ลำดับตอนที่ #27
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : Time Of Love เวลาแห่งรัก 24
ซารังตื่นนอนแต่เช้าที่ตื่นขึ้นมาก็เห็นพ่อแม่มือใหม่ที่ยังคงนอนกอดตัวเองอยู่ ทำให้ซารังระบายยยิ้มออกมากับความรักที่พ่อแม่คนใหม่ได้มอบให้กับเธอ ที่ตั้งแต่จำความได้ไม่เคยมีใครให้ความรักความอบอุ่นกับตัวเองมาก่อนเลย อยากจะนอนกอดพ่อแม่ซักแค่ไหนก็ไม่มีทางเป็นไปได้ มันเป็นแค่ความฝันของเด็กคนหนึ่งที่อยากจะนอนกอดพ่อแม่ของตัวเองทั้งที่รู้ว่าพ่อแม่ได้จากเธอไปแล้ว แต่ตอนนี้ดงเฮและคิบอมได้เข้ามาเติมเต็มและทำให้ความฝันของเด็กคนนี้เป็นจริง
“แม่ดงเฮ พ่อคิบอมตื่นเถอะค่ะ เช้าแล้วนะค่ะ”ซารังหันไปเขย่าร่างของพ่อแม่ทั้งสองที่ยังคงหลับอยู่
“ตื่นแล้วหรอจ๊ะซารัง”
“ค่ะแม่ดงเฮ พ่อคิบอมตื่นเถอะค่ะ”
“อืม”คิบอมส่งเสียงอู้อี้ “ซารังไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยววันนี้พ่อคิบอมจะพาไปเที่ยวก่อนกลับโซล”คิบอมบอกออกมาทั้งที่ยังหลับอยู่
“งั้นซารังไปอาบน้ำก่อนนะค่ะ เดี๋ยวแม่ดงเฮจะปลุกพ่อคิบอมเอง”
“ค่ะ”
ซารังรับคำแล้วลุกขึ้นจากที่นอนทันทีแล้ววิ่งเข้าไปในห้องน้ำ เมื่อคิบอมเห็นลูกสาวเข้าไปในห้องน้ำแล้วจึงดึงดงเฮเข้ามากอดและหอมแก้ม
“นี่ เดี๋ยวซารังเข้ามาเห็นนะ”
“ผมกอดหน่อยนะ เมื่อคืนผมก้ไม่ได้กอดดงเฮทั้งคืนเลยนะ”
ดงเฮจึงต้องจำยอมให้คิบอมนอนกอดตัวเองต่อไป ซารังที่อาบน้ำเสร็จอย่างรวดเร็วที่เดินออกมาเห็นพ่อแม่กำลังนอนกอดกันอยู่ก็อดที่จะยิ้มไม่ได้
“แม่ดงเฮหนูอาบน้ำเสร็จแล้วค่ะ”
ดงเฮที่ได้ยินเสียงของลูกสาวเรียกจึงต้องรีบแกะมือของคิบอมออกจากตัวแล้วลุกมาแต่งตัวให้กับลูกสาว ทำให้คิบอมต้องลุกตามขึ้นมา
“เดี๋ยวแม่ดงเฮแต่งตัวให้นะ คิบอมไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวจะได้ลูกไปเที่ยวข้างนอก”
ดงเฮหันมาบอกชายคนรักและหันไปจัดแจงแต่งตัวให้กับซารังต่อ
โซอึนมาตามหาคิบอมที่มหาลัยตั้งแต่ที่เกิดเรื่องวันนั้นหล่อนก้ไม่ได้เจอกับคิบอมอีก ทำให้โซอึนนึกแค้นใจขึ้นมาที่คิบอมตั้งใจจะหลบหน้าเธอและยิ่งทำให้อารมณ์ของเธอพลุ่นพล่านไปอีกเมื่อรู้ว่าคิบอมหายไปกับดงเฮ
“นี่นาย!”เสียงที่ไร้มารยาทเอ่ยเรียกชายหนุ่ม
“มีอะไรครับ”
คิมบอมถามอย่างเรียบเฉยเพราะเค้ารู้ดีว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ควรที่จะพูดดีด้วย และยังเป้นตัวปัญหาความรักของอาจารย์และเพื่อนสนิทของเค้า เพราะผู้หญิงคนนี้ทำให้คนที่เค้าแอบรักต้องร้องไห้และต้องทำให้คิมคิบอมต้องพาไปที่เกาะชองชานโดเพื่อปรับความเข้าใจกัน
“รู้จักลีดงเฮมั๊ย”
“ ถ้ารู้จักแล้วทำไม คุณมีอะไรกับเพื่อนผมหรือเปล่า”
“งั้นก็ดี นายช่วยไปบอกเพื่อนนายด้วยนะ ว่าเลิกยุ่งกับคู่หมั้นชั้นเสียที ถ้าไม่อยากจะเดือนร้อนไปมากกว่านี้”
“เท่าที่ผมรู้เพื่อนผมไม่เคยไปแย่งคู่หมั้นใครและเท่าที่ผมรู้อีกนะ ว่าอาจารย์คิบอมก็ไม่มีคู่หมั้นด้วย คุณน่าจะรู้นะครับ ว่าใครกันแน่ที่จะเป็นคนแย่งกันแน่”
คิมบอมตอบออกมาอย่างรู้ทันหญิงสาวคนนี้ เพราะเค้ารู้มาจากจียอนว่าคิบอมได้ถอนหมั้นจากผู้หญิงคนนี้แล้ว
“ผมว่าคุณตัดใจจากอาจารย์คิบอมเถอะ คะณจะทำอย่างไง อาจารย์คิบอมก็ไม่มีทางกลับมาหาคุณ คุณควรที่จะปล่อยเข้าไป”
“ชั้นไม่มีทางปล่อยให้คิบอมไปรักกับผู้ชายคนนั้นได้ ชั้นจะทำทุกอย่างให้คิบอมมาเป็นของชั้นคนเดียว”
หญิงสาวบอกอย่างเอาชนะกับสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ถึงแม้ว่าหล่อนจะทำอย่างไงก็ตามที่จะเอาคิบอมมาเป็นของเธอคนเดียว เพราะหัวใจของคิบอมมีไว้ให้กับลีดงเฮเพียงคนเดียวที่เค้ารักมาโดยตลอด
โซอึนเดินออกไปแล้วคิมบอมก็ได้แต่ส่ายหน้าให้กับหญิงสาวอย่างโวอึนที่ไม่ยอมรับความเป็นจริงที่เกิดขึ้นและคิดอยากเอาชนะอย่างเดียว ถึงหน้าตาจะสวยอย่างไรแต่จิตใจที่ร้ายกาจอย่างนี้ก็ไม่มีทางมีผู้ชายคนไหนคิดจะเอามาเป็นแฟนได้ ถึงจะให้สวยหรือรวยแค่ไหนก็ตาม
คิบอมพาดงเฮและซารังออกมาเดินซื้อของก่อนที่จะกลับโซลวันนี้ ที่ดงเฮได้เลือกซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่ให้กับซารัง
“ชุดนี้ชอบมั๊ยค่ะ”
“ชอบค่ะ แม่ดงเฮเลือกชุดไหนมาหนูก็ชอบหมดค่ะ”
“งั้นเอาชุดนี้แล้วกันนะ”
ดงเฮบอกกับลูกสาวแล้วยื่นชุดให้กับพนักงานขายที่ยืนบริการอยู่ ที่ดงเฮเลือกเอาไว้หลายชุดให้ซารังลูกสาวคนใหม่ พนักงานสาวที่นำเสื้อผ้าและคิดราคาเรียบร้อยแล้วยื่นให้กับคิบอมที่รอจ่ายเงินอยู่หน้าเคาร์เตอร์
“ดงเฮ ซารัง เรากลับกันได้แล้วนะ เดี๋ยวจะไปถึงโซลมืดนะครับ”
ดงเฮเดินจูงมือของลูกสาวมาหาคิบอมที่ยืนคอยอยู่และทั้สามคนพ่อแม่ลูกก็เดินจูงมือออกไปจากร้านเพื่อเตรียมตัวกลับโซล
“ที่บ้านของพ่อคิบอมกับแม่ดงเฮจะใจดีเหมื่อนกับพ่อคิบอมกับแม่ดงเฮหรือเปล่าค่ะ”ซารังถามอย่างนึกกลัว
“ใจดีซิจ๊ะ คุณยายยูริใจดีมากเลย แล้วซารังยังมีพี่แทมิน พี่จีวอน พี่จียอนเป็นเพื่อนเล่นด้วยนะ”
“ถ้าทุกคนเหฌนหน้าของลูกนะ พ่อคิบอมว่าทุกคนจะต้องรักลูกมากเลย”
สิ่งที่คิบอมและดงเฮพูดออกมาทำให้ซารังระบายยิ้มออกมาและหันมานั่งทานไอศครีมต่อที่ดงเฮซื้อไว้ให้ทานก่อนจะขึ้นรถที่ดงเฮกลัวกว่ากว่าจะถึงโซลลูกสาวจะหิวขึ้นมา คิบอมและดงเฮที่เห็นลูกสาวที่รับมาเลี้ยงดูมีความสุขและยิ้มได้ทั้งสองจึงหันมายิ้มให้กันกับความสุขที่ได้มอบให้กับเด็กคนนี้
คิบอมขับรถมาถึงหน้าบ้านของดงเฮที่ทั้งสองกลับมาถึงก็เย็นมากแล้ว ดงเฮที่เดินจูงมือของซารังลงมาจากรถ ที่คิบอมเดินไปเอาของจากท้ายรถและค่อยเดินตามทีหลัง เสียงเจี้ยวจาวของแทมินกับจีวอนที่ดังออกมาทำให้ดงเฮกับคิบอมต้องระบายยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าทั้งสองคนกำลังแกล้งกันอยู่ แต่สำหรับซารังแล้วที่ไม่เคยสัมผัสบรรยากาศแบบนี้มาก่อนก็นึกกลัวและจับมือดงเฮไว้แน่น ดงเฮรับรู้ว่าลูกสาวคนนี้กำลังกลัวอยู่กับสังคมที่เปลี่ยนไป
“ไม่ต้องกลัวนะค่ะ พี่ชายกับพี่สาวเราเล่นกันอยู่”
ซารังพยักหน้ารับรู้ ดงเฮจึงจูงมือซารังเข้าไปในบ้าน ยูริที่เห็นลูกชายกลับมาจากไปเที่ยวจึงเดินออกมารับหน้า
“กลับมาแล้วหรอจ๊ะลูกแม่”
“ครับแม่”
“แล้วนั้นเด็กที่ไหนล่ะลูก”ยูริที่เหลือบมาเห็นซารังที่ยืนอยู่ข้างหลังลูกชาย
“ลูกผมกับดงเฮเองครับน้ายูริ”ยูริทำหน้าสงสัย
“คือผมกับคิบอมรับซารังมาเลี้ยงเป็นลุกบุญธรรมครับแม่ แม่คงไม่ว่าเราสองคนนะครับ”
“ดีเสียอีกลูกบ้านเราจะได้มีเด็กมาวิ่งเล่น หน้าตาก็น่ารักน่าชัง”
“ซารังสวัสดีคุณยายซิครับ”คิบอมหันมาบอกลูกสาว
“สวัสดีค่ะคุณยาย”ยูริยิ้มให้กับหลานสาวคนใหม่
“แล้วเราชื่ออะไรจ๊ะ”
“ชื่อซารังค่ะ คุณแม่ดงเฮเป็นตั้งให้ค่ะ”
“แม่เราตั้งชื่อให้สมกับเราเลยนะ”
ยูริลูบผมหลานสาวอย่างเอ็ดดู ทำให้ซารังกล้ามากขึ้นและรับรู้ถึงความอบอุ่นของครอบครัวใหม่ของเธอ
แทมิน จีวอน จียอนและยุนโฮกับแจจุงที่เดินตามมาเล่นกับหลานสาวคนใหม่ที่หน้าตาน่ารักเหมื่อนกับตุ๊กตา
“ลูกพี่น่ารักนะครับ”
แทมินบอกออกมา ซารังจึงดึงชายเสื้อของดงเฮทำให้ดงเฮต้องหันมามองลูกสาวและก็ต้องทำให้ดงเฮกับคิบอมยิ้มออกมากกับคำถามของลูกสาว
“น้องคุณแม่กับคุณพ่อเป็นเห็ดกับแพนกวิกด้วยหรือค่ะ”
“ขนาดเด็กยังรู้เลย”แจจุงเสริมขึ้น
“ซารังลุกอย่าไปเรียกพี่แทมินกับพี่จีวอนอย่างนั้นซิ”
“แต่พี่ทั้งสองเหมื่อนมากนะค่ะ”ซารังย่ำคำเดิมทำให้แทมินกับจีวอนทำหน้าตาบูดบึ้ง
“สำหรับซารังพี่แทมินไม่โกรธหรอก แต่ซารังบอกพี่แทมินได้มั๊ยทำไมถึงเรียกพี่จีวอนว่าแพนกวิกล่ะค่ะ”
“ก็พี่คนนี้ไม่มีรูปร่าง สัดส่วนเหมื่อนนางแบบเลย ซารังดูแล้วเหมื่อนแพนกวิกมากว่า ที่แพนกวิกมีสัดส่วนเดียว แต่พี่คนนี้ได้แค่สูงค่ะ”ซารังตอบอย่างไร้เดียงสาทำให้ทุกคนถึงกับกลั้วหัวเราะ “พี่สองคนนี้เป็นฝาแฝดใช่มั๊ยค่ะ”
“ใช่จ๊ะ”จียอนตอบแทนจีวอนที่หน้าตาบูดบึ้งแล้ว
“ซารังจะจำเอานะค่ะ พี่คนนี้จะเหมื่อนแพนกวิก”ชี้ไปที่จีวอนและหันไปที่จียอน “ส่วนพี่คนนี้เหมื่อนตุ๊กตาบาร์บี้”
หลักการจำของซารังทำให้ผุ้ใหญ่ถึงกับอมยิ้มกับความช่างคิดช่างพูดของซารัง คิบอมได้ให้ซารังไปเล่นกับแทมินและสองสาวฝาแฝดที่ถูกเรียกว่าแพนกวิก ที่อีกคนถูกเรียกว่าตุ๊กตาที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
...............................................................................................................................................................................
ไรเตอร์ขอคุย
*เม้นกันหน่อยนะ เม้นให้กำลังใจด๊องของเราหน่อยนะจ๊ะ*
*ไรเตอร์ไม่พูดอะไรมาก ขอแค่เม้นก็พอ*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น