ลำดับตอนที่ #38
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #38 : Will Not Love 28
ฮาเจเดินเข้ามาในห้องของน้องชาย ที่เค้าเดินสำรวจรอบห้องของน้องชายที่ดูเป็นระเบียบเรียบร้อยแลเค้าต้องหยุดยืนดูรูปถ่ายที่ดงเฮหอมแก้มคิบอมที่เอามาตั้งไว้บนโต๊ะ ทำให้ฮาเจต้องหยิบขึ้นมาดูและเหลือบไปเห็นนาฬิกาสองเรือนที่วางไว้คู่กัน ฮาเจจึงวางกรอบรูปลงและหยิบนาฬิกาสองเรือนขึ้นมาดู ที่ทั้งสองเรือนสลักชื่อของน้องชายเอาไว้
“นาฬิกาคู่รัก?มันอะไรกัน”ฮาเจพึงพำออกมา “คิบอมดงเฮเราสองคนกำลังทำอะไรกันอยู่”ฮาเจบอกกับตัวเองอย่างหนักใจกับสิ่งที่เค้าเห็นตรงหน้า
แต่เสียงที่ดังมาจากข้างล่างทำให้ฮาเจต้องวางนาฬิกาสองเรือนไว้ที่เดิมแล้วลงเดินไปข้างล่างและพบน้องชายทั้งสองที่เพิ่งกลับมาจากข้างนอก
“กลับมาซะเช้าเชียวนะ พี่นึกว่าวันนี้เราสองคนจะไม่กลับซะอีก”
“ต้องกลับมาซิฮ่ะ เพราะผมรู้ว่าพี่ฮาเจต้องเหงาที่เราสองคนไม่อยู่ให้พี่ต้องบ่น”
“รู้ก็ดีแล้ว แล้ววันนี้เราสองคนต้องไถ่โทษพี่ที่ทิ้งให้พี่ต้องอยู่บ้านคนเดียวทั้งคืน”
“ไถ่โทษอย่างไงฮ่ะ”ดงเฮถามอย่างสงสัย
“เราต้องออกไปเที่ยวกับพี่วันนี้”
“แค่นี้เอง ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว”คิบอมบอกอย่างไม่ขัดข้อง
“ใครว่าแค่นี้ พรุ่งนี้เราสองคนต้องไปสัมมนากับพี่ที่นามิด้วย”
“อะไรนะฮ่ะ จะให้ผมสองคนไปสัมมนาด้วยหรอฮ่ะ”ดงเฮร้องถามอย่างดีใจ
“ก็ใช่ซิ แต่ตอนนี้เราสองคนต้องออกไปเที่ยวกับพี่ก่อน”
ดงเฮเดินมาเกาะแขนแล้วเดินควงพี่ชายออกไป ที่มีคิบอมเดินขนาบข้างดงเฮที่ดึงมือดงเฮมากุมเอาไว้ ที่ฮาเจแอบมองดูพฤติกรรมของน้องชายทั้งสองตลอดด้วยไม่ให้รู้ตัว
ลีฮาเจพาน้องชายทั้งสองมาเที่ยวที่เนเวแลนด์ ที่ตอนเด็กๆทั้งสามจะมาเที่ยวที่นี้ด้วยกันบ่อยโดยมรลียอนฮีพาทั้งสามพาเที่ยว
“วันนี้สามคนมาทำตัวเป็นเด็กซักวันดีมั๊ย”
“ดีฮ่ะพี่ฮาเจ ผมก็ชักเบื่อจะเป็นพี่ชายคิบอมเต็มที่แล้ว”
ดงเฮพูดจบก็เชิดใส่คิบอม ที่คิบอมยืนยิ้มกรุ่มกริ่มอย่างสบายอารมณ์กับคำพูดของพี่ชายตัวเล็ก พี่ไม่ได้เป็นพี่ชายผมอยู่แล้วนิ แต่พี่เป็นเมียผมต่างหาก -*-
“แล้วเราอยากเล่นอะไรล่ะเจ้าตัวเปี๊ยก”ฮาเจถามดงเฮแล้วขยี้ผมน้องชาย
“ผมอยากเล่นอันนั้น”ดงเฮชี้ไปที่ม้าหมุน
“แต่นั้นสำหรับเด็กนะพี่”คิบอมร้องโวยออกมา
“แต่พี่จะเล่น มีปัญหารึเปล่า”
“ก็ได้ ผมยอมให้พี่เล่น แต่ถึงคราวผมเล่นแล้ว พี่จะต้องเล่นกับผมด้วย”คิบอมบอกอย่างเป็นต่อแล้วหันไปยิ้มให้กับฮาเจอย่างรู้กัน
“ก็ได้ งั้นเราก็ต้องไปเล่นกับพี่ด้วย”
ดงเฮดึงมือคิบอมให้ไปขึ้นม้าหมุนด้ดวยกัน ที่มีลีฮาเจเดินตามไปด้วย เมื่อดงเฮขึ้นไปนั่งบนหลังม้าก็หัวเราะเริงร่าอย่างมีความสุขที่มีคิบอมยืนอยู่ข้างๆ
“คิบอมขึ้นมาซิ ขึ้นมานั่งกับพี่ซิ”
“พี่นั่งไปเถอะ ผมอายเด็กๆ”คิบอมบอกปัดพี่ชายเพราะชายหนุ่มอายเด็กๆที่เล่นอยู่ด้วย
“ขึ้นมานะคิบอม พี่อยากเป็นเจ้าหญิงที่มีเจ้าชายคอยคุมม้าให้พี่”ดงเฮงัดลูกอ้อนมาใช้และก็ทำให้คิบอมใจอ่อนได้
“ก็ได้”
คิบอมกระโดดขึ้นไปนั่งบนหลังม้าที่มีดงเฮนั่งอยู่แล้ว ที่คิบอมหยิบเชือกขึ้นมา ที่ทำเหมื่อนในละครพีเรียดที่มีเจ้าชายคอยคุมม้าให้กับเจ้าหญิง ที่ดงเฮยิ้มอย่างชอบใจและหันมามองน้องชายอยู่ตลอด สิ่งที่ทั้งสองทำให้กันนั้นฮาเจได้มองดูตลอดเวลา ที่ชายหนุ่มได้แต่นิ่งเงียบ ไร้ปฏิกิริยาใดๆทั้งสิน
เมื่อลงมาจากเครื่องเล่นดงเฮก็จูงมือคิบอมเดินลงมาหาพี่ชายที่ยืนรออยู่ข้างล่าง
“พี่ซื้อบัตรมายังครับ”ฮาเจชูบัตรสามให้น้องชายดู
“เราจะไปเล่นอะไรกันต่อฮ่ะ”ดงเฮถามอย่างสงสัยฮาเจและคิบอมจึงชี้ไปที่เครื่องเล่นชนิดหนึ่งที่ทำให้ดงเฮหน้าซีดลงทันที “พี่ฮาเจผมไม่เล่นนะ ผมไม่เล่นไวกลิ้งเด้ดขาด”ดงเฮร้องงอแงเหมื่อนกับเด็กๆ
“พี่อย่าเบี้ยวซิ พี่ตกลงกับผมแล้วนะว่าจะเล่น”
“เล่นอย่างอื่นไม่ได้หรอที่ไม่ใช่ไอ้นี้”
“ไม่ได้”
สองเสียงพูดจบดงเฮก้เดินหันหลังกลับ แต่ก็โดนน้องชายและพี่ชายลากกลับให้ไปขึ้นเรือไวกลิ้งจนได้ เมื่อขึ้นมาบนเรือไวกลิ้งที่คิบอมและฮาเจนั่งขนาบข้างดงเฮ ที่ดงเฮได้แต่นั่งเกาะแขนคิบอมเอาไว้แน่นและซบหน้าลงบนไหล่ของน้องชายเมื่อเครื่องเล่นเริ่มเคลื่อนตัว แรงที่เคลื่อนไปที่แรงและหวาดเสียวทำให้ร่างเล็กต้องร้องกรี๊ดออกมาและเกาะคิบอมเอาไว้แน่นจนเล่นจบรอบ ที่คิบอมและฮาเจต้องพยุงร่างดงเฮที่อ่อนป้วนเปียกลงมาจากเครื่องเล่น ที่พะอืดพะอมที่กำลังจะอ้วกออกมาในอีกไม่ช้า พอมาถึงข้างล่างดงเฮก็อ้วกออกมาจนหมดที่มีคิบอมคอยลูบหลังให้
“น้ำครับพี่”
ดงเฮรับน้ำจากน้องชายมาแล้วบ่วยทิ้งและหันมางอนใส่ทั้งพี่ชายและน้องชายที่ยืนดูอยู่
“บอกแล้วไม่เล่นก็ไม่เชื่อ”
“ใครจะไปรู้ล่ะ ว่าพี่จะเป็นแบบนี้”คิบอมยิ้มออกมา
“ไม่ต้องมายิ้มเลย ก็รู้ว่าพี่กลัวก้ยังจะให้ขึ้นอีก”
“หนุกๆนะดงเฮ”ฮาเจตบไหล่น้องชาย
“พี่ก็อีกคน ชอบร่วมหัวกับคิบอมแกล้งผมอยู่เสมออ่ะ”
“ไม่งอนนะ ถ้างอนนะพี่กับคิบอมไม่พาไปทานไอศกรีมร้านโปรดของเราด้วยนะ”
แค่ได้ยินจะได้ทานไอศกรีมดงเฮก็ยิ้มหวานให้กับพี่ชายทันที
“ผมหายงอนก็ได้ แต่พี่ต้องเลี้ยงผมนะ”
“เห็นแก่กิน”คิบอมกัดออกมา ทำให้ดงเฮเชิดหน้าใส่คิบอมแล้วหันไปอ้อนฮาเจ
“ไปเถอะพี่ฮาเจ ปล่อยให้ปลาบู่ยืนอยู่ตรงนี้คนเดียว”
ดงเฮควงแขนพี่ชายออกไปที่ปล่อยให้คิบอมยืนโดดเดียว
“คืนนี้ก่อนเถอะ จะกินซะให้เข็ด”คิบอมบอกกับตัวเองแล้วเดินตามพี่ชายทั้งสอง
ลูกน้องของคิมซังวูที่คอยติดตามลูกชายของท่านประธานทั้งสามที่ได้รับคำสั่งมาให้คอยติดตามทั้งสามคนให้เป็นอย่างดี ที่ลูกน้องของคิมซังวูเห้นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นหลังจากนี้ จึงกลับไปรายงานท่านประธานคิมให้รับรู้
เมื่อลูกน้องทั้งสองกลับมาถึงก็เข้ามารายงานให้กับท่านประธานคิมให้รับรู้
“มีอะไรคืบหน้ามั๊ย”
“มีครับท่าน เหมื่อนกับว่าคุณชายทั้งสองมีเรื่องปิดบังท่านอยู่ครับและผมเห็นคุณชายทั้งสองไปนอนบ้านเพื่อนเกือบทุกคืนเลยครับท่าน”คิมซังวูได้แต่นิ่งเงียบ “และช่วงนี้ผมเห็นคุณชายทั้งสองดูท่าทางจะสนิทกันเป็นพิเศษครับท่าน พฤกติกรรมของคุณชายที่ทำให้กันมันไม่เหมื่อนพี่น้องที่ปฎิบัติให้กันเลย และอีกอย่างนะครับท่าน ผมได้ยินเพื่อนของคุณชายคุยกันเรื่องความรักของคุณชายครับท่าน...ผมคิดว่า...”
“พอ”คิมซังวูยกมือขึ้น “สืบมาให้ได้ว่ามันสองคนกำลังปิดบังอะไรชั้นอยู่ ถ้ามันเป็นอย่างที่ชั้นคิด ชั้นจะจัดการให้มันจบลงสักทีกับสิ่งที่พวกมันทำเอาไว้” คิมซังวูบอกอย่างเครียด
“ครับท่าน”ลูกน้องโค้งเล็กน้อยแล้วเดินออกจากห้องไป
สามพี่น้องที่นั่งทานไอศกรีมอยู่ในร้าน ที่ทั้งสามดูมีความสุขมากที่วันนี้ได้มาเที่ยวด้วยกัน ดงเฮที่นั่งทานไอศกรีมอย่างเอร็ดอร่อยที่ตักให้พี่ชายทานคำน้องชายคำแล้วค่อยมาตักให้ตัวเองอย่างเอร็ดอร่อย
“วันนี้ผมมีความสุขจังเลย”ดงเฮบอกอย่างสุขใจและตักไอศกรีมเข้าปาก
“พี่ก็เห็นว่าเรามีความสุขตลอดนั้นแหละ”ลีฮาเจโยกหัวน้องชายไปมา
“ก็ผมมีความสุขนี่”
“ถ้ามีความสุขก็ทานเข้าไปเยอะๆตัวจะได้โต”ฮาเจยิ้มให้กับน้องชายแล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นทำให้ฮาเจต้องลุกออกไปรับข้างนอก
เมื่อได้อยู่กันสองคน คิบอมจึงได้โอกาสออดอ้อนพี่ชายและเขยิบมานั่วใกล้พี่ชายหน้าหวาน
“พี่ดงเฮป้อนผมหน่อยนะ”
คิบอมออดอ้อนเหมื่อนกับเด็กๆดงเฮจึงตักสตอเบอรรี่แล้วทำท่าจะป้อนให้คิบอมแต่ก็ตักเข้าปากตัวเองอย่างอารมณืดี ทำให้คิบอมหมั่นเขี้ยวจึงหอมแก้มนิ่มของพี่ชาย ทำให้หน้าของดงเฮขึ้นสีตามระเบียบ
“ถ้าพี่ฮาเจมาเห็นเข้า ความลับจะได้แตกกันพอดี”
“พี่ฮาเจไม่เห็นหรอก” หอมลงอีกฟอด ทำให้ดงเฮต้องตีแขนคิบอมเป้นพัลวัล
สิ่งที่ทั้งสองทำให้กันตั้งแต่แรกอยู่ในสายตาของฮาเจหมดเพราะเค้าหันหลับมาเห็นพอดีที่เห็นน้องชายทั้งสองหอมกันตั้งแต่แรก
“คิบอมดงเฮอย่าให้เป็นอย่างที่พี่คิดเลยนะ”ฮาเจบอกอย่างหนักใจ
ลีฮาเจเดินเข้ามาในร้านปกติ ที่เค้าทำตัวเป็นปกติไม่ให้น้องชายทั้งสองจับได้ว่าเค้ากำลังสงสัยในตัวของน้องชายและเค้าอยากให้แน่ใจให้มากกว่านี้ ที่ว่าสิ่งที่เค้าคิดนั้นไม่ใช่สิ่งที่เค้าคิดไปเองฝ่ายเดียวและต้องรู้ความจรืงจากปากของน้องชายด้วยตัวเอง
…………………………………………………………………………………………………………………..
ไรเตอร์ขอคุย
ไรเตอร์ขอคุย
*มาอัพให้นะค่ะ ตอนนี้อ่านแล้วอ่านจะงงหรืออาจมีคำผิดเยอะไปหน่อยนะ ก็ขอโทษด้วยนะค่ะ ช่วงนี้ไรเตอร์อาจอยู่ในช่วงเครียดไปหน่อย แต่ก็หายเครียดพอสมควรแล้วล่ะ*
*ตอนหน้าคิมคิกับลีด๊องจะพาไปเที่ยวเกาะนามิแล้วนะจ๊ะ และอีกอย่างพี่ชายสุดหล่อของเราก็จะร้ความจริงเข้ามาทุกที ลุ้นกันต่อไปว่าความลับของสองพี่น้องจะเปิดเผยเมื่อไร แต่ยังมีฉากหวานๆของคิมคิกับลีด๊องอยู่นะ อ่านแล้วเม้นด้วยนะค่ะ*
*ต่อไปไรเตอร์จะอัพแค่วันพุธวันเดียว เพราะไรเตอร์ว่างวันพุธวันเดียวแล้วอีกอย่างไรเตอร์ต้องมาอัพที่ร้านเน็ตเพราะคอมของไรเตอร์พัง อ่านแล้วเม้นด้วยนะค่ะ*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น