ลำดับตอนที่ #19
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : รักนี้ต้องเลือก Kihae Hyuk
วันนี้ที่คิบอมและดงเฮต้องมาถ่ายเอ็มวีตัวแรกซึ่งมียุนอามาเป็นนางเอกเอ็มวีให้ ซึ่งคิบอมและดงเฮไม่สงสัยหรือเอะใจเลยว่าคนคนนี้จะมาทำลายความรักของทั้งคู่
“หน้าคุณดงเฮหวานเหมื่อนผู้หญิงเลยนะค่ะ”
ช่างแต่งหน้าเอ่ยชมดงเฮที่เธอกำลังแต่งหน้าให้ดงเฮได้แต่ยิ้มให้
“หวานทั้งข้างนอกข้างในเลยครับ”
เสียงนี้ไม่ใช่เสียงใครที่ไหนไปได้ถ้าไม่ใช่เสียงของคิบอมที่เอ่ยแซวดงเฮ ดงเฮจึงตีแขนคิบอมเพื่อเป็นการเตือน
“ถ้าบอกว่าคุณสองคนเป็นแฟนกันดิฉันเชื่อนะค่ะ”
“ทำไมล่ะครับ”
ดงเฮถามทันทีเมื่อเห็นช่างแต่งหน้าถามอย่างนั้น
“ก็คุณสองคนเหมื่อนคนรักกันมากเลย”
ดงเฮที่ได้ฟังคำตอบก็ได้แต่นั่งอายกับคำพูดของช่างแต่งหน้าเพราะมันก็เป็นความจริงอย่างที่เธอคิด
“คุณคิบอมครับถึงคิวคุณถ่ายแล้วครับ”
ทีมงานเข้ามาเรียกคิบอม
“ครับ เดียวผมตามไปครับ”
คิบอมหันมาบอกและกระซิบข้างหูดงเฮ
“ผมไปถ่ายก่อนนะครับที่รัก”
คิบอมก็หอมแก้มดงเฮหนึ่งทีแล้วเดินออกไปทำให้ดงเฮหน้าแดงดีที่ช่างแต่งหน้าไม่อยู่ในห้องแล้วดงเฮก็เดินตามออกไปดูคิบอมโดยที่ทั้งคู่ไม่รู้เลยว่าภาพเมื่อครู่นั้นมีใครบางคนแอบด้วยความอิจฉาที่อยากจะได้เป็นเจ้าของทั้งตัวและหัวใจกับคนที่โดนหอมแก้ม
ฮีชอล ลีทึก ซองมินและมินโฮมาที่สตูดิโอถ่ายเอ็มวีเพื่อที่จะมาปฎิบัตการนางฟ้าชาลีเพื่อขจัดมารความสุขของคิบอมและดงเฮ เมื่อคังอินเห็นสามสาวนางฟ้าชาลีเค้ากับกุมขมับเพราะรู้ดีว่าวันนี้เกิดความวุ่นวายขึ้นแน่และอาจจะมีคนอาจถึงตายแน่ คังอินจึงต้องของร้องสามสาวชาลี
“เจ๊ผมขออย่างหนึ่งนะครับ”
“ขออะไรไอหมี”
“เจ๊จะทำอะไรก็ได้แต่อย่าทำให้การถ่ายเอ็มวีล่มนะครับ ไม่งั้นผมโดนแน่ๆ”
“ก็ได้ที่รัก”
เสียงหวานของลีทึกบอกออกมา
“แต่ชั้นไม่รับรองความปลอดภัยของแม่ยุนอากับไอไก่นะถ้ามันมาทำให้หลานชั้นเป็นไรมันก็ต้องโดนเหมื่อนกัน”
เสียงพิฆาตของฮีชอลดังขึ้นทำให้คังอินรู้ว่าห้ามไปคงไม่มีประโยชน์แล้วถ้าสามสาวนางฟ้าชาลีคิดจะทำจริงและยิ่งทำกับดงเฮที่รักของทั้งสามสาวนี้ไม่มีทางรอดไปได้
ดงเฮยืนดูคิบอมถ่ายเอ็มวีกับยุนอา ดงเฮรู้สึกหึงขึ้นมาทันทีที่เห็นยุนอาใกล้กับคิบอมถึงดงเฮจะรู้ก็เถอะว่าเป็นแค่งานแต่นี้มันเกินไป
“ทำไมต้องใกล้ขนาดนั้นด้วย นี่แค่ถ่ายอ็มวีนะ”
ดงเฮบ่นคนเดียวอย่างไม่พอใจ คิบอมเห็นสายตาของดงเฮแล้วเค้าก็รู้ชะตตาของตัวเองแล้ว คิบอมจึงพยายามดันและบอกให้ยุนอาไม่ต้องใกล้จนเกินไป
“นี่ยุนอาไม่ต้องใกล้ขนาดนั้นก็ได้”
“คิบอมเราก็ต้องเล่นถามบทสิค่ะ นี่การแสดงนะ”
“ไม่ต้องสมจริงก็ได้ผมไม่ชอบ”
แต่ยุนอาไม่ฟังเลยและหันไปบอกที่ดงเฮและเธอก็แอบยิ้มอย่างมีชัยและหันไปจูบคิบอมเพื่อยั่วดงเฮ ดงเฮเมื่อเห็นภาพที่ยุนอาจูบคิบอมจริงก็รู้สึกหึงและไม่พอใจมากขึ้น ท่าทางดงเฮตอนนี้ต่างจากดงเฮแสนที่น่ารักและอ่อนโยนมาก มาเป็นนางพญาดงเฮที่พร้อมจะทำอะไรก็ได้ไม่ต่างจากฮีชอลเลยและเป็นจังหวะที่สามสาวนางฟ้าชาลีและคังอิน มินโฮเข้ามาหาพอดีและเห็นภาพที่ยุนอาจูบจริงกับคิบอมและยิ่งเห็นอารมณ์ของดงเฮตอนนี้ทุกคนต่างรู้ดีว่าคิบอมไม่รอดแน่งานนี้เพราะต่างรู้นิสัยดงเฮดีว่าถ้าโกรธขึ้นมาไม่มีทางยอมแน่
“จะทำไงล่ะเจ๊ อารมณ์ของไอลูกปลากลับมาแล้ว”
“น้าฮีชอลผมกลัวอารมณ์ของพี่ดงเฮจัง ก็รู้นี่ถ้าพี่ดงเฮโกรธขึ้นมาสามารถทำได้ทุกอย่างนะน้า ยิ่งกว่าน้าอีก”
มินโฮบอกน้าสาว!อย่ากลัวของอารมณ์ของดงเฮ คังอินบ่นขึ้นเบาๆแต่ได้ยินกันทุกคน
“ตายแน่ไอบอมของชั้น”
“นี่พวกเราวันนี้เรามาเป็นนางฟ้าชาลีไม่ใช่หรอที่จะมาปฎิบัติการช่วยเหลือคู่รัก”
ลีทึกบอกกับทุกคนทำให้ฮีชอลและซองมินนึกได้จึงตอบพร้อมกัน
“ใช่”
“งานนี้พังแน่ๆ”
คังอินคิดในใจ
คิบอมถ่ายเสร็จรีบลงมาหาดงเฮทันที
“ที่รักเป็นอะไรไปครับ”
คิบอมถามแล้วโอบเอวดงเฮแต่ตอนนี้ดงเฮไม่สนแล้วเพราะตอนนี้ดงเฮอารมณ์หึงมันมีมากเหลือเกินในตัวตอนนี้ คิบอมรู้ว่าดงเฮหึงเค้าอยู่จึงง้อดงเฮแต่ไม่รู้เลยว่าจะโดนในอีกไม่ช้า
“ที่รักอย่าโกรธเค้าเลยนะ”
คิบอมทำเสียงออดอ้อนไม่ทันที่คิบอมจะพูดต่อยุนอาก็เข้ามาขัดจังหวะ
“ดีค่ะ คุณดงเฮ”
“ดีครับ”
ดงเฮทำหน้าเชิดใส่ยุนอา
“ฉากเมื่อกี้คิบอมจูบได้หวานมากเลยนะค่ะ”
ยุนอาบอกออกมาอย่างหน้าตาใส่ซื่อและจงใจพูดให้ดงเฮได้ยินและให้ทะเลาะกับคิบอม ดงเฮจึงพูดออกมาอย่างไม่แคร์
“หรอครับคุณยุนอา คุณนี่เก่งจริงๆนะครับที่กล้าจูบกับผู้ชายที่เค้ามีเจ้าของแล้ว คุณนี่ไม่สมกับเป็นนางเอกที่ใสซื่อบริสุทธิ์เลยนะครับ คุณไม่กลัวภาพพจน์ของคุณเสียมั้งหรอครับที่มาใช้ของร่วมกับคนอื่น ขนาดผมยังไม่กล้าเลย หน้าคุณนี่ใช้อะไรทาหรอครับถึงได้หนาจริงๆคนที่เป็นนางเอกนะครับเค้าไม่กล้าพูดอย่างนี่หรอก ขนาดผู้หญิงกลางคืนเค้ายังไม่กล้าพูดอย่างคุณเลย ผมว่าผู้หญิงกลางคืนยังดีกว่าคุณตั้งเยอะ”
คำพูดของดงเฮทำให้ยุนอาหน้าชาและอายมากเพราะโดนด่าต่อหน้าทุกคน ยุนอาอยากจะตบดงเฮตรงนี้แต่หันไปมองยุนอาจึงต้องหยุดความคิดไว้แค่นั้นและเดินออกไปอย่างไม่สบอารมณ์ สามสาวนางฟ้าชาลีมองหน้ากันและเดินตามยุนอาออกไป เหลือคิบอมที่ยังอ้อนดงเฮอยู่
“ที่รักผมไม่จูบเค้าเลยนะ”
“ไม่ต้องมาพูดเลย นี่ใช่ไหมที่แม่นั้นมันจูบ”
ดงเฮพูดแล้วชี้ไปที่ปากหนาของคิบอมและหันไปยิ้มกระดาษที่เตรียมไว้มาปิดปากของคิบอมและหมัดแขนคิบอม คิบอมตกใจไม่คิดว่าดงเฮจะกล้าทำขนาดนี้
“ปิดไว้อย่างนี้ดีแหละจะไม่มีใครมากล้าจูบ นอกจากชั้นคนเดียว พี่คังอิน มินโฮห้ามแกะออกนะ ถ้าใครแกะออกผมเล่นแน่”
ดงเฮบอกแล้วเดินออกไปเพื่อเตรียมตัวถ่ายทิ้งให้คิบอมที่ยังมีกระดาษกาวปิดอยู่ที่ปากยืนหน้าละห้อย เมื่อดงเฮเดินออกไปคังอินและมินโฮได้แต่ยืนหัวเราะคิบอมที่โดนดงเฮทำโทษและทั้งสองก็ไม่กล้าช่วยคิบอมเพราะกลัวโดนอีกคน คิบอมมองคังอินและมินโฮอย่างเอาเรื่อง
“พี่คิบอมรอพี่ดงเฮก่อนนะ ผมช่วยพี่ไม่ได้จริงๆ”
“อยากทำให้ไอลูกปลาโกรธเองก็ต้องโดนอย่างนี้นี่แหละ แกยังโดนอีกเยอะเตรียมตัวแล้วกัน”
คังอินบอกออกมา แล้วนึกขึ้นได้
“นางฟ้าชาลีหายไปไหนแล้วล่ะ”
“เห็นตามแม่นางเอกนั้นไป”
“ตายแน่ๆ”
คังอินรีบตามไปทันทีเพราะรู้ว่าสามสาวนางฟ้าชาลีต้องทำอะไรกันแน่ คิบอมและมินโฮก็วิ่งตามไป
ทางด้านสามสาวนางฟ้าชาลีที่เดินตามยุนอามาในห้องแต่งตัว
“พวกแกตามชั้นมาทำไม”
ยุนอาตอบออกมาเมื่อเห็นหน้าฮีชอล ลีทึก ซองมิน
“ก็มาจับนางชะนีที่ร่านมาแย่งสามีคนอื่นล่ะซิ”
ซองมินบอกออกมา ยุนอาตอบไม่สะทกสะท้าน
“ออ คิบอมหรอแล้วเค้ามีภรรยาเมื่อไรล่ะ ชั้นไม่เห็นมีป้ายแขวนคอไว้เลย”
“นางนี่ปากดีนักเป็นชะนีก็อยู่ส่วนชะนีซิ เดี๋ยวพวกชั้นจะพาแกเข้าป่าไปให้พวกแกโน้น”
“ชั้นว่านางนี่ไม่ใช่ชะนีหรอก ชอลลี่ มินนี่ รู้จักสัตว์อะไรที่มีเขาบนหัวงอกออกมาที่มีสองข้างอ่ะ เค้าอีกว่าอะไรนะ”
“นึกออกแล้วเค้าเรียกว่า แรด อ่ะทำไมหรอทึกกี้”
ฮีชอลตอบออกมาทั้งที่หันหน้าไปทางยุนอา
“ก็ชั้นจะส่งแม่นี่ไปอยู่กับพวกพวกซิ อยู่ที่นี่มีแต่สร้างความเดือดร้อนให้ชาวบ้าน แรดที่หาผู้ชายที่มีเจ้าของอยุ่แล้ว ทำตัวเป็นผู้ดี ไฮโซแต่กลับทำเป้นอย่างชะนีอย่างแรด” ลีทึกด่าออกมา
“นี่พวกแกด่าชั้นหรอ”
“แล้วแกคิดว่าพวกชั้นชมแกหรอไง ไม่สวยแล้วยังโง่อีก” ซองมินใส่เป็นชุด
“พวกแกวิปริตวิปเพศชอบเพศเดียวกันไม่อายเค้าบ้างไง”
ยุนอาด่าออกมาเมื่อโดนด่าอยู่ฝ่ายเดียว
“ถึงชั้นจจะชอบเพศเดียวกัน แต่ไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ใครไม่เหมื่อนใครบ้างคนหรอกหน้าด้านและหลงป่าที่เที่ยวแย่งผู้ชายอย่างได้ผัวจนตัวสั่นแล้ว”
นางพญาฮีชอลด่าออกมาเป็นชุดที่ทนฟังมานานเริ่มออกโรงแล้ว ฝ่ามือของยุนอาก็มาปะทะหน้าของฮีชอล
“แกอยากตายหรอนางชะนี”
ฮีชอลไม่พูดเปล่าแต่เอาฝ่ามือพิฆาตตบลงไปที่หน้าของยุนอาตอนนี้ศึกของนางพญาฮีชอลกับยุนอาได้เริ่มขึ้น ซองมินและลีทึกได้แต่ยืนดูและร้องเชียร์ฮีชอล
“เอาเลยเจ๊ เอาหน้าให้มันพังไปเลย” ซองมินตะโกนร้องออกมา
ฮีชอลตบไม่ยั้งมือตบทั้งซ้ายทั้งขวา ยุนอาได้แต่รับการกระทำของฮีชอลฝ่ายเดียว ฮีชอลดึงผมยุนอาขึ้นมาแล้วตะโกนบอกลีทึก
“ทึกกี้ขอกรรไกรให้ชั้นหน่อย”
“ได้เลยเพื่อนรัก”
ลีทึกยื่นกรรไกรให้ฮีชอล ยุนอาเห็นฮีชอลถือกรรไกรก็ร้องถามอย่างกลัวๆ
“นี่แกกำลังจะทำอะไร”
“ก็จะทำให้แกรู้ถึงความร้ายของชั้นเวลาที่ทำชั้นโกรธแล้วแกจะโดนอะไร”
ฮีชอลพูดจบก็เอากรรไกรไปตัดผมของยุนอาอย่างไม่ยอมหยุดแล้วหันไปถามซองมินกับลีทึก
“มินนี่ ทึกกี้ แกสองคนอยากให้ชั้นทำไรอีก”
“ทำไรดีนะ” ซองมินทำเป็นนึก
“เอาอย่างนี้ซิชอลลี่”
ลีทึกบอกแล้วหยิบแยมฟักทองที่ซองมินซื้อมาให้กับฮีชอล ฮีชอลรับแล้วเอามาขยี้หัวและหน้าของยุนอา จนตอนนี้ทั้งหน้าและหัวของยุนอามีแต่แยมฟักทองเต็มไปทั้งหน้าและหัว ยุนอาไม่ยอมแพ้ถุยน้ำลายใส่หน้าฮีชอลที่นั่งค่อมร่างยุนอาอยู่
“แกนี่ฤทธิ์เยอะจริงๆอย่างนี้ต้องเจอแบบนี้ แกอยากทำให้ชั้นโมโหเอง”
ฮีชอลพูดอย่างโมโหและก็ตบใส่หน้ายุนอาอย่างไม่ยั้งแล้วกระชากหัวของยุนอาไปมาอย่างไม่ยั้งมือผิดกับร่างข้างล่างที่ไม่มีแรงจะสู้แล้ว แต่ด้วยความโกรธของฮีชอลมันคงหยุดไม่ได้แล้วยังคงพัดกระหน่ำใส่ร่างนั้นอย่างไม่ยั้งมือ
...................................................................................................................................................................................
ไรเตอร์ขอคุย
*จบลงอีกตอน ตอนนี้ไรเตอร์อัพไปแล้วมันไปตามที่ไรเตอร์แต่ง ตอนนี้ถ้ามีคำใดไม่สุภาพไรเตอร์ขอโทษด้วยนะ แบบไรเตอร์จะแต่งให้แรงๆ*
*ตอนนี้เจ๊ของเราแรงไหมอ่ะ ไรเตอร์อยากรู้ว่าไรเตอร์แต่งแรงเกินไปไหมหรือไม่แรงเกินไป ลีดเดอร์ช่วยบอกด้วยนะ*
*ด๊องลูกของไรเตอร์เปลี่ยนไป ลูกขอไรเตอร์กล้าขึ้นทำคิบอมขนาดนั้น บอมยังโดนด๊องอีกแต่โดนอย่างไงต้องติดตามกัน*
*ลีดเดอร์ที่น่ารักที่มาอ่านกันประจำและเม้นให้ไรเตอร์ ไรเตอร์ขอบคุณมากเลยนะ และเม้นกันต่อแนะจ้า แรงเม้นของลีดเดอร์ทุกคนทำให้ไรเตอร์มีกำลัใจอัพต่อไป*
*ส่วนคนที่เข้ามาอ่านแล้วไม่เม้นไรเตอร์ทำใจได้แล้ว แค่เข้ามาก็ดีใจมากแล้วแต่เม้นสักนิดก็ดีนะ *
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น