ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Charpter 3 love tears รักนี้มีแต่น้ำตา
หลังจากดูบ้านกันเสร็จซีวอนก็พาคยูฮยอนไปเที่ยวที่ต่างๆกันก่อนๆที่จะกลับเข้าบ้าน ที่ซีวอนคิดว่าเขาคงไม่มีโอกาศที่จะมาเที่ยวกับคยูฮยอนสองต่อสองอีกแล้วหลังจากที่เขาจะต้องแต่งงานกับเยอึนอีกไม่กี่อาทิตย์ข้างหน้า ช่วงเวลานี้เลยอยากให้จะใช้เวลาให้คุ้มค่ากับคนที่ตัวเองรักมากที่สุดก่อนที่เวลาทั้งหมดจะหดหายไปกับแต่งงานที่จะเกิดขึ้นอีกสองอาทิตย์
เวลาที่เหลือก็อยากจะใช้อยู่กับคนที่ตัวเองรักให้มากที่สุด
ซีวอนเลือกพาคยูฮยอนมาที่ตึก69ซึ่งเป็นตึกที่มีนักท่องเที่ยวทั้งต่างชาติและเกาหลีพามาเที่ยวกันและเหมาะเป็นคู่รักทุกคู่มักจะพามาที่กัน และการพาคยูฮยอนมาที่นี้ชายหนุ่มก็เลือกเปิดห้องวีไอพีเพื่อที่จะไม่ให้ใครมาวุ่นวายและรู้ว่าเขาแอบพาคยูฮยอนมาเที่ยวโดยเฉพาะบิดาของเขาเอง ถึงจะมีคนรู้ว่าพาน้องชายมาเที่ยวที่นี้ก็ยังดีกว่ามีคนรู้ว่าเขาพาน้องชายมาพลอดรักในค่ำคืนนี้ ถ้าเขาอยู่ในห้องนี้ก็ไม่มีใครรู้และเห็นเขาและคยูฮยอนทำอะไรกันในห้อง
“พี่ซีวอนทำไม ความรักของเราต้องมีอุปสรรคด้วย ทำไมไม่เหมือนความรักของพี่คิบอมกับพี่ดงแฮเลย”น้ำเสียงที่เอ่ยถามที่อยู่ในอ้อมกอดของชายคนรักที่สวมกอดจากด้านหลัง
“ความรักไม่ได้สวยงามอย่างที่เราคิดเสมอไป มันต้องมีอุปสรรคผ่านเข้ามาในชีวิตของเราเพื่อเป็นบทพิสูจน์ความรักของคนสองคนว่าจะทนไปกับมันได้มากขนาดไหน”
“แล้วพระเจ้าจะพิสูจน์ความรักของเรานานแค่ไหน ผมไม่อยากที่จะเห็นพี่ต้องไปอยู่กับผู้หญิงอื่น ผมไม่อยากเสียพี่ให้ใครไปถึงรู้ว่าพี่จะรักผมก็ตาม”
“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่สิ่งที่พี่รู้แค่ตอนนี้ พี่รักเราและไม่สามารถรักใครได้นอกจากเราอีกแล้ว ถึงจะให้พี่ต้องแต่งงานกับเยอึนก็ตามพี่ก็ไม่มีวันรักเยอึนได้”
“ผมเชื่อใจพี่ ผมถึงยอมเป็นของพี่และยอมที่จะเจ็บปวดไปกับมัน”ใบหน้าหวานแอบเศร้าหันมาชายคนรัก มือเรียวบางสอดคล้องบนคอหนาที่สองสายตาสบตากันอย่างลึกซึ้ง “ไม่ว่าผมจะเจ็บปวด เสียน้ำตาเท่าไรผมก็จะทนเพื่อที่จะอยู่เคียงข้างพี่และเป็นคนที่พี่รักเพียงคนเดียว”ใบหน้าซบลงบนอกกว้างซีวอนเลื่อนมือมากอดและลูบผมน้องชายอย่างสงสารจับใจกับความรักที่น้องชายมีให้กับเขา
ถึงมันจะเจ็บผมก็พร้อมที่จะเจ็บขอแค่ให้ผมได้เป็นคนที่พี่รักก็พอ....
แม้ซีวอนรู้ดีว่าต่อไปข้างหน้าเขาและคยูฮยอนต้องเจ็บปวดกับสิ่งที่ตัวเองเลือกมากแค่ไหน แต่ซีวอนและคยูฮยอนก็พร้อมที่จะเจ็บและทนอยู่กับมัน อยู่กับความรักที่มีให้กัน ความรักที่คนอื่นไม่ต้องการและเห็นด้วย ความรักที่ไม่รู้ว่ามันจะเป็นจริงได้มากแค่ไหน ถึงจะรู้ตัวเองว่าสิ่งที่ตัวเองเลือกและทำอยู่นี้คนภายนอกเขาเรียกว่าอะไรกัน แต่ก็ไม่สนขอแค่ให้เขาทั้งสองได้อยู่ด้วยกันพอ อยู่เพื่อที่จะปกป้องกันและกัน
หลังจากใช้เวลาอยู่ด้วยกันนานพอสมควร ซีวอนก็ต้องพาคยูฮยอนกลับบ้านเพราะเขาไม่อยากให้คยูฮยอนต้องเดือดร้อนและโดนบิดาต่อว่าที่กลับบ้านดึกถึงเขาจะพาน้องชายมาก็ตามแต่พ่อขอคงไม่ฟังเหตุผลอยู่ดี
ซีวอนขับรถมาจอดข้างในที่มีรถจอดอยู่แล้ว ทำให้ซีวอนและคยูฮยอนนั้นสงสัยว่ามีใครมาที่บ้านทั้งที่นี้มันสองทุ่มแล้ว แต่พอลงจากรถมาก็ทำให้คยูฮยอนสีหน้าเศร้าลงเมื่อสาวใช้เข้าเรียกซีวอนให้เข้าไปข้างใน
“คุณชายค่ะ คุณท่านให้เข้าไปพบข้างในค่ะ คุณเยอึนมารอคุณชายตั้งแต่เย็นแล้วค่ะ”สิ่งที่สาวใช้เอ่ยออกมาทำให้ซีวอนต้องหันไปมองคยูฮยอนอย่างสงสาร
“คยูไปรอพี่ที่ห้องก่อน เดี๋ยวพี่คุยธุระกับพ่อเสร็จพี่จะตามเราไป”
“ฮ่ะพี่ซีวอน”พูดอย่างแผ่วเบาและเดินออกไปอย่างเจ็บปวด ซีวอนมองตามอย่างเจ็บปวดแต่ก็ทำอย่างที่ใจคิดไม่ได้
ซีวอนเดินเข้ามาในห้องโถงที่ยงอุนกับดองกันบิดาของเยอึนนั่งคุยกันอย่างถูกคอที่อีกฝั่งกี้เยอึนนั่งฟังผู้ใหญ่ทั้งสองพูดคุยกันอยู่ หญิงสาวเห็นซีวอนเดินเข้ามาก็ยิ้มหวานให้ที่ซีวอนก็ยิ้มตอบกลับตามมารยาท
“เราไปไหนมาเห็นเยอึนบอกพ่อว่าเราออกไปตั้งแต่บ่าย”ยงอุนถามลูกชายทันที
“ผมออกไปพบลูกค้ามาครับ”ซีวอนโกหกออกมา
“เรานี้ขยันจริงๆลุงนี้เลือกคนไม่ผิดจริงๆ”ดองกันชมว่าที่ลูกเขยซีวอนได้แต่ยิ้ม
“ลูกคนนี้ของผมไม่เคยทำให้ผมผิดหวัง ลูกของอาจะไม่มีทางทำให้หนูเยอึนผิดหวังแน่”เยอึนยิ้มให้กับผูที่อาวุโสกว่า “ซีวอนเราพาหนูเยอึนไปเดินเล่นข้างนอกซิ นั่งอยู่ในนี้นานๆมันน่าเบื่อพาน้องไปเดินเล่นในสวนก็ได้”
“ครับพ่อ”ซีวอนรับคำและลุกพาเยอึนออกมาเดินในสวน
คยูฮยอนเมื่อมาถึงห้องก็ได้แต่นั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่บนเตียงกับความเสียใจ เจ็บปวดอยู่ลึกๆที่รู้ว่าคนที่มาหาพี่ชายของเขานั้นเป็นใคร คนที่มาแย่งความรักและความสุขจากเขาไปจนหมด คนที่ทำให้ตัวเองต้องเสียพี่ชายไปให้ ที่ผู้หญิงนั้นอีกไม่นานจะต้องกลายมาเป็นพี่สะใภ้ของเขาในไม่ช้า
เสียงหัวเราะ เสียงคุยที่ดังออกมาจากข้างนอกที่คนได้ยินนั้นมันแสนเจ็บปวด ทรมานใจเหลือเกินที่เห็นชายคนที่ตัวเองรักคุยกับผู้หญิงที่เป็นว่าที่เจ้าสาวของพี่ชาย ถึงจะเชื่อมั่นและไว้ใจคนรักมากเพียงใดแต่ในใจลึกๆก้ยังคงกลัวๆว่าจะเสียพี่ชายไปให้กับผ้หญิงคนนี้จริงๆยิ่งเห็นซีวอนยิ้มให้กับหญิงสาวและยังหัวเราะอย่างมีความสุขยิ่งทำให้คนที่แอบมองดูอย่างข้างในยิ่งเจ็บปวดเป็นทวีคูณ
ซีวอนที่พูดคุย หัวเราะ ยิ้มแย้มให้กับเยอึนและยังประคองกอดเยอึนที่สะดุดขาตัวเอง ที่ซีวอนไม่รู้เลยนั้นว่าสิ่งที่ตัวเองปฎิบัติให้กับหญิงสาวมีคนที่ตัวเองรักมากที่สุดแอบดูอยู่และมันก้ทำให้คยูฮยอนเจ็บปวดกับภาพนั้นเหลือเกิน
“ขอบคุณค่ะพี่ซีวอน”เยอึนเอ่ยขอบคุณที่ยังอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม ซีวอนจึงคลายอ้อมกอดออก “แล้วน้องชายพี่ล่ะค่ะ เยอึนยังไม่เห็นหน้าเลยค่ะ”
“คยูอยู่ในห้อง สงสัยจะอ่านหนังสืออยู่”ชายหนุ่มตอบเลี่ยงออกมา
“เยอึนอยากเจอน้องชายพี่ซีวอนจัง เห็นคุณพ่อบอกว่าคุณอายงอุนไม่ค่อยพาลูกชายคนนี้ออกงานเท่าไร”เยอึนร้องขอออกมา “พี่ซีวอนพาเยอึนไปหาน้องชายพี่หน่อยนะค่ะ”
“ก็ได้ครับ”ซีวอนตอบอย่างจำใจ
ซีวอนพาเยอึนมาที่เรือนหลังเล็กถึงไม่อยากจะทำให้คยูฮยอนต้องเจ็บปวดและเสียใจไปมากกว่านี้ แต่เขาก็ปฎิเสธเยอึนไม่ได้เมื่ออยากมาพบกับคยูฮยอน เหมือนกับคยูฮยอนจะรู้ว่าพี่ชายจะพาเจ้าสาวของตัวเองมาพบก็รีบเช็ดน้ำตาอย่างลวกๆและเดินมาเปิดประตูให้กับพี่ชายในคราบคนรักที่ไม่สามารถแสดงออกให้ใครรู้ได้
“พี่ซีวอนมีอะไรกับผมหรือเปล่าฮ่ะ”คยูฮยอนถามออกมาอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ถึงจะทำตัวปกติแต่ซีวอนก็รู้ว่าน้องชายเพิ่งจะร้องไห้มา
“เยอึนอยากจะมาเจอเรา พี่เลยพาเยอึนมาหาเราที่นี้”ซีวอนบอกกับน้องชายและยิ้มให้กับเยอึน เยอึนก็ยิ้มเป็นมิตรให้กับคยูฮยอน คยูฮยอนฝืนยิ้มออกมา
“น้องชายของพี่นี้หล่อเหมือนพี่เลยนะค่ะ เยอึนว่าสาวๆคงติดตรึมแน่เลยหล่อขนาดนี้ พี่ซีวอนคงต้องปวดหัวแทนคยูแน่ๆ”เยอึนพูดออกมา
“คงงั้นมั้งครับ ผมก็ไม่เคยเห็นแฟนของคยูเหมือนกัน”
“งั้นวันงานแต่งของเราคยูก็พาแฟนมาด้วยซิ พี่จะได้ช่วยดูด้วยว่าเหมาะที่จะเป็นสะใภ้ของพี่หรือเปล่า”เยอึนเอ่ยออกมาที่เกาะแขนของซีวอนเอาไว้ คยูฮยอนเหลือบมองดูอย่างเจ็บปวดและยิ่งเจ็บปวดไปมากกว่าเดิมที่เห็นพี่ชายดูแลและยิ้มให้กับเยอึนอยู่ตลอด
“พี่ซีวอนถ้าพี่ไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวนะฮ่ะ”
“คยู..”
“พี่พาพี่เยอึนไปเดินดูดอกไม้ในสวนเถอะ เดี๋ยวผมต้องไปทำรายงานต่อ”คยูฮยอนบอกออกมาและเดินเข้าห้องไปปิดประตูลงที่เยอึนได้มองดูอย่างงงๆว่าคยูฮยอนเป็นอะไรไป แต่สำหรับซีวอนรู้ดีว่าน้องชายของตัวเองเป้นอะไรถึงรีบเข้าห้องไปอย่างเสียมารยาท
คยูฮยอนที่ปิดห้องเข้ามาหลังพิงกับประตูและทรุดลงร้องไห้อย่างเจ็บปวดหน้าซบลงกับหัวเข่าร้องไห้ออกมาไม่ยอมหยุด เจ็บที่เห็นพี่ชายอยู่กับคนอื่น เจ็บที่เห็นคนอื่นมาได้รอยยิ้มจากพี่ชายของเขาที่มันควรจะเป็นรอยยิ้มของเขาคนเดียวที่ควรจะได้
“พี่ซีวอนทำไมผมเจ็บเหลือเกิน เจ็บที่ต้องเห็นพี่เป็นของคนอื่น”คยูฮยอนบอกออกมากับภาพที่เห็นและนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่ตรงหน้าประตูอย่างหมดแรง
ซีวอนพาเยอึนมาเดินเล่นในสวนต่อที่ให้ไกลจากเรือนหลังเล็กเพราะไม่อยากให้คยูฮยอนต้องเจ็บปวดอีก แค่เมื่กี้ก็รู้ว่าคยูฮยอนเจ็บปวดมากแค่ไหนและตอนนี้เขาก็เป็นห่วงคยูฮยอนแทบขาดใจ
“เยอึนพี่ว่าเราขึ้นข้างบนกันเถอะ ปานี้คุณลุงคงจะรอเรากลับบ้านแล้ว”
“ค่ะ”เยอึนตอบยิ้มๆและเดินควงแขนชายหนุ่ม ซีวอนพาเยอึนมาส่งที่รถที่ดองกันรออยู่ที่รถแล้ว
“เยอึนกลับก่อนนะค่ะ พรุ่งนี้พี่ซีวอนอย่าลืมไปรับเยอึนที่บ้านนะค่ะ”เยอึนบอกลา ที่ซีวอนยิ้มเป็นคำตอบ
เมื่อดองกันและเยอึนขับรถออกไป ยงอุนก็หันมาคุยกับลูกชายด้วยท่าทางอารมณ์ดี
“ชั้นดีใจจริงๆที่มีลูกอย่างแก ดูซิหนูเยอึนนะรักแกมาก ไม่มีใครที่จะดีไปกว่าหนูเยอึนแล้ว แกต้องดีกับหนูเยอึนให้มากๆอย่าทำให้เค้าต้องผิดหวังเพราะแกได้”
“ครับพ่อ”จำใจฝืนตอบออกไป ถึงรู้ว่าสิ่งที่บิดามันไม่ทางเป็นไปได้อยู่แล้ว เมื่อในหัวใจของตัวเองมีคยูฮยอนอยู่แล้ว
ซีวอนเมื่อแยกกับบิดาก็ตรงมาหาคยูฮยอนที่ห้องทันที ตอนนี้เขาอยากจะกอดปลอบ จูบปลอบและขอโทษกับสิ่งที่ทำให้คยูฮยอนเจ็บปวดกับเรื่องเมื่อหัวค่ำ
ซีวอนเปิดประตูเข้ามาก็เห็นเจ้าแมวน้อยของเขานอนฟุบหลับลงไปกับเตียงที่ใบหน้าที่หวานยังคงเปื้อนคราบน้ำตาและในมือยังมีรูปของตัวเองกอดอยู่ในอก ซีวอนเห็นแล้วถึงกับเจ็บปวดและสงสารคยูฮยอนจับใจ ซีวอนช้อนร่างคยูฮยอนขึ้นมานอนบนเตียงและโอบกอดน้องชายเอาไว้ มือหนาก็เช็ดคราบน้ำที่ติดอยู่บนแก้มเนียน
“พี่ขอโทษนะที่ทำให้เราเจ็บ ไม่ใช่ว่าพี่ไม่เจ็บเหมือนกัน พี่ก็เจ็บเหมือนกัน เจ็บที่ไม่สามารถช่วยคนที่พี่รักไม่ได้เลย”ซีวอนโอบกอดคยูฮยอนไว้และก้มลงจุมพิตบนปากเรียว
ช่วงดึกคยูฮยอนตื่นขึ้นมาก็เห็นพี่ชายนอนกอดตัวเองอยู่มี่ใบหน้าทั้งสองแนบชิดกัน คยูฮยอนยิ้มออกมาเมื่อเห้นพี่ชายนอนกอดตัวเองอยู่ มือเรียวบางลูบไล้บนใบหน้าหล่อเข้มของพี่ชายและเลือนมาตรงเรียวปากที่มือเรียวบางลูบเรียวปากของพี่ชายอย่างพิสมัยกับรอยยิ้มที่แสนจะมีความสุข
“ผมชอบให้พี่จูบผมที่สุด จูบของพี่มันทำให้ผมมีความสุขกับมันทุกครั้ง...”ไม่ทันจะพูดจบมือหนาก้รั้งเอวบางเข้ามากอดและกดจูบลงไปบนเรียวอมชมพูที่ไม่ทันตั้งตัว
“มีความสุขมั๊ย”ถามออกมาเมื่อผละออกมาจากจูบ
“รู้แล้วยังถามผมอีก”ตอบอย่างเขินอายที่มือเรียวบางวางทาบไว้บนอกกว้าง
“ก็พี่อยากรู้จากปากของเจ้าแมวน้อยของพี่ ถ้าไม่ตอบนะพี่จะจูบเราไปทั้งคืนเลย”ทำท่าจะจูบอีกรอบ มือบางดันอกเอาไว้
“มีความสุขมากเลยฮ่ะ”พูดจบก็กดจูบลงไปอีกรอบและตอนนี้ซีวอนก้ดันลิ้นสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากของร่างบางที่ยอมเปิดให้ลิ้นอุ่นของอีกคนเข้าไปในโพรงปากอย่างได้ง่ายดาย
สองลิ้นที่แลกเลียความหอมหวานของกันและกันและยังผลัดกันรุกผลัดกันรับกับรสจูบครั้งนี้ ที่ไม่มีใครยอมใคร มือหนาจับท้ายทอยของร่างบางให้มาจูบถนัดถนัดนี่มากขึ้น ที่สองลิ้นยังคงหยอกล้อกันและกันอย่ไม่มีใครเลิกเล่นกับรสจูบนี้ไปง่ายๆจบที่ถ่ายทอดความรัก จูบที่ถ่ายทอดความต้องการของกันและกันที่มันมีมากขึ้นทุกวัน
“เดี๋ยวนี้แก่นแก้วใหญ่แล้วนะ”บิดจมูกออกมาที่น้องชายเป็นฝ่ายมอบจูบให้ก่อน
“ก็เพราะพี่นั้นแนะให้ผมเป็นแบบนี้”บอกอย่างดื้อๆและฟันขาวขบเม้นลงที่ซอกคอ ซีวอนได้แต่ยิ้มกับเจ้าแมวน้อยแสนดื้อ
“เด็กดื้อแบบนี้พี่ต้องลงโทษซะแล้ว”พูดอย่างเจ้าเล่ห์และมือหนาก็สอดใส่เข้าไปในชายเสื้อลูบผิวกายเนียนของน้องชายที่ยังคงนอนมองใบหน้าของตัวเองอยู่กับรอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยความสุขกับสิ่งที่พี่ชายทำให้ “ยิ้มแบบนี้แปลว่าชอบที่พี่ทำให้ล่ะซิ”
“ชอบมาเลยอะไรที่พี่ทำให้ผม ผมชอบทุกอย่างนั้นแหละ”บอกออกมายิ้มซีวอนต้องจูบอีกรอบ
“แล้วแบบนี้ยังชอบอยู่อีกมั๊ย”ซีวอนบอกออกมาและถลกเสื้อยืดของคยูฮยอนถอดออกจากตัวและลุกขึ้นมาถอดกางเกงนอนของน้องชายออกให้หมดไม่เหลือแม้แต่กางเกงสีเนื้อ “ยังชอบอยู่มั๊ย”บอกออกมากับยิ้มร้ายๆ
“ชอบฮ่ะ”ตอบอย่างเขินอายและลุกขึ้นมานั่งตรงหน้าพี่ชาย “แต่ถ้าจะให้ผมชอบที่สุด พี่ก็ต้องถอดเหมือนกับผมด้วย”คยูฮยอนเอ่ยออกมาและยืดตัวถอดชุดนอนของพี่ชายออกจากตัวและดึกกางเกงนอนหลุดออกจากช่วงล่างเหมือนกัน ที่ตอนนี้ทั้งสองร่างเปลือยเปล่าเหมือนกันและล้มตัวลงนอนกอดกันที่ไม่มีเสื้อผ้าปกคลุมกาย
“เราชอบให้พี่ทำแบบนี้กับเราใช่มั๊ย”ซีวอนถามออกมาที่ดึงร่างบางเข้ามากอดให้เนื้อแนบชิดกัน ส่วนล่างก็เสียดสีกัน
“ฮ่ะ ผมอยากนอนกอดพี่แบบนี้ทุกคืนเลย กอดที่มันทำให้ผมรู้ว่าพี่เป็นของผมคนเดียว”บอกอย่างยิ้มๆ
“งั้นพี่จะนอนกอดกับเราแบบนี้ทุกคืนเลยนะ แต่พี่ก็ไม่รับประกันความปลอดภัยของเราเหมือนกัน”
“ขอเป็นพี่คนเดียว ผมยอมอยู่แล้ว ผมยอมให้พี่คนเดียว”มือเรียวบางก็ลูบไล้บนแผ่นหลังกว้างและรอยยิ้มหวานยังส่งให้อีก
แมวน้อยของผมทำไมช่างยั่วแบบนี้นะ.........
ตืด ตื่ด ตื่ด
เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นมาทำให้ทั้งสองหลุดออกจากภวังค์ความใคร่ออก ซีวอนเอื่อมมือไปหยิบโทรศัพท์มาและเห้นเป้นชื่อใครก็กดรับทันทีที่คยูฮยอนยังคงนอนกอดตัวเองอยู่และนอนตาแป๋วฟังชายหนุ่มคุยโทรศัพท์
“ครับแม่ แม่มีอะไรหรือเปล่าครับถึงโทรหาผมดึกขนาดนี้”ถามออกมาเมื่อรู้ว่าเป้นมารดาของตัวเองที่โทรมา
“แม่โทรมากวนเราหรือเปล่า”
“ไม่ครับ พอดีตอนนี้ผมอยู่กับคยูครับแม่”ซีวอนบอกออกมากับมารดาที่อีกคนที่นอนอยู่ในอ้อมกอดนอนยิ้มหวานให้
“คยูอยู่ด้วยหรอนี้”หล่อนบอกอย่างดีใจ
“ครับ นอนยิ้มอยู่เลย แล้วแม่มีอะไรครับถึงโทรหาผม”
“แม่ได้ข่าวว่าเราจะแต่งงานกับผู้หญิงที่พ่อของเราหาให้ล่ะซิ”
“ครับแม่ ผมต้องแต่งงานตามที่พ่อต้องการ”น้ำเสียงฉายออกมาที่คนเป็นแม่รับรู้ได้ดี
“ซีวอนลูกคิดดีแล้วหรอ นั้นชีวิตทั้งชีวิตของลูกเลยนะ แม่ไม่อยากให้เรามาเสียใจภายหลัง”
“ผมรู้ครับแม่ แต่จะให้ผมทำอย่างไงได้ในเมื่อผมปฎิเสธพ่อไม่ได้ ผมต้องทำการที่เค้าต้องการทุกอย่างถึงมันทำให้ผมเจ็บปวดก็ตาม”
“ลูกรู้ใช่มั๊ยที่พ่อของลูกทำแบบนี้เพราะเค้าต้องการอะไร”ฮันนาบอกออกมาที่รู้ถึงจุดประสงค์ของอดีตสามีที่หล่อนหย่าร้าง
“ผมรู้ครับ ผมถึงต้องทำแต่ไม่ต้องห่วงนะครับว่าเค้าไม่มีทางทำร้ายคยูได้เด็ดขาด ผมไม่ปล่อยให่พ่อทำร้ายคยูได้”บอกอย่างเด็ดเดี่ยวทำให้คนเป้นมารดาที่อยู่อีกซีกโลกยิ้มออกมา
“แม่รู้ว่าเราไม่มีทางปล่อยให้ผู้ชายคนนั้นทำคยูได้อยู่แล้ว และแม่ก็รู้ด้วยว่าสิ่งที่เราทำไปทั้งหมดเพราะอะไร”
“แม่รู้ด้วยหรอครับ”ซีวอนถามอย่างแปลกใจและหันมามอหน้าหน้าคยูฮยอน
“แม่เป็นแม่ของลูกนะ แม่เลี้ยงลูกกับคยูมาตั้งแต่เด็ก ทำไมแม่จะไม่รู้ว่าเราคิดอะไรอยู่ แต่แม่ไม่อยากพุดมันเองก้แค่นั้น”
“แม่ไม่โกรธผมกับคยูใช่มั๊ย”
“แม่จะโกรธลูกกับคยูทำไมล่ะ ถ้าสิ่งที่ลูกทำแล้วมีความสุขแม่ก็มีความสุขด้วย แม่อยากเห็นลูกกับคยูมีความสุขกับความรักของเราทั้งสอง”หล่อนบอกออกมายิ้มๆที่รู้ว่าลูกชายของเธอนั้นรักกับคยูฮยอนลูกอีกภรรยาของสามีเธอ
“ถ้าคยูรู้คงจะดีใจมาก ที่แม่ยอมรับความรักของเราสองคน”ซีวอนบอกยิ้มๆและหันมาจูบหน้าผากคนรักที่คยูฮยอนก็ยิ้มอย่างดีใจที่คนที่เขานับถือเป็นแม่อีกคนยอมรับความรักของเขากับพี่ชาย
“งั้นลูกของบอกคยุด้วยแล้วกันว่าแม่ยอมรับลูกทั้งสองและบอกด้วยนะวันแต่งงานของลูกแม่จะบินไปร่วมงานด้วย”
“ครับแม่ ผมรักแม่ที่สุดเลย”
“แม่ก็รักเราเหมือนกัน แม่ไม่กวนเราแหละ เราไปนอนเถอะ”
“ครับแม่”ซีวอนวางสายจากมารดาและหอมแก้มคยูฮยอนอีกฟอด
“คุณป้าว่าไงบ้างฮ่ะ”
“คุณแม่บอกว่าจะบินกลับมาเกาหลีและจะมาอยู่กับเราด้วย”
“จริงหรอฮ่ะ คุณป้าจะกลับมาอยู่เกาหลีจริงๆหรอ”บอกอย่างดีใจ
“จริงซิ กลับมาดูลูกสะใภ้คนนี้ไง ท่านบอกว่าห่วงลูกสะใภ้คนนี้มาก”
“พี่ซีวอนให้คุณป้าไปอยู่กับเราที่บ้านหลังใหม่ได้มั๊ยล่ะ คุณป้าจะได้ไม่เหงา”
“ได้ซิ คุณแม่ก็อยากอยู่กับเราเหมือนกัน”ซีวอนบอกอย่างยิ้มๆและดึงคยูฮยอนเข้ามากอดแนบชิดขึ้น
ฮันนาวางสายจากลูกชายของเธอด้วยความกังวัลใจและเป็นลูกชายของเธอมาก ห่วงทั้งซีวอนและคยูฮยอน ยิ่งลูกว่าลูกชายของเธอทั้งสองนั้นรักกันก้ยิ่งห่วงไปใหญ่ถึงคยูฮยอนจะไม่ใช่ลูกที่เกิดจากเธอก็ตามแต่เธอก็รักเหมือนลูก และเธอก็รู้นิสัยสามีของเธอคนนี้ดีที่สามารถทำทุกอย่างเพื่อตัวเองและฮันนาก้รู้ดีว่าการที่ซีวอนต้องแต่งงานครั้งนี้เพราะอะไร ยงอุนต้องการอะไรจากลูกชายของเธอ
“พี่ยงอุน พี่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลย พี่จะทำให้ลูกกับคยูต้องเจ็บปวดไปถึงไหนกัน”ฮันนาเอ่ยออกมากับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นลูกชายของเธอที่คนเป็นบิดาได้ทำเอาไว้ทั้งหมดและนึกเป็นห่วงคยูฮยอนที่จะต้องโดนคนที่เรียกว่าพ่อทำร้ายอีก
............................................................................................................................................................................................................
ไรเตอร์ขอคุย
*อัพให้อีกตอน อ่านแล้วเม้นกันด้วยนะจ๊ะ เม้นกันหน่อย เม้นให้กับน้องกี้ของพี่วอนหน่อยนะ*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น