ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักต้องเลือก kihae Hyuk

    ลำดับตอนที่ #4 : รักนี้ต้องเลือกkihae Hyuk 4

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 526
      1
      17 ก.พ. 52

    � ดงเฮปล่อยให้มินโฮเล่นน้ำตามลำพัง แล้วพาตัวเองเดินเล่นตามชายหาด ทำใหดงเฮนึกถึงภาพอดีตที่เคยมาเที่ยวกับฮยอก

    "ผมรักลูกปลาน้อยที่สุดเลย ลูกปลาน้อยรักผมไหม"
    � "ลูกปลาก้อรักไก่ที่สุดเลย"

    �� เมื่อดงเฮนึกถึงภาพเหล่านั้นทำมห้น้ำใสๆๆไหลลงมาจากดวงตาที่แสนสวยของคนร่างเล็กเพราะ ตอนนี้ฮยอกได้ทิ้งดงเฮไปเพื่อไปคบกับคนใหม่ ภาพเหล่านั้นทำให้ดงเฮเจ็บปวด ดงเฮจึงเดินลง ทะเลอย่างเหม่อยลอย ซึ่งขณะนั้นดงเฮคิบอเดินมาเดินเล่นพอดีเห็นว่าร่างเล็กตรงหน้าจะกำลังคิด สั้นจึงรีบวิ่งไปช่วย

    "นี่คุณจะทำบ้าอะไร"
    �� ร่างสูงบอกหลังจากอุ้มร่างเล็กขึ้นชายหาด
    �� "ชั้นจะทำอะไร ชั้นแค่จะเดินไปเล่นน้ำ"
    �� ร่างเล็กบอกอย่างอารมณ์เสีย ที่โดนอุ้มขึ้นมา
    "เอ้าแล้วผมจะไปรู้หรอนึกว่าคุณคิดสั้นเสียอีก"
    �� ชั้นไม่คิดทำอะไรบ้าๆๆหรอก"
    �� ร่างเล็กคิดได้ว่าพูดแรงเกินไป จึงหันมาขอบคุณร่างสูงตรงหน้า
    �� "ขอบคุณแล้วกัน ที่หวังดีมาช่วยชั้นไว้"
    �� ร่างเล็กบอกออกมาแล้วลุกเดินออกไปทันที คิบอมมองตามดงเฮรู้สึกหวั่นไหวในใจเล็กน้อย
    �� "เราเป็นอะไรไปว่ะนี้"

    ��� คิบอมบ่นกับตัวเอง
    �� ที่ชายหาดมินโฮกำลังเล่นน้ำอย่างสนุกสนาน จนนึกขึ้นได้ว่าทิ้งพี่ชายให้อยู่คนเดียว เดี๋ยวจะคิด�� ฟุ้งซานเกี่ยวกับฮยอกไปอีก มินโฮจึงรีบวิ่งขึ้นจากฝั่ง(ถอดเสื้อนะจ้า) แล้ววิ่งไปชนกับคิบอมเอาเข้า
    �� "ขอโทษครับพี่"
    ��� มินโฮกล่าวขอโทษแล้วรีบวิ่งไปด้วยไม่รู้เลยว่าสลับกุญแจกับคิบอมเข้าแล้ว
    �� "เด็กนี่อะไรของมัน"
    ��� แล้วคิบอมก้อหยิบลูกกุญแจใส่กระเป๋าโดยไม่สนใจ


    ��� คังอินนัดเจอ ลีทึก ซองมิน มาเที่ยวที่ผับแต่คังอินไม่เห็นดงเฮจึงถามร่างเล็กทั้งสองคน
    ��� "แล้วไอ้ลูกปลามันไปไหนว่ะ"
    �� �"�ไอ้ลูกปลามันไปเที่ยวปูซานกับน้องมัน"
    �� ซองมินตอบออกมาทำให้คังอินและลีทึกตกใจ
    � "แล้วมันทำใจได้แล้วหรอเรื่องไอ้ไก่อ่ะ"
    �� ลีทึกนางฟ้าประจำกลุ่มถามอย่างเป็นห่วง
    �� "ก้อยังหรอกพี่ แต่มันกลัวมินโฮจะเสียใจก้อเลยพาไป"
    ��� "ไอ้นี้มันทำได้ทุกอย่างเพื่อน้องมัน"
    ��� คังอินเสริมขึ้น
    �� "แต่ชั้นก้อเป็นห่วงมันอยู่ดี ไม่รู้จะเป็นอย่างไรบ้าง"
    �� ซองมินบอกอย่างเป็นกังวล แต่พอไม่ทันที่จะหายกังวล คังอินก้อชี้ให้ไปดูต้นเหตุที่ทำให้ลูกปลา�� น้อยเป็นอย่างนี้
    �� "ชั้นคิดว่าชาตินี้คงไม่ได้เจอมันซะแล้ว"
    ��� ซองมินบอกอย่างโมโห
    �� "ท่าทางมันจะมีความสุขเหลือเกิน"

    อย่าลืมเม้นนะจ้า
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×