[GOT7,EXO] หวานใจเดือน2 l MarkBam ChanBaek HunHan

ตอนที่ 38 : หวานใจเดือน2 : II (100%)

ห ว า น ใ จ เ ดื อ น 2

II

          "แบมมึงทำบุญด้วยอะไรวะ ได้จับเสื้อพี่มาร์คด้วยอ่ะ โคตรดี"

          "ไม่เห็นน่าดีใจตรงไหนเลย"

          แบมแบมตอบหน้าเนือย ดวงตากลมมองไปยังเสื้อนักศึกษาตัวใหญ่ที่ถูกพับด้วยฝีมือของยองแจอย่างเอือมๆ ถ้าไอ้เสื้อตัวนั้นมันอยู่ในมือผม สาบานเลยว่ามันจะไม่ได้พับเรียบร้อยแบบนี้ แน่ะๆ งงใช่ใช่ไหมล่ะ ทำไมเสื้อนักศึกษาของคนดังมาอยู่ในมือเด็กปีหนึ่งหน้าจืดแบบผมได้ หึ...

          มันก็แค่ความผิดพลาดทางเทคนิคเล็กๆน้อยๆเท่านั้นเอง

ย้อนไปเมื่อหลายวันก่อน

          'บอกกูมา...ว่ามึงจะรับผิดชอบยังไง'

          คนตัวเล็กมองไปที่รอยเปื้อนบนเสื้อนักศึกษา รอยสีน้ำตาลเข้มเด่นหราชัดเจน นี่ไฮเตอร์จะเอาอยู่ไหมวะเนี่ย กูตายแน่งานนี้

          'เอ่อ งั้นผมเอาไปซักให้ไหมครับ'

          '...ก็ดี'

          'ครับ'

          'แต่กูยังไม่พอใจว่ะ'

          อะไรวะ!? ก็จะซักให้แล้วไง ถ้าจะบอกว่าให้เงินปลอบใจนี่ขอบอกเลยว่าไม่มีเงินโว้ย! ตอนนี้โดนแม่ตัดเงินค่าขนมอยู่ วินาทีนี้ไม่มีจะกินแล้ว

          แบมแบมเบอะปากไม่ชอบใจน้อยๆ นิ้วเรียวดันแว่นให้เข้าที่ก่อนจะเงยหน้าเค้นคำตอบจากคนตัวสูงตรงหน้า นี่ก็จะสูงไปไหนวะ ที่บ้านเอาเสาไฟให้กินเป็นข้าวเช้าหรือไงไม่ทราบ

          'แล้วพี่จะให้ผมทำอะไรล่ะ'

          'กูจะให้มึง...' หนุ่มหล่อดีกรีดเดือนสถาปัตยกรรมศาสตร์ ปีสาม ล้วงกระเป๋ากางเกงให้ดูเท่ห์ๆ แหวะ ขี้เก๊กฉิบชาย 'เป็นเบ๊กูสามอาทิตย์ เพราะช่วงนั้นกูไม่ค่อยอยู่คอนโดเท่าไหร่ แม่บ้านที่จ้างไว้ก็ลากลับบ้าน อ้อ แล้วก็มึงต้องเชื่อฟังคำสั่งกูด้วย เข้าใจไหม'

          นั่นลากลับบ้านหรือลาออกวะ แต่เดี๋ยวนะ!

          'พี่จะบ้าหรอวะ!? การบ้าน งานที่ผมต้องทำก็มีไหมอ่ะสามอาทิตย์นี่ไม่ใช่เวลาน้อยๆเลยนะ มันเกือบเดือนเลยนะเว้ย อีกอย่างนะผมเพิ่งรู้จักพี่เมื่อกี้ พี่จะให้ผมเชื่อพี่ทุกอย่างเลยหรอไง พูดตรงๆเลยนะพี่ชื่ออะไรผมยังไม่รู้เลยเหอะ'

          'อย่ามาโกหกหน่อยเลยไอ้เด็กบ้า มาร์คคะเด็กคนนี้อาจจะแกล้งทำเป็นชนคุณแล้ว แล้วทำเหมือนไม่รู้จักคุณเพื่อที่จะได้ใกล้ชิดคุณก็ได้ค่ะ'

          'อ้าวเจ๊ ไมเจ๊พูดงี้อ่ะ'

          'ใครเจ๊แกยะ!'

          'ไม่รู้ดิ ใครรับก็คนนั้นมั้ง'

          'นี่ ไอ้เด็กบ้า!'

          อย่านะ! เด็กบ้าผมให้พี่ลู่หานคนเดียวเท่านั้นที่เรียกได้อ่ะ ใครไม่ใช่ห้ามเรียกเด็ดขาด!

          'แองจี้ เธอช่วยเงียบหน่อยได้ไหม ฉันจะคุยกับเขาแค่สองคน'

          'มาร์คคะ'

          'เธอออกไปรอข้างนอกไป'

          '...ก็ได้ค่ะ!'

          พุดจบแม่สาวนมใหญ่ตู้มต้ามก็เดินกระแทกรองเท้าส้นเท่าหอไอเฟลออกไปนอกร้าน ชิชะ รู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร

          'คราวหลังพี่ก็เก็บแฟนตัวเองดีๆหน่อยดิ แว๊ดๆจนหูผมเกือบพังแน่ะ'

          'เขาไม่ใช่แฟนกู'

          'เอ้า ก็เมื่อกี้เห็นบอก-'

          'ทำไมมึงไม่รู้จักกูล่ะ'

          'แล้วผมต้องรู้จักพี่ด้วยหรอ' พี่เป็นจุงกิหรือโบกอมล่ะ ทำไมผมต้องรู้จักพี่ด้วย

          'อยู่ปีหนึ่งหรอมึงน่ะ โคตรติ๋มเลยว่ะ'

          'ผมไปปติ๋มบนหน้าพี่หรือไง...' แบมแบมพูเสียงค่อย

          'มึงว่าไงนะ'

          'ปะ..เปล่าๆ'

          ได้ยินด้วยหรอวะ หูดีเกินไปแล้ว!

          'อืม แล้วตกลงจะรับข้อเสนอที่กูบอกไหม'

          '...'

          'ว่าไงติ๋ม'

          'เออ! เป็นก็ได้ เลิกเรียกผมว่าติ๋มได้แล้ว'

          มาร์คหัวเราะให้กับท่าทางโมโหมจนเหมือนควันออกหูที่คนตัวเล็กแสดงออกมา ก่อนจะยื่นหน้าให้อยู่ในระดับเดียวกันกับอีกคน

          อะไร จะดุสิวเสี้ยนหรอ ไม่มีหรอกนะ ไม่ต้องมาขายครีม

          'ดี และอีกอย่างที่มึงต้งอรู้ไว้ในการเป็นเบ๊ที่ดีของกู'

          'อะไร?'

          'กูชื่อมาร์ค สถาปัตย์ ปีสาม เจ้านายคนใหม่ของมึง'

กลับมาปัจจุบัน

          นี่แหละเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อตอนเที่ยงของเมื่อหลายวันก่อน ที่โคตรรรรรร ทำให้ผมอารมณ์เสีย

          "มึงควรดีใจสิแบม นั่นพี่มาร์คเลยนะเว้ย แรู้แบบนี้กูสลับร่างกับมึงดีกว่า"

          "กูไม่สลับนะ พอดีไม่อยากอ้วน"

ป้าบ!

          "เจ็บนะยองแจ!" แบมแบมถูแขนที่เพื่อนรักฟาดเข้าให้ โมโหร้ายจริงๆ พูดเรื่องนี้ไม่ได้เลยนะ!

          "เจ็บสิดี ใครบอกให้มึงว่ากูอ้วนห้ะ"

          "แล้วใครบอกให้มึงอ้วนล่ะ"

          "ที่กูอ้วนก็เพราะอยากให้พ่อแม่ภูมิใจเว้ย ว่าพวกเขาเลี้ยงกูมาดีถึงได้ดูอุดมสมบูรณ์แบบนี้ ไม่ใช่เอวบางร่างน้อยแบบมึง ลมพัดทีก็ปลิวแล้วมั้งนั่น"

          ยองแจผลักหัวแบมแบมเบาๆ แล้วร้องดีใจออกมาว่า 'ถึงแล้ว' ถึงแล้วของยองแจก็คือตอนนี้พวกผมเดินทางมาถึงคณะสถาปัตย์ที่ตั้งของเจ้าเสื้อตัวนี้แล้ว

          "แล้วไอ้พี่บ้านั่นอยู่ไหนวะ"

          "มึงไม่มีเบอร์พี่เขาหรอ ไหนบอกว่าได้เป็นคนรับใช้พี่เขาไง"

          "เบ๊ก็พอ"

          "เออนั่นแหละ"

          "ไม่จำเป็นหรอก กูไปทำตามเวลา ไม่รู้ว่าจะเอาเบอร์มาทำไม"

          แบมแบมชะเง้อขวาทีซ้ายที มองหาคนคุ้นตา ไม่นานดวงตากลมก็ไปสบเข้ากับกลุ่มชายหนุ่มหน้าตาดี และหนึ่งในนั้นมีคนที่เขากำลังหาตัวอยู่ด้วย เออ หาง่ายๆแบบนี้ก็ดี

          แต่จะว่าไป ในนั้นมีผู้หญิงคนนึงอยู่ด้วยล่ะ เธอกำลังเกาะแขนของไอ้พี่บ้านั่นอยู่ นี่เปลี่ยนผู้หญิงอีกแล้วหรอวะ เห้ย! จะเปลี่ยนบ่อยไปป้ะเนี่ย ไหนเจ๊คนนั้นบอกว่าเป็นแฟนพี่แกไง อะไรวะงง ไม่เข้าใจมีแฟน

[50%]

          ขาเรียวก้าวฉับๆเดินเข้าไปหากลุ่มที่ว่าพร้อมกัถุงผ้าในมือที่ใส่เสื้อของคนๆนั้นเอาไว้ ผมเลือกที่จะยืนห่างจากกลุ่มเขาเอาไว้ คือไม่รู้ว่าพวกเขาคุยอะไรกันอยู่ไง กลัวไปขัดงี้ พอดีผมเป็นคนดีพอสมควรอ่ะครับ

          "...น้อง มาหาใครครับ"

          ในที่สุดก็มีพี่ผู้ชายคนนึงในกลุ่มเห็นผมครับ! เขาทักขึ้นโต้งๆเพราะสงสัยว่าไอ้เด็กบ้าที่ไหนมายืนด้อมๆมองๆอยู่หน้าคณะ เสียงทักของเขาทำให้คนที่คุยกันอ่างออกรสหันมามองผมพร้อมกันทั้งหมด 

          นี่ถ้าผมเป็นผู้หญิง ผมจะเขินแล้วนะ แม่งเจอคนหล่อถึงสามคน (ไม่รวมไอ้พี่มาร์ค) หันมามองอ่ะ คิดดูดิ

          "คือ...ผมมาหาไอ้พี่- เอ่อ พี่มาร์คครับ"

          "อ้าว นี่เด็กมึงหรอกหรอไอ้มาร์ค"

          "เสือก"

          ไอ้คนกินเสาไฟฟ้าเป็นข้าวเช้าเดินมาหาพ่วงมากับผู้หญิงปากแดงอย่างกับคาบพริกหนึ่งคน อหหหห นมเจีนี่เบียดเขนแล้วเบียดแขนอีก พี่มันไม่รู้สึกเสียวๆแขนหนอยหรอวะ

          "กี้ เธอไปรอฉันที่รถ"

          "แต่มาร์คคะ ไหนมาร์คบอกว่าจะไปพร้อมกี้ไง"

          "ก็มีธุระ"

          "กับเด็กนี่น่ะหรอคะ"

          เจ๊(คนที่สอง) มองมาที่ผม แต่สายตาของเธอไม่เหมือนกับเจ๊คนแรก เจ๊คนนี้เธอมองผมแบบหน่ายๆหน่อย ประมาณว่าไอ้เด็กหน้าจืดนี่น่ะหรอที่มาร์คจะเสวนาด้วย คงจะเป็นแบบนี้ซะมากกว่า

          "อืม"

          "ค่ะ กี้ไปรอนะคะ"

          ไอพี่สูงพยักหน้านิ่งๆ วินาทีต่อมาทำเอาผมอึ้งเลยล่ะครับ! ก็เจ๊แกเล่นเขย่งเท้าแล้วจุ๊บไปที่แก้มไอ้พี่มาร์คไง นี่มันที่สาธารณะไง เจ๊แกไม่รู้หรอวะ วุ๊ย! เหม็นเบื่อคนมีคู่ว่ะจุดนี้

          ร่างสวยๆเดินห่างออกไป พี่มาร์คมันก็มองมาที่ผมพลางมองถุงในมือผมด้วย เออ กูลืมเรื่องที่มาหามันได้ไงวะเนี่ย

          "ผมเอาเสื้อมาคืนพี่"

          "ฮ่าๆ เอามาคืนดด้วยหรอวะ นึกว่าจะแอบชิ่งซะแล้ว เห็นหายไปหลายวัน"

          "ใครมันจะไปขโมยวะ บ้าป่าว" ผมพูดเสียงค่อย "เอานี่ไป"

          ผมยื่นถุงให้เขา ซึ่งเขาก็รับไปโดยว่าง่าย

          "งั้นผมไปก่อนนะ ลาครับ"

          ผมไหว้เขา ถึงจะกวนตีนผมยังไงเขาก็เป็นรุ่นพี่ผมตั้งสองปี แต่ยังไม่ทันได้เดดินพอสองก้าว

          "เดี๋ยวดิติ๋ม"

          "อะไรอีก จะให้ผมเอาเสื้อไปฉีดน้ำหอมด้วยเลยมะ ถึงจะพอใจอ่ะ"

          "กวนนะมึง" เดินมาเมือนไม่ทำอะไรนะ แต่พี่มันทำว่ะ! แม่งเล่นดีดหน้าผากผมอ่ะ! "กูแค่จะถามมึงว่าชื่ออะไร"

          "จะอยากรู้ไปทำไมวะ"

          "ถามไม่ได้หรอ กูเป็นเจ้านายมึงนะ ลืมหรอ?"

          "..."

          "ว่าไง"

          "...ชื่อแบมแบม"

          มาร์คมองเด็กอายุน้อยกว่าตรงหน้าอย่างเหลือเชื่อ ท่าทางดูเนิร์ดๆ ดูแก่เรียนแบบนี้ ไม่ยักกะรู้ว่าชื่อจะน่ารัก ไอ้เราก็นึกว่าจะชื่อเหมือนหน้าจาซะอีก

          "โอเค ติ๋มเอาโทรศัพท์มา"

          "รู้ชื่อแล้วก็เรียกชื่อดิ เรียกติ๋มทำไม"

          "ก็พอใจแบบนี้ เร็วๆ เอาโทรศัพท์มา"

          เด็กน้อยช่างจ้อถามไม่หยุด ทำจนมาร์คขมวดคิ้วเป็นปม ไอ้เด็กติ๋มนี่แม่งถามมากกว่ะ น่าตบกะโหลกให้ร้าวจริงๆ

          "ทำไมพี่ไม่สั่งผมรวดเดียวเลย เช่นกวาดเวลาไหน ซักผ้าเวลาไหน ล้างจานเวลาไหน บอกแบบนี้ง่ายกว่าไหมอ่ะ"

          "พูดเหมือนมึงจำได้"

          "จำได้ดิ! ผมไม่ใช่ปลาทอง"

          "ทำไมจะไม่ใช่ ดูปากมึง เหมือนเด๊ะ"

          นิ้วใหญ่ชี้มาที่ริมฝีปากผม นี่รีบตะครุบไว้แทบไม่ทันครับ! อะไรวะ นี่ผู้ชายไง ผู้ชายก็ไม่เว้นเรอะ!?

          "ไรวะมาร์ค มึงเต๊าะเด็กหรอ"

          "เห้ยพี่ ไม่ใช่นะ" เมื่อกี้เรียกว่าเต๊าะได้อยู่หรอวะ...

          "มึงเบื่ออกตูมๆ แล้วเปลี่ยนมาชอบเนิร์ดๆแบบนี้หรอ"

          อะไรๆๆ มาเปรียบเทียบกันแบบนี้ได้ไง ผมจ้องไอ้พี่คนที่พูเขม็ง จนพี่เขารู้ตัว ขยับร่างไปหลบหลังเพื่อนอีกคน

          "น้องแม่งดุว่ะ"

          "หึๆ"

          อยุ่ดีๆ ไอ้คนข้างๆก็หัวเราะ แล้วยังจะมาเขกกะโหลกผมอีกด้วย! นี่ไม่พอนะ ยังจะยื่นมือมาตรงหน้าผมให้งงมากว่าเดิมอีก

          คือ...กูไม่ใช่หมาไงพี่มึง

          "อะไร"

          "โทรศัพท์มึง"

          "..."

          "ยังนิ่งอีก"

          "..."

          "เร็วๆดิติ๋ม"

          "เฮ้อออ"

          แบมแบมถายหายใจเฮือกใหญ่ออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย คนตัวผมหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงออกมาให้มาร์ค แล้วจะเอโทรศัพท์ผมไปทำอะไรวะนั่น คงไม่ใช่เอาไปทำมิดีมิร้ายนะเว้ย!

          "อ่ะ เสร็จแล้ว"

          "พี่เอาโทรศัพท์ผมไปทำอะไร"

          "โหลดหนังโป๊ :) ...ไปเถอะพวกมึง กูหิวข้าวแล้ว ตอนนี้จะแดกหัวเด็กแถวนี้ได้อยู่แล้วเนี่ย"

          มาร์คและกลุ่มเพื่อนเดินห่างออกไปยังที่กี้เดินไปเมื่อสักครู่ พวกเขาทิ้งระเบิดให้เด็กปีหนึ่งร่างผอมบางให้ยืนนิ่งเคว้งอยู่คนเดียวกลางลานคณะ ยองแจเห็นท่าไม่ดี จึงรีบวิ่งเข้ามาหาเพื่อนโดยเร็ว

          "แบม แบมแบม! มึงเป็นไรวะ พี่มาร์คทำอะไรมึง"

          "..."

          "ไอ้แบม"

          "...ไอ้เหี้ยพี่มาร์คคคคคคคคคคคคค!! ไอ้บ้าโว๊ยยยยยยยยยยยยยย!!"

[100%]

#หวานใจเดือน2

[50%]

นี่แผนป่ะคะพี่ ทำไมให้น้องแว่นมาเป็นเบ๊ล่าาาาาา

[100%]

แงงงง ไม่ได้มาอัพหลายวันเลย เพราะว่าคอมพ์พังค่า มันซี้แหงแก๋แล้ว เพิ่งไปรับมาวันนี้เอง รับมาปุ๊บก็มาอัพให้เลย ไม่งอนโน๊ะ โอ๋เอ๋

นี่คือสิ่งที่พี่มาร์คเห็นค่าาาา น่าเอ็นดู๊ววววว น้องแบมปากปลาทอง5555555