คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : INTRO
"ยังไงซะ ฉันนี่แหละ ก็จะเอาชนะไอ้บ้าชมรมนั้นให้ได้!" เสียงของชายคนนึงพูดขึ้นระหว่างที่พวกเขานั้นกำลังประชุมกันอยู่นั้นเอง
"จองจินยอง.. นายพูดคำนั้นมากี่รอบแล้วเนี่ย เท่าที่ดูมา มันก็ไม่ได้เป็นอะไรเลยนิ" ชินอู สมาชิกของชมรม เริ่มพูดขัดชายคนนั้นขึ้น
"หุบปากซะชินอู! นั่นมันแค่อุบัติเหตุ" จินยองชี้หน้าใส่ ก่อนที่สมาชิกที่เหลือนั้นจะเริ่มพูดพร้อมกันว่า
"เหรอ~~!!"
"โอ้ย ปวดหัวกับพวกนายจริงๆ กงชานวันนี้นายไปเขียนเฟคแทนฉันเอาล่ะกัน"
"แต่.." ระหว่างที่มักเน่ของชมรมกำลังพูดขึ้นนั้น เขากลับโดนขัดไปซะก่อน
"ไม่ต้องมาตงมาแต่ พี่รู้วันนี้เวรพี่ แต่พี่รมณ์เสีย หมดประชุม!" พูดจบจินยองจึงเดินไปนั่งที่เก้าอี้ใหญ่แล้วนอนพักทันที ส่วนกงชานก็เป่าลมเล็กน้อยก่อนที่จะเดินไปหยิบกระดาษพร้อมปากกาแล้วเดินออกไปหน้าห้องเพื่อนเขียนเฟคกรุ๊ปเลือดต่างๆ
"ช่วงนี้เจ๊จินเป็นไม่รู้อ่ะ เป็นแบบนี้ตลอด" บาโรชื่อจริงๆของเขาคือซอนอู หนุ่มฮิปฮอปประจำชมรมพูดขึ้นมาทันที
"ฉันก็ว่างั้นแหละ เฮ้อ.. สงสัยจะคิดมากเรื่องที่จะเอาชนะพวกชมรมใหม่นั่นแน่ๆเลยอ่ะ" ซานดึลหรือชื่อจริงๆของเขาคือจองฮวานจึงพูดต่อ
Blood Typeนั่นก็คือชมรมของพวกเขา ที่จะคอบทำหน้าที่อัพเดทแฟคของกรุ๊ปเลือดต่างๆอยู่ตลอดเวลา แล้วจะคอยพูดคุยด้วยอยู่เช่นกัน ซึ่งแต่ก่อนชมรมนี้เป็นชมรมที่ดังเอามากๆ แต่ว่าตอนนี้พวกเขากำลังประสบปัญหาเรื่องชมรมของพวกเขาเนี่ยแหละ เพราะว่า มันมีชมรมใหม่กำลังจะทำให้Blood Typeนั่นดับลงไปทันที..
ในระหว่างห้องชมรมพกวเขากำลังเงียบสงบอยู่นั้นเอง จู่ๆจินยองก็ตื่นขึ้นมาตบที่หน้าโต๊ะ พร้อมพูดว่า
"นี่พวกนายรู้มั้ยว่าชมรมบ้านั้นมันชื่อบ้าไรว่ะ"
"เท่าที่ได้ยินเหรอจิน ก็น่าจะชื่อMyfriendอ่ะ อ้าว หายไปไหนแล้วล่ะ" เมื่อชินอูพูดจบ พอเขามองไปที่เก้าอี้ที่จินยองนั่งไปเมื่อกี้สักพัก ร่างของนามว่าจองจินยองก็หายไปอย่างรวดเร็ว
หลังจากที่จินยองเดินออกมาจากห้องของชมรมตัวเองเรียบร้อยแล้ว เขาจึงเดินไปหาตึกที่มีห้องชมรมตามที่ชินวูบอกไปทันที จนในที่สุดเขาก็เจอแล้ว ซึ่งเป็นห้องที่เขียนป้ายไว้ว่า "Myfriend Club" มุมปากของเขาก็ยกขึ้นด้วยความดีใจเล็กน้อยในเมื่อหาสิ่งที่หาเจอแล้ว ในระหว่างนั้นเอง เขาก็แอบย่องเขาไปดูว่ามีอะไรอยู่ข้างในบ้าง ซึ่งเขาพบแต่สาวๆที่กำลังลุ่มล้อมสมาชิกในชมรมอยู่ บ้างก็ป้อนขนมให้ บ้างก็กอด หนักกว่านั้นคือหอมแก้มไปด้วยซ้ำ
"ชมรมบ้าไรว่ะยังกะโฮสต์ ให้ตายเถอะ"
"ทำไมนายไม่เข้าไปดูล่ะ" จินยองแทบตัวแข็งหลังจากได้ยินเสียงเมื่อกี้ เขาจึงค่อยๆหันไปข้างหลังช้าๆ ก่อนที่จะเห็นชายร่างสูงสีผิวค่อนข้างขาววอก ในเมื่อเขาเห็นแล้ว จินยองจึงถึงกับอึ้งแล้วสลบลงคาตรงนั้นไปเลย..
ในเมื่อเขามารู้สึกตัวอีกที เขาก็อยู่ในห้องของชมรมพวกนั้นซะแล้ว เขาจึงมองไปรอบห้องก่อนที่จะเจอชายที่เขาเจอล่าสุดไปได้สักพักเอง
"ตื่นแล้วเหรอ ดื่มซะ" เขาเดินเข้ามาหาจินยองพร้อมกับแก้วนมสดแล้วยื่นให้
"ฉันจะกลับไปหาเพื่อน ออกไป" จินยองจึงปัดมือของชายคนนั้นออกก่อนที่จะเดินไป แต่ว่าเขากลับถูกมือหนาของอีกคนรั้งไว้พอดีพร้อมดึงตัวของจินยองให้หันเข้ามาหา เขาจึงรีบหลับตาอย่างรวดเร็วด้วยความกลัว ในตอนนี้ใบหน้าสวยของจินยองกับใบหน้าอันหล่อของชายคนนั้นอยู่ห่างกันไม่ถึงกี่เซน เขาค่อย ๆลืมตาขึ้นมาก่อนที่จะชกชายที่อยู่ข้างหน้าเขาทันที เล่นทำเอาอีกคนนอนสลบลงกับพื้นทันที แล้วจินยองก็รีบหนีออกจากห้องชมรมนั้นไป..
หลังเลิกเรียน
เหล่าชมรม Blood Typeก็พากันมานั่งรวมที่โต๊ะประจำของพวกเขา แต่ล่ะคนก็พากันทำกิจกรรมของตัวเองอย่างชินอูก็นั่งอ่านหนังสือ บาโรกับซานดึลก็นั่งเถียงกัน กงชานก็นั่งส่งสายตาทำท่าแอ๊บแบ๊วใส่สาวๆที่เดินผ่านทุกคน และจินยอง..ที่กำลังนั่งสีหน้าจริงจังและเครียดในเวลาเดียวกันอยู่นั้นเอง ในปกติเขาจะดีดกีตาร์ร้องเพลงทุกวัน แต่วันนี้เขากลับเปลี่ยนไป
ระหว่างนั้นเองก็มีชายหนุ่มฝาแฝดเดินผ่านโต๊ะพวกเขา บาโรที่กำลังนั่งฟังซานดึลบ่นก็หันหน้าไปเห็นพอดี แล้วชายฝาแฝดคนนึงก็ยิ้มให้เขินๆ ส่วนอีกคนก็ยิ้มกลับเช่นกันก่อนที่จะโดนอีกคนดึงหัวพร้อมทำร้านร่างกายอย่างเจ็บปวด(?)
ในเมื่อจินยองเกิดอาการเบื่อเป็นเอามาก เขาเลยลุกขึ้นออกจากที่นั่งแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำที่มุมตึก พอเข้ามาแล้วเขาก็เปิดก๊อกน้ำแล้วล้างหน้าล้างตาจนสะอาด หลังจากนั้นเข้าก็ถูกใครบางคนดึงตัวกลับไปเข้าห้องน้ำอีกครั้ง หังจากที่เข้าห้องน้ำแล้ว ชายแปลกหน้าก็ล็อกกอนประตู เพื่อให้ไม่มีใครนั้นเข้ามารบกวนได้ พอเขามารู้สึกตัวอีกที คนที่พาเขามาก็คือ ชายที่เขาพบเห็นตอนเที่ยงนั่นเอง
“นี่นายจะมาทำอะไรฉันเนี่ย จะมาเอาคืนเรื่องตอนเที่ยงใช่ป่ะ ห๊า!”
“ไม่ใช่”
“ถ้าไม่ใช่ แล้วมันอะไรล่ะ”
“ไม่รู้”
“ถ้าไม่รู้ก็ปล่อยฉันออกไปเซ่!! OxO” มือหนาของชายคนนั้นก็ปิดปากของจินยองเอาไว้เพื่อไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกจากห้องได้ พอเวลาผ่านไปสักพักเขาก็ค่อยๆเงียบลง ชายอีกคนจึงเอามือออกจากปากของคนข้างหน้าออก ก่อนที่จินยองนั้นก็เริ่มพูดต่ออีกที
“นายช่วยบอกทีเถอะ ว่าไอ้ชมรมมายเฟรนด์นั่น มันเป็นชมรมยังไงกันแน่ แล้วนายได้เป็นด้วยรึเปล่า”
“ชมรมนั้นเหรอ ความจริงมันก็เป็นแค่ชมรมธรรมดานั่นแหละ แต่ถ้าดูจากสภาพว่าเหมือนโฮสต์มั้ยนะ ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงอ่ะ ทำไมนายถึงถามแบบนั้น”
“ก็เพราะว่าชมรมของนายมันจะทำให้ชมรมของฉันดับลงน่ะสิ” จินยองจึงพูดไปใช่นิ้วชี้ดันหน้าผากของอีกคน
“นายจะบ้าเหรอ โมโหแค่เรื่องนี้เนี่ยนะ”
“อย่างน้อยชมรมฉันก็มีประโยชน์มากกว่าชมรมนายเยอะ!”
“คร้าบ~”
“เดี๋ยวนะ” พูดจบจินยองจึงดึงตรงป้ายเสื้อของอีกคนขึ้นมาดู แล้วจึงอ่าน “คิมดงฮยอน..” ส่วนชายอีกคนก็ดึงป้ายเสื้อของจินยองกลับทันที
“จองจินยอง” พอทั้งคู่อ่านเสร็จแล้วจึงปล่อยมือออกจากตรงนั้นพร้อมกัน
“ออกไป!”เขาพูดออกมาอย่างโมโหแล้วจับดงฮยอนออกจากหน้าประตูแล้วเปิดประตูพร้อมวิ่งหนีออกไปทันที
กลับมาที่เดิม..
“นี่ ทำไมจินยองหายไปนานนักล่ะ” ชินอูถามเมื่อเกิดความสงสัยในเมื่อจินยองหายไปนาน
“ไม่รู้สิครับ สงสัยหลงทางแน่เลย” กงชานพูด
“คนอย่างจองจินยองน่ะเหรอจะหลงทาง โรงเรียนนะเว้ย ไม่ใช่สวนสนุก” บาโรพูดต่อ
“จริงอย่างที่ให้แฮมพูดนะ คนอย่างจินยองฮยองน่ะเหรอจะหายไป” ซานดึลก็พูดต่ออีกคน
“นี่ ฉันมาแล้ว!!” ทุกคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นก็หันไปตามเสียงก่อนที่จะไปเจอจินยองที่กำลังวิ่งมาทางพวกเขาอยู่ เขาทำเมหือนกันว่าไม่ได้เจอกันเป็นปี - -;
“หายไปไหนมา!!” ทั้งสี่คนพูดพร้อมกัน
“อ่ออออ พอดีซื้อของกินแถวนั้นจนเพลินเลยอ่ะ” จินยองพูดขึ้นแล้วหัวเราะเบาๆ
“เฮ้ยๆ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันไปก่อนล่ะ วันนี้มีนัดซ้อม” บาโรพูดขึ้นก่อนจะสะพายกระเป๋าขึ้นแล้วบอกลาทุกคนไป
“โอเคๆ ต้องใจซ้อมล่ะ” ซานดึลให้กำลังใจอีกคน ก่อนที่บาโรจะหันกลับมาแล้วยิ้มให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้น
Talk : สนุกกันบ้างมั้ยครับเนี่ย 555555555 พอดีเล่นเฟสเพลินไปหน่อย ยังไงก็ขอโทษด้วย :P
ความคิดเห็น