คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : EPISODE 1
EPISODE 1
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงง
เวลาที่เสียงกริ่งดังขึ้นในวิชาสุดท้าย เปรียบเสมือนดั่งระฆังช่วยชีวิตของนักเรียนในห้องเรียนเอาอย่างมาก ทั้งนักเรียนชายและนักเรียนหญิง บางคนต่างแอบเก็บของก่อนที่เสียงนี้จะดังขึ้นมาอีกด้วยซ้ำ แต่สำหรับคนอย่าง ‘คิมมยองซู’ ที่นั่งตั้งใจเรียนตั้งแต่ต้นชั่วโมงจนถึงนาทีสุดท้ายของคาบเรียน เมื่อเสียงนั่นดังขึ้นแล้ว เขาก็ค่อยๆเก็บของทั้งหมดใส่กระเป๋า แล้วลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วเดินออกจากห้องเรียนไป แต่เมื่อมยองซูเดินไปได้สักพัก กลับมีเสียงเรียกของใครบางคนเรียกเขาอยู่
“มยองซู!” เจ้าของชื่อหันตามเสียงไป แล้วพบกับเพื่อนข้างห้องของเขาอย่าง ‘ลีโฮวอน’ และ ‘จางดงอู’ ซึ่งเพื่อนของเขาทั้งสองคนนี้ มีบุคลิกที่ต่างกันอย่างมาก อย่างโฮวอนที่เป็นถึงขั้นดาวประจำชมรมเต้นของโรงเรียน ส่วนดงอูเห็นเป็นเด็กเนิร์ดใส่แว่นตาแบบนี้ เรื่องการเรียนของเขาไม่เป็นรองใคร จนสอบได้ถึงขั้นอันดับต้นๆของโรงเรียน และอันดับ1ของสายชั้นเลยทีเดียว
“มีอะไรเหรอ” มยองซูถาม
“คือวันนี้ฉันว่าจะพาพวกนายไปที่ร้านขนมที่น้องฉันทำงานอยู่น่ะ เลยมาชวนพวกนายไปสักหน่อย”
“น้องนายที่บอกว่าหวงนักหวงหนาน่ะเหรอ ที่แท้ นายก็พาพวกฉันไปด้วยเรื่องแค่นี้สินะ ลีโฮวอน” ดงอูพูดขึ้นพร้อมมองหน้าโฮวอน
“มันไม่ได้แค่นั้นนะดงอู ฉันจะหาพวกนายไปเจอด้วยนะ นายเคยบอกว่าอยากเจออยู่ไม่ใช่เหรอ?”
“ก็จริงอย่างที่โฮวอนพูดนะ เราสองคนก็เคยบ่นว่าอยากไปเจอน้องสาวของโฮวอนนี่นา ยังไม่เคยเจอเลยนิ”
“เฮ้ยเดี๋ยวๆ พวกนายแต่…” ขณะที่โฮวอนกำลังจะพูดขัดขึ้นมานั่นเอง
“ถ้างั้นพวกเราไปกันเถอะเนาะ” ดงอูก็พูดตัดหน้าขึ้นมาซะก่อน จึงพามยองซูเดินนำโฮวอนไปในทันที
@Sweet Bekery
ตอนนี้ทั้งสามคนได้เข้ามาในร้านแล้วนั่งลงที่โต๊ะ จากนั้นแต่ล่ะคนก็มองซ้ายมองขวาไปก็เห็นเต็มไปด้วยเด็กนักเรียนเดินเข้ามาในร้านกันอย่างเยอะแยะมากมาย
“โห ทำไมร้านถึงมีคนมากินเยอะจังเนี่ย” มยองซูถึงกับอึ้ง
“ฉันว่านะ สาเหตุที่มีคนเยอะซะขนาดนี้ เนื่องจากว่าพื้นที่ตั้งอยู่ใกล้โรงเรียน แล้วคนผ่านเยอะ ลูกค้าจึงไม่ได้มีแค่เด็กนักเรียนอย่างเดียว แถมการตกแต่งร้าดนดูออกแนววินเทจ ไม่จืดไม่จัดเกินไป” ดงอูก็พูดไปขยับแว่นตาของเขาไป
“โหดงอู นายนี่เก่งเนอะ เรื่องแบบนี้นายยังรู้อีกต่างหาก ทำอะไรก็ดีไปหมด” มยองซูพูด
“คนเรามันไม่ได้เพอร์เฟคอะไรไปหมดหรอกนะ ฉันก็แค่เรียนเก่ง หน้าตาไม่ได้ดีเหมือนคนอื่นๆ เซ็งจัง”
“แต่ฉันว่ามันก็ต้องมีสักคนแหละที่ต้องชอบนายน่ะ เดี๋ยวคนนั้นก็มาหานายเอง” โฮวอนพูด ทำเอาอีกคนอารมณ์ดีขึ้นมาทันทีทันใด
“ไม่ทราบว่า จะสั่งอะไรได้ยังล่ะครับ” อยู่ๆก็มีพนักงานชายคนหนึ่งเดินมาที่โต๊ะของพวกเขา เพื่อที่จะมารอรับออเดอร์นั่นเอง
“ถ้างั้นผมขอเค้กช็อกโกแล็ตนะครับ…อ๊ะ” พอมยองซูพูดจบแล้วนั่น เขาถึงตกใจในเมื่อเขาเห็นพนักงาชายคนนั้นกำลังส่งยิ้มมาทางเขาอยู่ รูปร่างของคนนั้นค่อนข้างบาง หน้าเรียวสวย ดวงตากลมใส ดูจากลักษณะแล้ว ถ้ามองใกล้ๆจะคิดว่าผู้หญิงเลยซะด้วยซ้ำ เหมือนในตอนนี้หัวใจของมยองซูกำลังเต้นแรงเลยทีเดียว
“มยองซู!” ดงอูตะโกนเรียกสติให้อีกคนกลับมาจนสะดุ้งหลุดออกมาจากภวังค์เรียบร้อย
“มะ…มีอะไรกันเหรอ”
“คือว่าคนนี้น่ะ คือน้องฉันเองแหละ ชื่อซองจง น้องฉันไม่ใช่น้องสาวอย่างที่พวกนายคิดไว้หรอกนะจะบอกให้” โฮวอนแนะนำน้องของเขา ก่อนที่จะโอบเอวเข้ามาใกล้ๆตัว ทั้งสองคนที่เหลือถึงกับอึ้งก่อนที่จะมองหน้าด้วยความงุนงง แล้วหันกลับไปทางซองจงอีกครั้ง
“ถ้าน้องนายเป็นผู้ชาย แล้วนายจะหวงทำไมล่ะ” ดงอูถาม
“ก็ใช่ แต่ที่ฉันหวงอ่ะ เพราะมันมีผู้ชายมาจีบ นี่ถ้าฉันบอกว่าซองจงเป็นน้องฉันนะ มีแต่คนไม่กล้สจีบกัทั้งนั้นเลย ฉันก็เลยหวงน้องฉันเป็นพิเศษไง”
“ใช่ น้องนายสวย~~” มยองซูพูดขึ้นมาอย่างลอยๆแล้วเท้าคางอยู่
“ว่าไงนะ” โฮวอนถาม
“เปล่าๆ ไม่มีอะไร” แล้วก็เขาก็ส่ายหัวเบาๆ
“ถ้าผมขอตัวไปเอาเค้กมาเสิร์ฟพวกฮยองก่อนนะครับ” ซองจงพูดด้วยน้ำเสียงสดใสเหมือนเด็กๆแล้วยิ้มให้พวกเขาหนึ่งที ก่อนที่จะเดินออกจากตรงนั้นไป หลังจากนั้น ดงอูก็รีบหันมาพูดกับโฮวอนว่า
“นี่นาย มันจะมีสาวๆที่ไหนมามองมันล่ะเนี่ย ทั้งตัวเล็กหน้าสวยเสียงใสแบบนี้ น้องแกไม่ได้เป็นตุ๊ดรึไง มองแต่ล่ะทีโครมาโซมเอ็กซ์วายเต็มไปหมดแล้วววว”
“เอาน่า ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ดูๆไปก่อน กำลังฝึกๆให้มันแมนๆอยู่เลย”
“ท่าทางนายคงจะหวงน้องนายขั้นรุนแรงซะงจริง”
“เค้กช็อกโกแล็ตหนึ่งที่ กับเค้กนมสดอีกสองที่แล้วครับบ” ซองจงพูดขึ้นพร้อมวางจานเค้กทั้งสามใบลงบนโต๊ะ
“ซองจงอา ฉันสั่งเค้กนมสดมาที่เดียวนะ แล้วอีกจานมันมาจากไหนล่ะ” ดงอูถามด้วยความสงสัย เพราะเค้กนมสดที่สั่งมามันมีตั้ง2จาน
“เอ่อดงอู ฉันสั่งมาเองแหละ แหะๆ” โฮวอนยกขึ้นพร้อมหัวเราะแห้งๆ
“ให้ตายเถอะ ไอ้บ้า”
“บ้าอะไรไม่ทราบ”
“เปล่า” ดงอูเงียบแล้วนั่งกินเค้กไป ขณะนั้นที่ซองจงกำลังจะเดินไป มยองซูก็เรียกเขาซะก่อน
“ซองจง”
“ว่าไงครับ”
“นายได้เรียนโรงเรียนเดียวกันกับพี่นายมั้ยล่ะ ทำไมฉันไม่เคยเห็นหน้านายเลย”
“ผมไม่ได้อยู่หรอกครับ แต่ผมเรียนอยู่โรงเรียนข้างๆเนี่ย มันใกล้ที่ทำงานดีออก”
“อ่อ” มยองซูพยักหน้าด้วยความเข้าใจ แล้วภายในวันนั้น ทุกคนก็พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ตามประสาเพื่อน และพี่น้อง…
ความคิดเห็น