[GOT7,EXO] หวานใจเดือน2 l MarkBam ChanBaek HunHan
ตอนที่ 12 : หวานใจเดือน : ๑๑ (100%)
ห ว า น ใ จ เ ดื อ น
๑ ๑
เครียด..
เครียดอ่ะ...
แม่งเครียดว่ะ...
ไอ้เหี้ย กูเครียดดด!
แบคฮยอนทึ้งหัวของตัวเอง อยากจะจับไอหัวสมองกลวงๆทุขกับโต๊ะชิบหาย แต่ติดตรงที่กลัวจะเจ็บนี่ดิ ก็เลยทำได้แต่คิด ฮรึกกกก จะสอบอยู่แล้วยังไม่เข้าใจอะไรซักอย่างเลย คนที่เดินผ่านไปผ่านมาก็เอาแต่มองผมอ่ะ จะไม่อะไรเลยซักนิด แต่นี่! ที่นี่คือคณะแพทย์!! โถ่วววว ขุ่นพระผมคงดูบ้ามากจนต้องมานั่งรอหมอสินะ...
แต่เปล่า! ผมไม่ได้มาหาหมอเพราะจะมาตรวจสภาพจิต ที่ผมมานี่ก็เพราะมาหา(ว่าที่)หมอปาร์ค ชานยอลต่างหาก ใกล้จะครบเดือนแล้วด้วย ถึงงานที่ผมทำมันจะเริ่มไปเยอะแล้วเหอะ แต่มันก็ยังไม่ครบร้อยเปอร์เซ็นอ่ะ
แล้วนี่ยังจะมาเครียดเรื่องสอบอีก ฮอลลลล บอกผมทีว่าสมองผมทำมาจากอะไร ...จากที่เดาๆดูน่าจะทำมาจากขี้เรื่อย T^T
"น้องแบคฮยอนนี่ มาทำอะไรแถวนี้หรอ? ^^"
"พี่โซ! โหยยย คิดถึงอ่ะ หายหน้าหายตาไปเลยนะ -3-"
แบคฮยอนวิ่งไปกอดแล้วเอาหน้าถูอกแกร่งแบบอ้อนๆคนตัวสูงที่ยืนยิ้มอยู่ รุ่นพี่คนนี้ชื่อโซครับ แพทย์สี่ สนิทกันมากครับตอนที่ผมอยู่ปีหนึ่ง แต่พอขึ้นปีสองปั๊บพี่แกก็เริ่มไม่วางมาเจอพวกผม(ไอ้แบมกับไอลู่ก็รู้จักพี่โซน่ะครับ) หายหน้าหายตาไปนี่ถ้าไม่บอกว่าติดเรียน ผมจะคิดว่าพี่มันติดเมียไปแล้วนะเนี่ย
"ก็พี่อยู่ปีสี่แล้วนี่" โซยื่นมือไปขยี้ผมนุ่มของคนตัวเล็กตรงหน้า "..เรายังไม่ตอบพี่เลยนะว่าทำอะไรที่นี่"
"อ๋อ แบคมาหาหมอ่ะ"
"หมอจิตหรอ?"
ผมดูเหมือนคนบ้ามากเลยหรอ -_____-
"บ้า ไม่ใช่ซักหน่อย ..หมอชานยอลน่ะครับ จะว่าไปหมอก็ยังไม่ใช่ เขายังเรียนไม่จบเลย"
"ชานยอล?" โซเลิกคิ้ว "พี่เห็นมันแว๊บๆอยู่นะ เห็นเดินอยู่กับไอ้ภีม ไอ้กาย"
"อ้าวไ ทำไมเป็นงั้นอ่ะ"
แบคฮยอนทำหน้าหงอย ไอ้เราก็นั่งรออยู่ตั้งนาน อุส่าห์ไลน์ไปบอกแล้วว่าจะนั่งรออยู่ที่สวนหลังคณะ แต่ตัวเองดันไปทำตัวชิวๆอยู่กับเพื่อน..
ผมควรงอนพี่มันมั้ยล่ะเนี่ย? -3-
"ยู่อยู่นั่นแหละ ยิ่งปากเล็กๆอยู่นะเราน่ะ"
"งื้ออออ พี่โซมาบีบปากแบคทำไมเนี่ย"
"หมั่นเขี้ยวไง คนอะไรก็ไม่รู้"
"ไอ้โซ"
ตายยาก พอพูดถึงก็มาให้เห็นเลยนะ ชิ...
"อ้าวไอ้ชาน มึงมาก็ดีเลย น้องแบคมันรอมึงอยู่"
"..."
ชานยอลหันไปมองแบคฮยอนที่หันหน้าหนีเขาไปทางอื่น งอนอยู๋เว้ย รู้เอาไว้ด้วย!
"เห้ย! กูต้องกลับบ้านก่อนว่ะ งั้นกูไปละ ..พี่ไปนะน้องแบค^_^"
"ครับ^0^"
"..."
พี่โซตีไหล่ไอ้หมอหูกางปุๆ ก่อนจะวิ่งมาราธอนไปอย่างไวว่อง เจอพี่มันอีกทีคงไม่ใช่ที่โรงพยายาบาลใช่มั้ยมั้ยวะ
"นี่"
"..." ชิชะ อย่ามาเรียก -3-
"รอฉันหรอ"
"..." เออดิ รอนานแล้วด้วย -3-
"..."
ชานยอลถอนหายใจออกมาก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้ข้างๆแบคฮยอน
"เป็นไร งอน?"
"..." แบคฮยอนหันหน้าไปมองคนข้างๆแว๊บนึงแล้วหันหน้าหนีอีกครั้ง "ชิ -3-" แม่ง ยังไม่รู้ตัวอีก!!
"งอนพี่หรอครับน้องแบค?"
อ..ไอ้เหี้ย ผมไปไม่เป็นเลยว่ะ เจอพี่แอทแทคใส่ขนาดนี้ คอนโดกลับทางไหนวะ ผมหาทางกลับไม่เจอ ฮื้ออออ
"ม..ไม่ได้งอนซักหน่อย" โถ่ ใจไม่แข็งเลยกูนี่ T^T
"อ้าวหรอ กะว่าถ้างอนจะพาไปเลี้ยงไอติมซักหน่อย-"
"งั้นงอน! งอนมากๆด้วย!" โถ่ นี่ก็เห็นแก่กินอีกละกู
"..." ชานยอลยิ้มส่งไปให้แบคฮยอน "งอนไร ไหนบอกมาดิ๊"
"ก็พี่อ่ะ..ผมส่งข้อความไปบอกแล้วว่าจะรออยู่ที่สวน แต่พี่ก็ไม่อ่าน แล้วพี่โซก็บอกว่าเห็นพี่เดินอยู่กับเพื่อนอ่ะ ._."
"ก็เลยงอน?" แบคฮยอนพยักหน้า "หึ น่ารักดี"
"อะไรนะ อะไรดีๆนะ?"
"เปล๊าาาา!"
หือออออ มีพิรุธหนักมาก เสียงนี่สูงกว่าเสริมส้นไอ้แบมอีก
"คืองี้นะ ..เมื่อกี๊เรียนอยู่แล้วจารย์บอกให้ปิดโทรศัพท์ เพราะเนื้อหาที่เรียนมันสำคัญ พอเรียนเสร็จฉันก็ไปกินข้าวต่อ แล้วก็เห็นข้องความที่นายส่งมา ...ถึงรีบมาหานี่ไง"
เหมือน...
เหมือนแฟนอธิบายให้แฟนฟังเลยอ่ะ .////.
ไอ้เหี้ย!! นี่กูคิดอะไรอยู่วะเนี่ยยยยยยยยยย!!
(50%)
"หรอ ..แล้วไป"
"แล้วนี่อ่านสอบใช่มั้ย?"
"ช่ายยยย โคตรไม่เข้าใจเลยอ่ะ"
"สอนป้ะ?"
"ห้ะ! ได้จริงดิพี่"
"พอไปได้แหละ..มั้ง"
บ้าเกินไปแล้ววววว เทพชิบหายเลยว่ะ นี่ขนาดเรียนคนละสายนะเว้ย ชักจะฉลาดเกินมนุษย์มนาไปละไอ้หมอ(ผี)
"แต่มันต้องมีข้อแลกเปลี่ยน"
อีกละ ผมนี่เสียวสันหลังแปลกๆเลยว่ะ
"ข้อแลกเปลี่ยนอะไรขอ-"
จุ๊บ!
ผมว่าแล้วเชียว!!!
"O//_//O"
" :) " ชานยอลยิ้มหวานส่งไปให้ "ไหน..ไม่เข้าใจตรงไหนล่ะ"
ผมเกลียดหมอก็เพราะไอ้บ้านี่แหละ! แม่งเอ๊ย! .////.
. . . . . .
"ลู่วันนี้มึงไม่ไปเต๊าะน้องเซฮุนอ่อ"
"ไม่ว่ะ ._."
"ไมวะ มึงไปไปเต๊าะน้องเขาสามวันแล้วนะ"
"..."
"หรือว่า..มึงเขินที่ไปจุ๊บน้องเขาในคณะบริหารวะ!?"
"เชี่ยแจ! เบาๆดิวะ"
"หึ เขารู้กันทั้งมหา'ลัยแล้วเว้ย!"
โอ๊ยยยยยยย อยากเอาหัวมุดลงดินว่ะ โคตรอายเลยอ่ะ หลังจากที่ทำเรื่องน่าอายเสร็จผมก็วิ่งหนีน้องฮุนนี่ออกมาเลน แล้วก็สองวันมาแล้วที่ไม่ได้ไปหาน้องเขาที่คณะ หน้าก็ไม่เอาไปให้เจอ เวลาเห็นไกลๆผมก็จะวิ่งหลบตลอด
ฮืออออ ก็คนมันเขินนี่นาทำไงได้ -///- แต่ผมไม่ท้อหรอกนะที่จะไปจีบน้องอ่ะ แต่คือบับ..ขอเวลาทำใจนิสนุงเนอะแล้วค่อยเดินหน้าเต๊าะต่อ
"มึงไม่ไปจริงดิลู่"
"..." ลู่หานส่ายหน้าทันทีที่เพื่อนรักพูดจบ
"..แต่กูได้ยินมาว่าช่วงที่มึงไม่อยู่น้องเมล่อนเต๊าะน้องเซฮุนหนักมากเลยนะเว้ย"
"เห้ย ทำงี้ได้ไงอ่ะ"
"หึๆ น้องเขาได้หลุดออกจากมือมึงแน่ไอ้กวางน้อย"
เสือเว้ยเสือ! กูเป็นเสือไม่ใช่กวาง เดี๋ยวปั๊ดตบด้วยฝ่าตีนเลยนี่
แต่เดี๋ยว...เมื่อกี๊ไอ้ยองแจมันว่าอะไรนะ?
"หึๆ น้องเขาได้หลุดออกจากมือมึงแน่ไอ้กวางน้อย"
....
ไม่ได้นะ!! ไม่ไได้เด็ดข๊าดดดด น้องฮุนนี่จะหลุดมือจากพี่ลู่คนนี้ไม่ได้ ผมไม่ยอมหรอกนะเฟ้ย!
แต่แม่ง... ไปตอนนี้ก็ไม่กล้าไปเต๊าะน้องเขาอยู่ดีป่ะวะ?
ก็ได้แต่เอาหน้าหล่อๆจุ้มเอาไว้ที่โต๊ะเหมือนเดิม ฮื้ออออออออออออออ!
'กรี๊ดๆๆ มึงงงง คนหล่อมาคณะเราอ่ะ!'
'ไหนวะ ..กรี๊ดดดดดดดด โอป้ามากค่ะจุดๆนี้'
'F4ป่ะมึ๊ง แบบในซีรีย์อ่ะ กูว่าใช่แน่ๆ!'
'กูควรถ่ายรูปน้องเขาไว้ป้ะ จะได้เอาไปติดผนังที่ห้อง'
'ฮอลลลล นั่นคนหรือเทพบุตรคะะะะะ'
'ตบชุ้น ตีชุ้นเลยค่ะท่านเจ้าคุ๊นนนนน'
อะไร๊! ผู้หญิงคณะผมเขาเป็นอะไรไปหมดวะ!? มีคนหล่อๆนั่งหัวโด่อยู๋นี่ทั้งคน ยังจะไปโพธณาสาธุ(?)คนอื่นอีก -3-!
ว่าแต่ว่า..เขาพูดถึงใครวะ?
"นู่นๆ ไอ้ฮุน พี่เขานั่งเอาหัวจุ้มโต๊ะอยู่นู่นอ่ะ"
(85%)
พูดจบร่างสูงของชายหน้าตาดีแห่งคณะบริหารทั้งสี่คนก็เดินเข้าไปหาเป้าหมายที่นอนหมอบลงไปกับโต๊ะ โดยมียองแจนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ตรงข้าม
ปั่ก
"หือ?" ลู่หานเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของมือใหญ่ที่เท้าอยู่บนโต๊ะ "น..น้องฮุนนี่"
"หายไปไหนมาครับตั้งหลายวัน"
"เอ่อ.."
ใครมันจะไปกล้าตอบวะว่าเขินอ่ะ โว๊ย! จะบอกน้องว่าไงดี เอ่อ.. พอดีพี่ไปนอนคิดมุขจีบน้องฮุนนี่อยู่น่ะจ้ะ แบบนี้อ่อ? หูยยยยยย..
ปัญญาอ่อนว่ะ -___-
"ว่าไงครับ?"
"..."
ลู่หานกักริมฝีปากล่าง หันหน้าไปขอให้ยองแจช่วยแต่เพื่อนรักไม่ยักกะช่วยเขาเลย ได้แต่ขยับปากบอกว่า
เรื่องของผัวเมียกูจะไม่ยุ่งครับ
"อะแฮ่ม! น้องๆครับ หิวน้ำกันมั้ยเอ่ยยย ให้พี่เลี้ยงป๊าววว?"
"เอาดิพี่ / ไปครับไป / ลุยโลดดด"
ยองแจและเพื่อนของเซฮุนเดินตามกันไปที่ร้านคาเฟ่ที่ตั้งอยู่ใกล้ๆ ไม่ไกลจากที่ทั้งสองคนอยู่มากนัก
"ทางสะดวกซักที"
"ท..ทางสะดวก?"
"ครับ ^^"
".////." ฮื่อออออ ทำไมต้องยิ้มให้ด้วยอ่ะ แล้วทำไมผมต้องเขินด้วยล่ะเนี่ย!
"พี่งอนผมหรอ"
"ไม่ได้งอนซะหน่อย ใครจะไปงอนคนน่ารักกันเล่า"
งอนอาร๊ายยยยยย กูเขินเนี่ยกูเขินนนนนน
"นั่นดิ ...แต่เหมือนพี่จะลืมอะไรไปนะ"
"ลืม? ลืมไรอ่ะ"
"ก็พี่จูบผมไง จะไม่รับผิดชอบหรอ"
ฉ่าาาาาาาา
จะไปพูดถึงมันทำไมวะเนี่ยยยย!? แค่ไอ้รูปบ้านั่นก็เต็มโลกโซเชียลแล้วนะ T///T
"..ต้องรับผิดชอบด้วยหรอ"
"ครับ"
"พี่ขอโทษ ._."
"ไม่รับครับ"
อึก
ฮอลลลลลลลล น้องเขาโกรธผมแล้วอ่ะ คะแนนติดลบชัวร์เลย!! ดูหน้องน้องดิ นิ่งกว่ารูปปั้นอีก! ฮุนนี่ไม่โกรธก็แปลกแล้ว ก็ผมเล่นไปพรากความบริสุทธิ์(?)ของน้องมานี่นา...
"ก..โกรธขนาดนั้นเลยหรอ ._."
"..." เซฮุนอมยิ้มกับท่าทางหงอยๆของคนตรงหน้า แต่ก็ต้องกลั้นความรู้สึกนั้นไว้ก่อนเพราะกลัวว่าแผนที่วางไว้จะแตก "ครับ โกรธ"
"อึก.."
ลู่หานกลืนน้ำลายลงคออยากยากลำบาก ที่หน่วยตาก็เริ่มมีน้ำใสๆปริ่มอยู่
"..."
"..." ลู่หานดึงเสื้อนักศึกษาของเซฮุนเบาๆแล้วเงยหน้ามองเหมือนขอความอ้อนวอน โดยที่ไม่รู้เลยว่าไอ้ท่าทางอย่างนั้นมันทำให้ร่างสูงเข่าแทบทรุด "ห..หายโกรธ อึก ได้มั้ย"
"ได้ครับ" คนตัวบางยิ้มดีใจจนออกหน้าออกตา "แต่..พี่ต้องทำตามผมบอกก่อนนะ"
"ได้สิ ได้ๆฮุนนี่บอกมาเลย"
" :) " เซฮุนยิ้มแล้วก้มหน้าเข้าไปใกล้ลู่หาน จนจมูกเกือบชนกัน "..พี่ต้องเป็นแฟนผมหนึ่งอาทิตย์"
เห้ย! ก็ดีเลยดิเป็นแฟนน้องเลยนะ กูจะได้เป็นผัวน้องฮุนนี่แล้วโว้ยยยยยย
"อย่าเพิ่งยิ้มครับ ยังพูดไม่จบ"
"ง่ะ -3-"
"ข้อตกลงก็คือ ..พี่ต้องเป็นรับให้ผม"
"อะไรนะ!? ไม่อ่ะ ไม่เด็ดขาด!"
โนๆๆๆ ไอรับไม่ได้เลยจอร์ชชชชช T^T
"งั้นผมจะไม่มาหาพี่อีก ไม่ให้พี่เจอหน้าเลย"
"ไม่ได้นะ!"
"ผมพูดจริงๆนะ"
ทำไงอ่ะทีนี้ น้องหายไปเลยนะเว้ย ดูหน้าแล้วมีความจริงจังหนักมากด้วย
แต่เป็นรับแค่อาทิตย์เดียวเอง แค่เจ็ดวันไม่นานๆ พอครบอาทิย์นึงค่อยเดินหน้าเต๊าะต่อก็ได้นี่ ...เออว่ะ ทำไมเพิ่งจะมาฉลาดวะเนี่ย
"น้องฮุนนี่"
"ครับ"
"พี่ เอ่อ พี่ตกลงก็ได้"
ว่าง่ายอย่างนี้สิดีไอ้ตัวน่ารักของผม :)
(100%)
#หวานใจเดือน
โซ (ยืมอิมเมจของลี จงซอก)
(50%)
อุ๊ยยยยยยย หมอปาร์คหึงค่ะ คูมหมอหึงงงงงงง ส่วนแบคงอนได้งุ้งงิ้งมากอ่ะ
ชีวิตของแบคฮยอนจำเป็นต้องเจอคนหล่อบ่อยๆแบบนี้มั้ยอ่ะ? อิจนางได้มะ5555
(85%)
แหม เซฮุนคะ แค่พี่เขาไม่ไปหาถึงกับเดินมาหาเขาเองเลยหรอคะ? ครุ่นคิส555
(100%)
โอ เซฮุนนายมันรว๊ายยยย!
. . . . .
หายไปไหนนะตั้งหลายวัน? 555555
ไรท์ไปเข้าค่ายมาค่ะเพิ่งจะกลับมาวันนี้เอง เมื่ออาทิตย์ก่อนก็สอบด้วย งานเยอะมากกก เพิ่งจะรู้ด้วยตัวเองก็วันนี้แหละว่าการขึ้นม.ปลายมันหนักหนาและสาหัสเหลือเกิน555555
. . . .
Come back
JJ PROJECT
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
ลู่ เราว่าลู่เชื่อคนง่ายไปละโดยหลอกยังไม่รู้ตัวอีก รับน่ะเป็นแล้วเป็นเลยนะ
ตอนแรกไม่สนใจลู่ พอหายไปแค่ 3 วันตามถึงคณะเลย จร้า เอาที่สบายใจ