รักต้องเลือก kihae Hyuk

ลำดับตอนที่ #6 : รักนี้ต้องเลือกkihae Hyuk 6

เช้าของวันใหม่มินโฮเตรียมแต่งหล่อเพื่อไปเที่ยวกับคิบอมนักร้องที่เค้าชื่นชอบ แต่พอออกมาเห็นพี่ชายยังนั่งอย่างสบายอยู่ที่โซฟา
"พี่ดงเฮ ทำไมไม่แต่งตัวอ่ะ เดี๋ยวพี่คิบอมเค้าก้อเรานะ"
"คัยว่าพี่จะไป พี่จะอยู่ที่ห้อง"
"พี่ไม่ไปก้อไม่สนุกดิ ไปนะพี่ดงเฮ"
มินโฮทำสายตาอ้อนๆๆพี่ชาย จนทำให้ดงเฮใจอ่อนกับความขี้อ้อนของน้องชาย
"ก้อได้ เดี่ยวพี่ไปแต่งตัวก่อนแล้วกัน"
"พี่ดงเฮน่ารักที่สุดเลย ผมรักพี่ดงเฮที่สุดเลย"
มินโฮพูดเสร็จก้อเข้าไปกอดดงเฮ



เมื่อดงเฮและมินโฮแต่งตัวเสร็จก้อลงมาที่ล็อบบี้และเห็นคิบอมนั่งรออยู่แล้ว มินโฮจึงรีบวิ่งเข้าไปหาคิบอม
"ขอโทษพี่คิบอมด้วยนะครับที่ลงมาช้า ก้อพี่ดงเฮมัวแต่ช้า
มินโฮบอกแล้วหันไปชี้ที่ดงเฮ
"ไม่เป็นไร พี่ก้อพึ่งลงมาเมื่อกี้เอง แล้วเราพร้อมจะไปหรือยังล่ะ"
คิบอมหันไปถามเด็กหนุ่มข้างหน้า
"พร้อมแล้วครับ"
"งั้นเราก้อไปกัน"
คิบอมพูดยังไม่ทันจบมินโฮก้อวิ่งนำหน้าไปแล้ว ทิ้งให้คิบอมกับดงเฮเดินไปกันสองคนแต่ทั้งสองก้อไม่พูดอะไรกันเลย


มินโฮพาคิบอมมาดูจุดชมวิวทีที่สูงที่สุดในปูซาน�โดยงานนี้มินโฮอาสาเป็นไกด์นำเที่ยวจำเป็น
"ที่นี่เป็นที่ที่ผมกับพี่ดงเฮชอบมาเที่ยวครับ เราจะมาทุกอาทิตย์เลย เพราะเราจะได้มองเห็นทุกส่วนของปูซานครับ
มินโฮอธิบายไปแล้วหันมามองหน้าพี่ชาย คิบอมจึงถามขึ้น
"คุณดงเฮคงจะชอบดูวิวนะครับ"
"ครับ"
ดงเฮพูดสั้นๆๆคำเดียวแล้วเดินออกไปอย่างเศร้าๆๆ คิบอมเห็นแล้วสงสัยจึงถามมินโฮ
"มินโฮพี่ชายเราเค้าเป็นอะไรหรือเปล่า"
มินโฮนึกขึ้นได้จึงรีบวิ่งตามพี่ชายไป คิบอมเห็นอย่างนั้นจึงสงสัยมากขึ้นว่าพี่น้องสองคนนี้เป้นอะไรไป


ดงเฮเดินมาอยู่ตรงริมชายหาด เหม่อลอยอย่างเศร้าๆๆ มินโฮเห็นพี่ชายยืนอยู่จึงเข้าไปกอดแล้วขอโทษ
"ผมขอโทษนะพี่ดงเฮ ผมกะจะทำให้พี่มาสนุกซะหน่อยกับทำให้พี่มาเสียใจจนได้"
"ไม่ใช่ความผิดเราหรอก พี่ไม่เข้มแข็งเอง อีกอย่างพี่ก้อไม่ได้เป้นอะไรซะหน่อย"
"จริงนะพี่ดงเฮ"
"ดูสิพี่ยิ้มแล้ว"
ดงเฮยิ้มให้กับมินโฮแล้วดึงมินโฮมากอด�
"งั้นเราไปเที่ยวกันต่อดีกว่า ปานี้นายขี้เก๊กนะรอเราแล้ว"
"ครับ"
�คิบอมได้ยืนดูสองพี่น้องคุยกันทำให้คิบอมเข้าใจความรู้สึกของดงเฮมากขึ้น และทำให้รุ้สึกดีๆๆกับดงเฮมากเพราะตั้งแต่เจอดงเฮวันแรกไม่เคยเจอดงเฮยิ้มมาก่อนเลย


ดงเฮกับมินโฮยืนรอคิบอมอยู่ที่หน้าตึกจนคิบอมเดินออกมา มินโฮจึงถามคิบอมเมื่อคิบอมมาถึง
"พี่คิบอมไปไหนมาครับ ผมกับพี่ดงเฮยืนรอพี่ต้องนาน"
"พอดีพี่ติดธุระอยู่ พี่ขอโทษด้วยนะ"
"ไม่เป็นไรครับ พี่มาแล้วเราจะได้ไปกันต่อเลย"
"แล้วเราจะไปต่อกันที่ไหนหรอมินโฮ"
"ไปถึงแล้วพี่คิบอมจะรู้เองล่ะครับ"

เมื่อมาถึงน้ำตกคู่รัก คิบอมถึงกับอึ้งถึงความสวยงามของน้ำตกเสียงน้ำที่ตกลงมา เสียงนกร้องเจื้อยแจ้ว บรรยากาศที่สงบมีแต่เสียงธรรมชาติที่ดังอยู่รอบตัว ทำให้คิบอมได้เจอกับสิ่งที่สวยงามไม่เคยเจอมาก่อน
"ที่นี่นะครับเป็นที่ที่คู่รักชอบมากัน เพราะเล่ากันว่าคัยเป็นคนรักกันแล้วมาที่นี้จะครองคุ่กันตลอดไป"
มินโฮบรรยายให้คิบอมฟัง
"ถ้าพี่คิบอมมีแฟนนะครับ พี่คิบอมต้องพาแฟนของพี่มาที่นี้นะครับ พี่จะได้สมหวัง"
มินโฮบอกคิบอม คิบอมได้แต่ยิ้มที่มินโฮบอกกับตัวเอง ดงเฮแอบมองคิบอมตั้งแต่มาถึงที่น้ำตกคู่รักไม่เคยคิดเลยว่าผู้ชายคนนี้จะมีความสุขได้ขนาดนี้ท่ได้มาเห็นธรรมชาติ แปลกไปจากคิบอมคนเดิม

"ที่สวยจังเลยนะครับ"
คิบอมพูดออกมากับเมื่อเห็นดงเฮยืนอยู่ข้างๆๆ
" ความสวยมักซ่อนอยู่ในที่ๆๆเรามองข้ามไป คนอื่นจะมองกันแค่ภายนอกเท่านั้นแต่ไม่เคยมองมันข้างในเลย"
ดงเฮบอกออกไปทำให้คิบอมอึ้งในคำตอบของดงเฮไม่คิดเลยว่าร่างเล็กคนนี้จะมีความคิดที่ทุกอื่นไม่เคยมองเห็นเลยและรู้สึกประทับใจร่างเล็กคนนี้ขึ้นมาทันที


เมื่อได้เต็มอิ่มกับธรรมชาติที่สวยงามดงเฮจึงชวนกันกลับที่พัก
"นี้ก้อเย็นมากแล้วพี่ว่าเรากลับกันได้แล้วนะมินโฮ"
ดงเฮหันไปบอกน้องชาย มินโฮจึงตะโกนไปบอกคิบอมที่อยู่อีกฝั่งหนึ่ง
"พี่คิบอมกลับกันได้แล้วครับ"
คิบอมพยักหน้ารับแล้วเดินออกมาจากตรงนั้น


หลังจากกลับมาจากน้ำตก คิบอมจึงขอบคุณสองพี่น้องที่พาไปเที่ยว
"ขอบคุณมากเลยนะมินโฮที่พาพี่ไปเที่ยว ทำให้พี่ได้เจออะไรที่พี่ไม่เคยได้เจอ"
"ไม่มีปัญหาครับ ถ้าพี่อยากไปไหนอีกพี่บอกผมได้นะเดี๋ยวผมพาไปอีก"
คิบอมยิ้มให้กับมินโฮแล้วหันไปขอบคุณดงเฮ
"ขอบคุณคุณมากเลยนะครับ ทำให้ผมได้รู้อะไรหลายๆๆอย่าง"
"ไม่เป็นไรครับ"
นี้เป็นครั้งแรกที่ดงเฮพูดดีกับคิบอม�
"เวลาที่คุณยิ้มนี้ทำให้โลกสดใสมากเลยนะครับ ผมชอบเวลาคุณยิ้มนะครับ"
คิบอมเอ่ยปากชมดงเฮทำให้มินโฮนั้นแอบยิ้มที่พี่ชายโดนคิบอมชม
"พี่ไปก่อนนะ"
คิบอมตบบ่ามินโฮแล้วเดินออกไป�


แล้วหันมายิ้มให้กับดงเฮ มินโฮจึงได้โอกาศแซว
"พี่เรานี้เสน่ห์แรงจริงๆๆไปเที่ยวด้วยกันวันนี้ก้อโดนชมซะแล้ว"
"ไม่ต้องมาแซวพี่เลย ขึ้นห้องได้แล้ว ไป"
ดงเฮไล่น้องชายตัวแสบขึ้นห้อง


เมื่อคิบอมมาถึงห้องก้อรู้สึกแปลกๆๆกับดงเฮขึ้นมา รู้สึกว่าอยากเห็นดงเฮขึ้นมาทันที
"คิมคิบอมได้เป้นอะไรไปนี้ ถึงได้คิดถึงดงเฮขนาดนี้"
คิบอมบ่นกับตัวเองที่ภาพของดงเฮขึ้นมาในความคิดของเค้า ซึ่งไม่ต่างกับความรู้สึกของดงเฮที่คิดถึงเค้าอยู่เหมื่อนกัน
"ดงเฮนายเป็นไรนี้ทำไมต้องคิดถึงผู้ชายขี้เก๊กคนนั้นด้วย"
ดงเฮบ่นกับตัวเองเหมื่อนกับคิบอมที่กำลังทำอยู่ตอนนี้ มินโฮเห็นพี่ชายนั่งอมยิ้มอยู่คนเดียวจึงเดินเข้าไปแซว
"โดนพี่คิบอมชมนิดเดียวพี่ชายเราเก็บมายิ้มได้คนเดียวเลย พี่คิบอมนี้เก่งจริงๆๆที่ทำใหห้พี่ชายเรายิ้มได้คนเดียว"
"ไม่มีอะรทำกรอถึงมาแซวพี่นี้ ไปนอนเลยไป พรุ่งนี้เราต้องกลับโซลแต่เช้า"
ก่อนที่มินโฮจะเดินออกไป ก้อกลับแซวดงเฮอีก
"ไม่ใช่เก็บเอาภาพพี่คิบอมไปฝันล่ะพี่"
ดงเฮเอาหมอนเขวี้ยงใส่มินโฮแต่มินโฮหลบได้ทัน แล้วรีบวิ่งเข้าห้องไป



*โอ๊ยดงเฮของเราเริ่มมีใจให้คิบอมแล้ว คิบอมด้วยเหมื่อนกัน ต้องลุ้นกันต่อนะ
อย่าลืมเม้นนะจะได้มีกำลังใจอัพ*