ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Will Not Love 6
ฮยอกที่ตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวันที่ยังคงเหลือเคล้าของอาการเมายังเหลืออยู่อยู่ ที่ตื่นขึ้นมาพบกับความแปลกใจที่มาอยู่ห้องของใครก้ไม่รู้และยิ่งทำให้เค้าตกใจไปมากกว่านี้เมื่อเสื้อผ้าที่ตัวเองใส่เมื่อคืนถูกถอดออกจนหมด ทำให้ความคิดอกุศลเกิดขึ้นในหัวสองที่เมื่อเห็นสภาพของตัวเองในตอนนี้
โอ๊ย........พระเจ้าไม่ใช่อย่างที่ผมคิดใช่มั๊ย
“ตื่นแล้วไงเจ้าพ่อนักดื่ม”
ฮยอกไม่ฟังเสียงอะไรทั้งนั้นลุกขึ้นไปตบตีคยูที่เดินถือถ้วยข้าวต้มมาให้ทาน
“ไอคยูแกทำอะไรชั้น ไปเพื่อนบ้า ไปเพื่อนเลว นี้แกปล้นสวาทชั้นหรอ”
ฮยอกทั้งด่าทั้งตบตีคยูที่คยูได้แต่เอามือมาบดบังและหลบฝ่ามือของฮยอก
“นี่นายฟังชั้นก่อนซิ”
“ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น นายมันเลว”
“นายไม่ฟัง แล้วนายจะรู้หรอว่าชั้นทำอะไรนายไปบ้าง”
คยูตวาดอย่างหมดความอดทนทำให้อฮยอกเลิกตบตีคยู
“นายจำอะไรไม่ได้เลยหรือ ว่าเมื่อคืนนายเมาแค่ไหน”
“นายถึงปล้ำชั้น”
คยูถึงกับส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ
“ชั้นไม่คิดปล้ำคนเมาไม่รู้เรื่องอย่างนายหรอก แถมยังอ้วกใส่ชั้นอีก ชั้นคงไม่คิดปล้ำนายหรอกนะทั้งที่อ้วกทั้งเมาไม่รู้เรื่องถึงปล้ำไปก็ไม่ถึงอารมณ์”
ฮยอกที่ฟังแบบนั้นหน้าแทบแตกหมอไม่รับเย็บ
“แล้วทำไมเสื้อผ้าชั้น”
“ก็เสื้อผ้านายเปื้อนอ้วกชั้นเลยถอดให้ มีอะไรข้องใจอีกมั๊ย”
“ไม่มี”
เค้าตอบเสียงห้วน
“งั้นนายก็ไปอาบน้ำได้แล้ว ชั้นเตรียมข้าวต้มให้นายทาน”
“ขอบใจ”
เค้าสะบัดหน้าแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำทำให้คยูได้แต่ส่ายหน้า
ฮยอกที่อาบน้ำเสร็จเรียบร้อย ก็มานั่งทานข้าวต้มที่คยูทำไว้ให้ด้วยความหิวที่มีคยูนั่งมองอยู่
“นายจะบอกได้ยังว่าใครทำนายอกหัก”
ชายหนุ่มถามขึ้นทำให้ฮยอกเศร้าลงทันที
“ถ้านายไม่อยากบอกก็ไม่ต้องตอบก็ได้”
“คิบอมน้องชายดงเฮ”
ฮยอกกลั้นใจตอบออกมาอย่างเจ็บปวด คยูเห็นสีหน้าเพื่อนจึงเข้าใจความรู้สึกจึงเปลี่ยนเรื่องคุย
“ชั้นว่านายรีบทานเถอะข้าวต้มเย็นหมดแล้ว”
“อืม”
ฮยอกฝืนยิ้มทั้งที่ข้างในเจ็บปวด
อีกนานมั๊ยที่ผมจะตัดใจจากเค้าได้
ดงเฮที่มาทำงานที่ร้านของชินดงตามปกติ แต่ก็มีคิบอมตามมาด้วยทั้งทีเค้าก็สั่งห้ามไม่ให้ตามมาทำงาน แต่คิบอมก็ยังดื้อที่จะตามมาจนได้
“ว่าไงเจ้าปลาทอง ปลาบู่ มาทำงานได้แล้วหรอ”
ชินดงทักทายสองพี่น้องกับฉายาที่เค้ามักเรียกประจำ
“ครับพี่ชินดง แต่พี่ดงเฮซิครับบ่นผมใหญ่เลย”
“จะไม่ให้บ่นได้ไง ก็เรายังไม่หายดีเลยยังจะดื้อมาทำงานอีก”
ดงเฮเริ่มบ่นอีกรอบ
“ถ้าคิบอมอยากจะมาทำงานก็ให้มันทำ แต่ก็ให้อยู่ที่เคาร์เตอร์กับดงเฮแล้วกัน หน้าที่เราที่เคยทำเดี๋ยวพี่ให้คนอื่นทำแทนไปก่อน”
ชินดงห้ามศึกของพี่น้องคู่นี้ก่อน เค้าก็ไม่อยากฟังดงเฮเหมื่อนกัน
ชินดงที่เดินเข้ามาทางหลังร้านที่มีแทจินกับคังโจยืนแอบดูดงเฮกับคิบอมเล่นหยอกล้อกันอยู่อย่างสนุกสนาน ที่คิบอมทั้งหยิกแก้ม หอมแก้ม กอดเอวที่ดงเฮยอมให้คิบอมทำทุกอย่าง ทำให้ทั้งสามที่ยืนมองถึงกับสงสัยกับความสัมพันธ์แปลกๆของทั้งคู่
“พี่ชินดงพี่แน่ใจนะว่าไอปลาทองปลาบู่เป็นพี่น้องกันฎ
แทจินถามขึ้นอย่างสงสัยกับพฤติกรรมของทั้งสอง
“ก็ใช่ซิว่ะ ไอสองคนนี้มันเป็นพี่น้องกันจริงคลาดตามกันมาเลย แล้วแกมีปัญหาอะไร”
“พี่ก็ดูมันสองคนเล่นกันซิเหมื่อนไม่ใช่พี่น้องกันเลย ทั้งกอด ทั้งหอม ถ้าผมไม่รู้ว่ามันเป็นพี่น้องกันนะ ผมคิดว่ามันเป็นแฟนกันแล้ว”
แทจินตอบออกมาแล้วเดินเข้าไปหลังร้านเหลือแต่ชินดงที่ยืนมองดูสองพี่น้องอยู่
ผมรู้ว่าทั้งคิบอมและดงเฮทั้งสองเป็นพี่น้องกันที่คลาดตามกันมา ผมแน่ใจร้อยเปอร์เซ็นต์เลยว่าทั้งสองคนเป้นพี่น้องกัน แต่สิ่งที่ผมเห็นตอนนี้มันไม่ใช่คำว่าพี่แล้ว พี่น้องที่ไหนจะมากอด มาหอม มาเล่นกันแบบนี้ ยิ่งผมเห็นผมก็ยิ่งมั่นใจกับมันสองคนกำลังคิดอะไรกันอยู่ ถ้าสิ่งที่ผมคิดเป็นจริงขึ้นมา ผมไม่รู้ว่าทั้งคิบอมและดงเฮจะต้องเจ็บปวดสักแค่ไหนกับความรู้สึกที่เกิดขึ้นเพราะก็น่าจะรู้ว่ามันไม่มีทางที่จะเป็นไปได้ ไม่ใช่ว่าผมรับไม่ได้ว่าชายรักชายกันทั้งที่ในร้านผมแทจินกับคังโจก็ยังรักกัน ผมไม่คิดห้ามถ้าจะรักกันแต่มันติดที่คิบอมกับดงเฮเป็นพี่น้องกัน แต่ถ้ารักกันจริงผมคงห้ามไม่ได้อยู่แล้ว แต่ผมกลัวว่าพ่อของทั้งสองจะเล่นงานทั้งสองคนล่ะซิ แค่มันสอนคนตัดสินใจอยู่กันตามลำพังยังคิดทำทุกอย่างเพื่อให้กลับไปอยู่ที่บ้าน และยิ่งรู้ว่ารักรักกันเองผมไม่อยากคิดเลยว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับทั้งสอง เพราะพ่อของทั้งสองไม่เหมื่อนใครอยู่ด้วยเป็นถึงประธานบริษัทคิมฮาร์ดแวร์ที่เป็นอันดับหนึ่งเกาหลีและเป้นผู้มีอิทธิพล ผมได้แต่ภาวนาว่าอย่าให้สิ่งที่ผมคิดเป็นจริงเลย ไม่อย่างนั้นผมคงต้องเห็นคิบอมและดงเฮต้องเจ็บยิ่งกว่านี้
“อย่าแกล้งซิคิบอม”
ดงเฮบ่นออกมาเมื่อคิบอมยังแกล้งไม่เลิก
“ผมไม่ได้แกล้งพี่ซะหน่อย”
ปากบอกว่าไม่ได้แกล้งแต่มือก็ขยี้ผมดงเฮ
“ไม่ได้แกล้งใช่มั๊ย นี่แนะ”
ดงเฮขยี้ผมคิบอมคืน ที่ตอนนี้ทั้งสองต่างขยี้กันไปมาโดยไม่ได้ทันมองว่าลูกค้าเดินมาที่เคาร์เตอร์
“พี่ค่ะ พี่ค่ะ”
เสียงเรียกของเด็กสาวทำให้ทั้งสองต้องหยุดแกล้งกัน
“ขอโทษนะครับ”
ดงเฮกล่าวขอดทษลูกค้าที่ต้องให้ยืนรอ
“พวกพี่สองคนดูน่ารักจังเลยนะค่ะ แฟนพี่นี่หล่อจังเลยนะค่ะ”
คำว่าแฟนของเด็กสาวทำให้คิบอมกับดงเฮกับยิ้มเจื่อนๆที่เด็กสาวเข้าใจผิด
“พี่สองคนเป็นพี่น้องกันจ๊ะ ไม่ใช่แฟนอย่างที่น้องคิดหรอก”
“แต่พี่ดูเหมื่อนแฟนกันมากกว่าพี่น้องนะค่ะ”
ดงเฮยิ้มเจื่อนๆ
“แต่ไม่เป็นไรค่ะ ถึงไม่ใช่แฟนพี่สแงคนก็ดูน่ารักดีออก งั้นหนูไปก่อนนะค่ะ”
เด็กสาวที่เดินถือหนังสือเดินออกจากร้านไปทำให้คิบอมต้องหันไปจัดหนังสือที่เคาร์เตอรืแทนอย่างสีหน้าเศร้าสร้อยเจ็บปวด โดยดงเฮยืนจัดอยู่ข้างบนอย่างเงียบๆ
ผมจะทำอย่างไงกับความรักของผมที่ไปรักพี่ชายตัวเอง
หลังจากเลิกงานที่ร้าน ดงเฮจึงพาคิบอมมาทานรามยอนที่อยู่ข้างๆร้าน ที่สีหน้าของคิบอมยังซึมและเศร้าหมองอย่างเห็นได้ชัดเจน
“คิบอมเราเป็นอะไรไป พี่เห็นเราวึมตั้งแต่บ่ายแล้วนะ”
“ผมไม่ได้เป็นอะไรไปครับพี่ แค่เหนื่อยๆเท่านั้น”
ดงเฮจึงขยี้ผมน้องชาย
“พี่บอกแล้วว่าให้นอนอยู่บ้านก็ไม่เชื่อ งั้นรีบทานซะจะได้กลับบ้าน”
คิบอมพยักหน้า แต่ก็ทานได้นิดเดียวก็ชวนดงเฮกลับบ้าน
คิบอมที่กลับมาถึงบ้านก้ขึ้นห้องทันที ดงเฮที่เห็นว่าน้องชายอย่างนั้นก้รู้ทันทีว่าน้องชายมีเรื่องไม่สบายใจอยู่ จึงเดินตามขึ้นห้องไป คิบอมที่นั่งอยู่บนโต๊ะหนังสือที่ได้แต่นั่งเงียบขรึมไม่มีรอยยิ้มมีแต่สีหน้าที่เครียดปกคลุมใบหน้าเอาไว้ ดงเฮจึงทรุดลงนั่งตรงหน้าคิบอมทำให้คิบอมต้องหันหน้ามามองดงเฮที่ดึงแขนเข้าไปกุม
“คิบอมมีอะไรไม่สบายใจก็บอกพี่ได้นะ พี่พร้อมที่จะรับฟังทุกอย่างนะ”
ดงเฮเงยหน้าขึ้นมามองเจ้าน้องชายเพื่อรอฟังคำตอบ
“รรอให้ผมพร้อมและแน่ใจก่อนแล้วผมจะบอกพี่ทุกอย่าง”
“พี่จะรอคำตอบนะไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นพี่อยู่ข้างเราเสมอนะ”
คิบอมที่ได้ฟังคำปลอบโยนของพี่ชายก็สวมกอดพี่ชายกับความรักที่อยากจะบอก
“ผมรักพี่ ผมรักพี่ได้ยินมั๊ย”
“พี่ก็รักเราเหมื่อนกัน”
สองเสียงที่ต่างเอ่ยคำรักออกมาที่ออกมาจากความรักของคนรักที่ไม่ใช่แบบพี่น้อง แต่ทั้งคู่กับคิดว่าเป้นคำรักที่อีกคนบอกออกมาอย่างพี่น้องทั่วไป
ทำไมสวรรค์กลั้นแกล้งผม ทำไมให้ผมเกิดมาเป็นน้องเค้าด้วย
...................................................................................................................................................................................ไรเตอร์ขอคุย
*มาอัพแล้วนะจะ ถึงมันจะช้าหน่อยก็ขอโทษด้วยนะลีดเดอร์ทุกคน*
*ขอบคุณทุกเม้นมาให้นะทุกคน อย่างไงไรเตอร์ก้จะพยายามอัพให้บ่อยนะ อาจจะอาทิตย์ล่ะ2ครั้ง*
*เม้นกันด้วยนะทุกคน ไรเตอร์อยากอ่านเม้น*
*ฝากฟิคอีกเรื่องของไรเตอร์ด้วยนะ love me love my sex ช่วยตามไปอ่านด้วยนะทุกคน ลีดเดอร์ไม่ต้องกลัวนะว่าไรเตอร์จะไม่อัพฟิคทั้งหมด ไรเตอร์จะอัพฟิคทุกเรื่องที่ยังไม่จบเพราะทุกเรื่องเป็นฟิคที่ไรเตอร์รักและจะไม่ดองมันเด็ดขาด แต่อาจจะอัพช้าไปหน่อยเพราะไรเตอร์อัพได้ไม่บ่อย แต่อัพทุกอาทิตย์*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น