คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บ่วงร้าย พ่ายรัก ตอนที่ 5 100%
“คยูแล้วนายจะทำอย่างไงต่อไป ถึงเวลาที่นายจะตัดสินใจแล้วนะ”ดงแฮเอ่ยออกมา คยูฮยอนหันมามองซีวอนที่นั่งอยู่ข้างๆที่ฮันวอนนั้นนั่งเล่นอยู่กับพื้นให้ผู้ใหญ่คุยกันไป
“ชั้นจะยกเลิกการแต่งงาน ชั้นจะมาอยู่ซีวอนและลูก ชั้นไม่ยอมเสียคนที่ชั้นรักอีกต่อไปแล้ว”คยูฮยอนพูดอย่างหนักแน่นมองหน้าสามีและลูกชายที่กำลังเล่นอยู่
“ชั้นว่าถ้านายไปบอกยกเลิกงานแต่งแม่นายคงไม่ยอมแน่และอาจส่งคนมาทำร้ายซีวอนและฮันวอนแนน่ๆ”คิบอมบอกออกมาที่คิดว่าคนอย่างคุณนายโจไม่มีทางยอมเรื่องนี้ง่ายๆแน่และอาจทำให้ซีวอนและฮันวอนได้รับอันตรายไปด้วย
“แล้วนายจะทำอย่างไง ไอ้นี้ก็ไม่ได้ ไอ้โน้นก็ไม่ดี”ดงแฮว่าประชด
“สมองนายมีแค่เอาไว้คิดเรื่องเลวเท่านั้นแหละ”คิบอมตอกกลับทำให้ดงแฮเจ็บปวดกับคำทิ่มแทงใจดำของคิบอมเหลือเกิน “ถ้านายเลือกอยู่กับซีวอนและลูก พรุ่งนี้นายก็หนีไปอยู่ที่ไร่กับซีวอนเลย ชั้นจะจัดการเลือกการเดินทางให้นายสองคนเอง”คิบอมบอกออกมาที่คยูฮยอนก็เห็นดีด้วย เขาลืมคิดไปว่าถ้าเขายกเลิกการแต่งงาน เขาอาจถูกขังเอาไว้และอาจทำให้คนที่ตัวเองรักเดือดร้อนไปด้วย
“ชั้นจะหนีไปอยู่กับซีวอนและลูก ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นชั้นพร้อมรับมัน”ซีวอนกุมมือภรรยาเอาไว้ทั้งสองยิ้มให้กัน
“พรุ่งนี้สิบโมงนายก็ออกมารอที่สนามบินได้เลย แต่นายต้องทำตัวปกติ ไม่ให้แม่นายรู้ได้ว่านายได้เจอซีวอนเลย”คยูฮยอนพยักหน้าเข้าใจ
“เย้ เย้ ผมจะได้อยู่กับแม่แล้ว”ฮันวอนตะโกนอย่างดีใจเมื่อรู้ว่าแม่จะกลับไปอยู่กับตน ซีวอน คยูฮยอนต่างยิ้มให้กันที่จะได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง
เมื่อนัดแนะแผนสำหรับพรุ่งนี้เรียบร้อยคยูฮยอนก็ต้องรีบกลับบ้านก่อนทั้งที่คืนนี้อยากอยู่กับลูกชายและสามี ได้นอนกับคนที่ตัวเองรักแต่ต้องทนเอาไว้เพื่อไม่ให้คุณนายโจมารู้ก่อนๆที่จะหนีไปอยู่กับซีวอนในวันพรุ่งนี้
“แกไปไหนมา!”เสียงทรงอำนาจถามขึ้นอย่างไม่พอใจเมื่อเห็นลูกชายกลับเข้ามา
“ผมไปทำงาน แม่พอใจหรือยัง”ตอบกลับอย่างเรียบนิ่ง
“แต่วันนี้ชั้นสั่งให้แกไปดูชุดแต่งงานกับหนูซอทำไมแกถึงไม่ไป”
“ผมมีนัดกับลูกค้า ถ้าแม่เห็นว่าการแต่งงานของผมมันสำคัญกว่าธุรกิจของตระกลู ผมก็จะยอมทำให้ธุรกิจมันล้มละลายไปต่อหน้าแม่”
“นี่แก!!”คุณนายโจตวาดออกมาเมื่อเห็นลูกชายเถียงตัวเอง
“ผมทำตามใจแม่แล้ว ผมขอให้ผมทำอะไรตามใจผมบ้าง แม่ให้ผมแต่งงานผมก็แต่ง ผมไม่เคยขัดใจแม่เลยสักครั้งเลย”
“ชั้นสั่งอะไรแกต้องทำตามที่ชั้นสั่ง ถ้าแกไม่ทำตามที่ชั้นสั่งชั้นจะทำกับแกเหมือนเมื่อหกปีก่อน แต่แกไม่อยากให้ชั้นต้องขังแก แกก็ต้องทำตามที่ชั้นสั่ง พรุ่งนี้เย็นชั้นนัดคุณจองอิลไว้ แกต้องไปด้วย” สั่งอย่างเด็ดขาดที่คยูฮยอนจำต้องยอมทำตามมารดา
“ผมเลิกงานแล้วผมจะตามไปแล้วกัน”คยูฮยอนพูดแค่นั้นก็เดินขึ้นไปข้างบน คุณนายโจยิ้มอย่างพอใจที่ลูกชายอยู่ในอาณัติของตัวเอง ชั้นจะทำให้แกลืมไอ้ผู้ชายไอ้สกุลคนนั้นไปให้ได้
คยูฮยอนล้มตัวลงบนเตียงด้วยรอยยิ้มที่เต็มเปี่ยมบนใบหน้า ตลอดระยะเวลาหกปีที่ผ่านมาคยูฮยอนคนนี้ไม่เคยมีรอยยิ้ม มีความสุขเท่านี้มาก่อนกับการได้เจอคนที่ตัวเองรักทั้งสอง ที่อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะได้อยู่ด้วยกันแล้ว
ต่อไปนี้ชีวิตของผมจะมีความสักทีกับการได้อยู่กับคนที่ผมรัก
ซีวอนพาลูกชายมาเข้านอนที่วันนี้ทำให้สองพ่อลูกมีความสุข มีรอยยิ้มเป็นพิเศษกับการได้เจอคนที่ตัวเองรักอีกครั้ง ที่ฮันวอนไม่ต้องกำพร้าแม่และได้กลับมาอยู่กับแม่อีก
“พ่อครับผมอยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆจัง”บอกด้วยรอยยิ้ม ซีวอนลูบผมลูกชายเอ็ดดู
“ถ้าอยากให้ถึงพรุ่งนี้ไว ก็ต้องรีบนอนได้แล้ว ถ้าอตื่นสายแล้วไม่ถึงช้าโดนคุณแม่งอนพ่อไม่รู้ด้วยนะ”ซีวอนบอกออกมา ที่ฮันวอนรีบหลับตานอนทันทีซีวอนได้แต่ยิ้มกับอาการของลูกชายที่ดูจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ แต่จะใช่ว่าจะเป็นแค่ฮันวอนฝ่ายคุณพ่อก็เป็นเหมือนกัน ที่นอนไม่หลับอยากให้ถึงพรุ่งนี้ๆไวเหมือนกันที่จะได้กลับไปอยู่กับภรรยาที่เขารัก
คยูฮยอนที่แต่งตัวเรียบร้อยเตรียมจะออกไปตามนัดหมายที่ได้นัดกับซีวอนเอาไว้ตั้งแต่เมื่อวาน ที่คุณนายโจคิดว่าลูกชายจะไปทำงานก็ไม่ได้เอะใจอะไร แต่ก็ยังกำชับให้ลูกชายไปตามนัดในเย็นนี้ คยูฮยอนก็รับปากอย่างดิบดีเพื่อไม่ให้มารดาสงสัยจับได้
เมื่อออกมาจากบ้านได้คยูฮยอนก็โทรตามดงแฮให้ออกมาหาทันที่ ที่ดงแฮได้เตรียมเสื้อผ้าบางส่วนเอาไว้ให้กับคยูฮยอนไว้ใส่บ้าง
“ขอบใจนายมากนะดงแฮที่ช่วยชั้นตลอดเวลา”คยูฮยอนกอดเพื่อนอย่างขอบคุณ ดงแฮกอดตอบแล้วยิ้มออกมาที่เห็นเพื่อนของเขาคนนี้กลับมามีรอยยิ้มอีกครั้ง แต่ต้องสองต้องผละออกจากกันเมื่อคิบอมพาซีวอนและฮันวอนมาถึงสนามบิน
“ได้เวลาขึ้นเครื่องแล้ว เดี๋ยวจะตกเครื่องจนได้”คิบอมบอกออกมาที่เหลืออีกสิบนาทีเครื่องจะออก
“คิบอมขอบใจนายมากเลยนะที่คอยช่วยเหลือชั้นมาตลอด”ซีวอนบอกอย่างซึ้งใจ ขอบคุณเพื่อนที่ทั้งสองสวมกอดกัน
“นายเป็นเพื่อนชั้นเนี๊ย เพื่อนต้องช่วยเพื่อน ชั้นขอให้นายมีความสุขกับครอบครัวของนาย ความรักของนายสองคนจะทำให้นายฝ่าฟันอุปสรรคทุกอย่างได้”ซีวอน คยูฮยอนยิ้มอย่างขอบคุณ
“ชั้นขอให้นายมีความสุขกับครอบครัวของนายนะ”ดงแฮเข้ามาสวมกอดอีกครั้ง
“ฮันวอนครับน้าฝากเพื่อนน้าด้วยนะครับ ฮันวอนต้องดูแลคุณแม่ให้ดีนะครับ”
“ครับน้าดงแฮ ฮันวอนจะดูแลคุณแม่ให้ดีเลยครับ”ฮันวอนตอบอย่างหนักแน่นทำให้ผู้ใหญ่ถึงกับยิ้มออกมา
“ชั้นไปก่อนแล้ว นายอย่าลืมไปเยี่ยมชั้นที่ไร่บ้างแล้วกัน”คิบอมพยักหน้ารับเพื่อน ซีวอนโอบเอวคยูฮยอนเดินเข้าไปข้างในที่คยูฮยอนจูงมือลูกชาย คิบอม ดงแฮมองตามภาพครอบครัวด้วยรอยยิ้ม
“ส่วนนายไปเก็บเสื้อผ้าแล้วย้ายไปอยู่กับผม”เมื่อเพื่อนเข้าไปแล้ว คิบอก็หันมาเล่นงานดงแฮ
“ทำไมชั้นต้องไปอยู่กับนายด้วย”
“นายจะได้อยู่ในสายตาชั้น ไม่เอาเรื่องไปบอกคุณนายโจเหมือนเมื่อหกปีก่อน คนอย่างนายไม่น่าเชื่อถือได้สักเท่าไร ชั้นไม่ไว้ใจโจรกลับใจอย่างนาย”
“คิมคิบอม!!”ดงแฮตวาดกลับโกรธจัดที่คิบอมดูถูกเขา แต่คิบอมกลับไม่สนใจเดินไปขึ้นรถ ดงแฮยืนหัวเสียงอยู่คนเดียว แต่ก็ต้องเดินตามคิบอมไปเมื่อเขาไม่ได้เอารถมา
อย่าให้ถึงตาชั้นบ้างแล้วคิมคิบอม
ต่อ
ไม่ถึงชั่วโมงสามพ่อแม่ลูกก็มาถึงสนามบินปูซานที่มีคนของของไร่มารอรับที่สนามบินที่ซีวอนได้โทรบอกเอาไว้ก่อนจะขึ้นเครื่อง รถหรูค่อยๆวิ่งแล่นเข้ามาในไร่ฮันวอนที่ทุกคนละแวกนี้จำได้ดีว่าเป็นรถของเจ้าของไร่ฮันวอนที่ชาวบ้านละแวกนี้ไม่มีเงินที่จะซื้อรถราคาแพงขนาดนี้ได้ แค่เงินที่ได้แต่ละเดือนยังไม่พอใช้เลย
เมื่อรถมาจอดหน้าบ้านซีวอนก็โอบร่างบางของภรรยาเข้ามาในบ้านที่มีลูกชายเดินตามหลังมา ทำให้คนงานในไร่ต่างมองกันเป็นตาเดียวว่าชายหนุ่มที่มากับเจ้านายด้วยเป็นใครกัน
แม่บ้าน สาวใช้ที่ออกมาต้อนรับเจ้านายกลับบ้านที่ยืนกันเป็นแถวเรียงหน้ากระดาษ ที่สาวใช้รับกระเป๋าจากคนขับรถขึ้นไปบนห้อง
“ผมจะแนะนำให้ทุกคนรู้จักคยูฮยอนภรรยาของผมและแม่ของฮันวอน เค้าจะมาอยู่ที่นี้กับเรา จะมาเป็นนายหญิงของที่นี้”ซีวอนบอกกับสาวใช้และคนงานในบ้าน คยูฮยอนยิ้มอย่างเป็นมิตร สุภาพกับเหล่าคนงานในบ้าน ที่ทุกคนก็ต่างยินดีที่เห็นเจ้านายของตัวเองมีความสุขและยอมรับคยูฮยอนเป็นนายหญิงของที่นี้
“พ่อครับ เดี๋ยวพ่อพาแม่ขึ้นไปพักผ่อนก่อนนะฮ่ะ ผมจะลงไปเก็บองุ่นที่ไร่ให้แม่ทานครับ”ฮันวอนบอกออกมาทำให้ซีวอน คยูฮยอนยิ้มออกมา คยูฮยอนลูบผมลูกชายอย่างเอ็ดดู
“ครับคนเก่งของพ่อ แต่อย่าไปไหนไกลนะครับ”
“ครับพ่อ”ฮันวอนบอกออกมาแล้วรีบวิ่งลงไปที่ไร่ทันที
“ทุกคนไปทำงานได้แล้ว ถ้ามีอะไรผมจะเรียกอีกที”ซีวอนบอกออกมาคนงานต่างโค้งแล้วต่างพากันแยกย้ายไปทำงานของตัวเอง ที่ซีวอนหันมายิ้มให้คยูฮยอนและเดินโอบเอวบางขึ้นไปบนห้องของตัวเอง
คยูฮยอนยืนดูไร่องุ่นแสนกว้างของสามีที่เป็นคนสร้างขึ้นมาเองกับมือที่คยูฮยอนไม่คิดเลยว่าซีวอนจะทำเพื่อตัวเองและลูกได้มากขนาดนี้ ซีวอนที่กำลังจัดเสื้อผ้าให้ร่างบางเข้าตู้เสื้อผ้าหันมาดูภรรยาที่ยืนกอดอกอยู่หน้าต่างที่ติดกับไร่ด้านนอก
“คิดอะไรอยู่ครับ”ร่างสูงเดินมาโอบกอดเอวบางจากด้านหลัง จมูกโด่งกดจูบแก้มนิ่มใบหน้าหวานเอียงมามองด้วยรอยยิ้มที่เต็มเปี่ยมด้วยหัวใจ
“เค้าแค่คิดว่าเค้านะเลือกรักคนไม่ผิดจริงๆซีวอนทำเพื่อเค้ามากขนาดนี้ที่เค้าไม่ได้อยู่กับตัวเองตอนที่ตัวเองลำบากเลย”คยูฮยอนบอกอย่างซาบซึ้งใจกับสิ่งที่คนรักทำเอาไว้ถึงจะต้องแยกจากกันก็ตาม
“ผมทำเพื่ออนาคตของเราสองคนและลูก ผมไม่อยากให้คนที่ผมรักต้องมาลำบากกับผมด้วย”ซีวอนบอกออกมาอย่างอบอุ่น คยูฮยอนยิ้มรับด้วยหัวใจเต็มเปี่ยมที่ถูกมือหนามานั่งบนตักนุ่มของสามีที่โอบกอดเอวตัวเองเอาไว้ไม่ยอมปล่อยและก็ยังถูกหอมแก้มอีกฟอด
“ขอบคุณนะที่ยังรักกัน ขอบคุณที่ไม่ได้เกลียดเค้า”
“ผมไม่เคยเกลียดคยู ผมไม่เคยเลิกรักคยู แค่ผมเสียใจที่เข้าใจผิดว่าคุณทิ้งผมกับลูกไป แต่หัวใจของผมยังมีคยูอยู่ในหัวใจเสมอ”ความในใจของซีวอนที่คยูฮยอนเข้าใจความรู้สึกของสามีได้ดี ร่างบางจุมพิตปากหนาเป็นรางวัล
มาต่อให้จบแล้วค่ะ 60เปอร์เซนต์ที่เหลือมีฉากปั้มเบบี๋ของสามีภรรยาคู้นี้ด้วยนะค่ะ รีดเดอร์ ตามไปอ่านได้ที่ทวิต @takfanfic
ความคิดเห็น