ห้ามเข้า

ลำดับตอนที่ #5 : AU FIC KHR THE Magic in the Dark

Register

Part  I

รูป :: 

ที่มาhttp://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2010/05/A9246068/A9246068.html

ตอนเป็นผู้ชาย(ต้องลงด้วยมั๊ย)

ที่มาhttp://www.siamzone.com/board/view.php?sid=1428175

ลักษณะ ::  หนัก 48 กก. สูง 160 ซม. รูปร่างสูงโปร่ง ผิวสีไวท์ซากุระ ผมบลอนซ์หยิกยาวสวยงาม และมีตาสีออกนวล 

ชื่อ-นามสกุล :: เทเรริซ่า  ซิริฟราโน่

ชื่อเล่น :: เทเรซ่า

ความหมาย :: ชื่อเดียวกับแม่ชีเทเรซ่า ซึ่งเป็นแม่พระของคนหลายๆคน

Part  II

นิสัย :: จิตใจดีมาก อ่อนโยน เรียบร้อย มีน้ำใจ โอ๊ย ประมาณว่าแม่พระอะไรประมาณนี้ คุณเธอขี้เกรงใจ และมีมารยาทมาก เป็นคนที่คนรอบข้างอยู่ด้วยแล้วมีความสุข มีความสามารถในด้านงานที่ใช้ความปราณีตเป็นหลักหลายด้าน มีระเบียบ และดูเป็นนางฟ้า คอยช่วยเหลือผู้อื่นมากจนเหมือนพี่สาวที่ดีคนหนึ่ง ถึงกระนั้นก็ไม่เคยโกรธหรือดุใครแบบรุนแรงเลย แค่เบาๆยังไม่เคยด้วยซ้ำ เพราะเธอเป็น แม่พระ เกือบลืม และเธอเป็นคนที่เวลามีอะไรพลาดพลั้ง มักจะโทษตัวเองก่อนเสมอ

ชอบ ::  หนังสือ รอยยิ้ม ดอกไม้

ไม่ชอบ :: อาวุธ ความรุนแรง

กลัว :: การเห็นคนอื่นถูกทำร้าย // นิ่งอึ้งอยู่กับที่ และถ้าช่วยได้โดยไม่มีใครเจ็บมากไปก่าเดิมก็จะเข้าไปด้วยเต็มความสามารถ แต่ถ้าช่วยไม้ได้ก็ได้แต่ตะโกนว่าหยุดนะๆๆ แล้วก็วิ่งไปตามคนอื่นมาช่วย(แล้วคนนั้นไม่ตายก่อนรึไง)

แพ้ :: เลือด//วิ่งไปอ้วกทันที

ความสามารถพิเศษ :: เก่งทุกๆงานในด้านงานที่ใช้ความปราณีตหรืองานที่กุลสตรีต้องทำได้ งานที่ออกมาจะละเอียดยิบและสวยงาม อีกอย่างเป็นคนเรียนรู้เร็ว

งานอดิเรก :: อ่านหนังสือที่เป็นความรู้ เล่นดนตรี ไม่ก็จัดดอกไม้

คู่ :: อเลาดิ

เพิ่มเติม :: ไม่มีค่ะ

Part  III

เช้าวันหนึ่งที่(ควรจะ)เป็นวันที่สดใส ในห้องสมุดที่แสนงดงาม โอ่งโถงและเงียบสงบ เจ้าหญิงเทเรซ่า ภายใต้ชุดเจ้าชายกับวิกผมสั้น ดูเผินๆเหมือนเจ้าชายไปเลยด้วยซ้ำไป
เจ้าหญิงเทเรซ่าปิดหนังสือหน้าสุดท้าย แต่เธอยังนั่งอยู่ที่เดิมโดยไม่ลุกนำหนังสือไปเก็บ เพราะเธอต้องการจะถามอะไรบางอย่างกับคนที่น่าจะให้คำตอบางอย่างกับเธอได้
        "เนเซีย(คนใช้คนสนิท) ข้าขอถามอะไรหน่อยสิ" เจ้าหญิงเอ่ยปากถามคนสนิทของตัวเอง้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวาน
        "เพคะ องค์หญิงต้องการคำตอบเรื่องใดเพคะ หม่อมฉันพร้อมให้คำตอบได้เสมอเพคะ"
        "เรื่องที่ว่าให้ฉันแต่งตัวเป็นชายนี่ ข้าทำไปทำไมหรอ เธอน่าจะรู้ใช่ไหม ข้าไม่กล้าถามท่านพ่อท่านแม่ แค่นี้ท่านก็คงยุ่งมากแล้ว" 
        "เอ่อ ตอนนี้เพลาก็คงจะหมดแล้ว หม่อมฉันขอตัวไปดูในครัวก่อนนะเพคะ"
        "เนเซีย ทำไมถามเธออย่างนี้ ถึงเป็นอย่างนี้ตลอดล่ะ" เจ้าหญิงก็ไม่ได้กรธอะไร แค่คาใจยิ่งกว่าเดิมเท่านั้นเอง แล้วเจ้าหญิงก็คิดในใจ
        "ไม่เป็นไร ทำตอบมันคงไม่น่าดีใจหรอกนะ เธอถึงไม่อยากตอบน่ะ" ไม่นานรอยยิ้มก็ปรากฏบนใบหน้าขององค์หญิงอีกครั้ง "ข้าจะรอนะ เวลาที่ข้าจะได้รับคำตอบน่ะ
       เจ้าหญิงเดินนำหนังสือไปเก็บที่ชั้น พร้อมกวาดมือหาสิ่งที่ต้องการจะอ่าน แต่ในบริเวณนั้น กลับเป็นเล่มท่พระนางอ่านหมดเเล้วทั้งนั้น ไม่น่าเชื่อว่าเวลาไม่นานหนังสือก็ถูกอ่านจนหมดเสียแล้ว แล้วพระเนตรของพระนางก็ทอดพระเนตรไปพบตู้ขนาดใหญ่ที่ปิดสนิทอยู่ พร้อมกับป้ายผ้าที่ขาดวิ่นเพราะความเก่าของมันและกาลเวลา เท่าที่อ่านได้
       "เ จ้ า ห ญิ ง อะไรซักอย่างหรอ น่าจะเป็นนิยาย ใช่ไหม" เจ้าหญิงเริ่มแสดงความสนใจตู้นี้ก่อนที่จะเปิดมันออก โดยไม่นึกคิดว่า มันเป็นต้นเหตุของ...... น้ำตา
       เจ้าหญิงหยิบแผ่นม้วยกระดาษแผ่นหนึ่งขึ้นมาอย่างสงสัย ทำไมตู้มันช่างใหญ่โต ทั้งที่มีเพียงกระดาษแผ่นเดียวเท่านั้น แต่ไม่นาน น้ำใสๆก็รินออกมาจากเบ้าตาสีนวล ก่อนที่องค์หญิงจะม้วนมันแล้วนำไปวางไว้ที่เดิม คำพูดที่เต็มไปด้วยน้ำเสียงสะอื้นก็ออกมาจากพระโอษฐ์
      "ข้า.... ฉัน... ฉันผิดเอง ที่เกิดมา.... มันทำให้ท่าน ต้องลำบากใช่ไหม หม่อมฉัน ขอโทษเพคะท่านพ่อท่านแม่" 
     ทันทีที่เจ้าหญิงวิ่งออกไป ตู้นั้นก็ปิดลงทันที แต่ภายในปรากฏ ส่วนล่างของแผ่นกระดาษที่ถูกม้วนอยู่ เขียนคำว่า "เป็นความงามกาลกินี"
     

Part  IIII

หวัดดีค่ะ ไรท์ชื่อน้ำนะคะขอทราบชี่อคุณพ่อคุณแม่หน่อยสิคะ :: ชื่อแก้วค่า ^o^

ถ้าไม่ติดจะเอาไงคะ :: ไม่เป็นไรค่ะ (เข้าใจว่ามีแต่คนที่เก่งเมพ)

จะให้วิจารณ์ทุกคนเลยมั้ยคะ :: ถ้าสะดวกก็เชิญเลยค่ะ

ขอให้โชคดีบายค่า^^ :: ขอบคุณค่า