คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : รักนี้ต้องเลือกkihae Hyuk 5
"ดีแล้วที่ดงเฮมันเลิกไปได้ ไม่ต้องมานรกทั้งเป็นกับไอ้หมอนี่"
ลีทึกนางฟ้าประจำกลุ่มบอกออกมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย เพราะรู้ดีว่ามันตรงจบแบบนี้
คิบอมหยิบกุญแจจะมาไขห้อง แต่พอเห็นลูกกุญแจกับไม่ใช้ของตัวเอง
คิบอมจึงคิดได้ว่าต้องสลับกับเด็กที่วิ่งชนเค้าเมื่อตอนกลางวันแล้วก้อนึกเซ็งตัวเอง
"ทำไมมันซวยอย่างนี้ว่ะนี้ แล้วเจ้าหมอนั้นมันอยู่ห้องไหนนี้"
คิบอมจึงก้มดูหมายเลขห้องที่กุญแจ
"ห้อง4032 ชั้นเดียวกับเราดีหว่า"
คิบอมเห็นว่าอยู่ชั้นเดียวกันจึงเดินหาห้อง4032แล้วเค้าก้อมายืนอยู่หน้าห้องห้องหนึ่ง แล้วเค้าจึงได้เคาะประตูตามารยยาท ซึ่งคนข้างในจึงร้องถามออกมา
"ใครครับ"
"คือคุณสลับกุญแจห้องกับผมล่ะครับ"
เมื่อดงเฮหยิบลูกกุญแจมาดูก้อเห็นว่าสลับลูกกุญแจกันจริง จึงลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู เมื่อดงเฮเปิดประตูให้กับคนหน้าห้อง เค้าก้อตกใจเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าเป็นคนที่เข้าใจผิดว่าตัวเองจะคิดสั้น เมื่อคิบอมเห็นดงเฮก้อจำได้จึงทักขึ้นอย่างกันเอง
"อ้าวคุณนั้นเอง คุณอยู่ห้องนี้หรอครับ"
"ใช่ ฉันอยู่ห้องนี้"
พอสิ้นคำของดงเฮมินโฮก้อตะโกนออกมาจากห้องน้ำ
"คัยมาครับพี่ดงเฮ"
ดงเฮไม่ตอบน้องชาย หันมาบอกกับชายร่างสูงตรงหน้า
"ไหนลูกกุญของฉัน"
"นี่ครับ"
คิบอมพูดพร้อมกับยื่นกุญแจให้กับคนร่างเล็ก พอดีมินโฮเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วเจอกับคิบอมยืนคุยกับพี่ชาย มินโฮจำได้ว่าคิบอมเป็นนักร้องซุปเปอร์สตาร์อันดับหนึ่งของเกาหลี
"พี่คิบอมใช่ไหมครับ"
"นี่เรารู้จักเค้าด้วยหรอมินโฮ"
"ทำไมจะไม่รู้ล่ะพี่ พี่คิบอมเป็นถึงนักร้องซุปเปอร์สตาร์ที่ดังในเกาหลีเลยนะ เพื่อนผมชอบพี่คิบอมกันทุกคน"
มินโฮบอกอย่างทะลุปุโปรง แต่คิบอมได้แต่อมยิ้มเมื่อเห็นว่าร่างเล็กไม่รู้จักเค้าเลยและยิ่งดีใจไปกว่านั้นมินโฮชวนคิบอมเข้าไปคุยในห้อง
"พี่คิบอมเข้ามาในห้องก่อนะ นานๆทีผมจะได้เจอนักร้องดังอย่างพี่"
"มินโฮ เราชวนเค้าเข้ามาในห้องทำไม"
ดงเฮเอ็ดน้องชายที่ชวนคิบอมเข้ามาในห้อง เมื่อคิบอมเข้ามาในห้อง เค้าจึงเอยถามสองพี่น้อง
"มากันสองคนหรอครับ"
"ครับพี่คิบอม พอดีผมปิดเทอมพี่ดงเฮเลยพาผมมาเที่ยวเพือผ่อนคลายจากความเครียดอ่ะครับ"
มินโฮบอกอย่างอารมณ์ดี ผิดกับดงเฮที่ไม่ยอมพูดอะไรเลยกับคนตรงหน้า
"แล้วพี่ล่ะครับ"
"พี่ก้อมาพักผ่อนเหมื่อนกัน"
"พี่อยู่กี่วันอ่ะครับ"
"พี่คงอยู่2-3วันจ้า"
"งั้นผมขอพาพี่เที่ยวนะ เพราะที่นี่ผมกับพี่ดงเฮมาเที่ยวกันบ่อย รู้ว่าที่ไหนน่าจะไปเที่ยวบ้างครับ"
มินโฮบอกออกกกับคิบอม
"ได้สิ วันพรุ่งนี้เราเจอกันนะมินโฮ"
"ครับพี่"
"งั้นพี่ขอตัวกลับก่อนนะ ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ"
คิบอมหันมาบอกกับหนุ่มร่างเล็ก แล้วเดินออกไป ดงเฮทำเป็นไม่สนใจแล้วพูดไล่หลัง
"ผู้ชายอะไรขี้เก๊กชะมัด"
"ว่าแต่เค้านั้นพี่ พี่ก้อทำเก๊กเหมื่อนกัน"
มินโฮว่าพี่ชายแล้วรีบเดินออกไป ปล่อยให้ดงเฮนั่งอยู่คนเดียว
อึนฮยอกออกมาจจากมาผับกับเฮนรี่แฟนคนใหม่ของเค้าอย่างมีความสุข
"วันนี้เราจะไปไหนกันต่อดีที่รัก"
ร่างเล็กที่โดนหนุมร่างร่างสูงโอบกอดอยู่ถามขึ้น
"ไปห้องผมแล้วกัน เราจะได้ไปมีความสุขกันต่อ วันนี้ผมจะทำให้คนสวยมีความสุขที่สุดเลย"
ฮยอกพูดแล้วดึงเฮนรี่มาหอมที่แมอย่างรักใคร่ ซึ่งคังอิน ลีทึกและซองมินมาเห้นภาพนั้นพอดี แล้วทำให้ซองมินโมโหฮยอกสุดขีดที่เคยทำให้ดงเฮเพื่อนสุดที่รักต้องเจ็บ
"ฉันทนไม่ไหวแล้วพี่ทึกกี้"
ไม่ทันที่ซองมินจะพูดจบ ซองมินก้อเดินเข้าไปหาฮยอก คังอินกับลีทึกจึงรีบตามเข้าไปเพราะรู้นิสัยซองมินคนนี้ดี
"หวัดดีไอไก่ ดูแกจะมีความสุขมากเลยนะ"
ซองมินทักทายร่างสูง ทำให้ร่างสูงตกใจเพราะคนตรงหน้านั้นเค้ารู้จักดี
"ซองมิน"
"จำฉันได้ด้วยหรอ"
แล้วคังอินกับลีทึกก้อตามเข้ามา ฮยอกจึงทักทายทั้งสองคน
"หวัดดีครับพี่คังอิน พี่ลีทึก"
คังอินกับลีทึกยิ้มให้ตามมารยาท
เฮนรี่เห็นผู้มาใหม่ต้องหน้าก้ออดที่จะสงสัยไม่ได้ว่ารู้จักคนรักของเธอด้วย
"คัยกันค่ะที่รัก"
"บอกไปสิว่าพวกเราเป็นคัย หรือไม่กล้าบอกฮ่ะไอไก่ เดี๋ยวฉันจะบอกองก้อได้นะ
เฮนรี่มองหน้าซองมินเพราะอยากรุ้สามคนนี้คือคัยกัน ซองมินเห็นฮยอกไม่กล้าบอก จึงบอกคนตรงหน้าเอง
"พวกฉันเป็นเพื่อนปแฟนเก่าของไอไก่มันเอง ที่มันทิ้งไปอยู่กับเธอไง เธอไม่ต้องกลัวหรอกว่าเพื่อนฉันจะมาแย่งแฟนของเธอคืน เพราะผู้ชายเลวๆๆอย่างนี้เพื่อนฉันไม่เอามาทำพันธ์หรอก เธอก้อดูแลแฟนเธอดีๆๆแล้วกัน ขอตัวก่อนแล้วกันไอไก่"
ซองมินหันหลังเดินกลับไปแต่แล้วหันกลับมาอีกครั้ง
"เธอก้อระวังตัวไว้ด้วยนะ เดี๋ยวโดนทิ้งแบบเพื่อนฉันแล้วหาไม่เตือน"
ซองมินหันหลังเดินออกไปพร้อมกับคังอิน ลีทึก อย่างสบายใจ ด้วยไม่รู้เลยว่ากำลังสร้างปัญหาครั้งใหญ่ให้กับฮยอกเข้าแล้ว เพราะเฮนรี่นั้นโกรธฮยอกจนไม่ไปต่อกับฮยอก
*ซองมินของเราดุได้ใจจริงๆๆ อ่านแล้วเม้นด้วยนะ
คัยที่สงสัยว่าทำไมดงเฮกับมินโฮถึงเข้าห้องได้ทั้งที่สลับกุญแจกับคิบอมเพราะห้องของดงเฮมีลูกกุญแจสำรองไว้อีกชุดหนึ่ง (อย่างงกันนะ)
ความคิดเห็น