[MONSTA X - SF/OS] Showki Story♡

ตอนที่ 11 : [OS]BANG BANG 30%

BANG BANG

ปล.ไม่เกี่ยวกับเนื้อเพลงใดๆทั้งสิ้น55

          ‘ชุมนุมร้องเพลง : ที่ว่าง – 0’

          ตัวหนังสือสีแดงที่ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ ซึ่งต่างจากข้อความอื่นๆที่ช่องจำนวนที่เหลือยังเป็นตัวเลขอื่นๆบ้าง  ยูกีฮยอน มองด้วยความในใจที่อยากจะเข้าชมรมนั้นใจจะขาด เพราะว่ามันเป็นชุมนุมแรกและชุมนุมเดียวที่เขาต้องการจะเรียนจนถึงปีสุดท้าย แต่เมื่อล่าสุดเขาฝากเพื่อนสนิทอย่าง อีมินฮยอก ลงให้เนื่องจากช่วงนั้นเขาติดซ้อมงานวิชาการหนักมากจนไม่มีเวลา

          จนมาวันหนึ่งเขาถูกอาจารย์วิชาการเรียกพบเพราะว่าในเว็บขึ้นว่าชื่อของเขายังไม่ได้ลงชุมนุม เมื่อไปถามตัวต้นเหตุนั้นก็กลับได้ความว่าตอนที่กดตกลง อินเทอร์เน็ตที่บ้านของเขาดันล่มซะก่อน เลยไม่กล้าที่จะบอกกับกีฮยอนเพราะกลัวนิ้วมือที่จะประบทับลงบนหน้าผากกว้างๆของตัวเขาเอง

          “ยูกีอ่า เราขอโทษจริงๆ คือมันไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะ เราพยายามซ่อมแล้ว แต่มันแก้ไม่ได้เลย”  หลังจากที่เพื่อนหัวบลอนด์พยายามขอโทษขอโพยอยู่ข้างๆ กีฮยอนจึงค่อยๆสูดลมหายใจเข้าออกช้าๆแล้วยื่นโทรศัพท์ให้

          “ได้ ล่ะในนี้มันมีชมรมไหนที่เรียนง่ายๆอีกมั้ย” มินฮยอกหยิบโทรศัพท์จากเจ้าของมาแล้วกดลากบนหน้าจอไปมาแล้วค่อยยื่นคืน

          “แล้วกดชมรมไหนให้”

          “เต้น”

          “ห๊ะ! นายก็รู้ ว่าฉันเต้นไม่ได้ ทำไมไม่เอาพวกดุริยางค์งี้ให้ล่ะ”

          “นายเล่นได้แค่เปียโน”

          “งั้นเอาดนตรีสากล”

          “มันไม่มี”

          “โว้ยยยยยย อะไรนักหนา”

          ยูกีฮยอนอยากจะบ้า…

          และนั่นก็คือจุดเริ่มต้นของการใช้ชีวิต(ในชุมนุม)ใหม่ของเขา…

          แล้วในวันนี้มันก็มาถึง

          กีฮยอนยืนอยู่หน้าห้องชุมนุมมาเป็นเวลาได้สักพักแล้ว แต่ด้วยความที่เขามาสายเลยทำให้ต้องมาคิดหนักอยู่แบบนี้ แต่จะให้ทำอย่างไรได้ ในเมื่อเขาเองก็ไม่มีทางเลือก ถ้าจะเดินกลับไปห้องชุมนุมเก่าแต่ขอยัดชื่ออ้อมๆ มีหวังได้ก่อสงครามกับครูฝ่ายวิชาการกันไปยาวๆ

          สุดท้ายเขาจึงตัดสินใจเปิดประตูเดินเข้าไปในห้องทันที ทุกสายตาที่นั่งอยู่นั้นจับจ้องไปเป็นตาเดียวกัน

          แหงล่ะ กีฮยอนเป็นนักเรียนธรรมดาที่ไหน

          “นั่นมันกีฮยอนที่ร้องเพลงเก่งๆไม่ใช่เหรอ ไมมาอยู่ชุมนุมแบบนี้ล่ะ”

          “เดี๋ยวนี้หันมาเต้นซะด้วย ไม่เบานะเนี่ย”

          “ได้ข่าวว่าเต้นไม่เป็นนิ จะรอดเหรอ”

เสียงซุบซิบดังขึ้น ถึงแม้มันจะดูเสียงดังจนฟังไม่ออก แต่เขาเองก็พอจะจับใจความได้ว่าพวกเราพูดถึงเรื่องไรกัน แต่มันไม่ใช่เรื่องที่จะต้องใส่ใจไรมาก จึงเดินลงไปนั่งข้างๆชายคนหนึ่งที่เอาแต่ก้มหน้าฟังเพลงเงียบๆอยู่ตรงมุมห้องข้างหลัง

คนอะไร มานั่งมึนฟังเพลงอยู่หลังห้องแบบนี้

“เฮ้ย ชื่ออะไรเหรอ” กีฮยอนสะกิดเข้าที่ไหล่หนา ทำให้อีกคนต้องหันหน้ามาพร้อมถอดหูฟังข้างหนึ่งออก

“ซนฮยอนอู สิบสองทับเอ”

“ยูกีฮยอน สิบสองทับบีนะ” ฮยอนอูไม่ตอบอะไร ก่อนที่จะเสียบหูฟังกลับเข้าที่เดิมก่อนที่จะหันไปทางหน้าห้องในขณะที่อาจารย์ประจำชุมนุมเพิ่งมาถึง

“เอาล่ะสวัสดีนักเรียนทุกคน วันนี้เป็นวันแรกของการเรียนชุมนุมของเรานะ หน้าเก่าเพียบเลยนะเนี่ย”

เมื่ออาจารย์พูดจบ เสียงของเด็กหัวเราะของนักเรียนในห้องหัวเราะขึ้นพร้อมพูดคุยด้วยกันเหมือนกับว่าทุกคนในชุมนุมนี้เหมือนรู้จักกันมานาน ถึงขนาดน้องม.ต้นยังคุยกับม.ปลายได้อย่างไม่มีปัญหา

“แต่ดูเหมือนว่าจะมีสมาชิกหน้าใหม่นะ ละทุกคนน่าจะรู้จักกันดี ใช่มั้ยยูกีฮยอน”

ตึ้ง!

          ทุกสายตาหันไปจับจ้องเข้าที่กีฮยอนทันที ทำเอาเจ้าของชื่อที่ถูกเรียกต้องยิ้มเข้าสู้ไว้ก่อน

          “คะ ครับ”

          “นอกจากจะรู้เพลงเป็น เราก็เต้นเป็นด้วยเหรอเนี่ย ไม่เคยรู้เลย”

          “อ่อ ก็เป็นได้นิดหน่อยน่ะครับ แหะๆ”

          “งั้นปรบมือต้อนรับพี่เขากันหน่อยเด็กๆ” เสียงปรบมือดังขึ้นหลังอาจารย์พูดจบ กีฮยอนก้มหน้าเพราะความอายเล็กน้อยด้วยความที่เขาโกหกคุณครูไป

 จริงๆแล้วความสามารถในการเต้นแทบจะติดลบ

ง่ายๆคือไม่ได้เรื่อง

          "สำหรับชุมนุมเราแล้วปกติก็ไม่มีไรมากหรอก แต่มาเช็คชื่อ จะพูดคุยวิ่งซ้อมเต้นได้เต็มที่ แล้วให้ผ่าน ในแต่ละปีชุมนุมของเราก็จะจัดแสดงโชว์กัน ถ้ากีฮยอนได้เต้นโชว์ด้วยก็คงจะดีนะ ว่าไหม"

"ช่ายยย" เสียงในห้องตอบตกลงอย่างพร้อมเพรียง ทำเราเจ้าของชื่อที่ถูกถามแทบอยากจะมุดลงกับพื้นไปให้จมๆซะ

 "เอาล่ะ ตามสบายนะเด็กๆ" พูดจบ นักเรียนที่นั่งอยู่ต่างลุกขึ้นแตกตัวแยกทางไปแทบทุกมุม ยกเว้นกีฮยอนและฮยอนอู แต่เมื่อทั้งคู่นั่งได้ไม่นาน อาจารย์คนเดิมก็เดินกลับมาหาที่ที่พวกเขานั่งกับอยู่

"กีฮยอน ฮยอนอู คือครูมีเรื่องจะคุยด้วย"

 มาวันแรกนี่ยังมีเรื่องต้องคุยเลยเหรอ ..

วันนี้ยังจะมีไรอีกมั้ยสำหรับกีฮยอนเอง รู้สึกตัวอีกทีก็ยืนอยู่ข้างหน้าอาจารย์ด้วยกันกับเพื่อนร่วมชุมนุมหุ่นหมี(?)แล้ว

 "ครูมีอะไรรึเปล่าครับ ถึงได้เรียกได้ผมมาแบบนี้"

 "คือครูว่าจะให้เราไปลงแข่งการแสดงคู่น่ะ"

---------------- 30% ------------------