[GOT7,EXO] หวานใจเดือน2 l MarkBam ChanBaek HunHan

ตอนที่ 27 : หวานใจเดือน : ๒๔ (100%)

ห ว า น ใ จ เ ดื อ น

๒ ๔

          "ไม่ให้กูอยู่เป็นเพื่อนจริงๆดิอีแบม"

          "เออ ..กูรู้นะว่ามึงคิดอะไรอยู่ จะแอบมาส่องผู้ชายล่ะสิ"

          "โหยยยยย รู้ทันตัลหลอดเลยอ่ะ!"

          พอลลี่เขินบิดม้วนไปมา ตอนนี้พวกผมอยู่หน้าคณะวิศวกรรมศาสตร์ครับ เป็นที่ๆพอลลี่มันบอกว่าเป็นแหล่งรวบรวมผู้ชายหล่อเอาไว้ มันก็เลยขอตามผมมาด้วย ...อ้อ ที่ผมมานี่ก็เพราะพี่มาร์คบอกให้มาน่ะครับ ดีตรงที่ผมคนนี้ไม่มีเรียนต่อแล้ว เขาก็เลยขอให้มาอยู่เป็นเพื่อนหน่อย

          แฟนหลงหัวปลักหัวปลำก็งี้แหละ

          ไงล่ะ อิจฉาล่ะสิ้ :)

          "มึงไปเหอะ กูอยู่ได้น่า"

          "กูไม่ได้ห่วงมึงค่ะอีแบม"

          "ครับๆ ไม่ห่วงก็ไม่ห่วง" ดูสายตาก็รู้ว่าห่วง โกหกไม่เนียนเลยนะพอลลี่ *ส่ายหัวเอือมๆ*

          "..งั้นกูไปแล้วนะ" พอลลี่กำลังจะเดินออกไป แต่ก็หันกลับมาถามผมย้ำอีกครั้ง "อย่าให้ใครฉุดได้นะมึง"

          "ใครมันจะไปฉุดวะ กลางวันแสกๆแบบนี้"

          "ก็กู.."

          "ครับแม่ครับ น้องแบมคนนี้ไม่ให้ใครฉุดแน่นอน น้องแบมสัญญาเลย"

          แบมแบมยื่นนิ้วก้อยออกมา สายตาอ้อนๆถูกส่งไปให้ควบคู่กัน

          "ดี ..งั้นคุณแม่ไปก่อนนะคะน้องแบมม อย่าให้ใครฉุดระหว่างทางก่อนไปถึงมือผัวนะคะลูก"

          พอลลี่และแบมแบมหัวเราะออกมาพร้อมกัน ก่อนที่ร่างสูงบางของพอลลี่ค่อยๆเดินออกไปจากคณะวิศวกรรมศาสตร์ เหมือนแม่มาส่งลูกเข้าโรงเรียนเลยแฮะ...

          ใบหน้าหวานอมยิ้ม แล้วย้ายร่างบางๆของตัวเองเข้าไปในตึก จะว่าไปมันก็โหวงๆแฮะ ไอ้ยูคก็ไม่อยู่วันนี้อีก ไม่มีเพื่อนนั่งรอพี่มาร์คเลยอ่ะ

          "โอ้ววววว เด็กน้อยคณะไหนครับเนี่ย"

          "กิ้วๆ น่ารักซะด้วย"

          "ตัวเล็กสเป็คพี่เลยครับผมมมมม"

          ไอ้พวกบ้า! แซวซะเหมือนกูไม่ใช่ผู้ชาย กูเป็นผู้ชายนะเว้ย! เนี่ยๆมีเหมือนพวกมึงทุกอย่างเลย! ยังจะมาแซวอีก เบื่อไอ้พวกแบบนี้จริงๆ หน้าตาผมออกจะไปทางอูบินด้วยซ้ำ(?) ยังจะชมว่าน่ารักอีก

          ไม่ชอบเลยอ่ะ -3-

          ก็ได้แต่ไม่ทำไม่สนใจคำพูดพวกนั้น ผมเลือกจะเดินไปหาที่ว่างๆนั่งรอพี่มาร์ค หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นฆ่าเวลา

จึกๆ

          "หือ?" แบมแบมเงยหน้าขึ้นมองคนที่จิ้มไหล่ของตัวเอง "อ้าว พวกพี่ที่เป็นเพื่อนพี่มาร์คนี่ครับ"

          "จำได้ด้วยหรอเรา?"

          "ครับ แบมจำได้แม่นเลย ^0^"

          "ฮ่าๆ น้องแบมนี่น่ารักจริง"

          "ไอ้สัด เมียเพื่อนมั้ยไอ้โช"

          "นิดๆหน่อยๆเองมึง" โชกุนกระซิบกับคิน แล้วหันมายิ้มให้แฟนเพื่อนที่นั่งมองพวกเขาคุยกันตาแป๋ว โอ๊ยยย น้องครับได้โปรดอย่ามองด้วยสายตาแบบนั้น ฮืออออ "น้องแบมมาหาไอ้มาร์คใช่มั้ยเนี่ย"

          "ใช่ครับ แล้วพี่มาร์คอยู่ที่ไหนหรอ"

          คินกับโชกุนมองกันยิ้มๆ ก่อนจะบอกให้แบมแบมเดินตามพวกเขาสองคนไป

          พี่คินกับพี่โชกุนพาผมเดินออกมาจากตึกเรียน ตรงไปยังตึกที่เขียนว่าอาคารปฏิบัติการตัวใหญ่ๆอยู่หน้าตึก ระหว่างทางที่เดินพวกพี่เขาก็ชวนผมคุยตลอดเลย อีกอย่างที่แปลกๆก็คือ คนบนตึกก็เอาแต่มองพวกผมอ่ะ  ผมก็ไม่แน่ใจว่าตัวเองไปแอบเหยียบขี้หมาที่ไหนมารึเปล่าเขาถึงพากันมองแบบนี้

          "ถึงแล้วล่ะ"

          พี่โชกุนพูดขึ้นแล้วเปิดประตูห้อง พร้อมกับตะโกนออกมาเสียงดังฟังชัดว่า

          "ไอ้มาร์ค เมียมาหา!"

          ประโยคนั้นแค่ประโยคเดียวก็ทำให้ใบหน้าหวานๆของแบมแบมแดงเถือกไปหมด คินที่ยืนอยู่ข้างๆก็อดที่จะยื่นมือไปขยี้ผมนิ่มๆนั่นไม่ได้ เมียไอ้มาร์คแม่งน่าเอ็นดูชิบหาย โคตรเด็ก โคตรน่ารัก โคตรของโคตรของโคตรของโคตรน่ารักเลย

          "ไอ้สัดคิน ปล่อยมืออกจากหัวเมียกูเดี๋ยวนี้"

          "ไอ้เหี้ยมาร์ค ไอ้ขี้หวงเอ๊ย!"

          ร่างสูงๆของคินสบถออกมาก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้อง

          "มึงมานานรึยัง"

          "แบมมาพร้อมกับพี่คินแล้วก็พี่โชกุนนั่นแหละ" แบมแบมตอบแฟนตัวสูงไป ดวงตาโตมองเห็นรอยสีดำๆที่แก้มของมาร์ค เลอะอีกแล้ว! "พี่มาร์คเป็นเด็กรึไงเนี่ย"

          ผ้าเช็ดหน้าสีฟ้าเรียบๆถูกเอาไปเช็ดแก้มของมาร์ค ร่างสูงก็ได้แต่มองแฟนตัวเล็กเช็ดแก้มให้อย่างมีความสุข ดูจากหน้าแล้วคงจะมีความสุขจนน่าจะลอยได้เลยล่ะมั้ง

          "แม่ง.. รู้งี้กูเอาน้ำมันราดตัวเลยดีกว่า"

          "ถ้าทำแบบนั้นแบมจะไม่ให้พี่มาร์คเข้าห้องคอยดู -3-"

          มาร์คหัวเราะออกมา มือใหญ่ยื่นไปโยกหัวแบมแบมเบาๆ แล้วจุ๊บไปบนหน้าหน้าเนียนขาวโดยที่ไม่ทันได้ให้คนถูกกระทำได้ทันตั้งตัว

          "โอ๊ยยยยย กูเหม็นความรักจังวะ"

          "มดกัดๆ กูโดนมดกัดดดด"

          "สัด ชอบมาหวานต่อหน้าพวกกู"

          "มึงอ่ะชอบทำให้พวกกูอิจฉาตาร้อนนนน เห็นไฟในตากูมั้ยไอ้เหี้ยมาร์คคคคค"

          "กูจะแช่งให้น้องแบมแบมไล่มึงออกจากห้อง"

          "เดี๋ยวปั๊ดกูถีบหงาย พวกมึงไปทำงานได้แล้วไป!"

          "ไอ้สัด แค่นี้ก็ต้องถีบด้วย"

          "น้องแบมมมม ไอ้มาร์คมันจะทำร้ายพวกพี่ครับบบ"

          "เอ่อ..."

          "พวกมึงจะไปได้ยัง?"

          "เออ! พวกกูไปก็ได้! แตะไม่ได้เลยนะเมียมึงน่ะ! ชิ กูงอนมึงแล้ว!"

          งอนเป็นตุ๊ดเลย ไม่ได้ดูสาระร่างของตัวเองเลยใช่มั้ยวะไอ้พวกนี้ ตัวก็ไม่ใช่เล็กๆยังจะมาทำท่าสะดิ้งอีก กูล่ะเอือมที่มีเพื่อนแบบพวกมึงจริงๆ

(50%)

          "พวกมึงนี่มันน่าถีบจริงๆ"

          "น่ารักจะตาย"

          "แบมแบม มึงกำลังชมพวกมันต่อหน้ากูนะ"

          "แล้วทำไมอ่ะ ก็พวกพี่เขาน่ารักจริงๆนี่"

          ทันทีที่แบมแบมพูดจบมาร์คก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา ผมว่าแบมมันหนักแล้วนะ เห็นคนกวนตีน่ารักได้เนี่ย ร่างถึกๆ ควายๆอย่างไอ้พวกนั้นอ่านะน่ารัก? ตาบอดแน่ๆเลยไอ้เตี้ยนี่

          "เข้าไปด้านในเหอะ ข้างนอกมันร้อน"

          "อื้อ!"

          มือเล็กๆถูกมือใหญ่ของแฟนตัวสูงกุมพาเข้าไปข้างในห้อง เมื่อแบมแบมปรากฎแก่สายตาของทุกคนในห้อง ผู้คนรอบข้างก็พากันแซว บ้างก็หยุดทำงานตรงหน้าแล้วหันมาสนใจคนตัวเล็กที่ก้มหน้างุดเพราะเขิน

          "น้องแบมพี่คริสสสสสสสส!"

          "ครับ? อ๊ะ!?"

          คริสที่โผล่(?)ออกมาจากไหนก็ไม่รู้ วิ่งเข้ามาสวมกอดแบมแบมเต็มรัก มือที่จับกับมาร์คหลุดออกจากกัน ใบหน้าหวานถูกฝังลงไปบนแผ่นอกแกร่งของคนตัวสูงกว่า(มากโข)อย่างคริสเข้าอย่างจัง

          "งุ้ยยยย น้องแบมมาหาพี่คริสใช่มั้ยครับบบ"

          "เอ่อ ผม..."

          "ไอ้ห่าคริส! มึงปล่อยเมียกูเดี๋ยวนี้เลยนะเว้ย!"

          "แหมมมม เมียเต็มปากเต็มคำเลย" คริสเบะปาก แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยแบมแบมออกจากอ้อมกอด "กูไม่ปล่อยให้โง่หรอกเว้ยยยย ตัวน้องนุ่มนิ่มขนาดนี้" ตัวน้องแบมนุ่มอย่าบอกใครเลยนะครับ ฮือออออ นุ่มเหมือนมาร์ชเมลโล่วววววว "มึงอ่ะเลว พรากกูกับน้องแบมออกจากกัน! มึงมันชั่วววววววว"

          คริสไม่ฟังมาร์ค แถมยังกอดคนตัวเล็กแน่นขึ้นกว่าเดิม แน่นจนถึงขั้นที่แบมแบมนั้นเอ่ยปากบอกเองว่าหายใจไม่ออก เขาจึงยอมปล่อยให้ร่างบางๆเป็นอิสระ

          และทันที่แบมแบมถูกปล่อย ก็เป็นมาร์คเองที่จับให้ร่างของแฟนตัวเล็กไปอยู่ด้านหลังของตน

          เอ่อ...นี่พวกผมกำลังดูละครเรื่องอะไรอยู่วะเนี่ย นางเอกโดนแย่งไปแย่งมา กูก็นึกว่าดูหนังอินเดียอยู่ซะอีก -_____-

          "มึงอยู่ห่างๆแบมมันเอาไว้ ถ้ามึงเข้าใกล้ไอ้เตี้ยนี่เกินหนึ่งเมตร ...มึงตาย"

          "อ..ไอ้โหดเอ๊ย!"

          "กูโหดได้มากกว่านี้อีก มึงก็รู้" มาร์คชี้หน้าคริส แล้วหันหลังไปพูดกับแบมแบม "ส่วนมึงไปนั่งรออยู่ตรงนั้น"

          แบมแบมพยักหน้าตกลงแล้วเดินไปนั่งตามที่มาร์คบอก ซึ่งก็มีสายตานับสิบคู่จ้องมองท่าทางของคนที่ตัวเล็กที่สุดในห้องตลอดเวลา มาร์คที่เป็นเจ้าของตัวจริงต้องระเบิดความหวงออกมา

          "พวกมึงจะมองเมียกูอีกนานมั้ยห้ะ! อยากตายกันรึไง!?"

. . . . . .

          "งือออ..."

          เสียงหวานครางออกมาก่อนจะฝังหน้าลงไปบนกระเป๋าเป้ของมาร์ค แล้วหลับต่อจนแก้มยุ้ยๆนั่นถูกดันออกมา

          "อื้อหืออออ มองจนน้องจะทะลุแล้วม้างงงง"

          "กูว่าพรุนแล้วแหละ งานการไม่ทำ เอาแต่นั่งมองเมีย งานมันจะเสร็จอยู่หรอกมั้งครับเพื่อน"

          "สายตาพี่เถื่อนนี่ละมุนมาขรั่บท่านหัวหน้า!"

          "ฮิ้ววววววววววววววววว"

          เหล่าเพื่อนๆของมาร์คต่างพากันแซวเพื่อนตัวเองที่นั่งมองแฟนตัวเล็กไม่ละลายตาไปไหน มือใหญ่ก็เอาแต่ลูบผมนิ่มไปมา บ้างก็ลูบแก้ม บ้างก็บีบจมูก ส่วนสายตานี่ไม่ต้องพูดถึง

          ....ละมุนอย่าบอกใครเชียวล่ะ

          "งื้อออออ" ถูกรบกวนมากเกินไป ทำให้แบมแบมตื่นจากนิทราแล้วมองหาตัวการที่ทำให้ตนเองตื่น กำลังฝันดีเลย ใครมันมากวนฟร้ะ!? "พี่มาร์ค? มานั่งทำอะไรตรงนี้อ่ะ"

          "นั่งมองมึงไง"

          "ทำไมไม่ไปทำงานเล่า แล้วนี่พี่เป็นคนปลุกแบมใช่ป้ะ"

          "กูไม่ได้ปลุก มึงตื่นเองต่างหาก"

          "น้องแบมอย่าไปเชื่อมันนะครับ! พี่เห็นว่ามันกวนน้องแบม"

          "ใช่ๆ พี่เป็นพยานได้ครับ!"

          ผมด่ามันไม่ได้ ก็ต้องให้น้องแบมนี่แหละครับด่าให้ อุวาฮ่าๆๆๆๆ

          "พวกมึงนี่..."

          "พี่มาร์ค"

          "..."

          "มากวนแบมทำไมอ่ะ แล้วทำไมไม่ไปช่วยเพื่อทำงาน"

          "ก็-"

          "ไปช่วยเพื่อทำงานเดี๋ยวนี้เลยนะ"

          "..." แม่ง ทำไมต้องทำสายตาแบบนั้นด้วยวะ คิดว่าผมกลัวรึไง? เหอะ! กลัวตายแหละ "เออ! กุไปก็ได้ โอเคยัง?"

          ไอ้ก้อนมันพยักหน้าแล้วใช้มือเล็กๆนั่นไล่ให้ผมไปช่วยพวกเพื่อน(เลว)ทำงาน พอมันเห็นว่าผมเดินไปหาเพื่อนแล้ว แบมแบมมันก็นอนต่อ

          "กร๊ากกกกกกกกก! ไอ้กลัวเมีย"

          "ไหนวะพี่เถื่อนที่น่าเกรงขาม"

          "กลัวอะไรไม่กลัว กลัวกระต่ายตัวนิดเดียว ฮ่าๆๆๆ กุขรรม"

          "พวกมึงเงียบ! แบมมันนอนแล้ว"

          ไอ้พวกนี้แม่งน่าเอาตีนไปประทับบนปากของพวกมันแต่ละตัวจริงๆ กูไม่ได้กลัว กูแค่เคารพเว้ย!

          "นั่นมึงจะไปไหน"

          "เสือก"

          ผมเลือกที่จะเดินกลับไปหาไอ้ก้อน ก่อนจะถอดเสื้อช็อปไปคลุมที่ตัวมัน แล้วหยิบเอาเกียร์ที่ผมให้แบมแบมเก็บไว้ขึ้นมาพันๆที่ข้อมือของคนขี้เซา

          "ชัดแล้วนะ แบมแบมมันมีเจ้าของแล้ว ...โดยเฉพาะมึงไอ้คริส"

          "ไอ้ฟัก...ทอง"

          คริสส่งนิ้วกลางสวยๆให้มาร์คที่เดินกลับมาที่โต๊ะทำงานแล้ว

          "กูอยากได้แบบน้องแบมอีกจัง มีเปิดพรีมั้ยวะ"

          "เออนั่นดิ มีร้านไหนขายมั่ง กุล่ะอยากได้ น้องแบมคลน่ารักสสสสส์"

          "น้องแบมมีพี่น้องมั้ยไอ้มาร์ค"

          "ไม่มี"

          "เพื่อนอ่ะ กูว่าเพื่อนแม่งต้องน่ารักเหมือนกันนี่แหละ"

          "หึ ..มึงรู้จักไอ้ชานยอลกับไอ้เซฮุนมั้ยล่ะ?"

          "รู้จักดิ ทำไมวะ"

          "นั่นแหละผัวเพื่อนมันล่ะ"

          ทันทีที่มาร์คพูดจบทั้งห้องก็ตกในความเงียบ แล้วก็ค่อยๆมีเสียงคร่ำครวยออกมา

          "ทำไมคนน่ารักต้องมีแฟนด้วยฟว้าาาาา"

          "โอ๊ยยยยยย กูนกอีกแล้ว!"

          "งืออออออ..."

          !!!!!

          "พวกมึงน้องจะตื่น นิ่งๆไว้"

          .....

          "ง่ำๆ อืออออ" แบมแบมพลิกหัวไปทางก่อนจะหลับไปเหมือนเดิม

          "เห้ออออออ กูใจหายใจคว่ำหมด"

          "แต่แบบ...ขยับจัวเฉยๆจำเป็นต้องน่ารักมั้ยวะ"

          "ฮือออออออ คนอะไรน่ารักเหี้ยๆ"

          หึ พวกมึงก็ได้แต่แต่มโนในความฝันว่าแบมมันเป็นของพวกมึง แต่หารู้ไม่ว่าความเป็นจริงแล้วเจ้าของตัวจริงของมันก็คือกู..

          กูที่ชื่อมาร์ค ต้วนเท่านั้น :)

(100%)

#หวานใจเดือน

(50%)

แหมมมมม ถ้าจะหวงขนาดนี้ ก็เก็บน้องแบมเอาไว้ที่ห้องเถอะค่ะมาร์คต้วน ชิชะ ใครก็แตะคนของพี่ไม่ได้งี้ >.<

(100%)

ใช่สิ้สิ้ บ้านเธอมีแบมแบมนี่!

ฮรุกกกก ;-; ถ้าจะหวานขนาดนี้ ไรท์แนะนำให้ไปอยู่กันสองคนเลยค่ะ