ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : EPISODE1 : complete
@สนามกีฬา
บาโรที่กำลังซ้อมวิ่งอยู่คนเดียวกลางสนามด้วยความเหน็ดเหนื่อย เมื่อเข้าซ้อมเสร็จแล้วเขาก็นั่ง
ลงตรงพื้น อยู่ดีๆก็มีคนยื่นขวดน้ำมาให้ บาโรหันมามองอย่างงๆก่อนที่จะมองขึ้นไปก็พบกับชายร่างสูงดวงตากลมผมสีดำกำลังยิ้มให้เขาอยู่
"ขอบคุณนะ" บาโรกล่าวขอบคุณให้แล้วค่อยรับขวดน้ำมาแล้วจึงบิดฝาพร้อมกระดกขึ้นดื่มอย่างรวดเร็ว ชายร่างสูงก็นั่งลงข้างๆเขา "ว่าแต่ว่านายชื่ออะไรล่ะ" บาโรถาม
"ผมชื่อโจกวังมินเรียนอยู่มันธปลายปี1ครับ แล้ว.." ชายคนนั้นตอบแล้วจึงชี้บาโร ในเมื่อเขากลับไม่รู้ชื่อ
"พี่ชื่อชาซอนอู แต่เรียกพี่ว่าบาโรจะดีกว่านะ ว่าแต่ว่านายเอาน้ำมาให้พี่ทำไมล่ะ"
"ก็..ก็ผมเห็นพี่เหนื่อยนิครับ เห็นวิ่งมาเยอะแล้ว จะไปแข่งที่ไหนเหรอ"
"ไม่ได้แข่งที่ไหนหรอก ซ้อมๆไปงั้นๆอ่ะ เพราะว่าพี่เป็นนักกีฬาของโรงเรียนด้วยไง"
"อ่อ"
"กวังมิน!!กลับบ้านได้แล้ว" ยองมิน แฝดพี่ของกวังมินกำลังโบกมือเรียกเขาอยู่ในเมื่อพวกเขาจะกลับบ้านแล้ว
"กลับบ้านได้แล้วมั้ง แฝดนายมาตาม" บาโรชี้ไปหายองมิน กวังมินจึงหันไปตามทางแล้วจึงลุกขึ้นก่อนที่จะบอกลาไป
วันต่อมา..
วันนี้จินยองเดินมาโรงเรียนด้วยความระหวาดระแวงเป็นเอามาก มัวแต่หันซ้ายหันขวามาตลอดทางตั้งแต่เดินเข้ามาในโรงเรียน เขาทำอย่างงั้นจนถึงห้องเรียนของเขาเอง เมื่อเขานั่งลงที่นั่งของเขาแล้วนั้นเอง
"นายเป็นไรไป เหมือนกลัวๆ ตัวสั่นหมด เป็นอะไรบอกฉันได้นะเว้ย" ชินอูถามด้วยความเป็นห่วง
"ไว้ถึงห้องชมรม ค่อยคุย"
@Blood type room
"ห๊า เกือบโดนผู้ชายจูบ!!!" สมาชิกทั้งสี่ตกใจและอึ้งในเรื่องที่เกิดขึ้นมาทั้งหมดเมื่อวานที่จินยองได้เล่าให้ฟังไปเมื่อกี้
"ใครให้เจ๊เกิดมาสวยเองมิทราบ" บาโรพูดในทำนองกวนๆเล็กน้อย
"ให้มันน้อยหน่อยบารัมจี(บารัมจี=คือฉายาบาโรครับ โดยเอาคำว่าบาโรกับดารัมจีที่ในเกาหลีแปลว่ากระรรอกมาผสมกันครับ^^)"
"แต่มันก็จริงอย่างที่ไอ้แฮมพูดนะครับพี่" ซานดึลเห็นด้วยกันกับคำพูดของบาโร
"โห เพื่อนรีก จะรักแกก็วันนี้ว่ะ" พูดจบ บาโรจึงจะทำเป็นเดินเข้าไปกอดแต่ว่า ซานดึลกลับมายกขารอไว้เหมือนจะเตะเพื่อไม่ให้บาโรเดินเข้ามาใกล้ตัวของเขา
"มุกเดิมตลอดเวลาพูดอะไรดีๆให้แกเนี่ย - -+"
"ใจร้ายจัง" บาโรทำปากยู่แล้วเดินกลับไปนั่งที่เดิม
"เอาเป็นว่า พกวเราน่ะหาวิธีทำให้ชมรมเรากลับมาติดอันดับให้ได้เหมือนเดิมก่อนล่ะกัน ไอ้พวกเรื่องบ้าๆบอน่ะ เด๊ี๋ยวฉันจะจัดการเอง ขอตัวนะ" พูดจบ จินยองจึงเดินออกไปข้างนอกเงียบๆคนเดียว
"เมื่อไหร่หมอนี่จะเลิกคิดเรื่องแบบนั้นสักทีนะ เฮ้ออ" ชินวูพูดก่อนที่จะส่ายหน้าเล็กน้อยเบาๆ
ส่วนจินยองที่กำลังเดินออกมาจากห้องของชมรมแล้ว เขาก็เดินเล่นรอบๆแถวตึกของพวกเขาเล็กน้อยด้วยความเบื่อหนาย แต่ในขณะนั้นเอง เขาก็เหมือนจะคิดอะไรบางอย่างออก จึงเดินไปที่ห้องของชมรมMyfriendทันที...
เมื่อถึงที่ห้องแล้ว เขาจึงลองบิดลูกบิดที่อยู่ประตูเบาๆ ซึ่งพบว่ามันไม่ได้ล็อกเอาไว้ซะด้วย ถือว่าเป็นโชคดีกับเขาด้วยซ้ำ พอจินยองเดินเข้าไปในห้อง โชคสองชั้นของเขาคือไม่มีใครอยู่ในห้องซะด้วย ถึงเป็นโอกาสดี(อย่างเวอร์)ที่เขาจะได้มาค้นอะไรบางอย่างในห้องนี้ จินยองเริ่มมองไปรอบห้อง แล้วเดินไปดูที่ใต้โต๊ะจากนั้นก็เปิดลิ้นชักก่อนที่จะพบกับแฟ้มเล่มหนึ่ง เขาเอื้อมมือไปหยิบมัน พอเขาเปิดมันขึ้นในนั้นมันก็มีรูปของคนในชมรม แล้วก็มีประวัติของคนในฃมรมนี้ด้วย เขาเปิดดูไปเรื่อยๆก่อนที่จะพบกับหน้าที่เป็นประวัติของดงฮยอน เมื่อจินยองเห้นแล้วเขาอยากจะปามันทิ้งลงกับพื้นเอามากๆ ต่อมา เขาก็ได้ยินเสียงดลุ่มคนกำลังเดินมาที่ห้องที่เขาอยู่พอดี เขาจึงรีบเก็บแฟ้มเข้าไปที่เดิม แล้วมองหาทางออก แต่ว่าก็ไม่พบสักอย่าง จนกระทั่ง....
Talk : จินยองจะเจอกับอะไรละเนี่ย น่าตื่นเต้นจัง มันสั้นมากๆเลยค่ะตอนนี้ คือแบบว่ารีบไปนิดนึง แต่ไรเตอร์สัญญาว่าตอนต่อไปต้องยาวกว่านี้ค่ะ! ตอนนี้กำลังหาอะไรฟินๆอยู่ 5555555
บาโรที่กำลังซ้อมวิ่งอยู่คนเดียวกลางสนามด้วยความเหน็ดเหนื่อย เมื่อเข้าซ้อมเสร็จแล้วเขาก็นั่ง
ลงตรงพื้น อยู่ดีๆก็มีคนยื่นขวดน้ำมาให้ บาโรหันมามองอย่างงๆก่อนที่จะมองขึ้นไปก็พบกับชายร่างสูงดวงตากลมผมสีดำกำลังยิ้มให้เขาอยู่
"ขอบคุณนะ" บาโรกล่าวขอบคุณให้แล้วค่อยรับขวดน้ำมาแล้วจึงบิดฝาพร้อมกระดกขึ้นดื่มอย่างรวดเร็ว ชายร่างสูงก็นั่งลงข้างๆเขา "ว่าแต่ว่านายชื่ออะไรล่ะ" บาโรถาม
"ผมชื่อโจกวังมินเรียนอยู่มันธปลายปี1ครับ แล้ว.." ชายคนนั้นตอบแล้วจึงชี้บาโร ในเมื่อเขากลับไม่รู้ชื่อ
"พี่ชื่อชาซอนอู แต่เรียกพี่ว่าบาโรจะดีกว่านะ ว่าแต่ว่านายเอาน้ำมาให้พี่ทำไมล่ะ"
"ก็..ก็ผมเห็นพี่เหนื่อยนิครับ เห็นวิ่งมาเยอะแล้ว จะไปแข่งที่ไหนเหรอ"
"ไม่ได้แข่งที่ไหนหรอก ซ้อมๆไปงั้นๆอ่ะ เพราะว่าพี่เป็นนักกีฬาของโรงเรียนด้วยไง"
"อ่อ"
"กวังมิน!!กลับบ้านได้แล้ว" ยองมิน แฝดพี่ของกวังมินกำลังโบกมือเรียกเขาอยู่ในเมื่อพวกเขาจะกลับบ้านแล้ว
"กลับบ้านได้แล้วมั้ง แฝดนายมาตาม" บาโรชี้ไปหายองมิน กวังมินจึงหันไปตามทางแล้วจึงลุกขึ้นก่อนที่จะบอกลาไป
วันต่อมา..
วันนี้จินยองเดินมาโรงเรียนด้วยความระหวาดระแวงเป็นเอามาก มัวแต่หันซ้ายหันขวามาตลอดทางตั้งแต่เดินเข้ามาในโรงเรียน เขาทำอย่างงั้นจนถึงห้องเรียนของเขาเอง เมื่อเขานั่งลงที่นั่งของเขาแล้วนั้นเอง
"นายเป็นไรไป เหมือนกลัวๆ ตัวสั่นหมด เป็นอะไรบอกฉันได้นะเว้ย" ชินอูถามด้วยความเป็นห่วง
"ไว้ถึงห้องชมรม ค่อยคุย"
@Blood type room
"ห๊า เกือบโดนผู้ชายจูบ!!!" สมาชิกทั้งสี่ตกใจและอึ้งในเรื่องที่เกิดขึ้นมาทั้งหมดเมื่อวานที่จินยองได้เล่าให้ฟังไปเมื่อกี้
"ใครให้เจ๊เกิดมาสวยเองมิทราบ" บาโรพูดในทำนองกวนๆเล็กน้อย
"ให้มันน้อยหน่อยบารัมจี(บารัมจี=คือฉายาบาโรครับ โดยเอาคำว่าบาโรกับดารัมจีที่ในเกาหลีแปลว่ากระรรอกมาผสมกันครับ^^)"
"แต่มันก็จริงอย่างที่ไอ้แฮมพูดนะครับพี่" ซานดึลเห็นด้วยกันกับคำพูดของบาโร
"โห เพื่อนรีก จะรักแกก็วันนี้ว่ะ" พูดจบ บาโรจึงจะทำเป็นเดินเข้าไปกอดแต่ว่า ซานดึลกลับมายกขารอไว้เหมือนจะเตะเพื่อไม่ให้บาโรเดินเข้ามาใกล้ตัวของเขา
"มุกเดิมตลอดเวลาพูดอะไรดีๆให้แกเนี่ย - -+"
"ใจร้ายจัง" บาโรทำปากยู่แล้วเดินกลับไปนั่งที่เดิม
"เอาเป็นว่า พกวเราน่ะหาวิธีทำให้ชมรมเรากลับมาติดอันดับให้ได้เหมือนเดิมก่อนล่ะกัน ไอ้พวกเรื่องบ้าๆบอน่ะ เด๊ี๋ยวฉันจะจัดการเอง ขอตัวนะ" พูดจบ จินยองจึงเดินออกไปข้างนอกเงียบๆคนเดียว
"เมื่อไหร่หมอนี่จะเลิกคิดเรื่องแบบนั้นสักทีนะ เฮ้ออ" ชินวูพูดก่อนที่จะส่ายหน้าเล็กน้อยเบาๆ
ส่วนจินยองที่กำลังเดินออกมาจากห้องของชมรมแล้ว เขาก็เดินเล่นรอบๆแถวตึกของพวกเขาเล็กน้อยด้วยความเบื่อหนาย แต่ในขณะนั้นเอง เขาก็เหมือนจะคิดอะไรบางอย่างออก จึงเดินไปที่ห้องของชมรมMyfriendทันที...
เมื่อถึงที่ห้องแล้ว เขาจึงลองบิดลูกบิดที่อยู่ประตูเบาๆ ซึ่งพบว่ามันไม่ได้ล็อกเอาไว้ซะด้วย ถือว่าเป็นโชคดีกับเขาด้วยซ้ำ พอจินยองเดินเข้าไปในห้อง โชคสองชั้นของเขาคือไม่มีใครอยู่ในห้องซะด้วย ถึงเป็นโอกาสดี(อย่างเวอร์)ที่เขาจะได้มาค้นอะไรบางอย่างในห้องนี้ จินยองเริ่มมองไปรอบห้อง แล้วเดินไปดูที่ใต้โต๊ะจากนั้นก็เปิดลิ้นชักก่อนที่จะพบกับแฟ้มเล่มหนึ่ง เขาเอื้อมมือไปหยิบมัน พอเขาเปิดมันขึ้นในนั้นมันก็มีรูปของคนในชมรม แล้วก็มีประวัติของคนในฃมรมนี้ด้วย เขาเปิดดูไปเรื่อยๆก่อนที่จะพบกับหน้าที่เป็นประวัติของดงฮยอน เมื่อจินยองเห้นแล้วเขาอยากจะปามันทิ้งลงกับพื้นเอามากๆ ต่อมา เขาก็ได้ยินเสียงดลุ่มคนกำลังเดินมาที่ห้องที่เขาอยู่พอดี เขาจึงรีบเก็บแฟ้มเข้าไปที่เดิม แล้วมองหาทางออก แต่ว่าก็ไม่พบสักอย่าง จนกระทั่ง....
Talk : จินยองจะเจอกับอะไรละเนี่ย น่าตื่นเต้นจัง มันสั้นมากๆเลยค่ะตอนนี้ คือแบบว่ารีบไปนิดนึง แต่ไรเตอร์สัญญาว่าตอนต่อไปต้องยาวกว่านี้ค่ะ! ตอนนี้กำลังหาอะไรฟินๆอยู่ 5555555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น