[GOT7,EXO] หวานใจเดือน2 l MarkBam ChanBaek HunHan

ตอนที่ 25 : หวานใจเดือน : ๒๒ (100%)

ห ว า น ใ จ เ ดื อ น

๒ ๒

          "ลู่ ตื่นได้แล้ว"

          "..."

          "ไอ้ลู่หาน"

          "อืออออ"

          "เชี่ย! ทำไมตัวมึงร้อนจังวะ!? ...แบค! ไอ้แบคๆ ไอ้ลู่แม่งเป็นไรวะ ตัวโคตรร้อนเลยว่ะ"

          "ไหนๆ" แบคฮยอนรีบวิ่งจากห้องรับแขกไปยังห้องนอนของลู่หานทันทีที่สิ้นเสียงของแบมแบม มือเรียวสวยทาบลงไปบนหน้าผากเนียนของเพื่อนที่นอนอยู่บนเตียง "โห! ร้อนอ่ะ"

          แบมแบมกับแบคฮยอนมองหันกันก่อนที่จะวิ่งวุ่นไปทั่วห้องของเพื่อนรักหน้ากวาง ทั้งสองคนทำอะไรไม่ถูก เพราะอยู่ดีๆลู่หานก็ป่วยซะงั้น ทั้งที่ปกติแล้วเขาเป็นที่สุขภาพร่างกายแข็งแรงดี ป่วยยากมาก เรื่องป่วยนี่นับครั้งได้เลย

          แต่พอมาป่วยกระทันหันแบบนี้ทั้งสองคนถึงกับไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว

          "แบค! มึงทำอะไรซักอย่างดิวะวิ่งอยู่ได้"

          "มึงก็เหมือนกันนั่นและน่ะ!"

          "มึงควรจะรู้ป้ะว่าเวลาคนป่วยเป็นไข้เขาต้องรักษากันยังไง ผัวมึงเป็นหมอไม่ใช่หรอ!?"

          "ผัวกูเป็น แต่กูไม่ได้เป็นโว้ย!"

          "ฮือ กูหนาว.."

          "หนาวหรอ? แต่ตัวมึงร้อนมากเลยนะ"

          "อือ.. หนาวมากๆเลย ฮึก"

          "ผ้า ..หาผ้า!"

          "เออ ผ้าห่มๆ"

          ร่างเล็กๆทั้งสองคนวิ่งออกไปจากห้อง ไม่นานก็กลับมาพร้อมกับผ้านวมผืนใหญ่คนละผืน ซึ่งก็คงจะไปเอามาจากห้องของตัวเอง

          แบคฮยอนห่มผ้านวมสีเหลืองอ๋อยของตัวเองลงไปบนผ้าห่มของลู่หาน ตามด้วยแบมแบมที่เอาผ้านวมสีฟ้าปูทับลงไปอีกชั้น

          "เป็นไงๆ หายหนาวยังวะ"

          "..." ลู่หานปรือตาที่หนักอึ้งมองหน้าเพื่อนรักที่ทั้งสองคนทำหน้าตาดูเป็นห่วงเขาจับใจ "..ยังหนาวอยู่เลย"

          "เชี่ยยยยยย / เชี่ยยยยยย"

          แบคฮยอนและแบมแบมทรุดตัวลงไปบนพื้นห้องอย่างหมดแรง ทำหน้าทำตาเหมือนคนจะร้องไห้ ซึ่งลู่หานเห็นอย่างนั้นจึงพยายามพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นนั่ง แต่ไม่ทันที่จะได้นั่งตามที่ใจคิด ร่างกายทั้งร่างก็ทรุดกลับลงไปนอนดังเดิม

          โอ๊ย น่าสงสารจริงๆ

          "มึงไม่ต้องลุกเลยไอ้ลู่"

          "นอนๆไปเหอะมึงอ่ะ อย่าซ่า"

          แบมแบมลุกขึ้นมาจับตัวลู่หานให้นอนลงไปดีๆ ส่วนแบคฮยอนก็ทำหน้าที่ห่มผ้าตามให้เป็นการตบท้าย

          "แม่ง กูไม่เคยดูเลยคนป่วยด้วยอ่ะดิ มึงอ่ะแบม?"

          "กูทำเป็นแค่ทำแผลเหอะ"

          "..." แบคฮยอนนั่งคิดซักพัก ไม่นานก็มีความคิดบรรเจิดเกิดขึ้นในหัวสมองอันชาญฉลาด(?) "กูรู้แล้วว่าจะทำไง!"

          "หือ? ทำไงวะ"

          "ไปข้างนอกๆ ...ลู่ กูยืมโทรศัพท์หน่อยนะ"

          มือเรียวสวยองแบคฮยอนยื่นไปหยิบเอาโทรศัพท์ของลู่หานที่วางนิ่งอยู่บนโต๊ะเล็กข้างเตีงมาถือไว้ แล้วพาแบมแบมออกไปนอกห้อง

          "มึงจะทำไรวะแบค?"

          "มึงนี่ไม่ฉลาดเอาซะเลย"

          "เอ๊า กูผิดหรอ"

          "เถอะน่าๆ"

          โทรศัพท์เครื่องสวยถูกปลดล็อคด้วยฝีมือของหมาน้อยอย่างแบคฮยอน เข้าไปยังรายชื่อแล้วกดโทร.ออก

          "....ฮัลโล น้องเซฮุน....ใช่ พี่แบคเองแหละ....คือ ตอนนี้ไอ้ลู่มันป่วยอ่ะ...เห้ย! ไม่ได้เป็นไรมากหรอก....น่าจะเป็นไข้ธรรมดานี่แหละ....แต่ตัวมันร้อนมากเลยนะน้องเซฮุน...มันนอนซมเป็นซากผักเลย....อื้อๆ รีบมาเลยนะเซฮุน"

ติ๊ด!

          "เล่นงี้เลยอ่อ"

          "เออดิ ก็กูกับมึงทำไม่เป็นนี่หว่า ก็เหลือแค่น้องเซฮุนคนเดียวนี่แหละ"

          "เยี่ยมมากมึง!"

          "กร๊ากๆๆ ไอ้ลู่มีคนดูแลแล้วเราก็ออกไปจากที่นี่กันเหอะ"

          "ไปๆ กูไม่อยากเป็น กขค. ฮ่าๆๆ"

. . . . . .

          เสียงเครื่องปรับอากาศที่ดังขึ้น ทำให้บรรยากาศในห้องที่เงียบสนิทมีเสียงบ้าง ไอ้แบม ไอ้แบคมันไปไหนกันวะ ทำไมนานอย่างนี้ โอ๊ยยยย จะขยับก็ขยับไม่ได้ ปวดเมื่อยไปทั้งตัวเลย สาบานเลยว่าผมจะไม่ตากฝนอีก! ์ฮืออออออ

แอ๊ดดดดด

          "ไอ้แบม ไอ้แบค แค่กๆ มาแล้วหรอ"

          "..."

          "ทำไมพวกมึง-" ลู่หานพลิกตัวกลับอย่างยากดาย พอหันกลับมาได้ก็พบกับร่างสูงที่คุ้นหน้าคุ้นตาดี ยืนหน้านิ่ง คิ้วสวยได้รูปถูกขมวดเป็นปม "ซ..เซฮุน?"

(50%)

          "พี่เป็นไงบ้าง" มือใหญ่ถูกยิ่นออกไปทาบบนหน้าผากขาวของคนป่วย "ตัวร้อนอย่างที่พี่แบคบอกจริงๆด้วยว่ะ.."

          "..."

          เซฮุนวางถุงยาเอาไว้ที่โต๊ะเล็ก แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำซึ่งเขาก็ไม่ได้กลับมาตัวเปล่าแต่อย่างใดเพราะในมือทั้งสองข้างนั้นถือผ้าผืนเล็กและกาละมังอย่างละหนึ่งอัน

          "มาเช็ดตัวก่อนนะ"

          ร่างสูงดึงผ้านวมผืนใหญ่สามผืนออกจากคนตัวบาง ร่างกายของลู่หานเต็มไปด้วยเหงื่อ เสื้อยืดสีฟ้าอ่อนถูกถอดออกด้วยฝีมือของเซฮุน ความเย็นจากผ้าที่เปียกน้ำหมาดๆทำเอาร่างกายทั้งร่างสั่นสะท้านเพราะความเย็น

          "พี่ไปทำอะไรมาถึงได้ป่วยขนาดนี้?"

          "ก็ แค่กๆ วันนั้นพี่จะออกไปซื้อขนมมากินบนห้อง แต่ฝนดัน แค่กๆ ตกพอดี แล้วพี่ก็ไม่ได้เอาร่มติดตัวไปด้วยก็เลย..."

          "ดื้อ"

          "งื้อออออ เซฮุน"

          จมูกรั้นๆถูกบีบด้วยมือใหญ่ของแฟนเจ้าตัวที่ทำหน้าหมั่นเขี้ยว คนที่นอนอยู่บนเตียงอย่างออกหน้า

          "น..หนาวแล้ว พอเถอะ"

          "โอเค" เซฮุนเดินไปหยิบเสื้อตัวใหมมาเปลี่ยนให้ "เปลี่ยนกางเกงด้วยป้ะ?"

          "ไม่!"

          "ฮ่าๆ อายอะไร ผมเห็นมาหมดแล้วเหอะ"

          "ยุ่ง"

          ร่างสูงยิ้มยียวนให้คนรักที่ทำหน้าบึ้งอยู่บนเตียง มือหนาถือชามโจ๊กที่เขาน่าจะไปซื้อมาก่อนที่จะมาถึงที่นี่

          "กินข้าวก่อนจะได้กินยาต่อ"

          "...ไม่หิวอ่ะ"

          "ไม่หิวก็ต้องกิน"

          "แต่..มันน่าจะไม่อร่อยนะ ;-;"

          สายต้าอ้อนๆเหมือนลูกแมวตัวน้อยถูกส่งให้เซฮุน ทำให้เขาเขวได้เพียงนิดเดียวเท่านั้น เพราะลู่หานป่วยเกินที่จะเล่น เขาจึงอยากให้อีกคนหายจากไข้บ้าๆนี่ซักที

          "ไม่ได้ ยังไงก็ต้องกิน"

          โจ๊กช้อนแรกยืนไปจ่อปากเล็กๆของลู่หาน คำแรกยังไม่ทันได้เคี้ยว คำที่สองก็ตามมาติดๆ นี่ยังมีคำที่สาม สี่ ห้า หกอีกเรื่อยๆ จ่อปากจนทำให้เขานั้นเคี้ยวไม่ทัน

          มึงจะฆ่ากูรึไงเซฮุน?

          "พ..พอแล้วเซฮุน พี่อิ่มแล้ว"

          "งั้นก็มากินยา"

          "ไม่กิน"

          "ทำไมไม่กิน?"

          "ม..มันขม พี่ไม่ชอบ"

          เซฮุนหัวเราะหึ นี่น่ะหรอคนที่บอกตัวเองว่าแมนนักแมนหนา ยาเม็ดเล็กๆแค่นี้ยังกินๆไม่ได้เลย แล้วจะเอาแรงที่ไหนไปทำใครได้วะถามมจริงๆเหอะ

          "พี่กินไม่ได้ แค่กๆ จริงๆนะ"

          "...อืม ไม่เป็นไร"

          เมื่อได้ยินอย่างนั้นลู่หานก็ดีใจจนแทบจะกระโดด แต่ติดตรงที่สภาพร่างกายไม่อำนวยด้วยเลย ทำได้แค่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เท่านั้น

          แต่ชะ่าใจได้ไม่นานริมฝีปากบางของลู่หานก็ถูกประกบอย่างรวดเร็ว มือหนาๆของแฟนตัวสูงจับท้ายทอยของเขาเอาไว้ ปรับองศาใดได้ตรงตามที่ต้องการ เจ้าของริมฝีปากได้รูปสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากของคนตัวเล็ก พลางดันเม็ดยาเข้าไป

          "อึก.." ลู่หานกลืนน้ำกับยาเข้าไปโดยอัตโนมัติ ก่อนที่ใบหน้าหลอจะผละออกอย่างอ้อยอิ่ง แล้วจุ๊บลงมาใหม่อีกครั้งที่มุมปากเพื่อเช็ดน้ำที่เลอะออกมาออกให้

          "ซ..เซฮุน .///."

          "กินดีๆไม่ชอบ ต้องเจอวิธีนี้"

          ร่างบางๆถูกรั้งให้นอนลงไปนอนบนเตียงดังเดิม โดยที่เซฮุนไม่ลืมที่จะเอาผ้าห่มคุมตัวไว้ให้ แต่ครั้งนี้มีผ้าห่มเพียงผืนเดียวเท่านั้น

          "หนาวอ่ะ ขออีกผืนได้มั้ย"

          "มันหนาเกินไป เดี๋ยวหายใจไม่ออกพอดี"

          เซฮุนเดินเอากาละมังไปเก็บ ก่อนจะเดินไปเร่งแอร์ให้เพิ่มขึ้น เพราะแอร์ที่เปิดไปเมื่อกี๊มันต่ำเกินไป

          "มันหนาวจริงๆนะ"

          "...หนาวมากเลยหรอ"

          "อื้อๆ"

          เซฮุนยืนคิดครู่หนึ่งก่อนจะถอดเสื้อขอตัวเองออก เผยให้เห็นร่างกายที่สมบูรณ์แบบ ซิกแพ็คเป็นลอนสวยที่ผ่านการดูแลและออกกำลังกายมาเป็นอย่างดี

          "ถ..ถอดเสื้อทำไม!?"

          เขาไม่ตอบ ทำเพียงแค่เดินมาที่เตียงแล้วนอนลงไปบนเตียงเดียวกันกับลู่หาน แขนแกร่งโอบกอดแฟนตัวน้อยเอาไว้แน่น ก่อนที่จะจุ๊บลงไปที่หน้าผากเนียน

          "อุ่นขึ้นยัง?"

          "ก..ก็อุ่นดี แต่.."

          "หื้ม?"

          เจ้าแฟนตัวโตเริ่มอยู่ไม่สุข จมูกโด่งคมเป็นสันไซร้ไปทั่วแก้มขาวอมชมพูเพราะพิษไข้ของลู่หาน แล้วกดหอมแก้มนุ่มๆนั่นไปหายฟอด

          "อื้อ! ด..เดี๋ยวเซฮุนก็ติดไข้จากพี่พอดี"

          "ไม่เป็นไรหรอก ..ขอแค่พี่หายก็พอแล้ว"

          พูดจบร่างแข็งแกร่งก็กระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นกว่าเดิม ดันหัวเล็กๆซุกลงไปในอกใหญ่ของตัวเอง แล้วลูบผมนุ่มไปพลางๆ

          "ต..แต่"

          "นอนนะครับคนดี"

          "อื้อ .///."

          ลู่หานหลับตาลง มือบางถูกยืนไปกอดเซฮุนไวเ้ช่นเดียวกัน ร่างสองร่างกอดกันกลม ห้องทั้งห้อมอบอวลไปด้วยความรักและความห่วงใยของทั้งสองคนที่มีให้กันไม่จางหายไปไหน

          อยากให้เวลาหยุดอยู่แค่นี้จังเลย :)

(100%)

#หวานใจเดือน

(50%)

อื้อหือออ แบคฮยอนกับแบมแบมนี่ร้ายค่ะ ดูแลเพื่อนไม่ได้ส่งต่อให้แฟนเขาดูแลแทน555

(100%)

หวานจ๋อยเลยค่ะ! อิจพี่ลู่ผิดมั้ยเนี่ย!?

(มันก็จะประมาณนี้แหละค่า ฟินวนไปปปป)

. . . . . .

เรื่องเคะท้องได้นี่คนเม้นต์เกินร้อยนะคะ แปลว่ารีดเดอร์จะได้เห็นเคะท้องแบ้ววววว

แต่จะมาในพาร์ทสเปเชี่ยล จะอ่านหรือไม่อ่านก็ได้ตามใจรีดเดอร์เน้อออ

แต่ใจจริงก็อยากให้อ่านอ่ะค่ะ555555

. . . . . .

หายยยยยยยยยยไปซะหลายวันเลย

คือจริงๆไรท์ติดสอบค่ะ มีสอบแล้วยังต้องเคลียร์งานส่งอาจารย์อีก คือบับงานเยอะมากกกกกก ถ้าเอามากองๆรวมกันนี่จะท่วมหัวอยู่แล้ว

แต่ตอนนี้เสร็จหมดทุกอย่างแล้วค่าาา *ปรบมือ!* ไรท์กลับมาอัพตามปกติแล้วนะคะ55555