่ : BB.
MT : เรียนเสร็จก็ได้ กูอยู่คณะทั้งวัน
ฮึ่มมมมมมม กัดไม่ปล่อยจริงๆ! ผมกำลังพิมพ์คำว่าแต่วันนี้เรียนถึงตอนเย็นเลยนะ จริงๆก็ไม่ได้อยากโกหกครับ แต่เพื่อความอยู่รอด ผมก็ต้องทำ!!
เมื่อกำลังจะกดส่งเท่านั้นแหละ
MT : กูรู้ว่ามึงกำลังจะพมพ์ว่าแต่
ไอ่สั๊ด! นี่พี่เป็นหมอดูหรอวะ!?
MT : มึงเป็นเบ๊กู
MT : มึงต้องมานะติ๋ม ไม่ว่าตอนนั้นมึงกำลังจะตายเพราะแดดของประเทศไทยมึงก็ต้องมา
เขาส่งมาแค่นั้นก่อนที่จะเงียบหายไป แบมแบมเลิกสนใจ คิดว่าผมจะไปหรือไง ไม่มีทางไปหรอกเว้ย! แบร่!
"แบมแลบลิ้นทำไมจ๊ะ"
"...แบคเห็นด้วยหรอ"
"เห็นสิ แล้วตกลงมีอะไรหรอ"
"ก..ก็พอดีหิวไง แบคไม่ให้แบมกินไก่อ่ะ"
"มีไก่อยู่ในตู้เย็นจ้ะ แบมเอาไปทอดได้เลย"
"ก็จะกินอันทอดเสร็จแล้วอ้าาาาา"
"ไม่ได้จ้ะ ทั้งหมดนี้เป็นของพี่ชานยอล แบมกินไม่ได้นะ ห้ามเด็ดขาดเลย"
"พี่ชานยอลนี่ใครวะแบค ทำไมเห็นเขาดีกว่าเพื่อนแบบแบมอ่ะ!"
แบมแบมเดินไปเปิดตู้เย็นเอาน้ำออกมาดื่มแก้หัวร้อน ไอ้แบคมันเห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อนหรอวะ อยู่กับมันมาหลายเดือนเพิ่งรู้เนี่ย
"พี่ชานยอลเป็นแฟนแบคจ้ะ"
พรวดดดดดดดด
แบมแบมที่เพิ่งกินน้ำเข้าไปได้แค่อึกเดียวก้ต้องรีบพ่นน้ำออกมากลับคืน แว่นตาตกลงมาอยู่ที่ปลายจมูกเพราะเขาออกแรงพ่นแรงเกินไป
"บ..แบคมีแฟนแล้วหรอ!?"
"จ้ะ"
"หาาาาาาาาาา!?"
"เอ แต่จะว่าแฟนก็ไม่น่าใช่ เพราะแบคยังจีบไม่ติดเลย"
"..." แบคมันพูดกับตัวเอง ทำเอาคนที่ฟังด้วยใจหายใจคว่ำไปเลย
"แต่ยังไงอนาคตพี่ชานยอลก็ต้องมาเป็นแฟนแบคอยู่ดี"
"มั่นใจเกินไปป่ะ"
แบคฮยอนยักไหล่แล้วหันไปปิดเตาแก๊ส เตรียมของตักซุปใส่กล่องข้าว
ดิงด่อง!
"ใครมาอ่ะ"
"จะไปรู้ไหมล่ะ"
"งั้นเดี๋ยวแบคไปเปิดเองจ้ะ แบมมาตักแทนหน่อยสิ"
"ค่าตักไก่หนึ่งชิ้น เคป่ะ"
"ก็ได้"
"เย้ๆ"
แบคฮยอนส่งกระบวยไปให้แบมแบมที่ยื่นมือมารับ ร่างเล็กเดินไปที่ประตูเมื่อรู้ว่าใครมาก็รีบเปิดโดยเร็วไว
"ทำไมเปิดประตูเร็วจัง ตื่นเช้าหรอ"
"ใช่จ้ะพี่ลู่ แบคตื่นมาทำแกงจืดอ่ะ"
"ทำให้แบมหรอ" ลู่หานเดินเข้ามาในห้อง วางสัมภาระที่ถือมาลงบนโต๊ะหน้าโทรทัศน์ "งั้นขนมที่พี่ซื้อมาก็เป็นหมันอ่ะดิ"
"ไม่เป็นหรอกจ้ะ เพราะแบคไม่ได้ทำให้แบม"
"อ้าวหรอ ฮ่าๆๆๆ ถ้าแบมมันมาได้ยินคงร้องไห้แน่เลยอ่ะ ฮ่าๆ"
"ไม่ร้องหรอกจ้ะ แบมเอาแต่จ้องไก่ทอดตาเป็นมันเลย"
"ถ้าแบคไม่ได้ทำให้แบม แล้วทำให้ใครอ่ะ"
"พี่ชานยอลจ้ะ!"
"หือ?"
ลู่หานที่ก้มตัวไปหยิบถุงขนมออกมาถึงกับชะงักตัวทันที ชานยอล? หวังว่าจะไม่ใช่ปาร์ค ชานยอลหรอกนะเว้ย แค่ได้ยินชื่อก็ขนแขนสแตนด์อัพแล้วเนี่ย
"พี่ชานยอลที่แบคว่านี่ใช่ปาร์ค ชานยอล เดือนวิศวะ ปีสามป่ะ"
"อ่า อันนี้แบคก็ไม่รู้เหมือนกันจ้ะ แบครู้แค่ว่าพี่เขาอยู่ปีเดียวกันกับพี่จงอิน"
"โธ่ เด็กน้อย" ลู่หานยื่นมือไปลุบผมนิ่มของแบคฮยอนอย่างนึกเอ็นดู "คนที่แบคชอบเป็นถึงเดือนคณะเลยนะ อีกอย่างพี่เขาเป็นรุ่นพี่ในคณะพี่ด้วยนะ"
เอาจริงๆผมรู้จักแค่เดือนคณะตัวเองน่ะครับ ของคณะอื่นไม่รู้หรอก
"แปลว่าพี่ลู่ก็รู้จักพี่ชานยอลน่ะสิ!"
"เอ่อ ก็ไม่เชิงอ่ะ ไม่ได้สนิทกัน"
แบคฮยอนยิ้มแก้มปริ จับมือลู่หานเขย่าไปมาเหมือนเด้กน้อยได้สิ่งของที่ชอบ ทำไมแบคไม่ได้ฉุกคิดเลยนะว่าพี่ลู่หานน่าจะรู้จักพี่ชานยอล น่าจะคิดซักนิดแฮะเพราะว่าพวกพี่เขาอยู่คณะเดียวกัน งั้นก็ดีเลยน่ะสิจ๊ะ! เข้าทางสุดๆ
"วันนี้พี่ลู่ว่างไหมจ๊ะ"
"อ่า วันนี้หรอ..."
วันนี้ไม่ว่างด้วยแฮะ ต้องไปเลี้ยงข้าวพี่เซฮุน แต่จะว่าไปยังไม่ได้โทรไปถามพี่เขาเลยนี่หว่าว่าเขาว่างไหม ทำไมโง่แบบนี้
"??"
"งั้นเดี๋ยวพี่มา แป๊บนึง"
แบคฮยอนมองร่างบางๆของรุ่นพี่เดินหายออกไปจากห้องนั่งเล่นไปที่ระเบียง ระหว่างที่รอคำตอบเขาก้เดินกลับไปที่ห้องครัวเพื่อจะได้กลับไปจัดข้าวกล่องใส่ถุงให้เรียบร้อย
พี่ชานยอลต้องชอบอาหารที่แบคชอบแน่ๆเลยจ้ะ แกงจืดอันนี้เป็นสูตรลับที่แบคได้จากยายมาเลยนะเนี่ย ไม่ชอบก็ไม่รู้จะ-
"แบม!?"
"ซู๊ดดดด อีอะไออ๋อ (มีอะไรหรอ)" //เนื้อหมูเต็มปาก
[50%]
"ฮู่วววววว ลู่มึงต้องกล้าเว้ย!"
ลู่หานปล่อยลมหายใจออกมาเต็มที่เพื่อรวบรวมกำลังใจ นิ้วเรียวเลื่อนกดหารายชื่อที่ถูกเม็มเอาไว้ล่าสุด
-พี่นิ่ง-
มือบางเย็นเฉียบ ระหว่างที่รอสายเขาเดินวนไปวนมาทั่วหน้าระเบียง พร้อมกัดเล็บนิ้วไปพลางๆ ผมจะเป็นแบบนี้ก็ต่อเมื่อผมไม่ทมั่นใจ มันเป็นมาตั้งแต่เด็กแล้วล่ะ แก้ยังไงก็ไม่หายสักที
[...]
เห้ยยยยย มีคนรับแล้วๆ แต่ทำไมไม่มีคนพูดล่ะ ผลต้องเป็นคนเริ่มใช่ไหมเนี่ย
"ส..สวัสดีครับ"
[ใคร?]
เอ๊า! ก็คนที่ให้เบอร์ไว้ไง เป็คนให้เองแท้ๆ ลืมได้ไง ใช่ซี่ก็ไม่ใช่คนสำคัญนี่นา...//นี่กูตัดพ้อเพื่อไรวะ?
"ผม...คือคนที่พี่ให้เบอร์ไว้ไงครับ"
[...] ปลายสายเงียบไป เหมือนกำลังนึกหน้าคนที่โทร.เข้ามา ซึ่งคนที่กำลังลุ้นก็ลุ้นฉี่แทบราดแล้วตอนนี้ [อ่า.. แล้ว?]
"คือผมจะโทร.มาถามพี่ว่าวันนี้พี่ว่างไหมน่ะครับ ...วันนี้ผมว่าง"
[...]
"..."
[อืม ว่าง]
"จริงหรอครับ! เอ่อ" นี่ผมดีใจออกหน้าออกตาเกินไปไหมวะเนี่ย ดีจังที่พี่เขามองไม่เห็นสีหน้าของผมอ่ะ ไม่งั้นนะผมคงอายกว่าเดิมแน่ๆ "งั้นเจอกันที่ร้านข้างมหา'ลัยนะครับ ร้านป้ากุ้งพี่รู้จักใช่ไหมครับ"
[อืม]
"งั้นก็เจอกันตอนเที่ยงนะครับ"
[อื้อ]
ติ๊ด!
"เยสสสส! เยสๆๆๆ"
ร่างบางกระโดดโลดเต้นไปทั่วระเบียง ใครที่ได้เห็นภาพนี้คงจะคิดว่าเขาเป็นบ้าแน่ๆ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมถึงดีใจมากมายขนาดนี้ มันดีใจจนห้ามไว้ไม่ได้เว้ย มีคนบอกว่าความดีใจมันไม่สามารถไว้ได้ ซึ่งผมก็รู้ซึ้งแล้วว่ามันเก็บไว้ไม่ได้จริงๆ ฮื่อออออ
ลู่หานยิ้มหน้าบานเข้ามาในห้อง ทำเหมือนกับว่าตามทางที่กำลังเดินไปเต็มไปปด้วยดอกไม้ มีผีเสื้อบินรอบๆตัว ผมกำลังอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์ ทุ่งแห่งแสนสุข ทำไมมีความสุขอย่างนี้น้าาาา
"แบม แบค พี่ไม่อยู่-"
"ฮือออออ พี่ลู่ช่วยแบมด้วย!"
"คายออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะจ๊ะ! คายออกมาาาาาา!"
นี่มันเกิดห่าไรขึ้นวะเนี่ย!?
"เฮ้ยแบค! ปล่อยแบมก๊อนนนน"
ลู่หานวิ่งเข้าไปห้ามสงครามขนาดย่อมอย่างรวดเร็ว แบมแบมถูกแบคฮยอนล็อคตัวเองไว้ ซึ่งแบมมันตัวสูงกว่าแบคนิดหน่อย ไม่น่าเชื่อว่าคนตัวเล็กจะแรงเยอะอย่างนี้ แล้วเกิดอะไรขึ้นกับไอ้เด็กแคระพวกนี้เนี่ย! ไม่อยุ่แป๊บเดียวตีกันซะแล้ว แบมมันต้องไปกวนอะไรแบคแน่ๆ ทำไมคนที่ดูนุ่มนิ่ม พูดจ๊ะจ๋าตบท้ายแบบแบคฮยอนถึงได้เกี้ยวกราดขนาดนี้!?
"ไม่จ้ะ! แบคจะปล่อยแบมก็ต่อเมื่อแบมยอมคายเนื้อหมูของพี่ชานยอลออกมาก่อน! แบมคายออกมาเดี๋ยวนี้เลยน๊าาา"
"คายไม่ได้เว้ย! กลืนลงท้องไปแล้ว"
ผมว่าผมเข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นแล้วล่ะครับ แบมแบมมันคงจะอดใจกับซุปหอมๆไม่ได้ล่ะสิ ตลอดเลยไอ้หมูอ้วยเอ๊ย! อีกนิดจะร้องอู๊ดๆได้แล้วเนี่ย
เฮ้อ น่าปวดหัวจริงๆ ดุแว่นตาของแบมแบมมันสิ จะหลุดออกจากจมูกแล้วนั่น เดี๋ยวกแตกขึ้นมาก็อ้อนให้พาไปซื้อใหม่อีก บอกเลย ครั้งนี้ไม่พาไปแล้วนะเว้ย!
"งั้นก็เคลียร์กันเองแล้วกัน พี่ไปก่อนนะ"
"เฮ้ย! แล้วใครจะช่วยแบมเล่า!"
แบมแบมกำลังรอความหวังเขาคิดว่าจะได้จากลู่หานคนดี พี่ผมเขาเป็นคนดีครับ เขาต้องไม่มีวันทิ้งผ-
"ช่วยตัวเองเถอะนะ"
"อ้าว!" WTF!?
"ใครทำอะไรไว้ก็รับผลนั้นไปแล้วกัน"
"ฮ..เฮ้ย พี่ลู่! จะทิ้งกันแบบนี้ไม่ได้นะ ผมเป็นน้องข้างบ้านพี่นะเว้ยยยย พี่-"
แบมแบมยังพูดไม่ทันจบ ลู่หานก็รีบเดินออกไปจากห้อง ทันทีที่ได้ยินเสียงประตูปิดลง ผมก็เริ่มสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างที่กำลังงจะมาพรากชีวิตผมไป...
"ย๊ากกกก คายหมุออกมาเลยนะแบ๊มมมม"
"ฮืออออ ปล่อยแบมไปเถอะนะแบค ไหว้ล่ะ"
"แล้วแบมกินหมูของแบคทำไมล่ะจ๊ะ!"
"ก..ก็คนมันหิวนี่"
"งั้นแบมก็ต้องรับผิดชอบทั้งหมด! อย่าอยู่เลย!"
"ไม่นะแบค ม๊ายยยยยยยยยย"
#หวานใจเดือน2
[50%]
ไรท์ให้นึกสภาพของแบมต่อจากนี้ค่ะว่าจะอยู่ครบสามสิบสองมั๊ย5555555
[100%]
โชคดีนะคะแบมแบม555555555
แก้บนค่ะ!
คืองี้นะคะ ไรท์บนเรื่องที่แบมแบมเกณฑ์ทหารเอาไว้ค่ะ
ว่าถ้าแบมแบมจับได้ใบดำไรท์จะแต่งฉาก NC ของเหล่าสามเดือนให้
ซึ่งงงงงผลก็ปรากฎให้เห็นแล้วนะคะว่านุ้งไม่ได้เป็นทหาร ถึงจะไม่ได้ใบดำก็เถอะ
แต่ยังไงไรท์ก็จะแต่งให้ได้อ่านกันแน่นอนค่ะไม่ต้องเป็นห่วง
ฉาก NC จะมาช่วงไหนติดตามกันเองนะคะ
ด้วยรัก จุ๊บๆ >3<
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
กลืนไปแล้วจ๊ะ คายไม่ได้แล้วนะจ้ะ