[GOT7,EXO] หวานใจเดือน2 l MarkBam ChanBaek HunHan

ตอนที่ 32 : Special : Oh Family (100%)

ห ว า น ใ จ เ ดื อ น

SPECIAL

'Oh Family'

          "หนุ่ง ฉอง ฉาม ฉี่"

          "หนึ่ง สอง สาม สี่"

          "หนุ่ง! ฉอง! ฉาม! ฉี่!"

          "เซอุน หนูออกเสียงไม่ถูกนะครับ"

          "อุนอุนออกถูก หม่าม๊าลูลู่อ่ะออกผิด!"

          ลู่หานส่ายหัวไปมา เด็กชายวัยสี่ขวบกำลังเห่อการนับเลขหนึ่งถึงสิบจากโรงเรียน เจ้าตัวน้อยเอาแต่นั่งนับเลขให้ผู้เป็นแม่ฟังบนรถมาตลอดทาง ถามว่าเขารำคาญมั้ย? ตอบได้เลยว่าไม่ ที่เซอุนสนใจในการนับเลขแบบนี้ถือว่าดีมากที่เจ้าลูกตัวแสบสนใจขนาดนี้

          ยานพาหนะกำลังมุ่งตรงไปยังบริษัท Oh Company ซึ่งเป็นบริษัทที่คนเป็นพ่อของเซอุนนั้นทำงานอยู่

          "หม่าม๊าลูลู่ฮับ อุนอุนอยากนับให้ฟังใหม่อ่ะ"

          "ก็นับสิครับ แต่ครั้งนี้เซอุนต้องออกเสียงให้ถูกด้วยนะ"

          "ฮับ!" เซอุนทำหน้าตามั่นอกมั่นใจก่อนที่จะพูดออกมาอย่างฉะฉาน "หนุ่ง ฉอง ฉาม ฉี่ ห้า โหก เจะ แปด เก้า ฉิบ! อุนอุนเก่งมั้ยฮับหม่าม๊าลูลู่?"

          "เก่งครับเก่ง"

          "คิกๆ อุนอุนบอกแล้วว่าอุนอุนเก่ง อุนอุนฉลาด อุนอุนเท่ห์ เพราะปาป๊าฮุนฮุนบอกมาอย่างงี้ คิกๆ"

          เด็กน้อยปรบมือดีใจให้กับความภาคภูมิใจเล็กๆที่ได้ ลู่หานหักพวงมาลัยรถเลี้ยวเข้าไปยังบริษัท แล้ววนหาที่จอดรถอยู่ครู่หนึ่ง

          "ถึงแล้วครับเซอุน เราไปหาปาป๊ากัน"

          "ไปหาปาป๊าฮุนฮุนนนนนน!"

          สองร่างเดินจูงมือกันเข้าไปนังบริษัทยักใหญ่ที่ทำกิจการด้านการโรงแรมและที่พัก ระดับห้าดาว ตลอดทางเซอุนที่อยู่ในชุดนักเรียนก็พูดเจื้ยแจ้วไม่หยุด พนักงานหลายคนก็นึกเอ็นดู มีทักบ้าง มีชวนคุนบ้าง เอาขนมให้บ้าง

          อื้อหือ นี่ลูกผมฮอตตั้งแต่ยังตัวเล็กๆเลยหรอเนี่ย อืม สงสัยจะได้ปาป๊ามาเยอะแฮะความฮอตแบบนี้

          "น้องเซอุนนนนนน สวัสดีค่าคุณลู่หาน"

          "ซาหวาดดีฮับพี่จูจูคนฉวย"

          "เจ้าเด็กคนนี้นี่ ...สวัสดีครับคุณจูน"

          "ค่า คุณลู่หานมาหาท่านประธานใช่มั้ยคะ" ลู่หานพยักหน้ายิ้มๆ "ท่านอยู่ข้างในค่ะ กำลังเซ็นเอกสารอยู่"

          "หรอครับ ผมจะไปรบกวนเขามั้ยล่ะเนี่ย"

          "ไม่รบกวนหรอค่า วันนี้เอกสารที่ต้องเซ็นมีนิดเดียว"

          "งั้นก็...ขอบคุณนะครับ ^^"

          ลู่หานโค้งขอบคุณคุณเลขาอย่างจูน หญิงสาวเห็นอย่างนั้นแทบจะก้มรับไม่ทัน โหยยย คุณลู่หานก็ถ่อมตัวเกินไป เป็นถึงเป็นภรรยาประธารบริษัทยังจะโค้งขอบคุณอีก นับถือน้ำใจเลยค่ะจุดนี้ ฮรึกกกกก

          "เซอุน เข้าไปหาปาป๊ากันครับ"

          "ฮับ! พี่จูจูฮับ อุนอุนไปก่อนนะฮับ" เด็กน้อยโค้งตามแบบที่ลู่หานสอนมา เรียกสายตาเอ็นดูจากจูนได้อย่างดี

ผลัก

          ลู่หานผลักประตูเข้าไปก็ปะทะเข้ากับลมเย็นๆจากเครื่องปรับอากาศ สายตาดุจกวางเห็นร่างของสามีกำลังเซ็นเอกสาร ยุ่งจนไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองว่าใครเิดประตูเข้ามา

          ร่างบางหันไปหาเซอุน แล้วใช้นิ้วชี้วางที่ปากเหมือนกับว่าให้เงียบๆไว้ก่อน ซึ่งเจ้าเซอุนตัวน้อยก็ทำตามอย่างดี

          "มีเอกสารอีกหรอคุณจูน"

          "แฮ่ม ..ไม่มีแล้วครับท่าประธานคนเก่ง"

          "ลู่หาน?"

          "ปาป๊าฮุนฮุนนนนนนนนน!"

          ทันทีที่เซฮุนเงยหน้าึ้นมาจากกองเอกสาร ก็พบกับภรรยาและลูกชายตัวเล็กยืนอยู่ เซอุนรีบวิ่งเข้าไปหาผู้เป็นพ่อ ร่างสูงใหญ่รับร่างคุณลูกชายสุดที่รักมาไว้บนตักของตัวเอง มือหนาเลื่อนไปปิดเอกสารตรงหน้า เพราะตอนนี้มีอย่างอื่นที่สำคัญกว่าแล้ว

          "ปาป๊าฮุนฮุน วันนี้อุนอุนวาดรูปได้ดาวห้าดวงด้วยแหละ"

          "ได้เยอะจังครับลูก แล้วอุนอุนวาดรูปอะไรครับ?"

          "อุนอุนวาดปาป๊าฮุนฮุน หม่าม๊าลูลู่ แล้วก็อุนอุนฮับ! คุงครูบอกว่าอุนอุนวาดฉวยมาก"

          "แล้วไหนครับผลงาน ถ้าไม่มีปาป๊าไม่เชื่อนา"

          "รูปอยู่กับหม่าม๊าลูลู่ฮับ หม่าม๊าาาา รูปของอุนอุนล่ะฮับ"

          ลู่หานเปิดกระเป๋าเล็กของลูกชาย หยิบเอากระดาษวาดรูปของเซอุนขึ้นมา เขาเดินเอากระดาษแผ่นนั้นให้เซฮุน

          "ว้าว ได้ห้าดาวจริงๆด้วย"

          "คิกๆ คนเก่งก็อย่างนี้แหละฮับ คิกๆ"

          "ครับๆ เก่งก็เก่ง"

ฟอดดดดดดดด

          เซฮุนหอมหัวของลูกตัวเล็ก  เซอุนเป็นเด็กที่น่าหมั่นไส้จริงๆนะครับ ยังเด็กอยู่เลยยอตัวเองซะแล้ว ได้ใครมาก็ไม่รู้

          ...คงไม่ใช่มาจากผมหรอกมั้ง ไม่หรอก

          "เซอุน หนูลืมเล่าอีกเรื่องให้ปาป๊าฟังรึเปล่าครับ" ลู่หานเอ่ย

          "นั่นสิ! อุนอุนลืมเล่าเลย"

          "อะไรครับ"

          "อุนอุนนับเลขได้แล้วฮับ"

          "หืม? ไหนลองนับให้ปาป๊าฟังซิ"

          "หนุ่ง ฉอง ฉาม ฉี่ ..."

          เสียงสดใสของเซอุนดังเจื้อยแจ้ว ลู่หานยืนดูพ่อกับลูกเขากำลังคุยกัน เห้ออออ ยิ่งมองยิ่งเหมือน อะไรจะเหมือนขนาดนั้นนะ ยิ่งนิสัยนี่ยิ่งเหมือน

          "...เจะ แปด เก้า ฉิบ!"

          "ว้าววว เก่งจังเลย ลูกใครกันเนี่ย"

          "อุนอุนลูกปาป๊าฮุนไงฮับบบบ"

          "ไหนเอาหัวมาหอมอีกทีซิ"

          "ไม่เอา! เดี๋ยวน้ำลายปาป๊าฮุนฮุนติด อุนอุนเหม็น"

          "อุบ! ฮ่าาาาาาาๆๆๆๆๆ"

(50%)

          "..." เซฮุนหลุดยิ้มแล้วมองไปยังลู่หานที่ขำจนกุมท้อง ผมบอกแล้วว่าลูกผมน่ะไม่เหมือนใคร "โอเคๆ ปาป๊าไม่หอมละ"

          "ดีฮับ เพราะอุนอุนไม่อยากฉะผม"

          "ไม่สระผมได้ไง ระวังจีอึนไม่ชอบนะ" เซฮุนเอ่ย

          "ไม่ได้นะ! อุนอุนไม่ยอม!"

          "ไม่ยอมก็ต้องสระผมรู้มั้ยครับ" ลู่หานที่ขำจนพอใจแล้วเกินมาอุ้มลูกชายตัวแสบไว้ในอ้อมอก "งั้นเราไประบายสีรอปาป๊ากัน ให้ปาป๊าทำงานให้เสร็จก่อนเนอะ"

          "ระบายฉี! อุนอุนชอบระบายฉี!"

          สองร่างแม่ลูกเดินไปที่โต๊ะ แล้วเริ่มลงมือระบายสีในสมุดของเซอุน เด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมาถามลู่หานบ้างว่าแันนี้คืออะไร แล้วต้องลงสีไหนถึงจะถูก ซึ้งภาพน่ารักๆแบบนี้ได้อยู่ในสายตาของเซฮุนทั้งหมด

          คุณพ่อยังหนุ่มก้มหน้าก้มตาเซ็นเอกสารตรงหน้าต่อ ไม่นานเอกสารที่มีอยู่น้อยนิดก็หมดไปในภายในพริบตา ไม่คณามือผมหรอกของพวกนี้น่ะ จิ๊บๆ เซฮุนลุกขึ้นจากเก้าอี้ตัวโปรดงเงียบๆ โดยที่ไม่ให้สองแม่ลูกที่กำลังระบายสีอยู่รู้ตัว เขาย้ายร่างสูงๆของตัวเองไปอยู่ด้านหลังของลู่หานที่ตอนนี้รู้สึกว่าจะสนุกไปกับการระบายสีกับลูกน้อย

จุ๊บ!

          "โอ๊ะ!? ตกใจหมดเลย!"

          เซฮุนอมยิ้ม ก่อนที่จูบหัวเล็กสวยของภรรยาอีกครั้ง แขนแกร่งโอบไปรอบเอวเอวบางของลู่หาน ออกแรงดึงให้อีกคนเข้ามาใกล้ตัวเองจนตอนนี้แผ่นหลังบางๆชนเข้ากับแผงอกแกร่งของเซฮุนเข้าพอดีเป๊ะ ยังดีที่เซอุนยังจดจ่ออยู่ที่สมุดภาพเลยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาเห็นฉากสวีทของคุณปาป๊าและคุณหม่าม๊าของตัวเอง

          "ทำงานเสร็จแล้วหรอ"

          "ครับเสร็จแล้ว นี่ ลู่หาน"

          เซฮุนยังคงหล่อและเก่งเหมือนเดิม แต่ที่เห็นจะเปลี่ยนไปก็ตรงที่คนตัวสูงไม่เรียกลู่หานว่าพี่ลู่หานอีกแล้ว

          "หืม?"

          "ขอจูบหน่อยสิ"

          "เห้ย! จะบ้าหรอ ซ..เซอุนก็นะ"

          "งั้น..." เซฮุนหน่อยหันไปหาลูกชายที่นั่งระบายสีโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้างเลยซักนิด "อุนอุนครับ"

          "ฮับ ปาป๊าฮุนฮุนมีอะไรหรอฮับ"

          "อยากกินขนมมั้ยครับ"

          "อยากฮับ! อุนอุนอยากินนนน"

          "โอเค ...คุณจูนครับ เข้ามาหาผมหน่อย"

          ไม่นานประตูห้องท่าประธานใหญ่ก็ถูกเปิดออก จูนแทบอยากจะกรี๊ดทันทีทที่เปิดประตูเข้ามา เมื่อเธอเห็นภาพที่ท่านประธานกำลังโอบเอวคุณภรรยา กรี้ดดดดดดดดด มันดีอ่ะ คนตัวเล็กนั่งอยู่กลางหว่างขาคนตัวใหญ่ ฟีลมันให้เว้ยยยยย

          โอ้ เลือดสาววายในตัวฉันมันกำลังพลุ่งพล่าน!

          "คุณจูนพาเซอุนไปกินขนมหน่อยสิ"

          "ได้ ได้เลยค่ะท่านประธาน"

          "อ้อ แล้วก็ไม่ต้องรีบนะ ไปนานๆเลยก็ได้"

          "กรี๊ดดดดดดดดด! เอ่อ ขอโทษค่ะ ... ได้เลยค่ะท่าประธาน ดิฉันจะพยายามไปให้นานที่สุด! น้องเซอุนคะ เราไปกินขนมกันเถอะค่ะ"

          "ไปฮับพี่จูจูคนฉวย"

          หญิงสาวและเด็กชายเดินจูงมือกันออกไปจากห้อง เซฮุนเห็นดังนั้นจึงอุ้มลุหานด้วยท่าเจ้าสาว เดินตรงไปยังโต๊ะทำงานของตัวเอง เขาวางร่างบางลงบนโต๊ะที่ตอนนี้เคลียงานออกไปหมดแล้ว โดยที่ตัวเขาเองนั่งลงไปบนเก้าอี้ตัวโปรด

          เอ่อ ท่ามันล่อแหลมแปลกๆเนอะ -.,-

          "เซอุนไม่อยู่แล้วนะ"

          "ม..ไม่อยู่แล้วไงล่ะ"

          "ก็แปลว่า...ตอนนี้ทำได้แล้ว"

          "ไม่นะ อื้ออออออ"

          ใบหน้าหวานถูกโน้มลงมาให้อยู่ะดับพอดีกับคนตัวสูง เซฮุนรวบเอาเอวคุรภรรยาให้เข้าใกล้ตัวเขาเองมากขึ้น ปากประกบปาก ทั้งสองคนแลกลิ้นกันไปมาโดยที่ไม่คิดจะหยุด มือใหญ่ๆของเซฮุนนั้นเริมจะเป็นไม้เลื้อย เพราะตอนนี้มันเลื่อนไปอยู่บนขาเรียว ลูบอยู่อย่างนั้นไม่คิดเบื่อ

          "อ..อื้อ"

          "อืม..."

          เซฮุนจำใจต้องผละหน้าออกมาจากลุ่หาน แต่เมื่อคนตัวเล็กทำตาเยิ้ม แล้วปากแดงอมชมพูเหมือนเด็กน้อยใส่เขา มันทำให้คนตัวสูงทนไม่ไหว จนตองจูบลงไปอีกครั้งให้หายหมั่นเขี้ยว

          "อื้มมมมม ท..ที่นี่มันที่ทำงานนะเซฮุน"

          "ไม่เห็นต้องแคร์ ก็ผมเป็นเจ้าของนี่"

          "แต่พี่แคร์นะ อื้อ! หยุดเลยนะโอ เซฮุน!"

          "ผมไม่หยุดครับคุณโอ ลู่หาน :)"

          "อ..ไอ้เด็กบ้า! อ๊ะ!?"

          มือแกร่งยกร่างลู่หานลงจากโต๊ที่เคยนั่ง แล้ววางลงไปบนตักโดยที่หันหน้าออกจากตัวเอง ยกเหมือนผมเป็นตุ๊กตาเลยอ่ะ! ทำแบบนี้ได้ไง! -///-

          "ผมยังไม่หายเหนื่อยเลยนะลู่หาน"

          "ขยับออกไปอีกได้มั้ย จมูกนายมันชนแก้มพี่!"

          "ก็ผมตั้งใจให้มันชนนี่นา..."

          "ฮื้อออออ เซฮุ-"

          "ปาป๊าฮุนฮุน หม่าม๊าลู่ลู่ฮับ!"

          "เซอุน! / ว่าไงครับลูก ^^"

          "พี่จูจูคนฉวยซื้อันนี้ให้อุนอุนด้วย อาหย่อยมากเลย"

          "ไหนครับ ปาป๊าขอดูหน่อยซิ"

          "นี่ครับๆ ปาป๊าฮุนฮุนต้องซื้อให้อุนอุนด้วยน้า"

          ร่างป้อมๆวิ่งด้อกแด้กๆเข้าไปหาคนเป็นพ่อ จูนที่เดินเข้ามาพร้อมกับเด็กชายก็ได้แต่ยืนค้างนิ่งอยู่หน้าประตูห้อง พอตั้งสติได้ก็ค่อยๆไสร้างของตัวเองออกจากห้องไป

          'กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!! กูฟินโว๊ยยยยยยยยยยยยยยย'

          "!!! / หือ? / อะไรอ่า?"

          "ฮื้อออออออ คุณจูนเห็นหมดแล้วแน่เลย .///."

          "เห็นอะไรหรอฮับหม่าม๊า?"

          "อ..เอ่อ เห็น เห็น"

          "เห็นฉากสวีทครับ"

          "ฉากสวีทคือฉากที่เขารักกันใช่มั้ยฮับ?"

          "รู้มากเกินไปแล้วนะเราน่ะ เห็นมั้ยหม่าม๊าเขาเขินแล้วเนี่ย"

          "ฮื้อออออออ .////."

          ลู่หานก้มหน้างุด เพราะเขาจะซ่อนใบหน้าแดงก่ำให้ห่างจากสามีตัวแสบและลูกตัวแสบ เด็กชายวัยสี่ขวบที่นั่งอยู่บนตักลู่หานอีกทีก็หันไปมองคนเป็นแม่ที่เอาแต่นั่งก้มหน้าไม่หยุด อุนอุนพยายามพูดให้เงยหน้าขึ้นมาแล้วนะฮับ แต่หม่าม๊าลูลู่ไม่ยอมเงยหน้าเลย หม่าม๊าเป็นไข้รึเปล่านะ?

          เซฮุนกระชอบอ้อมกอดของตัวเองให้แน่นขึ้นไปอีก ไม่นานลู่หานก็ยอมเงยหน้าขึ้นมา ทั้งสามคนก็นั่งคุยกันงุ้งงิ้งตามประสาครอบครัวสุขสันต์

          การมีครอบครัวมันดีอย่างนี้นี่เอง ผมชอบมันจัง! ^^

(100%)

#หวานใจเดือน

เซอุน (อิมเมจน้องกียง)

เปิดวาร์ปไอจีของเด็กๆค่า

- (เบลล์) น้องแจอึน @jaen_mom

- (โซฮยอน) น้องอึนบยอล @ha_byeol

- (ชานอู) น้องแจ็คสัน @dayoung_jackson

- (เซอุน) น้องกียง @yong_mom

ส่วนตัวไรท์ชอบน้องแจอึนค่ะ น่ารักมากกกกกกกกกก

(50%)

อุนอุนก็พูดตรงไปนะ 555555555

(100%)

โง้ยยยยยย หมั่นไส้ค่ะหมั่นไส้! อะไรจะหวานได้ขนาดนั้น ลูกก็นั่งอยู่ตรงนั้นมั้ยอ่ะ555555

ตอนหน้าไคซูแล้วนะคะ ตามคำเรียกร้องงงงงงงง 5555555555